1.   Ziemniaki objęte zezwoleniem zgodnie z art. 1 można wprowadzać do Unii jedynie w miejscach wprowadzenia wyznaczonych do tego celu przez państwo członkowskie, w którym miejsca te się znajdują.

2.   Państwo członkowskie zgłasza pozostałym państwom członkowskim, Komisji i Libanowi miejsca wprowadzenia oraz nazwę i adres odpowiedzialnego organu urzędowego, o którym mowa w dyrektywie 2000/29/WE, odpowiedzialnego za dane miejsce wprowadzenia.

1.   Z każdej partii w przesyłce pobiera się próbki do badań urzędowych w odniesieniu do Clavibacter michiganensis (Smith) Davis et al. ssp. sepedonicus (Spieckermann i Kotthoff) Davis et al., zwanego dalej „określonym organizmem”. Każda próbka musi składać się przynajmniej z 200 bulw. Jeśli partia jest większa niż 25 ton, pobiera się próbkę z każdych 25 ton i dodatkową próbkę z pozostałej części partii.

2.   Odpowiedzialne organy urzędowe przeprowadzają ocenę wizualną próbek pod kątem objawów występowania określonego organizmu na ciętych bulwach. W trakcie tej oceny wszystkie partie danej przesyłki pozostają pod urzędową kontrolą i nie mogą być przemieszczane ani wykorzystywane.

3.   Jeżeli w trakcie oceny, o której mowa w ust. 2, wykryto objawy występowania określonego organizmu, przeprowadza się testy w celu stwierdzenia, czy określony organizm faktycznie występuje, zgodnie z pkt 1.1 i pkt 4–10 załącznika I do dyrektywy 93/85/EWG.

Podczas przeprowadzania tych testów wszystkie partie danej przesyłki oraz wszystkie inne przesyłki, które zawierają partie pochodzące z tego samego obszaru wolnego od agrofaga i znajdują się pod kontrolą danego odpowiedzialnego organu urzędowego, pozostają pod urzędową kontrolą i nie mogą być przemieszczane ani wykorzystywane.

4.   W przypadku potwierdzenia obecności określonego organizmu w próbce zgodnie z ust. 3 pozostały ekstrakt ziemniaczany przechowuje się i odpowiednio konserwuje, a dana partia nie może zostać wprowadzona do Unii.

Wszystkie pozostałe partie, o których mowa w ust. 3 akapit drugi, powinny zostać poddane testom zgodnie z pkt 1.1 oraz pkt 4–10 załącznika I do dyrektywy 93/85/EWG.

5.   W odniesieniu do partii, w których w trakcie oględzin, o których mowa w ust. 2, nie stwierdzono w próbkach objawów występowania określonego organizmu, we wszystkich partiach przeprowadza się testy w celu wykrycia infekcji utajonej zgodnie z pkt 1.2 i pkt 3–10 załącznika I do dyrektywy 93/85/EWG.

Podczas przeprowadzania tych testów partia ta pozostaje pod urzędową kontrolą i nie może być przemieszczana ani wykorzystywana.

W przypadku potwierdzenia obecności określonego organizmu w próbce, o której mowa w akapicie pierwszym, pozostały ekstrakt ziemniaczany przechowuje się i odpowiednio konserwuje, a dana partia nie może zostać wprowadzona do Unii.

1.   Państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję i Liban o przypadkach podejrzenia wystąpienia określonego organizmu po przeprowadzeniu szybkiego testu przesiewowego, o którym mowa w pkt 1.1 załącznika I do dyrektywy 93/85/EWG, lub testu przesiewowego, o którym mowa w pkt 1.2 załącznika I do tej dyrektywy.

2.   Państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję i Liban o przypadkach potwierdzenia wystąpienia określonego organizmu zgodnie z pkt 1.1 i 1.2 załącznika I do dyrektywy 93/85/EWG.

1.   Ziemniaki mogą być wprowadzane do Unii i przemieszczane w jej obrębie tylko z etykietą w jednym z języków urzędowych Unii obejmującą następujące elementy:

2.   Etykieta, o której mowa w ust. 1, wydawana jest pod kontrolą libańskiej organizacji ochrony roślin.

1.   Importer z wystarczającym wyprzedzeniem powiadamia odpowiedzialny urzędowy organ miejsca wprowadzenia w danym państwie członkowskim o zamiarze wprowadzenia przesyłki.

2.   Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, obejmuje następujące elementy: