Skarga wniesiona w dniu 17 grudnia 2010 r. — Komisja Europejska przeciwko Republice Greckiej

(Sprawa C-601/10)

2011/C 63/41

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Patakia i D. Kukovec)

Strona pozwana: Republika Grecka

Żądania strony skarżącej

Zarzuty i główne argumenty

Komisja uważa, że zważywszy na to, iż:

sporne umowy wchodzą w zakres stosowania dyrektyw, o których mowa.

i)    Naruszenie art. 8 i 11 ust. 3 dyrektywy 92/50/EWG

W odniesieniu do spornych umów w sprawie świadczenia usług dodatkowych zawartych przez gminę Kassandra Komisja zauważa, że instytucja zamawiająca wybrała procedurę bezpośredniego udzielenia zamówienia bez uprzedniej publikacji ogłoszenia o zamówieniu, chociaż nie były spełnione przesłanki przewidziane w art. 8 i art. 11 ust. 3 lit. e) dyrektywy 92/50/EWG, które zezwalają na zastosowanie takiej wyjątkowej procedury i które mają zastosowanie do omawianych umów. W szczególności przesłanka istnienia nieprzewidzianych wydarzeń nie została spełniona w odniesieniu do żadnej ze spornych umów w sprawie usług dodatkowych. Pomocniczo Komisja podnosi, że nawet gdyby spełnione zostały przesłanki zastosowania wyjątkowego uregulowania przewidzianego w art. 11 ust. 3 lit. e) dyrektywy 92/50/EWG, wartość zawartych umów w sprawie usług dodatkowych przekracza wprowadzony w dyrektywie pułap 50 % pierwotnego zamówienia.

ii)    Naruszenie art. 20 i art. 31 ust. 4 dyrektywy 2004/18/WE

W odniesieniu do spornych umów w sprawie usług dodatkowych zawartych przez gminy Vasilika, Kassandra, Egnatia i Arethousa Komisja zauważa, że instytucje zamawiające wybrały procedurę bezpośredniego udzielenia zamówienia bez uprzedniej publikacji ogłoszenia o zamówieniu, chociaż nie były spełnione przesłanki przewidziane w art. 20 i art. 31 ust. 4 lit. a) dyrektywy 2004/18/WE, które zezwalają na zastosowanie takiej wyjątkowej procedury i które mają zastosowanie do omawianych umów. W szczególności przesłanka istnienia nieprzewidzianych wydarzeń nie została spełniona w odniesieniu do żadnej ze spornych umów w sprawie usług dodatkowych. Pomocniczo Komisja podnosi, że nawet gdyby spełnione zostały przesłanki zastosowania wyjątkowego uregulowania przewidzianego w art. 31 ust. 4 lit. a) dyrektywy 2004/18/WE, wartość zawartych umów w sprawie usług dodatkowych przekracza wprowadzony w dyrektywie pułap 50 % pierwotnego zamówienia.

W odniesieniu do twierdzenia Republiki Greckiej, jakoby procedura zastosowana do zawarcia kwestionowanych umów była zgodna z obowiązującymi wówczas przepisami prawa krajowego, Komisja podnosi, że zastosowana procedura była sprzeczna z dyrektywą 92/50/EWG, która była już przetransponowana do prawa greckiego w momencie zawarcia tych umów (jak również z przyjętą później dyrektywą 2004/18/WE). W każdym razie Komisja zauważa, że sporna procedura nie była także zgodna ze wspomnianymi przepisami prawa greckiego.

Jako że państwa członkowskie nie mogą powoływać się na sytuacje wewnątrzkrajowe, aby uzasadnić uchybienie zobowiązaniom i niedotrzymanie terminów wyznaczonych w prawie Unii, Komisja stoi na stanowisku, że Republika Grecka, nie zapewniając wydania i skutecznego stosowania przepisów koniecznych do zastosowania się do zobowiązań wynikających z prawa Unii, uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na podstawie art. 8 i art. 11 ust. 3 dyrektywy 92/50/EWG oraz na podstawie art. 20 i art. 31 ust. 4 dyrektywy 2004/18/WE.

(1)  Dz.U. L 209 z 24.7.1992, s. 1.

(2)  Dz.U. L 134 z 30.4.2004, s. 114.