This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62012CN0525
Case C-525/12: Action brought on 19 November 2012 — European Commission v Germany
Υπόθεση C-525/12: Προσφυγή της 19ης Νοεμβρίου 2012 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας
Υπόθεση C-525/12: Προσφυγή της 19ης Νοεμβρίου 2012 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας
ΕΕ C 26 της 26.1.2013, p. 35–36
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
26.1.2013 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 26/35 |
Προσφυγή της 19ης Νοεμβρίου 2012 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας
(Υπόθεση C-525/12)
2013/C 26/67
Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: E. Manhaeve και G. Wilms)
Καθής: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
|
1) |
να αναγνωρίσει ότι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την οδηγία 2000/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Οκτωβρίου 2000, για τη θέσπιση πλαισίου κοινοτικής δράσης στον τομέα της πολιτικής των υδάτων (οδηγία πλαίσιο περί υδάτων) (1) και ειδικότερα από τα άρθρα 2, σημείο 38, και 9, δεδομένου ότι εξαιρεί ορισμένες υπηρεσίες από την αποδεκτή ερμηνεία του όρου «υπηρεσίες ύδατος» |
|
2) |
να καταδικάσει την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας στα δικαστικά έξοδα. |
Λόγοι της προσφυγής και κύρια επιχειρήματα
Η Επιτροπή υποστηρίζει την άποψη ότι οι υπηρεσίες ύδατος περιλαμβάνουν επίσης την άντληση, κατακράτηση, αποθήκευση, επεξεργασία και διανομή επιφανειακών ή υπόγειων υδάτων για σκοπούς παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος από υδατοπτώσεις, ναυσιπλοΐας και προστασίας από τις πλημμύρες. Επιπλέον, η ίδια χρήση επίσης περιλαμβάνεται στις υπηρεσίες ύδατος.
Η εφαρμογή του όρου «υπηρεσίες ύδατος» από την καθής αντιβαίνει προς το άρθρο 9 της οδηγίας πλαίσιο περί υδάτων (ΟΠΥ). Εξαιρεί από το πεδίο εφαρμογής των υπηρεσιών υδάτων, κατά την έννοια της οδηγίας, υπηρεσίες υδάτων όπως κατακρατήσεις, οι οποίες πραγματοποιούνται για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος από υδατοπτώσεις, για την ναυσιπλοΐα και την προστασία από πλημμύρες. Αυτή η συσταλτική ερμηνεία δεν συνάδει προς την ΟΠΥ, υπονομεύει την αποτελεσματικότητα του άρθρου 9 της ΟΠΥ και θέτει σε κίνδυνο, επομένως, την υλοποίηση των σκοπών της οδηγίας.
Ευσταθεί το γεγονός ότι τα κράτη μέλη διαθέτουν κάποια περιθώρια διακριτικής εξουσίας, βάσει του άρθρου 9 της ΟΠΥ, να εξαιρούν υπηρεσίες ύδατος από την ανάκτηση του κόστους. Αυτά μπορούν κατ’ αρχάς να λαμβάνουν υπόψη τις κοινωνικές, οικολογικές και οικονομικές επιπτώσεις της ανακτήσεως κόστους, καθώς και τις γεωγραφικές και κλιματολογικές συνθήκες. Πέραν αυτού, τα κράτη μέλη μπορούν, σύμφωνα με το άρθρο 9, παράγραφος 4, της ΟΠΥ, να αποφασίσουν να μην εφαρμόσουν τις διατάξεις του άρθρου 9, παράγραφος 1, δεύτερη περίοδος, της ΟΠΥ σε σχέση με τις πολιτικές τιμολόγησης ύδατος και την ανάκτηση του κόστους των υπηρεσιών ύδατος. Προϋπόθεση τούτου είναι ότι αυτό αποτελεί υφισταμένη πρακτική στο κράτος μέλος και οι σκοποί της οδηγίας αυτής και η υλοποίηση των σκοπών της δεν αμφισβητήθηκαν.
Ο πλήρης αποκλεισμός των υπηρεσιών ύδατος σε σημαντικό βαθμό, όπως τον επιχειρεί η καθής, εξέρχεται πάντως κατά πολύ των εν λόγω περιθωρίων διακριτικής εξουσίας.
(1) ΕΕ L 327, σ. 1.