19.6.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 195/40

—

να ακυρώσει το άρθρο 1 και το παράρτημα της εκτελεστικής απόφασης (ΕΕ) 2017/264 της Επιτροπής, της 14ης Φεβρουαρίου 2017, για τον αποκλεισμό από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορισμένων δαπανών που πραγματοποιήθηκαν από τα κράτη μέλη στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Εγγυήσεων (ΕΓΤΕ) και του Ευρωπαϊκού Γεωργικού Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ), στο μέτρο που ορισμένες δαπάνες συνολικού ποσού 1 964 861,71 ευρώ, τις οποίες πραγματοποίησε ο οργανισμός πληρωμών Hauptzollamt Hamburg-Jonas της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας από τον προϋπολογισμό του ΕΓΤΕ, αποκλείσθηκαν από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και

—

να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

1.

Πρώτος λόγος: Ορθός υπολογισμός και δήλωση των τόκων εκ μέρους των γερμανικών αρχών

Προβάλλεται παράβαση του άρθρου 31, παράγραφος 1, σε συνδυασμό με το άρθρο 32, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΚ) 1290/2005 (1) σε συνδυασμό με το άρθρο 6, στοιχείο η', του κανονισμού (ΕΚ) 885/2006 (2) (αντιστοίχως, του άρθρου 52, παράγραφος 1, σε συνδυασμό με το άρθρο 54, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΕ) 1306/2013 (3) σε συνδυασμό με το άρθρο 29, στοιχείο στ', του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 908/2014 (4)) στο μέτρο κατά το οποίο ορισμένες δαπάνες αποκλείσθηκαν από τη χρηματοδότηση, μολονότι οι γερμανικές αρχές τήρησαν όλες τις κρίσιμες κατά τον αποφασιστικό χρόνο διατάξεις, και συγκεκριμένα υπολόγισαν και δήλωσαν τους τόκους σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του πίνακα ΙΙΙ δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) 885/2006 (όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 1233/2007 (5)).

2.

Δεύτερος λόγος: Ελλιπής αιτιολογία της απόφασης

Προβάλλεται παράβαση του άρθρου 296, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, διότι η Επιτροπή δεν παρέθεσε επαρκείς και μη αντιφατικούς λόγους προς αιτιολόγηση της θέσης της ότι το άρθρο 31, παράγραφος 1, σε συνδυασμό με το άρθρο 32, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΚ) 1290/2005 σε συνδυασμό με το άρθρο 6, στοιχείο η', του κανονισμού (ΕΚ) 885/2006, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 1233/2007, επέβαλε στα κράτη μέλη, ήδη κατά τα έτη 2006 έως 2008, την υποχρέωση να αναγράψουν, στο πλαίσιο παρατυπιών σχετικών με τις επιστροφές κατά την εξαγωγή, τις ανακτήσεις και τους σχετικούς τόκους σε μία κοινή σειρά, στον πίνακα ΙΙΙ, δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) 885/2006 όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 1233/2007, τούτο δε πριν την απόφαση καθορισμού των τόκων (λαμβανομένου υπόψη ότι η ύπαρξη του ίδιου του δικαιώματος είσπραξης τόκων δεν αμφισβητείται). Επιπλέον, η Επιτροπή δεν διευκρίνισε κατά τρόπο επαρκή και μη αντιφατικό σε τι συνίστατο η παράβαση των υποχρεώσεων διενέργειας βασικού ελέγχου.

3.

Τρίτος λόγος: Λήξη της προθεσμίας κατά το άρθρο 31, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΚ) 1290/2005

Προβάλλεται παράβαση του άρθρου 31, παράγραφος 4, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 1290/2005, και του άρθρου 52, παράγραφος 4, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΕ) 1306/2013, στο μέτρο που η Επιτροπή δεν ανακοίνωσε εγγράφως, προσηκόντως και εντός 24 μηνών από το χρονικό σημείο πραγματοποίησης των δαπανών, τους λόγους (υπολογισμός και δήλωση των τόκων καθώς και παράλειψη διενέργειας βασικού ελέγχου), στους οποίους στήριξε τον αποκλεισμό των δαπανών αυτών.

4.

Τέταρτος λόγος: Υπερβολική διάρκεια της διαδικασίας

Προβάλλεται παράβαση του άρθρου 31 του κανονισμού (ΕΚ) 1290/2005 καθώς και του άρθρου 11 του κανονισμού (ΕΚ) 885/2006 και του άρθρου 52 του κανονισμού (ΕΕ) 1306/2013, καθώς και του άρθρου 34 του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 908/2014, σε συνδυασμό με τη γενική αρχή του δικαίου που επιτάσσει τη διεξαγωγή των διοικητικών διαδικασιών εντός εύλογου χρόνου, καθώς και προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας, λόγω της υπερβολικής διάρκειας της ενώπιον της Επιτροπής διαδικασίας.

5.

Πέμπτος λόγος: Παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας

Προβάλλεται παράβαση του άρθρου 31, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1290/2005 και του άρθρου 52, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΕ) 1306/2013, και παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, καθόσον η Επιτροπή, εφαρμόζοντας κατ’ αποκοπή διόρθωση 5 %, δεν αξιολόγησε δεόντως τη φύση και την έκταση μιας ενδεχόμενης παράβασης. Ειδικότερα, η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη το γεγονός ότι, στην πραγματικότητα, η Ένωση ούτε υπέστη οικονομική ζημία ούτε διέτρεξε πραγματικό κίνδυνο να υποστεί τέτοια ζημία, ενώ στην προσφεύγουσα μπορεί να αποδοθεί (το πολύ) μικρή μόνον ευθύνη. Επιπλέον, η Επιτροπή παραβίασε την αρχή της αναλογικότητας, διότι προέβη σε διόρθωση του ετήσιου υπολοίπου του 2010 χωρίς να προκύπτει σαφής σχέση με τα επίμαχα οικονομικά έτη 2006 έως 2008.