21.2.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 44/32

1)

Czy art. 71 ust. 2 lit. b akapit drugi rozporządzenia nr 44/2001 (1) należy interpretować w ten sposób, że (i) regulacja dotycząca uznawania i wykonywania orzeczeń na podstawie rozporządzenia nr 44/2001 jedynie wówczas ustępuje pierwszeństwa odpowiedniej regulacji na podstawie szczególnej konwencji, gdy regulacja na podstawie szczególnej konwencji ustanawia wymóg wyłącznego stosowania, czy też w ten sposób, że (ii) przy wystąpieniu równocześnie możliwości zastosowania warunków uznawania i wykonywania orzeczeń na podstawie szczególnej konwencji i na podstawie rozporządzenia nr 44/2001 zawsze należy stosować warunki szczególnej konwencji i warunki rozporządzenia nr 44/2001 nie mają wówczas zastosowania, również wówczas, gdy szczególna konwencja nie ustanawia wymogu wyłącznego stosowania względem innych regulacji międzynarodowych dotyczących uznawania i wykonywania orzeczeń?

2)

Czy aby zapobiec wydawaniu odbiegających od siebie orzeczeń we wskazanym w pytaniu pierwszym przypadku zbiegu regulacji Trybunał jest właściwy do dokonywania wiążącej dla sądów państw członkowskich wykładni Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów podpisanej w Genewie w dniu 19 maja 1956 r. (CMR), w zakresie dotyczącym kwestii uregulowanej w art. 31 tej konwencji?

3)

Czy w przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzących na pytanie drugie i na pytanie pierwsze ppkt (i) regulację dotycząca uznawania i wykonywania orzeczeń zawartą w art. 31 ust. 3 i ust. 4 CMR należy interpretować w ten sposób, że nie ustanawia ona wymogu wyłącznego stosowania i pozostawia możliwość stosowania innych międzynarodowych regulacji dotyczących wykonywania orzeczeń, które, tak jak rozporządzenie nr 44/2001, umożliwiają uznawanie lub wykonywanie orzeczeń?

W przypadku, gdyby Trybunał udzielił odpowiedzi twierdzących na pytanie 1 ppkt (ii) i na pytanie drugie, celem przeprowadzenia dalszej oceny skargi kasacyjnej Hoge Raad przedstawia następujące trzy pytania:

4)

Czy art. 31 ust. 3 i ust. 4 CMR upoważnia sąd wezwanego państwa członkowskiego rozpatrującego wniosek o stwierdzenie wykonalności orzeczenia do zbadania, czy sąd państwa pochodzenia miał jurysdykcję w zakresie dotyczącym wydania orzeczenia w sprawie?

5)

Czy art. 71 ust. 1 rozporządzenia nr 44/2001 należy interpretować w ten sposób, że w przypadku zbiegu regulacji dotyczących zawisłości sporu na podstawie konwencji CMR i na podstawie rozporządzenia nr 44/2001 pierwszeństwo ma regulacja dotycząca zawisłości sporu na podstawie konwencji CMR przed regulacją na podstawie rozporządzenia nr 44/2001?

6)

Czy stwierdzenie będące w niniejszej sprawie przedmiotem żądania w Niderlandach i odszkodowanie będące przedmiotem żądania w Niemczech stanowią „tę samą przyczynę” w rozumieniu art. 31 ust. 2 CMR?