26.1.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 26/51

—

stwierdzenie nieważności (lub, ewentualnie, stwierdzenie częściowej nieważności) decyzji Komisji z dnia 25 lipca 2012 r. w sprawie pomocy państwa SA.29064 (2011/C) (ex 2011/NN) — Zróżnicowane stawki podatku od pasażerskiego transportu lotniczego wprowadzone przez Irlandię; oraz

—

obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

1)

W ramach zarzutu pierwszego strona skarżąca twierdzi, że strona pozwana naruszyła prawo, stwierdzając w zaskarżonej decyzji, że niższa stawka podatku stanowi niezgodną z prawem pomoc państwa. W szczególności Komisja błędnie uznała wyższą stawkę podatku za „podstawową” stawkę podatku do celów ustalenia czy niższa stawka podatku stanowiła selektywną korzyść. Ponieważ wyższa stawka podatku była nieważna zgodnie z bezpośrednio skutecznymi przepisami prawa UE, nie mogła być zgodnie z prawem uznana za „podstawową” stawkę referencyjną w tym celu. Z tych samych powodów Komisja błędnie stwierdziła, że linie lotnicze objęte niższą stawką podatku odniosły korzyść odpowiadającą 8 EUR za pasażera.

2)

W ramach zarzutu drugiego strona skarżąca twierdzi, że nawet gdyby Komisja mogła zgodnie z prawem uznać niższą stawkę podatku za stanowiącą pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, nakaz odzyskania pomocy od linii lotniczych objętych niższą stawką podatku w okolicznościach, w których wyższa stawka podatku powinna być również jednocześnie odprowadzona, naruszył zasadę pewności prawa, zasadę skuteczności i zasadę dobrej administracji. Z tego powodu zaskarżona decyzja nakazująca odzyskanie pomocy stanowiła naruszenie art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/99 (1).

3)

W ramach zarzutu trzeciego strona skarżąca twierdzi, że pozwana również naruszyła prawo i popełniła błąd w zakresie ustaleń faktycznych, wskazując operatorów linii lotniczych objętych niższą stawką podatku jako beneficjentów domniemanej pomocy w kwocie 8 EUR za pasażera i nakazując odzyskanie pomocy na tej podstawie w okolicznościach, w których Komisja przyznała, iż ciężar podatku mógł być poniesiony przez pasażerów, którzy byli zatem głównymi beneficjentami niższej stawki.

4)

W ramach zarzutu czwartego skarżąca twierdzi, że ponieważ niemożliwe jest odzyskanie 8 EUR za pasażera a posteriori od pasażerów, którzy skorzystali z niższej stawki podatku, nakaz odzyskania w tych okolicznościach działa jak dodatkowe opodatkowanie danych linii lotniczych, a zatem jest równoznaczny z niezgodną z prawem penalizacją tych linii lotniczych zamiast z przywróceniem sytuacji istniejącej przed przyznaniem domniemanej pomocy. Jest to nieproporcjonalne i stanowi naruszenie zasady równego traktowania, a zatem kolejne naruszenie art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/99.

5.

W ramach zarzutu piątego skarżąca twierdzi, że pozwana nie uzasadniła lub nie uzasadniła w wystarczającym stopniu nakazu odzyskania pomocy oraz określenia wysokości kwoty pomocy na 8 EUR za pasażera.