17.12.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/46

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 531/2012 dostawcy usług roamingu nie powinni pobierać żadnych dopłat do krajowych cen detalicznych od klientów korzystających z roamingu w którymkolwiek państwie członkowskim za jakiekolwiek wykonane lub odebrane połączenie realizowane w roamingu regulowanym, wiadomości SMS wysłane w roamingu regulowanym lub jakąkolwiek usługę transmisji danych w roamingu regulowanym, w tym wiadomości MMS, w ramach „polityki uczciwego korzystania”. Przepis ten będzie miał zastosowanie od dnia 15 czerwca 2017 r. pod warunkiem że przed tą datą rozpocznie się stosowanie aktu ustawodawczego przyjętego na podstawie wniosku dotyczącego rynku hurtowych usług roamingowych, o którym to akcie mowa jest w art. 19 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 531/2012.

(2)

Rozporządzenie (UE) nr 531/2012 przewiduje, że w szczególnych i wyjątkowych okolicznościach dostawca usług roamingu może zwrócić się do krajowego organu regulacyjnego o zezwolenie na stosowanie wobec swoich klientów korzystających z roamingu dodatkowych opłat. Każdy wniosek o udzielenie zezwolenia musi zawierać wszystkie informacje niezbędne do wykazania, że bez dodatkowych opłat z tytułu detalicznych usług roamingu dostawca nie jest w stanie odzyskać wartości kosztów świadczenia detalicznych usług roamingu regulowanego, co podważa zrównoważony charakter modelu opłat krajowych.

(3)

W celu zapewnienia spójnego stosowania w całej Unii polityki mającej na celu zapobieganie niewłaściwemu lub niestandardowemu korzystaniu z usług roamingowych („polityka uczciwego korzystania”) i zezwoleń na stosowanie dodatkowych opłat należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące stosowania polityki uczciwego korzystania, metody oceny zrównoważonego charakteru zniesienia dodatkowych opłat z tytułu detalicznych usług roamingu i wniosku, jaki ma obowiązek złożyć dostawca usług roamingu na potrzeby tej oceny.

(4)

Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 531/2012 polityka uczciwego korzystania ma na celu zapobieganie niewłaściwemu lub niestandardowemu korzystaniu przez klientów z detalicznych usług roamingu świadczonych po mających zastosowanie stawkach krajowych, np. korzystaniu z takich usług w celach innych niż okresowe podróże, np. stałemu korzystaniu z takich usług. Środki wykonawcze powinny zapewnić, by możliwość stosowania w tym celu polityki uczciwego korzystania z roamingu nie była wykorzystywana przez dostawców usług roamingu w innych celach, na szkodę klientów korzystających z roamingu podczas wszelkiego typu okresowych podróży.

(5)

W sytuacji zniesienia dodatkowych opłat z tytułu detalicznych usług roamingu w Unii stosuje się te same warunki taryfowe za korzystanie z usług telefonii komórkowej w roamingu międzynarodowym w Unii, jak i w kraju klienta (tj. w kraju, gdzie została zawarta umowa na abonament łączności ruchomej). Rozporządzenie (UE) nr 531/2012 ma na celu wyeliminowanie rozbieżności pomiędzy cenami krajowymi a cenami stosowanymi w roamingu podczas okresowych podróży w Unii, prowadząc do urzeczywistnienia roamingu po cenach usług krajowych. Jednakże nie ma ono umożliwić stałego roamingu w całej Unii, tj. sytuacji, w której w celu stałego korzystania z usług roamingu w państwie członkowskim, w którym stosowane są wyższe ceny krajowych usług łączności ruchomej, klient kupuje usługi od podmiotów prowadzących działalność w państwach członkowskich, w których ceny krajowych usług łączności ruchomej są niższe, a w których nie zamieszkuje on na stałe i z którymi nie ma żadnych innych powiązań wiążących się z częstą obecnością na ich terytorium przez dłuższy czas.

(6)

Stałe korzystanie z detalicznych usług roamingu regulowanego po mających zastosowanie stawkach krajowych w celach innych niż okresowe podróże mogłoby zakłócać warunki konkurencji, wywierać presję wzrostową na ceny krajowe i zagrażać zachętom inwestycyjnym zarówno na rynkach macierzystych, jak i odwiedzanych. Na rynkach odwiedzanych operatorzy sieci odwiedzanych musieliby bezpośrednio konkurować z krajowymi usługodawcami innych państw członkowskich, w których ceny, koszty, warunki regulacyjne i warunki konkurencji mogą się istotnie różnić, przy czym miałoby to miejsce na podstawie hurtowych warunków roamingu ustalonych na poziomie zbliżonym do poziomu kosztów wyłącznie w celu ułatwienia roamingu okresowego. Dla operatora sieci macierzystej stałe stosowanie krajowych stawek w roamingu może prowadzić do odmowy lub ograniczenia hurtowych usług roamingu przez operatorów sieci odwiedzanej lub udostępniania ograniczonych pul krajowych przez operatora sieci macierzystej lub zastosowania wyższych cen krajowych, co może mieć znaczny wpływ na zdolność operatora macierzystego do obsługi klientów krajowych zarówno w kraju, jak i za granicą.

(7)

Należy ustanowić przepisy wykonawcze na podstawie jasnych i powszechnie obowiązujących zasad, które byłyby w stanie objąć swoim zakresem liczne i zróżnicowane modele okresowych podróży klientów korzystających z roamingu, w celu zapewnienia, by polityka uczciwego korzystania nie stanowiła bariery dla pełnego korzystania z roamingu po cenach usług krajowych. W celu zapewnienia wdrożenia polityki uczciwego korzystania przez dostawcę usług roamingu za klienta okresowo podróżującego za granicę na terytorium Unii zwykle uznaje się klienta, który zamieszkuje państwo członkowskie dostawcy usług roamingu lub posiada stabilne związki z tym państwem wiążące się z częstą obecnością na jego terytorium przez dłuższy czas i korzysta z detalicznych usług roamingu regulowanego w innym państwie członkowskim.

