9.4.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 123/8

1)

Πρέπει το άρθρο 29 της οδηγίας 2011/95/ΕΕ (1), το οποίο θεσπίζει την υποχρέωση κράτους μέλους να παρέχει σε δικαιούχους διεθνούς προστασίας (στο κράτος μέλος στο οποίο έχει χορηγηθεί η προστασία αυτή) την αναγκαία συνδρομή, από απόψεως κοινωνικής αρωγής, όπως και στους υπηκόους του εν λόγω κράτους μέλους, να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι έχει άμεση εφαρμογή, σύμφωνα με τα κριτήρια τα οποία έχει αναπτύξει το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη νομολογία του;

2)

Έχει το άρθρο 29 της οδηγίας 2011/95/ΕΕ την έννοια ότι αποκλείει εθνική διάταξη η οποία ορίζει ότι μόνον οι δικαιούχοι ασύλου με άδεια διαμονής αορίστου χρόνου λαμβάνουν παροχές κοινωνικής αρωγής υπό μορφή πλήρους εξασφαλίσεως των ελάχιστων βιοτικών αναγκών, δηλαδή στον ίδιο βαθμό με τους υπηκόους του κράτους μέλους, αλλά προβλέπει μείωση των παροχών κοινωνικής αρωγής που απαιτούνται στο πλαίσιο εξασφαλίσεως των ελάχιστων βιοτικών αναγκών όσον αφορά τους δικαιούχους ασύλου με άδεια διαμονής ορισμένου χρόνου και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, εξομοιώνει τους τελευταίους με τους δικαιούχους επικουρικής προστασίας ως προς την έκταση της κοινωνικής αρωγής;