This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62019CN0927
Case C-927/19: Request for a preliminary ruling from the Lietuvos Aukščiausiasis Teismas (Lithuania) lodged on 18 December 2019 — ‘Klaipėdos regiono atliekų tvarkymo centras’ UAB, other parties: ‘Ecoservice Klaipėda’ UAB, ‘Klaipėdos autobusų parkas’ UAB, ‘Parsekas’ UAB, ‘Klaipėdos transportas’ UAB
Sprawa C-927/19: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos Aukščiausiasis Teismas (Litwa) w dniu 18 grudnia 2019 r. – „Klaipėdos regiono atliekų tvarkymo centras” UAB/„Ecoservice Klaipėda” UAB, „Klaipėdos autobusų parkas” UAB, „Parsekas” UAB, „Klaipėdos transportas” UAB
Sprawa C-927/19: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos Aukščiausiasis Teismas (Litwa) w dniu 18 grudnia 2019 r. – „Klaipėdos regiono atliekų tvarkymo centras” UAB/„Ecoservice Klaipėda” UAB, „Klaipėdos autobusų parkas” UAB, „Parsekas” UAB, „Klaipėdos transportas” UAB
Dz.U. C 77 z 9.3.2020, p. 28–30
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
9.3.2020 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 77/28 |
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos Aukščiausiasis Teismas (Litwa) w dniu 18 grudnia 2019 r. – „Klaipėdos regiono atliekų tvarkymo centras” UAB/„Ecoservice Klaipėda” UAB, „Klaipėdos autobusų parkas” UAB, „Parsekas” UAB, „Klaipėdos transportas” UAB
(Sprawa C-927/19)
(2020/C 77/40)
Język postępowania: litewski
Sąd odsyłający
Lietuvos Aukščiausiasis Teismas
Strony w postępowaniu głównym
Strona wnosząca skargę kasacyjną:„Klaipėdos regiono atliekų tvarkymo centras” UAB
Pozostałe strony postępowania:„Ecoservice Klaipėda” UAB, „Klaipėdos autobusų parkas” UAB, „Parsekas” UAB, „Klaipėdos transportas” UAB
Pytania prejudycjalne
1) |
Czy warunek zamówienia, zgodnie z którym dostawcy mają obowiązek wykazać określony poziom średniego rocznego dochodu operacyjnego uzyskanego z wykonywania działalności związanej jedynie z konkretnymi usługami (gospodarowaniem zmieszanymi odpadami komunalnymi), wchodzi w zakres art. 58 ust. 3 lub 4 dyrektywy 2014/24 (1)? |
2) |
Czy od odpowiedzi na pytanie pierwsze zależy metoda oceny zdolności dostawcy przedstawiona przez Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 4 maja 2017 r., Esaprojekt (C-387/14) (2)? |
3) |
Czy warunek zamówienia, zgodnie z którym dostawcy mają obowiązek wykazać, że pojazdy niezbędne do świadczenia usług [gospodarowania odpadami] spełniają konkretne wymogi techniczne, w tym wymogi dotyczące emisji zanieczyszczeń (EURO 5), posiadania nadajnika GPS, odpowiedniej ładowności itp., wchodzą w zakres: a) art. 58 ust. 4; b) art. 42 w związku z przepisami załącznika VII; c) art. 70 dyrektywy 2014/24? |
4) |
Czy art. 1 ust. 1 akapit trzeci dyrektywy 89/665 (3), w którym określono zasadę skuteczności procedur odwoławczych, art. 1 ust. 3 i 5 tej dyrektywy, art. 21 dyrektywy 2014/24 i dyrektywę 2016/943 (4), a w szczególności motyw 18 i art. 9 ust. 2 akapit trzeci tejże dyrektywy (rozpatrywane łącznie lub oddzielnie przy czym bez ograniczenia do tych przepisów), należy interpretować w ten sposób, że jeżeli w przepisach krajowych regulujących zamówienia publiczne przewidziano obowiązkową procedurę rozstrzygania sporów poprzedzającą wniesienie skargi:
|
5) |
Czy art. 1 ust. 1 akapit trzeci, art. 1 ust. 3 i 5 oraz art. 2 ust. 1 lit. b) dyrektywy 89/665, art. 21 dyrektywy 2014/24 i dyrektywę 2016/943, w szczególności jej motyw 18 (rozpatrywane łącznie lub oddzielnie przy czym bez ograniczenia do tych przepisów), należy interpretować w ten sposób, że decyzja instytucji zamawiającej o nieudzieleniu dostawcy dostępu do poufnych szczegółowych informacji na temat oferty innego uczestnika postępowania jest decyzją, którą można zaskarżyć w odrębnym postępowaniu przed sądem? |
