—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej C(2022) 4761 final z dnia 12 lipca 2022 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE (sprawa AT.40.522 – opakowania z metali) w zakresie, w jakim ma ona zastosowanie do skarżących; oraz

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy, dotyczący tego, że Komisja naruszyła zasadę patere legem quam ipse fecisti, zasadę ogólną prawa Unii, akceptując ponowne przydzielenie sprawy od niemieckiego federalnego urzędu antykartelowego (zwanego dalej „FUA”) i odstępując tym samym od ustalonych reguł postępowania wynikających z obwieszczenia Komisji w sprawie współpracy w ramach sieci organów ochrony konkurencji.

2.

Zarzut drugi, dotyczący tego, że Komisja, akceptując ponowne przydzielenie sprawy od FUA, naruszyła uzasadnione oczekiwania skarżących co do przestrzegania ustalonych reguł postępowania.

3.

Zarzut trzeci, dotyczący tego, że Komisja, akceptując ponowne przydzielenie sprawy na tak późnym etapie postępowania przed FUA, naruszyła zasadę pomocniczości.

4.

Zarzut czwarty, dotyczący tego, że Komisja naruszyła prawo skarżących do obrony poprzez zaakceptowanie ponownego przydzielenia sprawy od FUA kilka lat po upływie początkowego dwumiesięcznego okresu przydzielenia.

5.

Zarzut piąty, dotyczący tego, że Komisja, akceptując ponowne przydzielenie sprawy po upływie początkowego dwumiesięcznego okresu przydzielenia, nie wyważyła we właściwy sposób celów stosowania prawa konkurencji i celów pewności prawa, uzasadnionych oczekiwań i prawa skarżących do obrony, naruszając w ten sposób zasadę proporcjonalności.

6.

Zarzut szósty, dotyczący tego, że Komisja, akceptując ponowne przydzielenie sprawy od FUA po upływie początkowego dwumiesięcznego okresu przydzielenia, naruszyła zasadę dobrej administracji.