29.4.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 107/1

(1)

W październiku 2008 r. rozporządzeniem Rady (WE) nr 1001/2008 (2) ponownie wprowadzono ostateczne środki antydumpingowe na przywóz niektórych łączników rur i przewodów rurowych („łączniki rur i przewodów rurowych” lub „produkt objęty postępowaniem”) pochodzących m.in. z Malezji w następstwie przeglądu wygaśnięcia zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. W odniesieniu do Malezji obowiązuje cło antydumpingowe w wysokości 59,2 % dla Anggerik Laksana Sdn Bhd oraz w wysokości 75 % dla pozostałych przedsiębiorstw.

(2)

Komisja otrzymała wniosek o wszczęcie przeglądu pod kątem nowego eksportera zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Wniosek został złożony przez Pantech Steel Industries Sdn Bhd („wnioskodawca”), producenta eksportującego w Malezji („kraj, którego dotyczy postępowanie”).

(3)

Wnioskodawca twierdził, że nie dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii w okresie objętym dochodzeniem, na którym oparte są środki antydumpingowe, tj. w okresie od dnia 1 kwietnia 2000 r. do dnia 31 marca 2001 r. (pierwotny okres objęty dochodzeniem) oraz nie jest powiązany z jakimkolwiek eksportującym producentem produktu objętego postępowaniem podlegającym środkom antydumpingowym wymienionym w motywie 1.

(4)

Wnioskodawca twierdził ponadto, iż stał się stroną nieodwołalnego zobowiązania umownego do wywozu w najbliższej przyszłości produktu objętego postępowaniem do Unii.

(5)

Komisja zbadała dowody prima facie dostarczone przez wnioskodawcę i uznała je za wystarczające do uzasadnienia wszczęcia przeglądu zgodnie z przepisami art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Po konsultacji z Komitetem Doradczym oraz po umożliwieniu przedstawienia uwag zainteresowanemu przemysłowi Unii, Komisja wszczęła, w drodze rozporządzenia (WE) nr 692/2009 (3), przegląd rozporządzenia (WE) nr 1001/2008 w odniesieniu do wnioskodawcy.

(6)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 692/2009 cło antydumpingowe w wysokości 75 % nałożone rozporządzeniem (WE) nr 1001/2008 zostało zniesione w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem wytwarzanego i sprzedawanego na wywóz do Unii przez wnioskodawcę. Równocześnie, zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, władzom celnym polecono podjęcie odpowiednich kroków celem zarejestrowania tego rodzaju przywozu.

(7)

Rozporządzenie (WE) nr 692/2009 przewiduje, że jeśli dochodzenie wykaże, że wnioskodawca spełnia wymagania pozwalające na objęcie go indywidualną stawką cła, konieczna może się okazać zmiana stawki cła stosowanej obecnie w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem przez przedsiębiorstwa niewymienione indywidualnie w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1001/2008.

(8)

Produktem objętym przeglądem są łączniki rur i przewodów rurowych (inne niż łączniki odlewane, kołnierze i łączniki gwintowane), z żeliwa lub stali (z wyłączeniem stali nierdzewnej), o największej średnicy zewnętrznej nieprzekraczającej 609,6 mm, rodzaju stosowanego do spawania doczołowego lub do innych celów, pochodzące z Malezji („produkt objęty postępowaniem”), obecnie objęte kodami CN ex 7307 93 11, ex 7307 93 19, ex 7307 99 30 i ex 7307 99 90.

(9)

Komisja oficjalnie powiadomiła o wszczęciu przeglądu przemysł Unii, wnioskodawcę oraz przedstawicieli kraju wywozu. Zainteresowanym stronom umożliwiono wyrażenie opinii na piśmie i ustnie.