(8)

Rozporządzenie (UE) nr 531/2012 stanowi, że polityka uczciwego korzystania powinna umożliwić klientom dostawcy usług roamingu korzystanie z pul detalicznych usług roamingu regulowanego po stawce obowiązującej w przypadku krajowych usług detalicznych, która odpowiada ich krajowym planom taryfowym.

(9)

Niniejsze rozporządzenie powinno pozostawać bez uszczerbku dla możliwości oferowania przez dostawców usług roamingu i rozmyślnego wyboru przez klientów alternatywnej taryfy roamingowej, zgodnie z art. 6e ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 531/2012, która może obejmować umowne warunki korzystania wykraczające poza politykę uczciwego korzystania ustanowioną zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

(10)

W celu zapewnienia, że detaliczne usługi roamingu nie są przedmiotem niewłaściwego lub niestandardowego korzystania niezwiązanego z okresowymi podróżami poza państwo członkowskie zamieszkałe przez klienta lub z którym klient ma powiązania wiążące się z częstą obecnością na jego terytorium przez dłuższy czas, dostawcy usług roamingu mogą potrzebować dowodu faktycznego miejsca zamieszkania swoich klientów korzystających z roamingu lub istnienia takich powiązań. Uwzględniając formy dowodów zwyczajowych w poszczególnych państwach członkowskich oraz postrzegany poziom ryzyka niewłaściwego lub niestandardowego korzystania, dostawca usług roamingu powinien być w stanie sprecyzować rodzaj rozsądnego wymagalnego dowodu miejsca zamieszkania, pod nadzorem krajowego organu regulacyjnego co do proporcjonalności ogólnego obciążenia w zakresie dokumentacji i jego adekwatności w kontekście krajowym. Takie dowody, w odniesieniu do poszczególnych użytkowników, mogą obejmować oświadczenie klienta, przedstawienie ważnego dokumentu potwierdzającego jego państwo członkowskie zamieszkania, adres pocztowy lub adres na fakturze wystawionej klientowi za inne usługi świadczone w państwie członkowskim dostawcy usług roamingu, zaświadczenie instytucji szkolnictwa wyższego o uczęszczaniu na zajęcia w pełnym wymiarze godzin, dowód wpisu na lokalne listy wyborcze lub dowód płatności podatków lokalnych i podatku pogłównego. W przypadku klientów biznesowych taki dowód może obejmować dokumentację dotyczącą miejsca uzyskania zdolności prawnej przedsiębiorstwa lub siedziby podmiotu, miejsca faktycznego wykonywania głównej działalności gospodarczej lub głównego miejsca, w którym pracownicy posiadający daną kartę SIM pełnią swoje obowiązki. Stałe powiązania z danym państwem członkowskim wiążące się z częstą obecnością na jego terytorium przez dłuższy czas mogą wypływać z trwałego stosunku pracy w pełnym wymiarze godzin, włączając pracę pracowników przygranicznych, trwałych stosunków umownych wiążących się z podobnym stopniem fizycznej obecności osoby prowadzącej własną działalność, uczestnictwa w zajęciach w instytucjach szkolnictwa wyższego w pełnym wymiarze godzin lub z innych sytuacji, np. sytuacji pracowników delegowanych lub emerytów, gdy wymagają one analogicznego stopnia obecności na danym terytorium.

(11)

Po zawarciu danej umowy dostawcy usług roamingu powinni ściśle ograniczyć liczbę wniosków o przedłożenie dowodów potwierdzających stałe miejsce zamieszkania lub inne stałe powiązania wiążące się z częstą obecnością na terytorium danego państwa przez dłuższy czas do okoliczności, w których dane, które muszą być gromadzone do celów rozliczeniowych, pozwalają podejrzewać niewłaściwe lub niestandardowe korzystanie niezwiązane z okresowymi podróżami. Wymagane dowody powinny ograniczać się do tego, co jest bezwzględnie niezbędne i proporcjonalne w celu potwierdzenia związków klienta z państwem członkowskim będącym dostawcą usług roamingu. Nie należy nakładać na klientów żadnych wymogów w zakresie dokumentacji w celu oceny zgodności z polityką uczciwego korzystania, gdy nie ma ku temu żadnych podstaw. Przede wszystkim nie należy nakładać wymogu okresowego składania takiej dokumentacji niezwiązanego z oceną ryzyka prawdopodobieństwa wystąpienia niewłaściwego lub niestandardowego korzystania.

(12)

Aby umożliwić klientom korzystanie z pul detalicznych usług roamingu regulowanego po mającej zastosowanie krajowej cenie detalicznej odpowiadającej ich krajowym planom taryfowym, dostawca usług roamingu zasadniczo nie powinien nakładać w przypadku okresowej podróży klienta w ramach terytorium Unii limitów na pule usług łączności ruchomej udostępniane klientowi korzystającemu z usług roamingu, poza limitem krajowym. Takie limity krajowe powinny obejmować mającą zastosowanie politykę uczciwego korzystania w odniesieniu do krajowego korzystania z planu taryfowego.

(13)

W przypadku niektórych krajowych planów taryfowych, opisanych dalej jako otwarte pakiety danych, zużycie danych może być nieograniczone lub może podlegać pulom danych po niskiej wewnętrznej krajowej cenie jednostkowej odpowiadającej maksymalnej hurtowej opłacie za usługi w roamingu regulowanym, o której mowa w art. 12 rozporządzenia (UE) nr 531/2012. Wobec braku nadzwyczajnych środków ochronnych pul w ramach takich otwartych pakietów danych, takie plany taryfowe, częściej niż inne plany taryfowe, mogą być przedmiotem zorganizowanej odsprzedaży na rzecz osób, które nie zamieszkują państwa członkowskiego dostawcy usług roamingu i nie posiadają stabilnych związków z tym państwem wiążących się z częstą obecnością na jego terytorium przez dłuższy czas. Ponadto takie niewłaściwe lub niestandardowe korzystanie z otwartych pakietów danych w roamingu może doprowadzić do zaniku takich planów taryfowych na rynkach krajowych lub ograniczenia roamingu w ramach takich planów taryfowych ze szkodą dla użytkowników krajowych oraz w sprzeczności z celem rozporządzenia (UE) nr 531/2012. Ryzyko to jest znacznie mniejsze w przypadku połączeń głosowych i usług SMS, ponieważ usługi te podlegają większym ograniczeniom fizycznym i czasowym, a rzeczywiste schematy korzystania w ostatnich latach wykazują tendencję stabilną lub malejącą. Pozostaje to bez uszczerbku dla prawa operatorów do podejmowania środków w celu zwalczania wysoce nietypowych sposobów korzystania z połączeń głosowych i usług SMS w roamingu wynikających z nielegalnej działalności. Mimo że konieczne jest zapewnienie dodatkowych środków ochrony przed takim zwiększonym ryzykiem niewłaściwego korzystania z detalicznych usług transmisji danych w roamingu regulowanym po mającej zastosowanie krajowej cenie detalicznej w ramach otwartych pakietów danych, podczas okresowych podróży po terytorium Unii klient krajowy powinien mieć jednak możliwość korzystania z detalicznych pul takich usług równych dwukrotności pul, które można kupić po hurtowej cenie danych w roamingu za kwotę równą całkowitej krajowej cenie detalicznej bez podatku VAT komponentu usług łączności ruchomej w krajowym planie taryfowym dla całego przedmiotowego okresu fakturowania. Oznacza to pulę, która jest spójna z krajowym planem taryfowym, ponieważ dostosowuje się do krajowej ceny detalicznej danego planu taryfowego, i dlatego może być stosowana w przypadku otwartych pakietów danych, również w pakiecie z innymi detalicznymi usługami łączności ruchomej. Stosowanie mnożnika wynoszącego dwa w odpowiedni sposób odzwierciedla fakt, że operatorzy często negocjują hurtowe ceny za transmisję danych w roamingu poniżej mających zastosowanie pułapów oraz że klienci często nie wyczerpują limitu danych określonego w ich planie taryfowym. W tym kontekście przejrzystość w stosunku do klientów zostanie zapewniona poprzez zgodność z przepisami rozporządzenia (UE) nr 531/2012, według których dostawca usług roamingu wysyła klientowi powiadomienie, gdy mająca zastosowanie pula uczciwego korzystania z usług transmisji danych w roamingu regulowanym zostanie w pełni wykorzystana, informujące o dodatkowych opłatach za dalsze korzystanie z usług transmisji danych w roamingu regulowanym przez klienta korzystającego z roamingu.

(14)

Aby uniknąć ryzyka wykorzystywania abonamentów na zasadzie przedpłaty, które nie wiążą się z długoterminowym zobowiązaniem, wyłącznie do stałego korzystania z roamingu, dostawca usług roamingu powinien mieć prawo, alternatywnie do wymogu przedstawienia dowodu miejsca zamieszkania lub stabilnych związków wiążących się z częstą obecnością przez dłuższy czas na terytorium państwa członkowskiego tego dostawcy usług roamingu, do ograniczania wykorzystywania detalicznych usług transmisji danych w roamingu regulowanym po mającej zastosowanie krajowej cenie detalicznej z przedpłatą abonamentową do pul, które można kupić po hurtowej cenie danych w roamingu za pozostałą kwotę bez podatku VAT dostępną w tym abonamencie na zasadzie przedpłaty podczas korzystania z roamingu.

(15)

