EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62016CA0359

Sprawa C-359/16: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 6 lutego 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van Cassatie – Belgia) – postępowanie karne przeciwko Ömerowi Altunowi, Abubekirowi Altunowi, Sedrettinowi Maksutogullariemu, Yunusowi Altunowi, Absa NV, M. Sedat BVBA, Alnur BVBA (Odesłanie prejudycjalne — Pracownicy migrujący — Zabezpieczenie społeczne — Właściwe ustawodawstwo — Rozporządzenie (EWG) nr 1408/71 — Artykuł 14 pkt 1 lit. a) — Pracownicy delegowani — Rozporządzenie (EWG) nr 574/72 — Artykuł 11 ust. 1 lit. a) — Zaświadczenie E 101 — Moc dowodowa — Uzyskanie zaświadczenia lub powołanie się na zaświadczenie w sposób noszący znamiona oszustwa)

Dz.U. C 123 z 9.4.2018, p. 3–3 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

9.4.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 123/3


Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 6 lutego 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van Cassatie – Belgia) – postępowanie karne przeciwko Ömerowi Altunowi, Abubekirowi Altunowi, Sedrettinowi Maksutogullariemu, Yunusowi Altunowi, Absa NV, M. Sedat BVBA, Alnur BVBA

(Sprawa C-359/16) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Pracownicy migrujący - Zabezpieczenie społeczne - Właściwe ustawodawstwo - Rozporządzenie (EWG) nr 1408/71 - Artykuł 14 pkt 1 lit. a) - Pracownicy delegowani - Rozporządzenie (EWG) nr 574/72 - Artykuł 11 ust. 1 lit. a) - Zaświadczenie E 101 - Moc dowodowa - Uzyskanie zaświadczenia lub powołanie się na zaświadczenie w sposób noszący znamiona oszustwa))

(2018/C 123/03)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Hof van Cassatie

Strony w postępowaniu karnym przed sądem krajowym

Ömer Altun, Abubekir Altun, Sedrettin Maksutogullari, Yunus Altun, Absa NV, M. Sedat BVBA, Alnur BVBA

przy udziale: Openbaar Ministerie

Sentencja

Wykładni art. 14 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie, w brzmieniu zmienionym i uaktualnionym rozporządzeniem Rady (WE) nr 118/97 z dnia 2 grudnia 1996 r., zmienionym rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 631/2004 z dnia 31 marca 2004 r. oraz wykładni art. 11 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Rady (EWG) nr 574/72 z dnia 21 marca 1972 r. w sprawie wykonywania rozporządzenia nr 1408/71, w brzmieniu zmienionym i uaktualnionym rozporządzeniem nr 118/97 należy dokonywać w ten sposób, że gdy instytucja państwa członkowskiego, do którego pracownicy zostali delegowani, wystąpiła do instytucji wydającej zaświadczenia E 101 z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie i wycofanie tych zaświadczeń w świetle dowodów uzyskanych w toku dochodzenia, które pozwalają stwierdzić, że wspomniane zaświadczenia zostały uzyskane lub powołano się na nie w sposób noszący znamiona oszustwa, a instytucja wydająca nie uwzględniła tych dowodów przy ponownym rozpatrzeniu zasadności wydania omawianych zaświadczeń, sąd krajowy może w postępowaniu przeciwko osobom podejrzanym o delegowanie pracowników na podstawie takich zaświadczeń nie uwzględnić ich w oparciu o wspomniane dowody, z poszanowaniem gwarancji prawa do rzetelnego procesu sądowego, które muszą zostać przyznane takim osobom, oraz stwierdzić istnienie takiego oszustwa.


(1)  Dz.U. C 335 z 12.9.2016.


Top