This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62021TN0647
Case T-647/21: Action brought on 1 October 2021 — Sberbank Europe v ECB
Sprawa T-647/21: Skarga wniesiona w dniu 1 października 2021 r. – Sberbank Europe / EBC
Sprawa T-647/21: Skarga wniesiona w dniu 1 października 2021 r. – Sberbank Europe / EBC
Dz.U. C 481 z 29.11.2021, p. 40–41
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
29.11.2021 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 481/40 |
Skarga wniesiona w dniu 1 października 2021 r. – Sberbank Europe / EBC
(Sprawa T-647/21)
(2021/C 481/55)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Sberbank Europe AG (Wiedeń, Austria) (przedstawiciel: M. Fellner, lawyer)
Strona pozwana: Europejski Bank Centralny
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
— |
stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 2 sierpnia 2021 (1) oraz |
— |
obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwanaście zarzutów.
1. |
Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia przez stronę pozwaną zakazu ponownego karania w rozumieniu art. 50 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą”) i art. 4 Europejskiej konwencji praw człowieka (zwanej dalej „EKPCz”). |
2. |
Zarzut drugi dotyczący naruszenia przez stronę pozwaną art. 49 karty i art. 7 EKPCz w związku z nałożeniem sankcji wykraczającej poza limity określone w art. 18 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 (2). |
3. |
Zarzut trzeci dotyczący naruszenia przez stronę pozwaną art. 17 karty i art. 1 Pierwszego protokołu dodatkowego do EKPCz. |
4. |
Zarzut czwarty dotyczący naruszenia przez stronę pozwaną zasady dobrej wiary z powodu naruszenia przez stronę pozwaną określonej w art. 18 ust. 1 i 7 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 metody nakładania administracyjnych sankcji finansowych. |
5. |
Zarzut piąty dotyczący naruszenia przez stronę pozwaną art. 6 EKPCz. |
6. |
Zarzut szósty dotyczący naruszenia przez stronę pozwaną maksymalnej wysokości sankcji określonej w 18 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013. |
7. |
Zarzut siódmy sprowadzający się do twierdzenia, iż art. 97 Austrian Banking Act (zwanego dalej „BWG”) nie znajduje zastosowania w sytuacji braku uzyskania korzyści lub uniknięcia straty w związku z przekroczeniem limitów dużych ekspozycji. |
8. |
Zarzut ósmy sprowadzający się do twierdzenia, iż możliwość nałożenia przez stronę pozwaną na stronę skarżącą odsetek wyrównawczych [z powodu przekroczenia limitu dużej ekspozycji] uległa przedawnieniu zgodnie z art. 97 BWG w związku z art. 395 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 (3). |
9. |
Zarzut dziewiąty dotyczący błędnego zastosowania przez stronę pozwaną art. 97 ust. 1 BWG w związku z art. 30 lit. a) BWG i art. 395 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013. |
10. |
Zarzut dziesiąty sprowadzający się do twierdzenia, iż strona skarżąca nie miała zamiaru przekroczenia limitów dużych ekspozycji określonych w art. 395 rozporządzenia nr 575/2013. |
11. |
Zarzut jedenasty sprowadzający się do twierdzenia, iż strona skarżąca nie uzyskała korzyści ani nie uniknęła straty, wymagających wyrównania w związku z przekroczeniem limitów dużych ekspozycji w spornym okresie. |
12. |
Zarzut dwunasty dotyczący nadużycia przez stronę pozwaną przysługujących jej uprawnień dyskrecjonalnych w związku z niezastosowaniem względem strony skarżącej odstępstwa, o którym mowa w art. 396 ust. 1 rozporządzenia nr 575/2013. |
(1) No ECB-SSM-2021-ATSBE-7 – ESA-2020–00000051.
(2) Rozporządzenie Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzające Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi, Dz.U. 2013, L 287, s. 63–89.
(3) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012, Dz.U. 2013, L 176, s. 1–337.