(10)

Komitet Obrony Przemysłu Stalowych Łączników Spawanych w Unii Europejskiej (ang. Defence Committee of the Steel Butt-Welding Fittings Industry of the European Union) reprezentujący przemysł Unii („przemysł Unii”) przekazał pisemnie swoją opinię służbom Komisji. Komitet Obrony zakwestionował wiarygodność podstawy dla ceny eksportowej. Przekazano również dokumenty, które miały pokazywać próby obejścia środków oraz podano informacje o poziomie cen produktu objętego postępowaniem dostępnego dla importerów z UE.

(11)

Komisja przesłała wnioskodawcy i jego powiązanym przedsiębiorstwom kwestionariusz antydumpingowy i otrzymała odpowiedź w wyznaczonym terminie.

(12)

Komisja przesłała również kwestionariusze antydumpingowe niepowiązanym importerom z obszaru Unii Europejskiej, lecz żaden z nich nie podjął współpracy.

(13)

Komisja starała się zweryfikować wszelkie informacje uznane za niezbędne do stwierdzenia statusu nowego eksportera i dumpingu oraz przeprowadziła wizyty weryfikacyjne w siedzibach wnioskodawcy oraz następującym powiązanym przedsiębiorstwie w Malezji:

(14)

Dochodzenie przeglądowe dotyczące dumpingu objęło okres od dnia 1 lipca 2008 r. do dnia 30 czerwca 2009 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym” lub „ODP”).

(15)

Dochodzenie potwierdziło, że przedsiębiorstwo nie wywoziło produktu objętego postępowaniem w pierwotnym okresie dochodzenia oraz że zaczęło wywozić go do Unii Europejskiej po upływie tego okresu. Przedsiębiorstwo przyjęło nieodwołalne zobowiązanie umowne do wywozu w ODP. Miało ono formę trzech zamówień od tej samej grupy importerów w UE.

(16)

Po zamówieniach tych, po upływie ODP, miały miejsce transakcje wywozowe na w przybliżeniu takich samych warunkach, przy nieznacznych różnicach cen i ilości. Chociaż przedmiotowe ilości były ograniczone, uznano jednak, że są wystarczające do ustalenia wiarygodnego marginesu dumpingu. Wynika to stąd, że poziomy naliczonych cen były następnie wsparte innymi informacjami dostępnymi służbom Komisji, w tym informacjami o cenach wywozowych odnośnego eksportera do krajów trzecich, które potwierdziły wzorzec zachowania ustalony w badanych transakcjach.

(17)

Jeśli chodzi o inne warunki dotyczące uznania statusu nowego eksportera, przedsiębiorstwo było w stanie wykazać, że nie posiada żadnych związków, bezpośrednich czy pośrednich, z żadnym z producentów eksportujących w Malezji, podlegających obowiązującym środkom antydumpingowym w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem.

(18)

Potwierdza się zatem, że przedsiębiorstwo należy uznać za „nowego eksportera” zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, w związku z czym należy ustalić dla niego indywidualny margines dumpingu.

(19)

Wnioskodawca produkuje wymienione łączniki i sprzedaje produkt objęty postępowaniem w kraju i na rynkach eksportowych. Dochodzenie wykazało istnienie na rynku krajowym złożonej organizacji sprzedaży, obejmującej niepowiązanych dystrybutorów i powiązane przedsiębiorstwa handlowe, przy czym niepowiązani dystrybutorzy nabywają produkt objęty postępowaniem od producenta, a następnie odsprzedają go powiązanym przedsiębiorstwom handlowym, które następnie sprzedają wymienione towary dalszym niepowiązanym klientom na rynku krajowym. Niepowiązani dystrybutorzy działają faktycznie jako agenci wnioskodawcy.

(20)

W związku z powyższym oraz uwzględniając fakt, że sprzedaż powiązanych przedsiębiorstw handlowych może być powiązana wstecz z wnioskodawcą, ceny naliczane wobec ostatecznych konsumentów przez te powiązane przedsiębiorstwa handlowe są uznawane za pierwszą cenę w zwykłym obrocie handlowym, a zatem stanowią podstawę do ustalenia wartości normalnej.

