27.5.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 128/1

(1)

Zasięg i nasilenie międzynarodowego kryzysu finansowego wpływa na potencjalne zapotrzebowanie na wspólnotową średnioterminową pomoc finansową w państwach członkowskich spoza strefy euro oraz wymaga znacznego podwyższenia określonego w rozporządzeniu Rady (WE) nr 332/2002 (3) górnego limitu pozostałej łącznej wartości pożyczek, które mogą być udzielone państwom członkowskim z 25 mld EUR do 50 mld EUR.

(2)

W świetle ostatnich doświadczeń w dziedzinie funkcjonowania średnioterminowej pomocy finansowej, należy doprecyzować zadania i kompetencje Komisji i zainteresowanych państw członkowskich, których dotyczy wdrażanie rozporządzenia (WE) nr 332/2002. Ponadto warunki przyznawania pomocy finansowej powinny zostać szczegółowo określone w protokole ustaleń, który ma być zawarty przez Komisję i zainteresowane państwa członkowskie.

(3)

Należy również wyjaśnić zasady określające pewne aspekty zarządzania finansami w ramach wspólnotowej pomocy finansowej. Z uwagi na funkcjonalność należy zwrócić się do zainteresowanego państwa członkowskiego o umieszczanie otrzymanej pomocy finansowej na specjalnym rachunku prowadzonym przez jego krajowy bank centralny oraz o przekazywanie należnych sum za pośrednictwem rachunku Europejskiego Banku Centralnego na kilka dni przed terminem danej należności.

(4)

Należyte zarządzanie środkami otrzymanymi w ramach wspólnotowej pomocy finansowej ma fundamentalne znaczenie. Dlatego też, bez uszczerbku dla art. 27 Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego, w niniejszym rozporządzeniu należy przewidzieć możliwość przeprowadzania przez Europejski Trybunał Obrachunkowy i Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF), gdy uznają to za konieczne, kontroli w państwach członkowskich otrzymujących średnioterminową wspólnotową pomoc finansową; jak zostało już przewidziane w istniejących umowach pożyczki.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 332/2002.

(6)

Niniejsze rozporządzenie powinno mieć natychmiastowe zastosowanie do każdej nowej umowy pożyczki, a do istniejących umów z chwilą dokonania ich zmiany, jeśli zmiana taka zostanie dokonana,

1)

art. 1 ust. 1 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Pozostała łączna wartość pożyczek, które mają być udzielone państwom członkowskim w ramach tego instrumentu, ograniczona jest co do zasady do 50 mld EUR”;

2)

art. 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Państwo członkowskie ubiegające się o średnioterminową pomoc finansową omawia z Komisją ocenę swoich potrzeb finansowych oraz przedkłada Komisji i Komitetowi Ekonomiczno-Finansowemu projekt programu dostosowawczego. Po zbadaniu sytuacji w zainteresowanym państwie członkowskim oraz programu dostosowawczego przedstawionego na poparcie wniosku Rada podejmuje, z zasady podczas danego spotkania, decyzję:

3)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 3a

Komisja wraz z zainteresowanym państwem członkowskim sporządzają protokół ustaleń, w którym szczegółowo określają warunki ustanowione przez Radę zgodnie z art. 3. Komisja przekazuje protokół ustaleń Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.”;

4)

art. 5 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 5

Komisja podejmuje niezbędne środki w celu weryfikowania w regularnych odstępach czasu, przy współpracy z Komitetem Ekonomiczno-Finansowym, czy polityka gospodarcza państwa członkowskiego otrzymującego pożyczkę ze Wspólnoty jest zgodna z programem dostosowawczym, ze wszelkimi innymi warunkami ustanowionymi przez Radę zgodnie z art. 3 oraz z protokołem ustaleń, o którym mowa w art. 3a. W tym celu państwo członkowskie udostępnia Komisji wszelkie niezbędne informacje i w pełni z nią współpracuje. Na podstawie ustaleń takiej weryfikacji Komisja, po wydaniu opinii przez Komitet Ekonomiczno-Finansowy, decyduje o udostępnieniu kolejnych rat.

Rada podejmie decyzję w sprawie dostosowań, jakie należy wprowadzić do wstępnych warunków polityki gospodarczej.”;

5)

w art. 7 dodaje się ustęp w brzmieniu:

„5.   Zainteresowane państwo członkowskie otwiera specjalny rachunek prowadzony przez swój krajowy bank centralny do celów zarządzania średnioterminową wspólnotową pomocą finansową. Zainteresowane państwo członkowskie przekazuje należną z tytułu otrzymanej pożyczki kwotę główną wraz z należnymi odsetkami na rachunek Europejskiego Banku Centralnego na siedem dni roboczych przed upływem terminu danej należności, wedle wytycznych TARGET2 (4).

6)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 9a

Bez uszczerbku dla art. 27 Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego, Europejski Trybunał Obrachunkowy ma prawo przeprowadzać w państwie członkowskim otrzymującym średnioterminową wspólnotową pomoc finansową wszelkie kontrole lub audyty finansowe, jakie uzna za niezbędne w kontekście zarządzania tą pomocą. Komisja, w tym Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych, mają zatem prawo kierowania swoich urzędników lub należycie upoważnionych przedstawicieli do przeprowadzenia w państwach członkowskich otrzymujących średnioterminową wspólnotową pomocą finansową wszelkich technicznych lub finansowych kontroli lub audytów, które uzna za niezbędne w kontekście zarządzania tą pomocą.”.