—

uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie, w jakim Sąd niesłusznie wykluczył przerwanie zarzucanego udziału Pometonu w spornym kartelu między dniem 18 listopada 2005 r. i dniem 20 marca 2007 r., i w konsekwencji obniżenie, w ramach prawa nieograniczonego orzekania, kary pieniężnej nałożonej na Pometon;

—

obniżenie, w każdym wypadku, w ramach prawa nieograniczonego orzekania, kary pieniężnej nałożonej na Pometon ze względu na naruszenie przez Sąd zasady równego traktowania;

1.

Zarzut pierwszy: Sąd błędnie zastosował podstawowe zasady, na których opiera się porządek prawny Unii Europejskiej, mianowicie zasadę domniemania niewinności i zasadę bezstronności postępowania, ponieważ nie stwierdził naruszenia przez Komisję wspomnianych podstawowych zasad.

2.

Zarzut drugi: Sąd naruszył zasady dotyczące ciężaru dowodu i nie zastosował zasady domniemania niewinności, potwierdzając ustalenia Komisji, zgodnie z którymi Pometon uczestniczył w zarzucanym kartelu; przedstawił ponadto w tym względzie wewnętrznie sprzeczne lub niewystarczające uzasadnienie. Sąd stwierdził winę strony wnoszącej odwołanie na podstawie przypuszczeń i „prawdopodobieństwa”, wskazując ponadto w sposób całkowicie ogólny dokumenty, na których miałyby być oparte takie założenia.

3.

Zarzut trzeci: Sąd błędnie zastosował zasady dotyczące ciężaru dowodu i nie zastosował domniemania niewinności, stwierdzając, że Komisja w sposób wystarczający wykazała, iż Pometon nie przerwał udziału w naruszeniu w okresie około szesnastu miesięcy, od dnia 18 listopada 2005 r. do dnia 20 marca 2007 r., chociaż w odniesieniu do tego okresu Komisja nie miała dowodów potwierdzających kontakty mające znamiona zmowy; przedstawił ponadto w tym względzie wewnętrznie sprzeczne lub niewystarczające uzasadnienie.

4.

Zarzut czwarty: Sąd naruszył zasadę równego traktowania przy ustalaniu kwoty grzywny nałożonej na Pometon i przedstawił w tym względzie wewnętrznie sprzeczne lub niewystarczające uzasadnienie. Sąd w szczególności zmienił kwotę kary nałożonej na stronę wnoszącą odwołanie, określając stopę obniżki kwoty podstawowej, która nie jest spójna ze stopami obniżki przyznanymi stronom transakcji przez Komisję, i nie przedstawił żadnego obiektywnego uzasadnienia takiego traktowania.