31.10.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 402/14

—

κυρίως

—

επικουρικώς, να αναιρέσει στο σύνολό της την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου και να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο·

—

επικουρικότερα, να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου κατά το μέρος που με αυτή το Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: ΓΔΙΕΕ) υποχρεώθηκε να καταβάλει αποζημίωση στην European Dynamics Luxembourg για απώλεια της ευκαιρίας να της ανατεθεί η σύμβαση-πλαίσιο και να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο·

—

να καταδικάσει τις πρωτοδίκως προσφεύγουσες-ενάγουσες στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

1.

Με την αίτηση αναιρέσεως προβάλλονται τέσσερις κύριοι λόγοι και συγκεκριμένα ότι: α) το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την ερμηνεία και την εφαρμογή των αρχών της ισότητας των ευκαιριών και της διαφάνειας και, σε κάθε περίπτωση, παραμόρφωσε τα πραγματικά περιστατικά, 2) το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την ερμηνεία και την εφαρμογή των κριτηρίων σχετικά με τα πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως και, σε ορισμένες περιπτώσεις, παραμόρφωσε τα πραγματικά περιστατικά, 3) το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την εφαρμογή του άρθρου 100, παράγραφος 2, του γενικού δημοσιονομικού κανονισμού, σε συνδυασμό με το άρθρο 296, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ, και 4) το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο λόγω της επιδικάσεως αποζημιώσεως για απώλεια ευκαιρίας.

2.

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, το αναιρεσείον υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο αποφάνθηκε ultra petita, κατά παράβαση του άρθρου 21 του Οργανισμού του Δικαστηρίου και των άρθρων 76, παράγραφος 1, και 84, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου ή, επικουρικώς, υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο επειδή εκτίμησε ότι παραβίαση των αρχών της ισότητας των ευκαιριών και της δέουσας επιμέλειας μπορούσε να οδηγήσει σε ακύρωση της προσβληθείσας αποφάσεως περί αναθέσεως, κρίνοντας ότι η προσβληθείσα απόφαση έπρεπε να ακυρωθεί στο μέτρο που το ΓΔΙΕΕ ούτε ζήτησε ούτε έλαβε αποσπάσματα ποινικού μητρώου για τη Siemens SA και τη Siemens SL που να αποδεικνύουν ότι δεν συντρέχει λόγος αποκλεισμού κατά την έννοια των άρθρων 93 και 94 του γενικού δημοσιονομικού κανονισμού. Με το δεύτερο σκέλος του πρώτου λόγου αναιρέσεως, το αναιρεσείον υποστηρίζει επίσης ότι το Γενικό Δικαστήριο παραμόρφωσε τα πραγματικά περιστατικά κρίνοντας ότι το ΓΔΙΕΕ ούτε ζήτησε ούτε προσκόμισε οποιοδήποτε αποδεικτικό στοιχείο ικανό, κατά το άρθρο 134β των κανόνων εφαρμογής, να αποδείξει ότι δεν συντρέχει λόγος αποκλεισμού της Siemens SL, δεδομένου ότι η δικογραφία περιλαμβάνει απόσπασμα από το registro mercantil, το οποίο αποτελεί ισοδύναμο έγγραφο με απόσπασμα ποινικού μητρώου κατά την έννοια του άρθρου 134β των κανόνων εφαρμογής.

3.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, το αναιρεσείον υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο επειδή δεν εξέτασε αν τα διαπιστωθέντα πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως στα οποία η επιτροπή αξιολογήσεως υπέπεσε κατά την αξιολόγηση της προσφοράς της European Dynamics μπορούσαν να έχουν αντίκτυπο στο τελικό περιεχόμενο της προσβληθείσας αποφάσεως περί αναθέσεως. Το αναιρεσείον επισημαίνει ότι το Γενικό Δικαστήριο όφειλε να εξετάσει αν τα διαπιστωθέντα πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως μπορούσαν να έχουν ως αποτέλεσμα άλλη έκβαση της διαδικασίας του διαγωνισμού, εξετάζοντας αν τα διαπιστωθέντα πρόδηλα σφάλματα έχουν αντίκτυπο στη βαθμολογία που δόθηκε για ένα συγκεκριμένο κριτήριο, όταν υφίστανται διάφοροι άλλοι λόγοι (μη βαρυνόμενοι με πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως) οι οποίοι δικαιολογούν εξίσου τη βαθμολογία που δόθηκε. Επιπλέον, το αναιρεσείον υποστηρίζει ότι, σε πολλές περιπτώσεις, το Γενικό Δικαστήριο είτε παραμόρφωσε τα πραγματικά περιστατικά ή εφάρμοσε εσφαλμένα κριτήρια για τη διαπίστωση προδήλων σφαλμάτων εκτιμήσεως, απλώς και μόνο υποκαθιστώντας με τη δική του εκτίμηση για τα πραγματικά περιστατικά αυτή του ΓΔΙΕΕ, είτε υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι μια ανεπαρκής αιτιολογία μπορούσε να στοιχειοθετήσει πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως.

4.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως, το αναιρεσείον υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η αιτιολογία της αποφάσεως έπρεπε να καθιστά σαφές κατά ποιον τρόπο κάθε (αρνητικό) σχόλιο είχε αντίκτυπο στους βαθμούς που δόθηκαν για κάθε υποκριτήριο και υποσημείο και, επομένως, εφάρμοσε όσον αφορά την υποχρέωση αιτιολογήσεως κριτήριο αυστηρότερο από εκείνο που απορρέει από πάγια νομολογία του Δικαστηρίου. Ως εκ τούτου, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά το μέρος που ακύρωσε την προσβληθείσα απόφαση λόγω παραβάσεως του άρθρου 100, παράγραφος 2, του γενικού δημοσιονομικού κανονισμού σε συνδυασμό με το άρθρο 296 ΣΛΕΕ

5.

Με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως, το αναιρεσείον υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο επιδικάζοντας αποζημίωση στην πρώτη προσφεύγουσα-ενάγουσα πρωτοδίκως, δεδομένου ότι δεν αποδείχθηκε η συνδρομή μιας από τις σωρευτικές προϋποθέσεις για τη στοιχειοθέτηση εξωσυμβατικής ευθύνης των θεσμικών οργάνων της Ένωσης (και συγκεκριμένα, της υπάρξεως παράνομης πράξεως). Επικουρικώς, το αναιρεσείον διατείνεται ότι, ακόμη και αν ευδοκιμήσει μόνο ο πρώτος λόγος αναιρέσεως, η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση πρέπει να αναιρεθεί κατά το μέρος που επιβάλλει υποχρέωση αποζημιώσεως, δεδομένου ότι εν προκειμένω δεν αποδείχθηκε η ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ των υπόλοιπων παράνομων πράξεων (πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως και μη τήρηση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως) και της προβαλλόμενης ζημίας. Επικουρικότερα, το αναιρεσείον προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε σφάλμα περί το δίκαιο επιδικάζοντας αποζημίωση λόγω απώλειας ευκαιρίας, δεδομένου ότι αυτός ο λόγος επιδικάσεως αποζημιώσεως δεν μπορεί να θεωρηθεί ως γενική αρχή κοινή στα δίκαια των κρατών μελών, οπότε παραβίασε τη ρητή διάταξη του άρθρου 340 ΣΛΕΕ.