i.

Met haar eerste middel betoogt rekwirante dat het Gerecht een verkeerde opvatting huldigde over de toepasselijke juridische maatstaf en de juiste benadering om vast te stellen of de schikkingsovereenkomsten konden worden aangemerkt als beperking naar strekking, met name in het licht van de in het arrest Cartes Bancaires (C-67/13 P) geformuleerde beginselen.

ii.

Met haar tweede middel betoogt rekwirante dat het Gerecht ten onrechte niet heeft onderzocht of de bewoordingen van de schikkingsovereenkomsten blijk gaven van een toereikende mate van nadelige beïnvloeding.

iii.

Met haar derde middel betoogt rekwirante dat het Gerecht ten onrechte heeft geoordeeld dat de schikkingsovereenkomsten blijk gaven van een voldoende mate van nadelige beïnvloeding op grond dat zij gelijkstonden met een overeenkomst tot marktuitsluiting.

iv.

Met haar vierde middel betoogt rekwirante dat het Gerecht ten onrechte heeft geoordeeld dat de schikkingsovereenkomsten blijk gaven van een voldoende mate van nadelige beïnvloeding door rechtszaken, waarvan de uitkomst onzeker was, te voorkomen.

v.

Met haar vijfde middel betoogt rekwirante dat het Gerecht de betaling aan GUK krachtens de schikkingsovereenkomsten ten onrechte heeft behandeld als een van de voornaamste elementen van een beperking naar strekking.

vi.

Met haar zesde middel betoogt rekwirante dat het Gerecht zich ten onrechte heeft gebaseerd op feitelijke overwegingen die los staan van de bewoordingen van de schikkingsovereenkomsten teneinde haar vaststelling te staven dat er sprake was van een beperking naar strekking.

vii

Met haar zevende middel betoogt rekwirante dat het Gerecht ten onrechte heeft vastgesteld dat de schikkingsovereenkomst betreffende de EER verder ging dan de reikwijdte van de bescherming van Lundbecks octrooien.

viii.

Met haar achtste middel betoogt rekwirante dat het Gerecht ten onrechte heeft verzuimd te onderzoeken of de acht wegen om tot de markt toe treden die de Commissie heeft genoemd, voor GUK binnen een voldoende kort tijdsbestek economisch haalbaar of praktisch mogelijk waren;

ix.

Met haar negende middel betoogt rekwirante dat het Gerecht de bewijslast met betrekking tot de potentiële mededinging ten onrechte heeft omgekeerd;

x.

Met haar tiende middel betoogt rekwirante dat het Gerecht ten onrechte heeft vastgesteld dat het feit dat de partijen de schikkingsovereenkomsten waren aangegaan, relevant was voor de beoordeling van potentiële mededinging.

xi.

Met haar elfde middel betoogt rekwirante dat het Gerecht ten onrechte heeft verzuimd te erkennen dat de beoordeling van potentiële mededinging niet in aanmerking diende te worden genomen in de context van een beoordeling of er sprake was van een inbreuk „naar strekking”.

xii.

Met haar twaalfde middel betoogt rekwirante dat het Gerecht ten onrechte heeft geoordeeld dat de Commissie bevoegd was om een geldboete op te leggen aan rekwirante of, subsidiair, om een geldboete op te leggen die niet louter symbolisch was.