(21)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego sprzedaż krajową uznano za reprezentatywną, gdy wielkość łącznej sprzedaży krajowej wynosiła co najmniej 5 % wielkości łącznej sprzedaży eksportowej do Unii. Komisja ustaliła, że wnioskodawca sprzedawał łączniki rur i przewodów rurowych na rynek krajowy w wielkościach reprezentatywnych.

(22)

Komisja zidentyfikowała następnie rodzaje łączników rur i przewodów rurowych, sprzedawanych w kraju przez przedsiębiorstwa handlowe, identycznych lub bezpośrednio porównywalnych z rodzajami tych produktów sprzedawanymi na wywóz do Unii Europejskiej.

(23)

Komisja przeprowadziła również badania w celu sprawdzenia, czy sprzedaż łączników rur i przewodów rurowych w kraju w reprezentatywnych ilościach mogłaby być uznana za odbywającą się w zwykłym obrocie handlowym zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Dokonano tego poprzez ustalenie proporcji sprzedaży dokonanej z zyskiem niezależnym klientom na rynku krajowym. Ponieważ ustalono, że w ramach zwykłego obrotu handlowego sprzedaż była wystarczająca, wartość normalną określono na podstawie rzeczywistej ceny krajowej.

(24)

W niewielu przypadkach, w których rodzaj produktu objętego postępowaniem nie był sprzedawany na rynku krajowym w ODP, wartość normalną uzyskano poprzez dodanie do kosztów eksportera związanych z wytwarzaniem wywożonych rodzajów produktu zasadnych kwot kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zasadnej marży zysku.

(25)

Produkt objęty postępowaniem był wywożony bezpośrednio do niezależnych klientów w Unii. Z tego względu cenę eksportową ustalono zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego, czyli na podstawie faktycznie zapłaconych lub należnych cen eksportowych, zgodnie z wyjaśnieniami, o których mowa w motywie 16.

(26)

Wartość normalną i ceny eksportowe porównywano na podstawie ceny ex-works.

(27)

Aby zapewnić prawidłowe porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego, dokonano korekt uwzględniających różnice wpływające na porównywalność cen. Uwzględniono korekty dotyczące ubezpieczenia, przeładunku i kosztów powiązanych oraz kosztów kredytu we wszystkich przypadkach, w których uznano je za zasadne, prawidłowe i poparte zweryfikowanymi dowodami.

(28)

Wnioskodawca twierdził, że gdyby Komisja wykorzystała wartość normalną opartą na sprzedaży krajowej powiązanych przedsiębiorstw handlowych, należałoby dokonać korekty z tytułu różnicy w poziomie handlu między rynkiem krajowym i rynkiem UE. Twierdził on ponadto, że sprzedaż na rynek UE była prowadzona na poziomie dystrybutora, natomiast na rynku krajowym wnioskodawca znaczną część łączników rur i przewodów rurowych sprzedawał w ramach dużych zamówień na rynku projektów dotyczących ropy naftowej i gazu, gdzie łączniki często odgrywają drugorzędną rolę w stosunku do głównych rur, zaworów i innych głównych komponentów, oraz że rynek ten był na innym poziomie handlu.

(29)

Po przeanalizowaniu warunków sprzedaży na rynku krajowym, a w szczególności struktury cen sprzedaży, dochodzenie doprowadziło do stwierdzenia, że wnioskodawca nie wykazał, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego, stałej i znaczącej różnicy funkcji i cen na różnych poziomach handlu na rynku wewnętrznym kraju wywozu. Nie uwzględniono zatem żadnych korekt.

(30)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego, a także uwzględniając fakt, że w ODP miały miejsce tylko trzy zamówienia praktycznie w tym samym czasie, a cena surowca stanowiącego większość kosztów produkcji podlegała znacznym wahaniom w ODP, margines dumpingu ustalono na podstawie porównania w poszczególnych transakcjach odnośnej wartości normalnej z ceną eksportową.

(31)

Porównanie to wykazało występowanie dumpingu na poziomie 49,9 %, wyrażonym jako odsetek ceny CIF na granicy Unii.

