(1)

Bij Gedelegeerde Verordening (EU) 2020/884 van de Commissie (3) zijn een aantal tijdelijke afwijkingen van de bestaande regels van onder meer Gedelegeerde Verordening (EU) 2016/1149 van de Commissie (4) in de wijnsector ingevoerd die erop waren gericht de marktdeelnemers verlichting te bieden en hen te helpen om de gevolgen van de COVID-19-pandemie op te vangen. Ondanks het nut van deze maatregelen is vraag en aanbod op de wijnmarkt echter nog steeds niet in evenwicht.

(2)

De COVID-19-pandemie is nog niet onder controle. De vaccinatiecampagnes volstaan in sommige regio’s van de Unie en in de rest van de wereld niet en in de meeste landen gelden er nog verplaatsingsbeperkingen en maatregelen om afstand te houden. Zo gelden er nog beperkingen op het gebied van reizen, sociale bijeenkomsten, feesten thuis, publieke evenementen en de mogelijkheid om buitenshuis iets te eten of te drinken. Die beperkingen leiden tot een verdere daling van de wijnconsumptie in de Unie, tot oplopende voorraden en meer in het algemeen tot een verstoring van de markt. In sommige lidstaten is een derde van de wijnconsumptie gerelateerd aan toerisme. Bijgevolg blijft de wijnconsumptie dalen en blijven de voorraden hoog. Door deze gevolgen van de pandemie in combinatie met de door de Verenigde Staten opgelegde tarieven en de strenge vorst in Europa in april 2021 is het inkomen van wijnproducenten in de Unie hard geraakt. Volgens de ramingen heeft de combinatie van al deze factoren tot gevolg gehad dat de omzet van de wijnsector in de Unie met gemiddeld 15 tot 20 % is gedaald. Sommige ondernemingen meldden zelfs omzetverliezen oplopend tot 40 %.

(3)

Bovendien neemt door de onzekerheid over de duur van de crisis, die moeilijk te voorspellen blijft als gevolg van de snelle mutaties van het virus, de al aanzienlijke verstoring van de Uniewijnmarkt nog verder toe. Daardoor zal het herstel van de sector langer op zich laten wachten dan begin 2021 mocht worden verwacht. Het is daarom passend om de tijdelijke en buitengewone steun aan de Uniewijnsector te continueren en zo een verdere stijging van het aantal meldingen van faillissementen te voorkomen.

(4)

Aangezien de COVID-19-pandemie en de gevolgen ervan voor de wijnmarkt naar verwachting tot na eind 2021 en dus gedurende een aanzienlijk deel van begrotingsjaar 2022 zullen voortduren, moet de toepassing van de maatregelen van artikel 2, leden 1, 3, 4 en 6, van Gedelegeerde Verordening (EU) 2020/884 worden verlengd tot en met begrotingsjaar 2022.

(5)

Krachtens artikel 25, lid 1, van Gedelegeerde Verordening (EU) 2016/1149 moet de steun voor onderlinge fondsen als bedoeld in artikel 48 van Verordening (EU) nr. 1308/2013, beperkt blijven tot 10 %, 8 % en 4 % van de bijdrage van de producenten aan het onderlinge fonds in respectievelijk het eerste, het tweede en het derde jaar van de werking van dat fonds. De tot nu toe opgedane ervaring heeft echter geleerd dat dergelijke steunpercentages de lidstaten er niet toe aanzetten die maatregel op te nemen in hun steunprogramma’s in de wijnsector, en de marktdeelnemers er niet toe aanzetten om in het kader daarvan steun aan te vragen. Aangezien onderlinge fondsen een belangrijk instrument zijn voor het beheer van risico’s, waaronder risico’s die verband houden met ongunstige weersomstandigheden, zoals de late, aanhoudende perioden van strenge vorst in april 2021, en risico’s die verband houden met marktverstoringen zoals die welke het gevolg zijn van de COVID-19-pandemie, moeten de steunpercentages van artikel 25, lid 1, van Gedelegeerde Verordening (EU) 2016/1149 worden verdubbeld om het voor de marktdeelnemers in de wijnsector aantrekkelijker te maken onderlinge fondsen op te richten en om het instrument aan te reiken en de steun te verlenen waarmee zij zich kunnen beschermen tegen toekomstige risico’s.

(6)

Ook is het wenselijk dat die versterkte stimulans meer dan één verkoopseizoen bestrijkt, omdat is gebleken dat tot dusver nauwelijks gebruik is gemaakt van de steun voor de oprichting van onderlinge fondsen. Derhalve is het van essentieel belang dat er voldoende tijd is om de lidstaten en de marktdeelnemers in de wijnsector te informeren en aan te moedigen om gebruik te maken van dit uitzonderlijke steunpercentage. Bovendien neemt de oprichting van onderlinge fondsen soms meer dan een jaar in beslag. Daarom moet de verhoogde steun ten minste twee jaar omvatten. Om al deze redenen moet de financiële Uniebijdrage in de steun voor onderlinge fondsen worden verhoogd tot het einde van de programmeringsperiode 2019-2023.

(7)

De Gedelegeerde Verordeningen (EU) 2020/884 en (EU) 2016/1149 moeten daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(8)

Omwille van de continuïteit tussen de begrotingsjaren 2021 en 2022 moet deze verordening in werking treden op de derde dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie en met ingang van 16 oktober 2021 van toepassing zijn,

(1)

lid 1 wordt vervangen door:

(2)

in de leden 3, 4 en 6, wordt de datum “15 oktober 2021” vervangen door “15 oktober 2022”.