6) |
Jeżeli odpowiedź na poprzednie pytanie jest twierdząca, czy art. 1 ust. 5 dyrektywy 89/665 należy interpretować w ten sposób, że dostawca musi złożyć do instytucji zamawiającej odwołanie od takiej wydanej przez nią decyzji i w razie konieczności wnieść skargę do sądu? |
7) |
Jeżeli odpowiedź na poprzednie pytanie jest twierdząca, czy art. 1 ust. 1 akapit trzeci i art. 2 ust. 1 lit. b) dyrektywy 89/665 należy interpretować w ten sposób, że w zależności od zakresu dostępnych informacji na temat treści oferty innego dostawcy dostawca może wnieść do sądu skargę dotyczącą wyłącznie odmowy udzielenia mu informacji, nie kwestionując przy tym zgodności z prawem innych decyzji instytucji zamawiającej? |
8) |
Niezależnie od odpowiedzi na poprzednie pytania, czy art. 9 ust. 2 akapit trzeci dyrektywy 2016/943 należy interpretować w ten sposób, że po otrzymaniu przez sąd wniosku strony skarżącej o nakazanie drugiej stronie sporu przedstawienia dowodów i o udostępnienie ich przez sąd stronie skarżącej, sąd ma obowiązek uwzględnić taki wniosek niezależnie od działań podjętych przez instytucję zamawiającą w trakcie postępowania o udzielenie zamówienia lub procedury odwoławczej? |
9) |
Czy art. 9 ust. 2 akapit trzeci dyrektywy 2016/943 należy interpretować w ten sposób, że po oddaleniu wniosku strony skarżącej w przedmiocie ujawnienia informacji poufnych drugiej strony sporu, sąd powinien z urzędu dokonać oceny znaczenia danych, co do których wnosi się o uchylenie poufności, i skutków tych danych dla zgodności z prawem postępowania o udzielenie zamówienia publicznego? |
10 |
Czy podstawę wykluczenia dostawców określoną w art. 57 ust. 4 lit. h) dyrektywy 2014/24, w świetle wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 3 października 2019 r., Delta Antrepriză de Construcții și Montaj 93 (5), można zastosować w ten sposób, że sąd, badając spór między dostawcą a instytucją zamawiającą, może z urzędu rozstrzygnąć – niezależnie od oceny instytucji zamawiającej – że dany oferent w wyniku umyślnego działania lub niedbalstwa przedstawił instytucji zamawiającej informacje wprowadzające w błąd, niezgodne ze stanem faktycznym, w związku z czym musi zostać wykluczony z postępowań o udzielenie zamówienia publicznego? |
11 |
Czy art. 57 ust. 4 lit. h) dyrektywy 2014/24 stosowany w związku z zasadą proporcjonalności określoną w art. 18 ust. 1 tej dyrektywy należy interpretować i stosować w ten sposób, że jeżeli prawo krajowe przewiduje (poza wykluczeniem z postępowań o udzielenie zamówienia publicznego) dodatkowe kary za przedstawienie nieprawdziwych informacji, kary te można stosować wyłącznie w ramach odpowiedzialności osobistej, w szczególności, gdy informacje niezgodne ze stanem faktycznym zostały przedłożone wyłącznie przez część grupy podmiotów występujących wspólnie w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego (przykładowo jednego z kilku partnerów)? |
(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę 2004/18/WE (Dz.U. 2014, L 94, s. 65).
(2) ECLI:EU:C:2017:338.
(3) Dyrektywa Rady 89/665/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane (Dz.U. 1989, L 395, s. 33).
(4) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/943 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony niejawnego know-how i niejawnych informacji handlowych (tajemnic przedsiębiorstwa) przed ich bezprawnym pozyskiwaniem, wykorzystywaniem i ujawnianiem (Dz.U. 2016, L 157, s. 1).
(5) C-267/18, ECLI:EU:C:2019:826.