Dostawca usług roamingu powinien mieć możliwość podejmowania środków mających na celu wykrycie przypadków niewłaściwego lub niestandardowego korzystania z detalicznych usług roamingu regulowanego po cenach krajowych do celów innych niż okresowe podróże oraz zapobiegania tym praktykom. Jednocześnie klienci korzystający z roamingu powinni być chronieni przed wszelkimi środkami, które w jakikolwiek sposób mogą wpływać na ich zdolność do korzystania z detalicznych usług roamingu regulowanego po cenach krajowych podczas okresowych podróży zagranicznych w Unii. Środki mające na celu wykrywanie niewłaściwego lub niestandardowego korzystania z detalicznych usług roamingu regulowanego po cenach krajowych i zapobieganie tym praktykom powinny być proste i przejrzyste oraz powinny zminimalizować obciążenia administracyjne klientów korzystających z roamingu, a także nadmierne i niepotrzebne ostrzeżenia. Zgodnie z wymogiem miejsca pobytu lub stabilnych związków wiążących się z częstą obecnością przez dłuższy czas na terytorium państwa dostawcy usług roamingu wskaźniki potwierdzające prawdopodobieństwo niewłaściwego lub niestandardowego korzystania z usług powinny być oparte na obiektywnych wskaźnikach powiązanych ze schematami ruchu wykazującymi brak przeważającej obecności klienta w kraju dostawcy usług roamingu lub głównie krajowego wykorzystywania mobilnych usług krajowych. Zgodnie z definicją takie obiektywne wskaźniki powinno określać się na przestrzeni pewnego okresu. Taki okres czasu powinien być wystarczająco długi (co najmniej cztery miesiące), aby umożliwić klientom korzystającym z roamingu korzystanie z detalicznych usług roamingu po cenach krajowych podczas przewidywanych form okresowych podróży w Unii. Niezamierzone korzystanie z roamingu w rejonach przygranicznych nie powinno negatywnie wpływać na wskaźniki obecności w państwie dostawcy roamingu. W tym względzie zarówno sytuacja osób, które korzystają z usług roamingu w sposób niezamierzony, jak i pracowników przygranicznych powinna być brana pod uwagę poprzez uznanie, że zalogowanie się do sieci dostawcy usług roamingu w dowolnym momencie w danym dniu oznacza dzień obecności w kraju do celów stosowania obiektywnych wskaźników. Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 531/2012 dostawcy usług roamingu powinni również zapewniać klientom odpowiednie informacje w celu umożliwienia im czynnego unikania przypadków niezamierzonego korzystania z roamingu. Obecność i zużycie danych poza Unią nie powinny wpływać negatywnie na zdolność klienta korzystającego z roamingu do korzystania z usług roamingu w Unii po cenach krajowych, ponieważ nie można ich uznać za wskaźniki ryzyka, że klient korzysta z roamingu po mającej zastosowanie krajowej cenie detalicznej w państwie członkowskim dostawcy usług roamingu w celach innych niż okresowe podróże w Unii. W tym względzie tego rodzaju obecność i zużycie powinny być uznawane za krajowe do celów stosowania obiektywnych wskaźników. Dostawca usług roamingu może również polegać na innych wyraźnych dowodach niewłaściwego lub niestandardowego korzystania z detalicznych usług roamingu regulowanego po cenach krajowych, takich jak rzadkie korzystanie z abonamentu w państwie członkowskim dostawcy usług roamingu, ale korzystanie z niego zazwyczaj w roamingu, albo korzystanie kolejno z kilku abonamentów przez tego samego klienta w ramach roamingu.

(16)

Zgodnie z przepisami rozporządzenia (UE) nr 531/2012 dotyczącymi zachowania przejrzystości w korzystaniu z usług roamingu oraz zgodnie z przepisami dotyczącymi umów w sektorze łączności elektronicznej należy w sposób jasny poinformować klientów o treści klauzul umownych przewidujących politykę uczciwego korzystania przed ich wejściem w życie. Polityka uczciwego korzystania wdrożona przez dostawcę usług roamingu zgodnie z niniejszym rozporządzeniem powinna być zgłoszona przez dostawcę usług roamingu do krajowego organu regulacyjnego.

(17)

Przetwarzanie danych o ruchu i lokalizacji podlega przepisom dyrektywy 2002/58/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2). W szczególności art. 6 umożliwia dostawcy usług roamingu przetwarzanie danych o ruchu niezbędnych do celów naliczania opłat i rozliczeń międzyoperatorskich. Zastosowanie przez dostawcę usług roamingu środków mających na celu wykrywanie przypadków niewłaściwego lub niestandardowego korzystania z detalicznych usług roamingu regulowanego po cenach krajowych i zapobieganie takim praktykom nie powinno prowadzić do gromadzenia i zautomatyzowanego przetwarzania danych dotyczących klienta umożliwiających jego identyfikację, w tym danych o ruchu i lokalizacji, które są niezwiązane i nieproporcjonalne dla celów wykrywania niewłaściwego lub niestandardowego korzystania i zapobiegania takim praktykom.

(18)

Przede wszystkim dostawca usług roamingu powinien mieć możliwość wykrywania i zapobiegania sytuacji, w której, z naruszeniem warunków umowy na poziomie hurtowym lub detalicznym, osoby trzecie korzystają z usług roamingu po cenach krajowych przy arbitrażu cenowym w celu uzyskania korzyści gospodarczej poprzez sprzedaż na rzecz klientów, którzy nie zamieszkują państwa członkowskiego dostawcy roamingu i nie posiadają z nim innych stabilnych związków. W przypadku gdy operator dowiedzie, na podstawie obiektywnych i uzasadnionych środków dowodowych, regularnej aktywności o charakterze nadużycia, powinien on powiadomić krajowy organ regulacyjny o dowodach na regularne nadużycie oraz środkach podjętych w celu zapewnienia zgodności ze wszystkimi warunkami umowy, nie później niż w momencie zastosowania tych środków.

(19)

W szczególnych przypadkach, jeżeli operator posiada potwierdzone dowody świadczące o prawdopodobieństwie niewłaściwego lub niestandardowego schematu korzystania przez danego klienta z detalicznych usług roamingu regulowanego po cenach krajowych do celów innych niż okresowe podróże, pomimo dowodu w postaci dokumentu potwierdzającego miejsce zamieszkania lub istnienie innych stabilnych powiązań dostarczonego przez klienta, operator powinien wpierw zawiadomić klienta o ryzyku uruchomienia dodatkowych opłat w roamingu. Obiektywne kryteria, które miałyby służyć jako wskaźniki potwierdzające prawdopodobieństwo niewłaściwego lub niestandardowego korzystania, powinny być z góry określone w umowie.

(20)

Możliwość stosowania dodatkowych opłat przez dostawcę usług roamingu pozostaje bez uszczerbku dla jakichkolwiek proporcjonalnych środków, które można podjąć zgodnie z prawem krajowym i z przepisami prawa unijnego – w celu zapewnienia przestrzegania wszystkich warunków umowy – w przypadku gdy klient dostarczył nieprawdziwe informacje.

(21)

Dostawcy usług roamingu stosujący politykę uczciwego korzystania powinni wprowadzić przejrzyste, proste i efektywne procedury rozpatrywania skarg klientów dotyczących stosowania tej polityki. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 531/2012 klienci korzystający z roamingu powinni w każdym przypadku mieć dostęp do właściwego organu pozasądowego rozstrzygania sporów, który sprawiedliwie i szybko rozstrzygnie nierozwiązane spory pomiędzy klientami a dostawcami usług roamingu wynikające ze stosowania polityki uczciwego korzystania, zgodnie z art. 34 dyrektywy 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3), zmienionej dyrektywą dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/136/WE (4).

(22)

Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 531/2012 krajowe organy regulacyjne muszą ściśle monitorować i nadzorować stosowanie polityki uczciwego korzystania w celu zapewnienia, że żadna polityka uczciwego korzystania wprowadzona przez dostawców krajowych nie zmniejsza dostępności korzystania z usług roamingu po cenach krajowych. Jeżeli krajowy organ regulacyjny uzna, że doszło do naruszenia zobowiązań wynikających z rozporządzenia w sprawie roamingu, jest on uprawniony do żądania natychmiastowego zaprzestania takiego naruszenia.

(23)

Niniejsze rozporządzenie powinno pozostawać bez uszczerbku dla praw i zobowiązań istniejących na mocy prawa Unii lub prawa krajowego zgodnego z prawem Unii. Dotyczy to w szczególności prawa użytkowników końcowych do korzystania z ruchomych sieci łączności elektronicznej i usług w dowolnym państwie członkowskim, bez względu na narodowość lub miejsce zamieszkania w Unii, wszelkich przepisów krajowych wymagających dowodu tożsamości lub innych dokumentów poświadczających w celu uzyskania karty SIM lub wykupienia dostępu do sieci lub usług w inny sposób, wszelkich krajowych środków dotyczących ciągłości świadczenia usług lub środków przedpłaconych w przypadku danego numeru lub karty SIM oraz prawa dostawców usług łączności elektronicznej do stosowania odpowiednich środków zgodnie z prawem krajowym w celu przeciwdziałania nadużyciom.

(24)

Ponieważ schemat korzystania z usług roamingu zmienia się w ciągu roku, wnioski o zezwolenie na stosowanie dodatkowych opłat w roamingu przez dostawcę usług roamingu zgodnie z art. 6c ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 531/2012 w celu zapewnienia zrównoważonego charakteru modelu opłat krajowych powinny być oceniane na podstawie danych o ruchu obejmujących co najmniej 12 miesięcy. Aby obliczyć wielkość ruchu w ciągu roku, dostawca usług roamingu powinien mieć możliwość korzystania z prognoz ruchu. Prognozy te powinny opierać się na rzeczywistych danych, takich jak dane dotyczące rzeczywistego zużycia danych w roamingu, ekstrapolacje stosunku rzeczywistego zużycia krajowego do zużycia w roamingu, ekstrapolacje stosunku rzeczywistego zużycia w roamingu przez istotną podgrupę klientów korzystających z planów taryfowych usług roamingu po cenach krajowych do zużycia przez wszystkich klientów korzystających z roamingu na zasadach usług roamingu po cenach krajowych, zgodnie z art. 6a rozporządzenia (UE) nr 531/2012. Podczas oceniania wniosków różnych wnioskodawców o udzielenie odstępstwa w celu zachowania zrównoważonego charakteru modelu opłat, krajowe organy regulacyjne powinny zapewnić, aby założenia przyjęte przez każdego z nich w celu określenia prognozowanych pul były spójne, po uwzględnieniu istotnych różnic w pozycjach rynkowych i bazach klientów.

(25)

Dane dotyczące kosztów i przychodów na poparcie wniosku o zezwolenie na stosowanie dodatkowych opłat w roamingu złożonego przez dostawcę usług roamingu zgodnie z art. 6c ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 531/2012 w celu zapewnienia zrównoważonego charakteru modelu opłat krajowych powinny opierać się na sprawozdaniach finansowych, które mogą być dostosowane do prognoz wielkości ruchu. Odchylenia od założeń dotyczących kosztów opierających się na sprawozdaniach finansowych powinny być dozwolone wyłącznie po przedstawieniu dowodu zobowiązań finansowych podjętych już w momencie składania wniosku.

(26)

Należy opracować zharmonizowaną metodę określania przychodów ze świadczenia detalicznych usług roamingu regulowanego oraz kosztów z myślą o zapewnieniu jednolitej oceny wniosków o zezwolenie na stosowanie dodatkowych opłat złożonych przez dostawcę usług roamingu zgodnie z art. 6c ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 531/2012 w celu zapewnienia zrównoważonego charakteru modelu opłat krajowych.

(27)

Świadczenie detalicznych usług roamingu regulowanego obejmuje dwie ogólne kategorie kosztów: koszt zakupu hurtowego dostępu do usług roamingu w sieciach odwiedzanych w niezbilansowanym ruchu oraz inne koszty związane z roamingiem. Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 531/2012 koszt zakupu hurtowego dostępu do usług roamingu w sieci odwiedzanej w niezbilansowanym ruchu jest uwzględniony w rzeczywistych hurtowych opłatach roamingowych stosowanych wobec nadwyżki w ilości danych wychodzących w roamingu od danego dostawcy usług roamingu w stosunku do ilości danych przychodzących w roamingu u tego dostawcy. W przypadku dostawców usług roamingu, którzy, na poziomie krajowym, dokonują hurtowego zakupu dostępu od innego dostawcy usług roamingu (np. wirtualni operatorzy sieci komórkowych), koszt hurtowego dostępu do usług roamingu może być wyższy niż w przypadku dostawców, od których dostęp zakupują, gdy operator krajowej sieci macierzystej nakłada na dostawcę usług roamingu kupującego hurtowy dostęp krajowy wyższą cenę za hurtowy dostęp do usług roamingu niż cena, jaką uzyskał dla siebie u operatorów sieci odwiedzanych, lub cena uzyskana u tych operatorów za świadczenie usług powiązanych. Tak wysoki koszt hurtowego dostępu do usług roamingu może sprawić, że dostawcy usług roamingu, dokonujący zakupu hurtowego dostępu krajowego, będą częściej starać się o zezwolenie na stosowanie dodatkowej opłaty roamingowej, a krajowe organy regulacyjne powinny należycie uwzględniać ten aspekt podczas oceniania takich wniosków.

(28)

Pozostałe koszty związane z roamingiem za świadczenie detalicznych usług roamingu regulowanego są wspólne dla świadczenia usług roamingu w Unii oraz w krajach spoza Unii, a niektóre są również wspólne dla hurtowych i detalicznych usług roamingu. Do celów wystąpienia z wnioskiem o zezwolenie na stosowanie dodatkowych opłat w roamingu przez dostawcę usług roamingu zgodnie z art. 6c ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 531/2012 w celu zapewnienia zrównoważonego charakteru modelu opłat krajowych wspólne koszty powinny zostać alokowane na świadczenie detalicznych usług roamingu w Unii oraz, w przypadku kosztów wspólnych dla detalicznych i hurtowych usług roamingu, zgodnie z ogólnym stosunkiem przychodów z ruchu przychodzącego i wychodzącego w roamingu.

(29)

Koszty świadczenia detalicznych usług roamingu regulowanego mogłyby również być obliczane z uwzględnieniem części łącznych i wspólnych kosztów poniesionych na świadczenie detalicznych usług łączności ruchomej ogółem, pod warunkiem że kalkulacja odzwierciedlałaby stosunek zastosowany przy alokacji przychodów ze świadczenia wszystkich pozostałych detalicznych usług łączności ruchomej na takie usługi.

(30)

Przy określaniu przychodów ze świadczenia detalicznych usług roamingu regulowanego wniosek o zezwolenie na stosowanie dodatkowych opłat w roamingu przez dostawcę usług roamingu zgodnie z art. 6c ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 531/2012 w celu zapewnienia zrównoważonego charakteru modelu opłat krajowych powinien uwzględniać całość przychodów detalicznych zafakturowanych bezpośrednio za świadczenie detalicznych usług łączności ruchomej w odwiedzanym państwie członkowskim, np. przychody za ruch wykraczający poza pule w ramach polityki uczciwego korzystania lub za alternatywne usługi roamingu regulowanego, jak również wszelkie inne opłaty jednostkowe lub inne płatności wynikające z korzystania z detalicznych usług łączności ruchomej w odwiedzanym państwie członkowskim.

(31)

Ponieważ detaliczne usługi roamingu regulowanego są świadczone według stosownych warunków krajowych, należy je postrzegać jako usługi generujące część przychodu z niektórych stałych, okresowych opłat z tytułu świadczenia krajowych detalicznych usług łączności ruchomej. Dlatego też należy brać je pod uwagę przy ocenie wniosku o udzielenie zezwolenia na stosowanie dodatkowych opłat w roamingu złożonego przez dostawcę usług roamingu zgodnie z art. 6c ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 531/2012 w celu zapewnienia zrównoważonego charakteru modelu opłat krajowych, zgodnie z metodą określoną w niniejszym rozporządzeniu. W tym celu przychody z każdej detalicznej usługi łączności ruchomej powinny być alokowane na podstawie klucza odzwierciedlającego stosunek między wielkościami ruchu różnych usług łączności ruchomej, ważonego zgodnie ze stosunkiem między średnimi hurtowymi jednostkowymi opłatami roamingowymi.

(32)

By marżę netto z tytułu świadczenia detalicznych usług roamingu wynikającą z odliczenia kosztów świadczenia detalicznych usług roamingu regulowanego od odpowiadających im przychodów można było uznać za zagrażającą zrównoważonemu charakterowi modelu opłat krajowych, powinna ona być ujemna co najmniej o wartość, która tworzy ryzyko wywierania odczuwalnego wpływu na kształtowanie się cen krajowych. W szczególności, aby była postrzegana jako tworząca takie ryzyko, ujemna marża netto z tytułu świadczenia detalicznych usług roamingu powinna stanowić co najmniej istotny odsetek całkowitego zysku, przed potrąceniem odsetek, podatków, deprecjacji i amortyzacji, z tytułu świadczenia innych usług łączności ruchomej.

(33)

Nawet w sytuacji gdy marża netto z tytułu świadczenia detalicznych usług roamingu stanowi istotny odsetek całkowitej marży ze świadczenia innych usług łączności ruchomej, szczególne okoliczności, takie jak poziom konkurencji na rynku krajowym lub szczególne cechy wnioskodawcy, mogłyby wykluczyć ryzyko wywierania odczuwalnego wpływu na kształtowanie się cen krajowych.

(34)

We wniosku o zezwolenie na stosowanie dodatkowych opłat w roamingu, złożonym przez dostawcę usług roamingu, zgodnie z art. 6c ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 531/2012, w celu zapewnienia zrównoważonego charakteru modelu opłat krajowych dostawca usług roamingu powinien oszacować straty wynikające ze świadczenia usług roamingu po cenach krajowych i nakreślić odnośne ustalenia co do zastosowania dodatkowych opłat w celu odzyskania wartości kosztów, mając na uwadze najwyższy dopuszczalny poziom opłat hurtowych.

(35)

Krajowe organy regulacyjne powinny mieć możliwość udzielenia zezwolenia na stosowanie dodatkowych opłat roamingowych w pierwszym dniu obowiązywania zniesienia dodatkowych opłat z tytułu detalicznych usług roamingu w Unii zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 531/2012. W tym celu przed tą datą można przewidzieć kontakty między dostawcą usług roamingu rozważającym złożenie takiego wniosku i krajowym organem regulacyjny, jak również przekazywanie informacji i stosownych dokumentów na ten temat.

(36)

Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 531/2012 zezwolenie na stosowanie dodatkowej opłaty roamingowej powinno być przyznawane przez krajowy organ regulacyjny na okres 12 miesięcy. W celu odnowienia tego zezwolenia dostawca usług roamingu powinien uaktualnić te informacje i przedkładać je krajowemu organowi regulacyjnemu co 12 miesięcy zgodnie z art. 6c ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 531/2012.

(37)

Mając na uwadze zobowiązania krajowych organów regulacyjnych dotyczące ścisłego nadzoru nad stosowaniem polityki uczciwego korzystania i podejmowania środków w sprawie zrównoważonego charakteru zniesienia dodatkowych opłat z tytułu detalicznych usług roamingu, a także przedstawiania Komisji rocznych sprawozdań dotyczących stosowania odpowiednich przepisów, niniejsze rozporządzenie powinno określić minimalny zakres informacji, które krajowe organy regulacyjne powinny gromadzić i przekazywać Komisji, by umożliwić monitorowanie stosowania tej polityki.

(38)

Na mocy rozporządzenia (UE) nr 531/2012 Komisja ma obowiązek dokonywania okresowego przeglądu niniejszego aktu wykonawczego w świetle rozwoju sytuacji rynkowej.

(39)

Komitet ds. Łączności nie wydał opinii.

(40)

Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych ani zasad uznanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej. W związku z tym niniejsze rozporządzenie należy interpretować i stosować zgodnie z tymi prawami i zasadami, w szczególności w odniesieniu do prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, prawa do ochrony danych osobowych, wolności słowa i swobody prowadzenia działalności gospodarczej. Wszelkie przetwarzanie danych osobowych na mocy niniejszego rozporządzenia powinno odbywać się z poszanowaniem praw podstawowych, zwłaszcza prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego oraz prawa do ochrony danych osobowych zgodnie z art. 7 i 8 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz musi być zgodne z dyrektywą 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (5), dyrektywą 2002/58/WE, zmienioną dyrektywami Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/24/WE (6) i 2009/136/WE, i rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2016/679 (7). W szczególności dostawcy usług muszą zapewnić, że przetwarzanie danych osobowych na podstawie niniejszego rozporządzenia odbywa się tylko w niezbędnych przypadkach oraz jest proporcjonalne do osiągnięcia zamierzonych celów,

a)

wniosków składanych przez dostawców usług roamingu o zezwolenie na stosowanie dodatkowych opłat w roamingu zgodnie z art. 6c ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 531/2012 w celu zapewnienia zrównoważonego charakteru modelu opłat krajowych;

b)

metody, która ma być stosowana przez krajowe organy regulacyjne przy ocenie, czy dostawca usług roamingu udowodnił, że nie jest w stanie odzyskać wartości kosztów świadczenia usług roamingu regulowanego, skutkiem czego zrównoważony charakter modelu jego opłat krajowych jest zagrożony.

a)

„stałe powiązania” z danym państwem członkowskim oznaczają obecność na jego terytorium wynikającą z trwałego stosunku pracy w pełnym wymiarze godzin, włączając pracę pracowników przygranicznych, trwałych stosunków umownych wiążących się z podobnym stopniem fizycznej obecności osoby prowadzącej własną działalność, uczestnictwa w zajęciach w instytucjach szkolnictwa wyższego w pełnym wymiarze godzin lub z innych sytuacji, np. sytuacji pracowników delegowanych lub emerytów, gdy wymagają one analogicznego stopnia obecności na danym terytorium;

b)

„detaliczne usługi łączności ruchomej” oznaczają publiczne usługi łączności ruchomej świadczone użytkownikom końcowym, obejmujące usługi połączeń głosowych, wiadomości SMS i transmisji danych;

c)

„otwarty pakiet danych” oznacza plan taryfowy obejmujący świadczenie jednej detalicznej usługi łączności ruchomej lub większej liczby tych usług, w którym nie ogranicza się wliczonej puli detalicznych usług transmisji danych w łączności ruchomej, za które wnoszona jest stała okresowa opłata, lub za które krajowa cena jednostkowa detalicznych usług w łączności ruchomej, określona jako iloraz całkowitej krajowej ceny detalicznej bez podatku VAT usług łączności ruchomej odpowiadającej całemu okresowi fakturowania i całkowitej puli detalicznych usług transmisji danych w łączności ruchomej dostępnych na rynku krajowym, jest mniejsza niż maksymalna hurtowa opłata za usługi w roamingu regulowanym, o której mowa w art. 12 rozporządzenia (UE) nr 531/2012;

d)

„plan taryfowy na zasadzie przedpłaty” oznacza plan taryfowy, w którym detaliczne usługi łączności ruchomej są świadczone po odliczeniu kredytu udostępnionego dostawcy przez klienta, na podstawie taryfikacji jednostkowej, przed korzystaniem z usług, z którego klient może się wycofać bez żadnych sankcji po wyczerpaniu lub wygaśnięciu kredytu;

e)

„odwiedzane państwo członkowskie” oznacza państwo członkowskie inne niż państwo operatora krajowego klienta korzystającego z roamingu;

f)

„marża usług łączności ruchomej” oznacza zyski, przed potrąceniem odsetek, podatków, deprecjacji i amortyzacji, ze sprzedaży usług łączności ruchomej innych niż detaliczne usługi roamingu świadczone na terytorium Unii, co oznacza, że wyłączone są z niej koszty i przychody związane ze świadczeniem detalicznych usług roamingu;

g)

„grupa” oznacza jednostkę dominującą i wszystkie jej jednostki zależne podlegające jej kontroli w rozumieniu rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (8).

a)

długi okres nieaktywności karty SIM użytkowanej głównie, a nawet wyłącznie, w roamingu,

b)

abonowanie i korzystanie kolejno z wielu kart SIM przez tego samego konsumenta w ramach roamingu.

a)

pule rzeczywiste detalicznych usług roamingu regulowanego świadczonych przez wnioskodawcę po obowiązujących cenach detalicznych usług roamingu regulowanego przed dniem 15 czerwca 2017 r.;

b)

prognozowane pule detalicznych usług roamingu regulowanego po dniu 15 czerwca 2017 r., jeżeli prognozowane pule detalicznych usług roamingu regulowanego w danym okresie szacuje się na podstawie rzeczywistej krajowej detalicznej konsumpcji usług łączności ruchomej i czasu spędzonego za granicą w Unii przez klientów wnioskodawcy korzystających z roamingu;

c)

prognozowane pule detalicznych usług roamingu regulowanego po dniu 15 czerwca 2017 r., jeżeli pule detalicznych usług roamingu regulowanego szacuje się na podstawie proporcjonalnej zmiany pul detalicznych usług roamingu regulowanego, która wystąpiła w planach taryfowych wnioskodawcy reprezentujących znaczną część bazy klientów, na których podstawie wnioskodawca określił ceny detalicznych usług roamingu regulowanego na poziomie krajowym na okres co najmniej 30 dni, zgodnie z metodologią przedstawioną w załączniku I.

a)

koszty zakupu hurtowego dostępu do usług roamingu;

b)

koszty detaliczne związane z roamingiem.

a)

koszty obsługi i zarządzania działaniami związanymi z roamingiem, w tym systemu analityki biznesowej i oprogramowania przeznaczonego do obsługi i zarządzania działaniami związanymi z roamingiem;

b)

koszty gromadzenia i przekazywania danych i płatności, w tym zarówno koszty gromadzenia i przekazywania danych, jak i rozliczeń finansowych;

c)

koszty negocjowania umów i porozumień, w tym zewnętrzne honoraria i koszty wykorzystania zasobów wewnętrznych;

d)

koszty ponoszone w celu spełnienia wymogów dotyczących świadczenia detalicznych usług roamingu regulowanego ustanowionych w art. 14 i 15 rozporządzenia (UE) nr 531/2012, z uwzględnieniem obowiązującej polityki uczciwego korzystania stosowanej przez dostawcę usług roamingu.

a)

koszty fakturowania i pobierania opłat, w tym wszystkie koszty związane z przetwarzaniem, obliczaniem, wystawianiem i powiadamianiem o fakturze klienta;

b)

koszty sprzedaży i dystrybucji, w tym koszty prowadzenia sklepów i innych kanałów dystrybucyjnych na potrzeby sprzedaży detalicznych usług łączności ruchomej;

c)

koszty obsługi klienta, w tym koszty eksploatacji wszystkich usług obsługi klienta dostępnych dla użytkownika końcowego;

d)

koszty zarządzania wierzytelnościami wątpliwymi, w tym koszty poniesione na odpis nieściągalnych należności klientów i windykacji należności wątpliwych;

e)

koszty handlowe, w tym koszty poniesione na reklamę usług łączności ruchomej.

a)

przychody wynikające bezpośrednio z detalicznych usług łączności ruchomej zainicjowanych w odwiedzanym państwie członkowskim;

b)

część przychodów całkowitych ze sprzedaży detalicznych usług łączności ruchomej na podstawie okresowych opłat stałych.

a)

opłaty detaliczne pobierane na podstawie art. 6e rozporządzenia (UE) nr 531/2012 za ruch o wielkości stanowiącej naruszenie polityki uczciwego korzystania stosowanej przez dostawcę;

b)

przychody z alternatywnych usług roamingu regulowanego zgodnie z art. 6e ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 531/2012;

c)

krajową cenę detaliczną naliczoną za jednostkę lub jako nadwyżka stałych opłat za świadczenie detalicznych usług łączności ruchomej, która wynika ze stosowania detalicznych usług łączności ruchomej w odwiedzanym państwie członkowskim.

a)

wnioskodawca jest częścią grupy i są dowody na istnienie wewnętrznych cen transferowych na rzecz innych spółek zależnych grupy w Unii, w szczególności w świetle istotnych rozbieżności opłat hurtowych roamingu stosowanych wewnątrz grupy;

b)

poziom konkurencji na rynkach krajowych oznacza, że jest zdolność absorpcji niższych marż;

c)

stosowanie bardziej restrykcyjnej polityki uczciwego korzystania, nadal zgodnie z art. 3 i 4, mogłoby zmniejszyć marżę netto sprzedaży detalicznej w roamingu o odsetek wynoszący mniej niż 3 %.

a)

jakiegokolwiek działania podjętego w celu nadzorowania stosowania art. 6b rozporządzenia (UE) nr 531/2012 oraz szczegółowych zasad ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu;

b)

liczby wniosków o zezwolenie na stosowanie dodatkowych opłat w roamingu, zatwierdzonych i odnowionych w ciągu roku zgodnie z art. 6c ust. 2 i 4 rozporządzenia (UE) nr 531/2012;

c)

zakresu ujemnych marży netto w roamingu uznanych w decyzji o zezwoleniu na stosowanie dodatkowej opłaty w roamingu oraz ustaleń dotyczących dodatkowej opłaty zadeklarowanej we wniosku o zezwolenie na stosowanie dodatkowej opłaty w roamingu złożonym przez dostawcę usług roamingu zgodnie z art. 6c ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 531/2012 w celu zapewnienia zrównoważonego charakteru modelu opłat krajowych.