(32)

Dochodzenie potwierdziło ponadto, że ceny eksportowe wnioskodawcy wobec innych krajów trzecich przy znacznych ilościach są znacząco niższe niż ceny wobec Unii Europejskiej, co wskazuje na występowanie dumpingu na rynkach krajów trzecich.

(33)

W świetle wyników dochodzenia uznaje się, że należy nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na poziomie ustalonego marginesu dumpingu.

(34)

Margines ten, ustalony dla ODP i wynoszący 49,9 %, jest niższy od ogólnokrajowego poziomu usuwającego szkodę, wynoszącego 75 %, ustalonego dla Malezji w dochodzeniu pierwotnym. Dlatego też wnioskuje się o nałożenie cła opartego na marginesie dumpingu wynoszącym 49,9 % oraz o odpowiednią zmianę rozporządzenia (WE) nr 1001/2008.

(35)

W świetle powyższych ustaleń cło antydumpingowe mające zastosowanie do wnioskodawcy nakłada się z mocą wsteczną na przywóz produktu objętego postępowaniem, który poddano obowiązkowi rejestracji zgodnie z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 692/2009.

(36)

Należy zauważyć, że przedmiotowe przedsiębiorstwa mają złożony system dystrybucji, który obejmuje również przywóz produktu objętego postępowaniem z innych krajów objętych środkami antydumpingowymi. Występuje dodatkowo ryzyko unikania cła ze względu na duże różnice stawek cła między różnymi przedsiębiorstwami eksportującymi działającymi w Malezji. Niezbędne są zatem środki specjalne zapewniające właściwe stosowanie ceł antydumpingowych.

(37)

Te środki specjalne obejmują przedstawienie organom celnym państw członkowskich ważnej faktury handlowej spełniającej wymogi wymienione w załączniku do niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, podlega rezydualnemu cłu antydumpingowemu mającemu zastosowanie do wszystkich pozostałych eksporterów.

(38)

Rada odnotowuje ponadto, że Komisja poinformowała ją, że zachęci przedmiotowe przedsiębiorstwo do składania Komisji regularnych sprawozdań w celu zapewnienia właściwych dalszych działań dotyczących sprzedaży w Unii jego produktu objętego postępowaniem, ceny i innych odnośnych warunków, a także informacji dotyczących zmian cen sprzedaży przedsiębiorstwa na jego rynku krajowym. Rada zauważa, że w szczególności jeśli sprawozdania nie będą składane, lub jeśli ze sprawozdania wynika, że środki nie są wystarczające dla wyeliminowania skutków wyrządzającego szkodę dumpingu, może wystąpić konieczność wszczęcia przeglądu okresowego zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Rada odnotowuje również, że Komisja ma możliwość wszczęcia z urzędu przeglądu okresowego zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, w szczególności po upływie roku od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia (aczkolwiek uzasadniony może być również wcześniejszy przegląd). Odnotowuje się, że zgodnie z obecnymi oczekiwaniami Komisji, biorąc pod uwagę okoliczności sprawy, właściwe będzie przeprowadzenie takiego przeglądu po upływie jednego roku. W tym kontekście należy zauważyć, że cło ustalone dla przedmiotowego przedsiębiorstwa niniejszym rozporządzeniem oparte jest jedynie na ograniczonej liczbie zamówień.

(39)

Zainteresowane strony poinformowano o wszelkich zasadniczych faktach i okolicznościach, na podstawie których planowano nałożyć na przywóz łączników rur i przewodów rurowych od wnioskodawcy zmienione ostateczne cło antydumpingowe oraz nałożyć to cło z mocą wsteczną na przywóz podlegający rejestracji. Uwagi zainteresowanych stron rozpatrzono i w stosownych przypadkach uwzględniono.

(40)

Niniejszy przegląd nie zmienia daty wygaśnięcia środków nałożonych na mocy rozporządzenia (WE) nr 1001/2008 zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego,