25.5.2017

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 138/57

---

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2017/892

z dnia 13 marca 2017 r.

ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1), w szczególności jego art. 38, art. 174 ust. 1 lit. d), art. 181 ust. 3 oraz art. 182 ust. 1 i 4,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (2), w szczególności jego art. 58 ust. 4 lit. a), art. 62 ust. 2 lit. a)–d) i h) oraz art. 64 ust. 7 lit. a),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie (UE) nr 1308/2013 zastąpiło rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 (3) i ustanowiło nowe przepisy dotyczące sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw. Ponadto wspomniane rozporządzenie uprawnia Komisję do przyjęcia aktów delegowanych i wykonawczych w tym zakresie. Akty te powinny zastąpić część przepisów rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 543/2011 (4). Rozporządzenie to zostaje zmienione rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2017/891 (5).

(2)

W celu optymalizacji przydzielania zasobów finansowych oraz poprawy jakości strategii, należy ustanowić przepisy ustanawiające strukturę i treść strategii krajowej na rzecz zrównoważonych programów operacyjnych oraz ramy krajowe dotyczące działań na rzecz ochrony środowiska. W celu ułatwienia opracowywania i realizacji tych działań należy określić działania na rzecz ochrony środowiska, które mogą zostać włączone do tych krajowych ram, oraz wymogi, które mają zostać spełnione.

(3)	Ponadto należy ustanowić przepisy dotyczące treści programów operacyjnych, dokumentów, które należy przedłożyć, terminów składania programów operacyjnych i okresów realizacji programów operacyjnych.

(4)

Aby zapewnić właściwe stosowanie systemu pomocy dla organizacji producentów, należy ustanowić przepisy dotyczące informacji, które należy podawać we wnioskach o przyznanie pomocy, jak również procedury dotyczące wypłacania pomocy. Aby zapobiec trudnościom w przepływie środków pieniężnych, organizacjom producentów należy udostępnić system zaliczek wraz z właściwymi zabezpieczeniami. Z podobnych względów należy udostępnić alternatywny system w przypadku zwrotu poniesionych wydatków.

(5)

Ponieważ produkcja owoców i warzyw jest nieprzewidywalna, a produkty łatwo się psują, nadwyżka na rynku, nawet niezbyt duża, może spowodować poważne zakłócenia na rynku. W związku z tym należy ustanowić przepisy wykonawcze dotyczące środków zapobiegania kryzysom i zarządzania w sytuacjach kryzysowych.

(6)

Należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące krajowej pomocy finansowej, którą państwa członkowskie mogą przyznawać w tych regionach Unii, w których stopień zorganizowania producentów jest szczególnie niski. Należy ustanowić procedury dotyczące zatwierdzania takiej krajowej pomocy finansowej oraz zatwierdzania zwrotu przez Unię i kwoty zwrotu. Ponadto należy określić wielkości zwrotu.

(7)

Należy ustanowić przepisy dotyczące rodzaju i formatu pewnych informacji dostarczanych do celów stosowania rozporządzenia (UE) nr 1308/2103, rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 i niniejszego rozporządzenia. Przepisy te powinny obejmować informacje od producentów i organizacji producentów dla państw członkowskich oraz od państw członkowskich dla Komisji.

(8)	Należy ustanowić przepisy w odniesieniu do kontroli administracyjnych i kontroli na miejscu niezbędnych do zapewnienia prawidłowego stosowania rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 w sektorze owoców i warzyw.

(9)	Na potrzeby art. 59 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 należy ustanowić przepisy dotyczące korekty oczywistych błędów we wnioskach o przyznanie pomocy, powiadomieniach, wnioskach lub prośbach.

(10)

Należy ustanowić przepisy dotyczące składek finansowych od producentów, którzy nie należą do organizacji producentów, zrzeszeń organizacji producentów lub organizacji międzybranżowych, dla których wiążące przepisy zostały uzgodnione w ramach organizacji lub zrzeszeń, które uznaje się za reprezentatywne na konkretnym obszarze gospodarczym.

(11)

Standardowe wartości w przywozie powinny być obliczane na podstawie średniej ważonej średnich reprezentatywnych cen produktów przywożonych sprzedawanych na rynkach przywozowych państw członkowskich, z wykorzystaniem danych dotyczących tych cen oraz przywiezionych ilości danych produktów zgłoszonych Komisji przez państwa członkowskie zgodnie z art. 74 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891. Należy ustanowić przepisy określające przypadki, w których nie są dostępne żadne średnie reprezentatywne ceny produktów określonego pochodzenia.

(12)

Należy przyjąć szczegółowe przepisy dotyczące należności celnej przywozowej, którą można nałożyć na niektóre produkty poza należnością celną przewidzianą we wspólnej taryfie celnej. Należy ustanowić przepis, zgodnie z którym dodatkowa należność przywozowa może zostać nałożona, jeżeli wielkość przywozu danego produktu przekracza wielkości progowe ustalone dla produktu i okresu stosowania. Towary, których przywóz do Unii już się rozpoczął, są zwolnione z dodatkowej należności przywozowej, należy zatem przyjąć przepisy szczególne dla takich towarów.

(13)	Niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie i mieć zastosowanie od siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(14)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ORGANIZACJE PRODUCENTÓW

SEKCJA 1

Przepisy wstępne

Artykuł 1

Przedmiot i zakres stosowania

1.   W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się zasady stosowania rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw, z wyjątkiem norm handlowych.

2.   Rozdziały I–V stosuje się wyłącznie do produktów sektora owoców i warzyw, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. i) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, oraz do takich produktów przeznaczonych wyłącznie do przetworzenia.

SEKCJA 2

Programy operacyjne

Artykuł 2

Strategia krajowa na rzecz zrównoważonych programów operacyjnych

Strukturę i treść strategii krajowej, o której mowa w art. 36 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, ustanawia się zgodnie z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

Ramy krajowe w zakresie działań na rzecz ochrony środowiska i kwalifikujące się inwestycje

1.   W odrębnej części ram krajowych, o których mowa w art. 36 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, wskazuje się wymogi określone w art. 28 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 (6), z którymi muszą być zgodne działania na rzecz ochrony środowiska.

W ramach krajowych ustanawia się otwarty wykaz działań na rzecz ochrony środowiska i warunków obowiązujących w związku z tym w państwie członkowskim na potrzeby art. 33 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

Wykaz, o którym mowa w akapicie drugim, może obejmować następujące rodzaje działań na rzecz ochrony środowiska:

a)

działania identyczne ze zobowiązaniami rolno-środowiskowo-klimatycznymi lub ze zobowiązaniami w zakresie rolnictwa ekologicznego, o których mowa odpowiednio w art. 28 i 29 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 i które przewidziano w ramach programu rozwoju obszarów wiejskich danego państwa członkowskiego;

b)	inwestycje korzystne dla środowiska;

c)

inne działania korzystne dla środowiska, w tym te, które nie dotyczą bezpośrednio lub pośrednio określonej działki, ale które są związane z sektorem owoców i warzyw, pod warunkiem że przyczyniają się do ochrony gleb, oszczędzania wody lub energii, poprawy lub utrzymania jakości wody, ochrony siedlisk lub różnorodności biologicznej, łagodzenia zmiany klimatu oraz zmniejszenia wytwarzania odpadów i poprawy gospodarki odpadami.

W odniesieniu do każdego działania w zakresie ochrony środowiska, o których mowa w akapicie trzecim lit. b) i c), ramy krajowe zawierają:

a)	uzasadnienie działania oparte na jego wpływie na środowisko; oraz

b)	konkretne zobowiązanie lub zobowiązania z nim związane.

Ramy krajowe obejmują co najmniej jedno działanie w sprawie stosowania praktyk integrowanej ochrony roślin.

2.   Czas trwania działań na rzecz ochrony środowiska identycznych ze zobowiązaniami rolno-środowiskowo-klimatycznymi lub ze zobowiązaniami w zakresie rolnictwa ekologicznego wspieranymi w ramach programu rozwoju obszarów wiejskich jest taki sam jak w przypadku powyższych zobowiązań. Jeżeli czas trwania działania przekracza czas trwania pierwotnego programu operacyjnego, działanie jest kontynuowane w następnym programie operacyjnym.

Państwa członkowskie mogą zezwolić na krótszy czas trwania działań na rzecz ochrony środowiska lub nawet na przerwanie ich realizacji w odpowiednio uzasadnionych przypadkach, w szczególności na podstawie wyników oceny w przedostatnim roku realizacji programu operacyjnego, o której mowa w art. 57 ust. 3 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891.

3.   Inwestycje korzystne dla środowiska przeprowadzane w gospodarstwach organizacji producentów, zrzeszeń organizacji producentów lub spółek zależnych spełniających wymóg 90 %, o którym mowa w art. 22 ust. 8 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891, lub w gospodarstwach ich członków będących producentami, kwalifikują się do wsparcia, jeżeli:

a)	mogą doprowadzić do obniżenia obecnego wykorzystania środków produkcji oraz do ograniczenia emisji zanieczyszczeń lub ilości odpadów powstałych w wyniku procesu produkcji; lub

b)	mogą doprowadzić do zastąpienia wykorzystywania kopalnych źródeł energii z odnawialnymi źródłami energii; lub

c)	mogą doprowadzić do ograniczenia zagrożeń dla środowiska związanych ze stosowaniem niektórych środków produkcji, w tym środków ochrony roślin i nawozów; lub

d)	prowadzą do poprawy stanu środowiska; lub

e)	są związane z inwestycjami nieprodukcyjnymi koniecznymi do osiągnięcia celów zobowiązania rolno-środowiskowo-klimatycznego lub zobowiązania w zakresie rolnictwa ekologicznego, w szczególności jeżeli cele te odnoszą się do ochrony siedlisk i różnorodności biologicznej.

4.   Inwestycje, o których mowa w ust. 3 lit. a), kwalifikują się do wsparcia, jeżeli – według obliczenia w odniesieniu do okresu amortyzacji podatkowej inwestycji w stosunku do sytuacji wyjściowej – przewidują zmniejszenie o co najmniej 15 %:

a)	wykorzystania środków produkcji, które są nieodnawialnymi zasobami naturalnymi, takimi jak woda lub paliwa kopalne, lub możliwymi źródłami zanieczyszczeń środowiska, takimi jak nawozy, środki ochrony roślin lub niektóre rodzaje źródeł energii;

b)	emisji zanieczyszczeń powietrza, gleby lub wody powstałych w wyniku procesu produkcji; lub

c)	wytwarzania odpadów, w tym ścieków, powstałych w wyniku procesu produkcji.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego państwa członkowskie mogą zezwolić na inwestycje umożliwiające zmniejszenie o co najmniej 7 % – według obliczenia w odniesieniu do okresu amortyzacji podatkowej inwestycji w stosunku do sytuacji wyjściowej – pod warunkiem że takie inwestycje prowadzą do co najmniej jednej dodatkowej korzyści dla środowiska.

Oczekiwane zmniejszenie i, w stosownych przypadkach, przewidywane dodatkowe korzyści dla środowiska należy wykazać ex ante poprzez specyfikacje projektów lub inne dokumenty techniczne przedstawiane przez organizację producentów lub zrzeszenie organizacji producentów w chwili przedłożenia do zatwierdzenia projektu programu operacyjnego lub zmiany takiego programu; w projektach i dokumentach tych należy wykazać wyniki, które mogą zostać osiągnięte dzięki realizacji inwestycji, potwierdzone przez dokumenty techniczne lub poświadczone przez niezależny wykwalifikowany podmiot lub eksperta określonego przez państwo członkowskie.

Inwestycje ukierunkowane na osiągnięcie ograniczenia zużycia wody:

a)	prowadzą do ograniczenia o co najmniej 5 % zużycia wody do nawadniania kroplowego lub podobnych systemów w porównaniu ze zużyciem sprzed inwestycji;

b)	nie powodują wzrostu netto obszarów upraw nawadnianych, o ile całkowite zużycie wody do nawadniania w całym gospodarstwie rolnym, w tym na zwiększonym obszarze, nie przekracza średniego zużycia wody w poprzednich 5 latach przed dokonaniem inwestycji.

5.   Dotyczące systemów wytwarzania energii inwestycje, o których mowa w ust. 3 lit. b), kwalifikują się do wsparcia, jeżeli ilość wytworzonej energii nie przekracza ilości, która może być stosowana ex ante corocznie w odniesieniu do działań związanych z owocami i warzywami, przeprowadzanych przez organizacje producentów, zrzeszenia organizacji producentów, spółki zależne lub członków danej organizacji producentów, którzy odnoszą korzyści z inwestycji.

6.   Inwestycje, o których mowa w ust. 3 lit. c) i d), kwalifikują się do wsparcia, jeżeli przyczyniają się do ochrony gleb, oszczędzania wody lub energii, poprawy lub utrzymania jakości wody, ochrony siedlisk lub różnorodności biologicznej, łagodzenia zmiany klimatu oraz zmniejszenia wytwarzania odpadów i poprawy gospodarki odpadami, choć wpływ tych inwestycji jest niewymierny.

W momencie przedkładania do zatwierdzenia proponowanego programu operacyjnego lub zmiany tego programu organizacja producentów lub zrzeszenie organizacji producentów przedstawia dowody wskazujące na przewidywany pozytywny wpływ na realizację co najmniej jednego celu środowiskowego. Właściwy organ krajowy może zażądać, by dowody zostały przedstawione w formie specyfikacji projektu poświadczonych przez niezależny wykwalifikowany podmiot lub eksperta w danej dziedzinie ochrony środowiska.

7.   W odniesieniu do działań na rzecz ochrony środowiska zastosowanie mają następujące zasady:

a)

różne działania na rzecz ochrony środowiska mogą być łączone, pod warunkiem że się uzupełniają i są ze sobą zgodne. W przypadku łączenia działań na rzecz ochrony środowiska innych niż inwestycje w środki trwałe poziom wsparcia uwzględnia konkretne utracone dochody i dodatkowe koszty wynikające z połączenia;

b)	zobowiązania do ograniczenia stosowania nawozów, środków ochrony roślin lub innych środków przyjmuje się jedynie, jeśli ograniczenia te mogą podlegać ocenie w sposób dający pewność, co do zgodności z tymi zobowiązaniami;

c)	inwestycje korzystne dla środowiska, o których mowa w ust. 3, w pełni kwalifikują się do otrzymania wsparcia.

Artykuł 4

Treść programów operacyjnych

1.   Programy operacyjne zawierają:

a)	opis sytuacji wyjściowej w oparciu – w odpowiednich przypadkach – o wspólne wskaźniki wyjściowe wymienione w pkt 5 załącznika II;

b)

cele programu, z uwzględnieniem perspektyw w zakresie produkcji i zbytu, oraz wyjaśnienie, w jaki sposób program ma przyczyniać się do realizacji strategii krajowej, oraz potwierdzenie, że jest zgodny z celami strategii krajowej, w tym pod względem równowagi między działaniami. W opisie celów wskazuje się wymierne cele, aby ułatwić monitorowanie postępów czynionych stopniowo przy realizacji programu;

c)	zaproponowane środki, w tym działania związane z zapobieganiem kryzysom i zarządzaniem w sytuacjach kryzysowych;

d)	czas trwania programu; oraz

e)	aspekty finansowe, w szczególności: (i) metodę obliczania oraz poziom składek finansowych; (ii) procedurę finansowania funduszu operacyjnego; (iii) informacje konieczne do uzasadnienia różnych wysokości składek; oraz (iv) budżet i harmonogram działań w każdym roku realizacji programu.

2.   Programy operacyjne zawierają następujące informacje:

a)

zakres, w którym różne środki uzupełniają inne środki, w tym środki finansowane lub kwalifikujące się do uzyskania wsparcia w ramach innych funduszy unijnych, w szczególności na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 i programów promocyjnych zatwierdzonych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1144/2014 (7), i są spójne z takimi środkami. W razie potrzeby programy operacyjne zawierają również szczególne odniesienie do środków zrealizowanych w ramach wcześniejszych programów operacyjnych; oraz

b)	informację, że nie wiążą się z ryzykiem podwójnego finansowania przez fundusze unijne.

Artykuł 5

Dokumenty, które należy złożyć wraz z programem operacyjnym

Do programów operacyjnych załącza się:

a)	dowód utworzenia funduszu operacyjnego;

b)	pisemne zobowiązanie organizacji producentów do spełnienia wymogów rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 i niniejszego rozporządzenia; oraz

c)	pisemne zobowiązanie organizacji producentów, że nie otrzymała i nie otrzyma, bezpośrednio ani pośrednio, innego finansowania unijnego bądź krajowego, w odniesieniu do działań kwalifikujących się do uzyskania pomocy na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 w sektorze owoców i warzyw.

Artykuł 6

Termin przedkładania programów operacyjnych

1.   Organizacja producentów przedkłada program operacyjny do zatwierdzenia właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba organizacji producentów, do dnia 15 września roku poprzedzającego rok, w którym program ma zostać zrealizowany. Państwa członkowskie mogą jednak wyznaczyć datę późniejszą niż 15 września.

2.   W przypadku gdy podmiot prawny lub jasno określona część podmiotu prawnego, w tym grupa producentów utworzona na podstawie art. 125e rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 lub grupa producentów, o której mowa w art. 27 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, przedkłada wniosek o uznanie jako organizacja producentów, może jednocześnie przedłożyć do zatwierdzenia program operacyjny, o którym mowa w ust. 1. Zatwierdzenie tego programu operacyjnego jest uzależnione od otrzymania uznania najpóźniej w terminie określonym w art. 33 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891.

Artykuł 7

Okresy realizacji programów operacyjnych

1.   Programy operacyjne realizowane są w okresach rocznych, od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia.

2.   Programy operacyjne zatwierdzone do dnia 15 grudnia realizowane są od dnia 1 stycznia następnego roku.

Realizacja programów zatwierdzonych po dniu 15 grudnia może zostać odroczona na rok.

3.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 w przypadku gdy zastosowanie ma art. 33 ust. 2 akapit trzeci lub art. 34 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891, realizacja programów operacyjnych zatwierdzonych zgodnie z wymienionymi przepisami rozpoczyna się najpóźniej dnia 31 stycznia po ich zatwierdzeniu.

SEKCJA 3

Pomoc

Artykuł 8

Zatwierdzona kwota pomocy

Państwa członkowskie powiadamiają organizacje producentów i zrzeszenia organizacji producentów o zatwierdzonych kwotach pomocy do dnia 15 grudnia roku poprzedzającego rok, dla którego wnioskowana jest pomoc.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego w przypadku zastosowania art. 33 ust. 2 akapit trzeci lub art. 34 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 państwa członkowskie powiadamiają te organizacje i zrzeszenia o zatwierdzonych kwotach pomocy do dnia 20 stycznia roku, dla którego wnioskowana jest pomoc.

Artykuł 9

Wnioski o przyznanie pomocy

1.   Do dnia 15 lutego roku następującego po roku, dla którego wnioskowana jest pomoc, organizacje producentów składają do właściwego organu państwa członkowskiego wnioski o przyznanie pomocy lub o jej wyrównanie, w odniesieniu do każdego programu operacyjnego będącego przedmiotem wniosku o pomoc.

2.   Do wniosków o przyznanie pomocy załącza się dokumenty uzupełniające zawierające informacje dotyczące:

a)	wnioskowanej pomocy;

b)	wartości produkcji sprzedanej;

c)	składek finansowych wniesionych przez organizację producentów i jej członków;

d)	wydatków poniesionych w związku z programem operacyjnym;

e)	wydatków związanych z zapobieganiem kryzysom i zarządzaniem w sytuacjach kryzysowych w rozbiciu na działania;

f)	odsetka funduszu operacyjnego wydanego na zapobieganie kryzysom i zarządzanie w sytuacjach kryzysowych w rozbiciu na działania;

g)	zgodności z art. 33 ust. 3, art. 33 ust. 5 akapit pierwszy oraz art. 34 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013;

h)	pisemnego zobowiązania organizacji producentów, że nie otrzymała podwójnego finansowania unijnego ani krajowego w odniesieniu do środków lub operacji kwalifikujących się do udzielenia pomocy na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 w sektorze owoców i warzyw;

i)	w przypadku wniosku o płatność na podstawie standardowej stawki ryczałtowej lub stawki jednostkowej, o której mowa w art. 31 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 – dowodu realizacji danego działania; oraz

j)	sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 21.

3.   Wnioski o przyznanie pomocy mogą obejmować wydatki ujęte w programie, lecz nieponiesione, w przypadku udowodnienia, że:

a)	danych operacji nie można było przeprowadzić do dnia 31 grudnia roku realizacji przedmiotowego programu operacyjnego z przyczyn niezależnych od danej organizacji producentów;

b)	operacje te można przeprowadzić do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku, dla którego wnioskowana jest pomoc; oraz

c)	w funduszu operacyjnym nadal znajduje się równowartość składki organizacji producentów.

Pomoc jest wypłacana, zaś zabezpieczenie wniesione zgodnie z art. 11 ust. 2 zostaje zwolnione tylko pod warunkiem, że dowód wykonania zaplanowanych wydatków, o których mowa w niniejszym ustępie akapit pierwszy lit. b), zostanie dostarczony do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku, na który wydatki były zaplanowane, oraz na podstawie tego, że uprawnienie do pomocy zostało ustalone.

4.   W wyjątkowych i należycie uzasadnionych przypadkach właściwy organ państwa członkowskiego może przyjąć wnioski po terminie przewidzianym w ust. 1, jeżeli przeprowadzono niezbędne kontrole, a ostateczny termin płatności przewidziany w art. 10 został zachowany. W przypadkach złożenia wniosków po terminie przewidzianym w ust. 1 kwota pomocy zostaje zmniejszona o 1 % za każdy dzień opóźnienia w złożeniu wniosku.

5.   Zrzeszenia organizacji producentów mogą składać wnioski o przyznanie pomocy, o których mowa w ust. 1, w imieniu i na rzecz tylko tych swoich członków, którzy są organizacjami producentów uznanymi w tym samym państwie członkowskim, które uznało zrzeszenie organizacji producentów, oraz pod warunkiem, że w odniesieniu do każdego z członków załączone zostaną dokumenty uzupełniające, o których mowa w ust. 2. Beneficjentami końcowymi pomocy są organizacje producentów.

6.   Organizacje producentów, które są członkami międzynarodowych zrzeszeń organizacji producentów składają wnioski o przyznanie pomocy w państwie członkowskim, w którym zostały uznane w odniesieniu do działań realizowanych na terytorium tego państwa członkowskiego. Międzynarodowe zrzeszenie organizacji producentów przedstawia państwu członkowskiemu, w którym znajduje się jego siedziba, kopię wniosku.

7.   Nie naruszając przepisów ust. 6 międzynarodowe zrzeszenie organizacji producentów może złożyć wniosek o przyznanie pomocy w państwie członkowskim, w którym znajduje się jego siedziba, w odniesieniu do działań realizowanych na poziomie zrzeszenia, pod warunkiem że nie występuje ryzyko podwójnego finansowania.

Artykuł 10

Wypłata pomocy

Państwa członkowskie wypłacają pomoc do dnia 15 października roku następującego po roku realizacji programu.

Artykuł 11

Zaliczki

1.   Wnioski o zaliczki mogą być składane, w zależności od decyzji danego państwa członkowskiego, albo co trzy miesiące – w styczniu, kwietniu, lipcu i październiku – albo co cztery miesiące – w styczniu, maju i we wrześniu.

Łączna kwota zaliczek na dany rok nie może przekraczać 80 % początkowo zatwierdzonej kwoty pomocy w odniesieniu do danego programu operacyjnego.

2.   Zaliczki wypłaca się pod warunkiem złożenia zabezpieczenia stanowiącego równowartość 110 % zaliczki, zgodnie z rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 907/2014 (8).

3.   Państwa członkowskie mogą ustanowić kwotę minimalną i terminy, których należy przestrzegać w odniesieniu do zaliczek.

Artykuł 12

Płatności częściowe

1.   Państwa członkowskie mogą zezwolić organizacjom producentów na ubieganie się o wypłacenie części pomocy odpowiadającej kwotom wydanym już w ramach programu operacyjnego.

2.   Wnioski można składać w dowolnym czasie, ale nie częściej niż trzy razy w każdym roku. Do wniosków dołącza się dokumenty uzupełniające, takie jak faktury i dokumenty poświadczające dokonanie płatności.

3.   Płatności w odniesieniu do wniosków o wypłacenie części pomocy nie mogą przekraczać 80 % części pomocy odpowiadającej kwotom wydanym już w ramach programu operacyjnego na dany okres. Państwa członkowskie mogą ustanowić kwotę minimalną płatności częściowych i terminy składania wniosków.

ROZDZIAŁ II

ŚRODKI ZAPOBIEGANIA KRYZYSOM I ZARZĄDZANIA W SYTUACJACH KRYZYSOWYCH

Artykuł 13

Działania szkoleniowe i wymiana lepszych praktyk

Państwa członkowskie przyjmują przepisy dotyczące warunków, które muszą być spełnione, aby działania szkoleniowe i wymiana lepszych praktyk zostały uznane za środki zapobiegania kryzysom i zarządzania w sytuacjach kryzysowych.

Artykuł 14

Środki promocyjne i komunikacyjne

1.   Państwa członkowskie przyjmują przepisy dotyczące warunków, które muszą być spełnione, aby środki promocyjne i komunikacyjne zostały uznane za środki zapobiegania kryzysom i zarządzania w sytuacjach kryzysowych. Przepisy te pozwalają na szybkie stosowanie tych środków w razie potrzeby.

2.   Działania w ramach środków promocyjnych i komunikacyjnych są uzupełniające w stosunku do wszelkich działań promocyjnych i komunikacyjnych niezwiązanych z zapobieganiem kryzysom i zarządzaniem w sytuacjach kryzysowych stosowanych przez daną organizację producentów w jej programie operacyjnym.

Artykuł 15

Normy handlowe dla produktów wycofanych

1.   Produkt wycofany z rynku jest zgodny z normami handlowymi dla tego produktu, o których mowa w tytule II rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, z wyjątkiem przepisów dotyczących prezentacji i oznakowania produktów. W przypadku gdy produkty są wycofywane luzem, spełniane są minimalne wymagania dla klasy II.

Jednakże określone w odpowiednich normach produkty miniaturowe są zgodne z mającą zastosowanie normą handlową, w tym z przepisami dotyczącymi prezentacji i oznakowania produktów.

2.   Jeżeli dla danego produktu nie ustanowiono normy handlowej, produkty wycofane z rynku spełniają wymagania minimalne określone w załączniku III. Państwa członkowskie mogą ustanawiać dodatkowe przepisy jako uzupełnienie tych wymagań minimalnych.

Artykuł 16

Koszty transportu w przypadku bezpłatnej dystrybucji

1.   Koszty transportu drogą lądową w przypadku bezpłatnej dystrybucji wszystkich produktów wycofanych z rynku kwalifikują się do wsparcia w ramach programu operacyjnego na podstawie stawek jednostkowych, ustalonych w oparciu o odległości między miejscem wycofania a miejscem dostawy, zgodnie z załącznikiem IV.

W przypadku transportu morskiego państwa członkowskie określają odległość między punktem wycofania a miejscem ostatecznej dostawy. Wysokość rekompensaty nie może przekroczyć kosztów transportu lądowego najkrótszą trasą od miejsca załadunku do miejsca ostatecznej dostawy, w którym możliwy jest transport lądowy. Do kwot określonych w załączniku IV stosuje się współczynnik korygujący 0,6.

W przypadku transportu kombinowanego stosuje się koszty transportu będące sumą kosztów odpowiadających odległości transportu drogą lądową plus 60 % wzrostu kosztów, jeżeli cała odległość transportu odbyła się drogą lądową, zgodnie z załącznikiem IV.

2.   Koszty transportu należy wypłacić stronie, która faktycznie ponosi koszty finansowe danej operacji transportu.

Płatność dokonywana jest po przedstawieniu następujących dokumentów uzupełniających, potwierdzających w szczególności:

a)	nazwy organizacji-beneficjentów;

b)	ilość danych produktów;

c)	zgodę organizacji-beneficjentów oraz zastosowany środek transportu; oraz

d)	odległość między miejscem wycofania a miejscem dostawy.

Artykuł 17

Koszty sortowania i pakowania w celu bezpłatnej dystrybucji

1.   Koszty sortowania i pakowania owoców i warzyw wycofanych z rynku w celu bezpłatnej dystrybucji kwalifikują się w ramach programów operacyjnych. W przypadku produktów w opakowaniach o wadze netto nieprzekraczającej 25 kilogramów stosuje się kwoty ryczałtowe wymienione w załączniku V.

2.   Na opakowaniach produktów przeznaczonych do bezpłatnej dystrybucji należy umieścić emblemat Unii Europejskiej oraz co najmniej jedną z adnotacji określonych w załączniku VI.

3.   Zwrot kosztów sortowania i pakowania przysługuje organizacjom producentów, które przeprowadziły te operacje.

Płatność dokonywana jest po przedstawieniu następujących dokumentów uzupełniających, potwierdzających w szczególności:

a)	nazwy organizacji-beneficjentów;

b)	ilość danych produktów; oraz

c)	zgodę organizacji-beneficjentów, określającą prezentację produktów.

ROZDZIAŁ III

KRAJOWA POMOC FINANSOWA

Artykuł 18

Pozwolenie na wypłatę krajowej pomocy finansowej

1.   Państwa członkowskie przedstawiają Komisji do dnia 31 stycznia danego roku wnioski o pozwolenie na przyznanie krajowej pomocy finansowej na podstawie art. 35 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 na programy operacyjne, które mają zostać zrealizowane w danym roku kalendarzowym.

Do wniosku załącza się dowody potwierdzające:

a)	że stopień zorganizowania producentów w danym regionie jest szczególnie niski, zgodnie z art. 52 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891;

b)	że pomocą objęte są jedynie produkty sektora owoców i warzyw wyprodukowane w danym regionie; oraz

c)	informacje dotyczące organizacji producentów, kwoty przedmiotowego wsparcia oraz odsetka składek finansowych dokonanych na podstawie art. 32 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

2.   Komisja zatwierdza lub odrzuca wniosek w drodze decyzji w terminie trzech miesięcy. Bieg wspomnianego terminu rozpoczyna się w dniu następującym po dniu, w którym Komisja otrzymała pełny wniosek ze strony danego państwa członkowskiego. Jeżeli Komisja nie zażąda dodatkowych informacji w ciągu trzech miesięcy, wniosek uznaje się za kompletny.

Artykuł 19

Wniosek o krajową pomoc finansową i jej wypłata

1.   Do wniosków o krajową pomoc finansową oraz o jej wypłatę stosuje się odpowiednio art. 9 i 10.

2.   Państwa członkowskie mogą przyjmować dodatkowe przepisy dotyczące krajowej pomocy finansowej, w tym możliwości dokonywania wypłat zaliczek i płatności częściowych.

Artykuł 20

Zwrot krajowej pomocy finansowej ze środków unijnych

1.   Do dnia 1 stycznia drugiego roku następującego po roku realizacji programu państwa członkowskie mogą zwrócić się do Unii o zwrot zatwierdzonej krajowej pomocy finansowej rzeczywiście wypłaconej organizacjom producentów.

Do wniosków załącza się dowody potwierdzające, że warunki określone w art. 35 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 zostały spełnione w ciągu trzech z poprzednich czterech lat.

Na potrzeby obliczenia stopnia zorganizowania producentów w sektorze owoców i warzyw uwzględnia się również wartość produkcji owoców i warzyw grup producentów utworzonych zgodnie z art. 125e rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

Wniosek o zwrot krajowej pomocy finansowej ze środków Unii zawiera również:

a)	szczegóły dotyczące danych organizacji producentów;

b)	informację na temat wypłaconej kwoty pomocy, ograniczonej w przypadku każdej organizacji producentów do kwoty, na którą początkowo udzielono pozwolenia; oraz

c)	opis funduszu operacyjnego, wykazujący łączną kwotę, unijną pomoc finansową, krajową pomoc finansową i składki organizacji producentów i jej członków.

2.   Komisja zatwierdza lub odrzuca wniosek.

Wniosek zostaje odrzucony, jeżeli nie są przestrzegane przepisy dotyczące pozwolenia na krajową pomoc finansową i zwrotu krajowej pomocy finansowej lub przepisy dotyczące organizacji producentów, funduszu operacyjnego i programów operacyjnych ustanowione w rozporządzeniu (UE) nr 1308/2013 lub na jego podstawie.

3.   W przypadku zatwierdzenia zwrotu pomocy ze środków unijnych wydatki kwalifikowalne deklarowane są Komisji zgodnie z procedurą określoną w art. 11 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 908/2014 (9).

4.   Odsetek zwrotu krajowej pomocy finansowej ze środków unijnych nie przekracza 60 % krajowej pomocy finansowej przyznanej organizacji producentów. Kwota zwrócona nie przekracza 48 % pomocy finansowej Unii, o której mowa w art. 32 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

ROZDZIAŁ IV

INFORMACJE, SPRAWOZDANIA I KONTROLE

SEKCJA 1

Informacje i sprawozdania

Artykuł 21

Informacje i sprawozdania roczne grup producentów, organizacji producentów i zrzeszeń organizacji producentów oraz roczne sprawozdania państw członkowskich

1.   Na wniosek właściwego organu państwa członkowskiego grupy producentów utworzone zgodnie z art. 125e rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, uznane organizacje producentów i zrzeszenia organizacji producentów przedstawiają wszelkie odpowiednie informacje konieczne do sporządzenia sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 54 lit. b) rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne w celu uzyskania informacji dotyczących liczby członków, wielkości i wartości produkcji sprzedanej organizacji producentów, które nie przedłożyły programów operacyjnych. Organizacje producentów i grupy producentów, o których mowa w art. 27 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, zobowiązane są do podania liczby członków, wielkości i wartości produkcji sprzedanej.

2.   Organizacje producentów i zrzeszenia organizacji producentów składają roczne sprawozdania z realizacji programów operacyjnych wraz z wnioskiem o przyznanie pomocy.

Te roczne sprawozdania dotyczą:

a)	programu operacyjnego zrealizowanego w trakcie poprzedniego roku;

b)	podstawowych zmian wprowadzonych w programie operacyjnym; oraz

c)	różnic między szacowaną pomocą a pomocą, o którą złożono wniosek.

3.   Sprawozdanie roczne organizacji producentów i zrzeszeń organizacji producentów zawiera informacje dotyczące:

a)

osiągnięć programu operacyjnego na podstawie wskaźników określonych w załączniku II i, w stosownych przypadkach, na podstawie dodatkowych wskaźników określonych w strategii krajowej, stosowanych w następujący sposób: (i) wspólne wskaźniki wyjściowe i wskaźniki nakładu (finansowe) stosowane są w każdym sprawozdaniu rocznym; (ii) wskaźniki produkcji i rezultatu stosowane są w ostatnich dwóch latach realizacji programu operacyjnego; oraz

b)	podsumowanie głównych problemów napotkanych w trakcie zarządzania programem i działań podjętych w celu zapewnienia jakości programu i skuteczności jego realizacji.

W stosownych przypadkach w sprawozdaniu rocznym określa się, jakie skuteczne środki ochronne zostały wprowadzone, zgodnie ze strategią krajową i w zastosowaniu art. 33 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, w celu ochrony środowiska przed ewentualnymi wzmożonymi zagrożeniami ze strony inwestycji otrzymujących wsparcie w ramach programu operacyjnego.

4.   Sprawozdanie roczne organizacji producentów i zrzeszeń organizacji producentów z przedostatniego roku realizacji programu operacyjnego wykazuje, w jakim stopniu osiągnięto cele wyznaczone w programie. W sprawozdaniu tym przedstawia się również czynniki, które przyczyniły się do powodzenia lub niepowodzenia w realizacji programu, oraz sposób, w jaki te czynniki zostały wzięte pod uwagę w obecnym programie lub zostaną uwzględnione w następnym programie operacyjnym.

Państwo członkowskie zamieszcza szczegółowe informacje dotyczące przypadków, o których mowa w akapicie pierwszym, w swoim sprawozdaniu rocznym, o którym mowa w art. 54 lit. b) rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891.

SEKCJA 2

Kontrole

Artykuł 22

Jeden system identyfikacji

Państwa członkowskie zapewniają stosowanie jednego systemu identyfikacji do organizacji producentów, zrzeszeń organizacji producentów i grup producentów utworzonych zgodnie z art. 125e rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do ich wniosków o przyznanie pomocy. Ten system identyfikacji jest kompatybilny z systemem identyfikacji beneficjentów, o którym mowa w art. 73 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.

Artykuł 23

Procedury składania wniosków

Nie naruszając przepisów art. 9, 24 i 25 państwa członkowskie ustanawiają procedury składania wniosków o przyznanie pomocy, wniosków o uznanie lub zatwierdzenie programu operacyjnego oraz wniosków o płatność.

Artykuł 24

Przyznawanie uznania

1.   Przed przyznaniem uznania organizacji producentów lub zrzeszeniu organizacji producentów na podstawie art. 154 ust. 4 lit. a) lub art. 156 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 państwa członkowskie przeprowadzają kontrolę administracyjną i kontrolę na miejscu w odniesieniu do organizacji producentów lub zrzeszenia organizacji producentów w celu sprawdzenia zgodności z kryteriami uznania.

2.   Państwa członkowskie przeprowadzają kontrolę administracyjną i kontrolę na miejscu w zakresie kryteriów uznania mających zastosowanie do wszystkich uznanych organizacji producentów i wszystkich uznanych zrzeszeń organizacji producentów co najmniej raz na pięć lat, nawet jeżeli dane organizacje producentów lub zrzeszenia organizacji producentów nie realizują programu operacyjnego.

Artykuł 25

Zatwierdzanie programów operacyjnych i wprowadzanie do nich zmian

1.   Przed zatwierdzeniem programu operacyjnego na podstawie art. 33 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 państwo członkowskie sprawdza przy użyciu wszelkich odpowiednich środków, w tym kontroli na miejscu, program operacyjny przedłożony do zatwierdzenia oraz, w stosownych przypadkach, wniosek o wprowadzenie do niego zmian. Kontrole te dotyczą w szczególności:

a)	dokładności informacji, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. a), b) oraz e), które są zawarte w projekcie programu operacyjnego;

b)	zgodności programu z przepisami art. 33 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 oraz ze strategią krajową i ramami krajowymi;

c)	kwalifikowalności działań oraz kwalifikowalności proponowanych wydatków; oraz

d)	spójności i jakości technicznej programu, rzetelności szacunków i planu pomocy oraz harmonogramu jego realizacji.

2.   Kontrole, o których mowa w ust. 1, sprawdzają, czy:

a)	cele są wymierne i można je monitorować i osiągnąć za pomocą proponowanych działań; oraz

b)

operacje, których dotyczy wniosek o przyznanie pomocy, są zgodne ze stosowanymi przepisami krajowymi i unijnymi dotyczącymi w szczególności pomocy państwa, programu rozwoju obszarów wiejskich i programów promocyjnych oraz z obowiązkowymi normami ustanowionymi w prawodawstwie krajowym bądź w strategii krajowej.

Artykuł 26

Kontrole administracyjne

1.   Procedury dotyczące kontroli administracyjnych nakładają wymóg rejestracji podjętych operacji, wyników weryfikacji i środków podjętych w odniesieniu do rozbieżności.

2.   Przed przyznaniem pomocy państwa członkowskie przeprowadzają kontrole administracyjne wszystkich wniosków o przyznanie pomocy.

3.   Kontrole administracyjne wniosków o przyznanie pomocy obejmują, w stosownych przypadkach, weryfikację:

a)	rocznego sprawozdania z wykonania programu operacyjnego przekazanego wraz z wnioskiem o przyznanie pomocy;

b)	wartości produkcji sprzedanej, składek na fundusz operacyjny i poniesionych wydatków;

c)	dokładnej korelacji wnioskowanych wydatków z dostarczonymi produktami lub świadczonymi usługami;

d)	zgodności przeprowadzonych działań z działaniami zawartymi w zatwierdzonym programie operacyjnym; oraz

e)	przestrzegania ograniczeń i pułapów, w szczególności finansowych.

4.   Wydatki poniesione w związku z realizacją programu operacyjnego są poparte dowodami płatności. Stosowane faktury wystawiane są w imieniu organizacji producentów, zrzeszenia organizacji producentów lub spółki zależnej spełniającej wymóg 90 %, o którym mowa w art. 22 ust. 8 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891, lub – z zastrzeżeniem zgody państwa członkowskiego – w imieniu jednego z członków będących producentem lub większej ich liczby. Jednakże faktury dotyczące kosztów personelu, o których mowa w pkt 2 załącznika III do rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891, wystawiane są w imieniu organizacji producentów, zrzeszenia organizacji producentów, spółki zależnej spełniających wymóg 90 %, o którym mowa w art. 22 ust. 8 tego rozporządzenia, lub – z zastrzeżeniem zgody państwa członkowskiego – spółdzielnie, które są członkami organizacji producentów.

Artykuł 27

Kontrole na miejscu wniosków o przyznanie rocznej pomocy

1.   Państwa członkowskie przeprowadzają kontrole na miejscu na terenie organizacji producentów, zrzeszeń organizacji producentów i ich spółek zależnych, w stosownych przypadkach, w celu zapewnienia zgodności z warunkami uznawania, przyznawania pomocy lub jej wyrównywania na dany rok, zgodnie z art. 9 ust. 1, które to kontrole stanowią uzupełnienie kontroli administracyjnych.

2.   Kontrole na miejscu obejmują próbę stanowiącą przynajmniej 30 % łącznej wnioskowanej pomocy w każdym roku. Każda organizacja producentów lub zrzeszenie organizacji producentów, które realizują program operacyjny, kontrolowane są przynajmniej raz na trzy lata.

3.   Państwa członkowskie określają organizacje producentów, które zostaną poddane kontroli, na podstawie analizy ryzyka uwzględniającej następujące kryteria:

a)	kwota pomocy;

b)	wyniki kontroli w latach ubiegłych;

c)	parametr losowy; oraz

d)	inne parametry określone przez państwa członkowskie.

4.   Dopuszcza się wcześniejsze powiadomienie o planowanej kontroli na miejscu pod warunkiem, że nie zagrozi to realizacji jej celu.

5.   Kontrole na miejscu obejmują wszystkie zobowiązania i obowiązki organizacji producentów lub zrzeszenia organizacji producentów, ich członków lub spółek zależnych, w stosownych przypadkach, które mogą być sprawdzone podczas wizytacji i które nie mogły zostać sprawdzone podczas kontroli administracyjnych. Kontrole na miejscu dotyczą w szczególności:

a)	zgodności z kryteriami uznania na dany rok;

b)	realizacji działań i ich zgodności z zatwierdzonym programem operacyjnym;

c)	w odniesieniu do odpowiedniej liczby działań: zgodności wydatków z prawem Unii i przestrzeganie terminów określonych w prawie Unii;

d)	wykorzystania funduszu operacyjnego, w tym wydatków zadeklarowanych we wnioskach o zaliczki lub płatności częściowe, wartości produkcji sprzedanej, składek na fundusz operacyjny i zadeklarowanych wydatków popartych dokumentami księgowymi lub równoważnymi dokumentami;

e)	pełnego dostarczenia produktów przez danego członka, świadczenia usług i autentyczności wnioskowanych wydatków; oraz

f)	kontroli drugiego szczebla, o których mowa w art. 30, w odniesieniu do wydatków związanych z wycofywaniem z rynku, zielonymi zbiorami oraz niezbieraniem plonów.

6.   Wartość produkcji sprzedanej sprawdzana jest na podstawie danych z systemu rachunkowości sprawdzanego i zatwierdzanego zgodnie z prawem krajowym.

W tym celu państwa członkowskie mogą zadecydować, że deklaracja wartości produkcji sprzedanej poświadczana jest w ten sam sposób, co finansowe dane księgowe.

Sprawdzenie deklaracji wartości produkcji sprzedanej może być przeprowadzane przed przekazaniem odpowiedniego wniosku o przyznanie pomocy, ale przeprowadzane jest najpóźniej przed wypłatą pomocy.

7.   Oprócz okoliczności wyjątkowych kontrole na miejscu obejmują wizytację miejsca, w którym realizowane jest działanie, lub – jeśli działanie ma charakter niematerialny – organizatora działania. Zwłaszcza działania w indywidualnych gospodarstwach członków organizacji producentów objętych próbą, o której mowa w ust. 2, są przedmiotem przynajmniej jednej wizytacji mającej na celu sprawdzenie przeprowadzania działań.

Państwa członkowskie mogą jednak zdecydować o nieprzeprowadzaniu takich wizytacji w odniesieniu do mniejszych działań lub jeżeli uznają, że istnieje niewielkie ryzyko, iż warunki dotyczące otrzymania pomocy nie są spełnione, lub że operacja nie została zrealizowana. Decyzja ta i jej uzasadnienie są rejestrowane. Kryteria analizy ryzyka określone w ust. 3 stosuje się odpowiednio do niniejszego ustępu.

8.   Jedynie kontrole spełniające wszystkie wymogi niniejszego artykułu mogą być uwzględnione przy obliczaniu wskaźnika przeprowadzonych kontroli określonego w ust. 2.

9.   Wyniki kontroli na miejscu są poddawane ocenie w celu ustalenia, czy napotykane problemy mają charakter systemowy, wiążący się z ryzykiem dla innych podobnych działań, beneficjentów lub podmiotów. W ocenie określa się również przyczyny takich sytuacji, wszelkie dalsze kontrole, które mogą być wymagane, a także zalecane działania naprawcze i zapobiegawcze.

W przypadku gdy kontrole wykazują poważne nieprawidłowości w regionie lub w części regionu lub w odniesieniu do konkretnej organizacji producentów lub zrzeszenia organizacji producentów, państwo członkowskie przeprowadza w trakcie danego roku dodatkowe kontrole w danym regionie lub w odniesieniu do danej organizacji lub zrzeszenia oraz zwiększa odsetek wniosków poddawanych kontroli w roku następnym.

Artykuł 28

Sprawozdania dotyczące kontroli na miejscu

1.   W odniesieniu do każdej kontroli ma miejscu sporządza się szczegółowe sprawozdanie, podając co najmniej następujące informacje:

a)	skontrolowane programy pomocy i wnioski;

b)	nazwiska i funkcje obecnych osób;

c)	skontrolowane działania, środki i dokumenty, w tym ścieżki audytu i zweryfikowane dowody potwierdzające; oraz

d)	wyniki kontroli.

2.   Przedstawiciele organizacji producentów lub zrzeszenia organizacji producentów mają możliwość podpisania sprawozdania w celu potwierdzenia swojej obecności w czasie kontroli oraz przedstawienia ewentualnych uwag. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości beneficjent otrzymuje kopię sprawozdania.

Artykuł 29

Kontrole pierwszego szczebla operacji wycofania

1.   Państwa członkowskie przeprowadzają w każdej organizacji producentów kontrole pierwszego szczebla działań dotyczących wycofania obejmujące kontrolę dokumentacji i identyfikacji, która zostaje uzupełniona kontrolą fizyczną, w odniesieniu do masy produktów wycofanych z rynku, oraz kontrolę zgodności z art. 15, zgodnie z procedurami ustalonymi w rozdziale II tytułu II rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011. Kontrolę przeprowadza się po otrzymaniu powiadomienia, o którym mowa w art. 44 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891, w terminie określonym zgodnie z ust. 2 tego artykułu.

2.   Kontrole pierwszego szczebla obejmują 100 % ilości produktów wycofanych z rynku. Po zakończeniu tych kontroli wycofane produkty inne niż produkty przeznaczone do bezpłatnej dystrybucji zostają poddane denaturacji lub przekazane przemysłowi przetwórczemu pod nadzorem właściwych organów na zasadach i warunkach określonych przez dane państwo członkowskie zgodnie z art. 46 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891.

3.   Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 2, jeżeli produkty są przeznaczone do bezpłatnej dystrybucji, państwa członkowskie mogą poddawać kontroli mniejszy odsetek niż określono we wspomnianym ustępie, pod warunkiem, że nie będzie to mniej niż 10 % danej ilości w ciągu roku gospodarczego dla danej organizacji producentów. Kontrola może odbywać się w obiektach organizacji producentów lub siedzibach odbiorców produktów. Jeżeli kontrola wykazuje nieprawidłowości, państwa członkowskie przeprowadzają dodatkowe kontrole.

Artykuł 30

Kontrole drugiego szczebla operacji wycofania

1.   Państwa członkowskie przeprowadzają kontrole drugiego szczebla operacji wycofania w obiektach organizacji producentów oraz odbiorców produktów wycofanych na podstawie analizy ryzyka. Analiza ryzyka obejmuje wyniki przeprowadzonych kontroli pierwszego i drugiego szczebla oraz tego, czy dana organizacja producentów posiada pewne rodzaje procedur zapewnienia jakości. Analiza ryzyka służy jako podstawa do określenia minimalnej częstotliwości przeprowadzania kontroli drugiego szczebla w odniesieniu do każdej organizacji producentów.

2.   Kontrole drugiego szczebla, o których mowa w ust. 1, obejmują:

a)	szczegółowe ewidencje zapasów oraz dokumentacje księgowe prowadzone przez organizacje producentów przeprowadzające przynajmniej jedną operację wycofania w trakcie danego roku gospodarczego;

b)	ilości sprzedane, które zostały zadeklarowane we wnioskach o przyznanie pomocy, w szczególności sprawdzenie ewidencji zapasów oraz dokumentacji księgowej, faktur oraz zapewnienie, że zadeklarowane ilości są zgodne z danymi księgowymi lub danymi podatkowymi danej organizacji producentów;

c)	rozliczenia finansowe, w szczególności prawidłowość wpływów netto danych organizacji producentów, zadeklarowanych przez te organizacje we wnioskach o płatność, oraz proporcjonalność wszelkich kosztów wycofania; oraz

d)	przeznaczenie produktów wycofanych zgodnie z deklaracją we wnioskach o płatność oraz ich denaturację.

3.   Każda kontrola obejmuje próbę stanowiącą przynajmniej 5 % ilości wycofanych podczas danego roku gospodarczego przez daną organizację producentów.

4.   Szczegółowa ewidencja zapasów oraz dokumentacja księgowa, o których mowa w ust. 2 lit. a), wykazują, w stosunku do każdego z produktów wycofanych, następujące ilości przemieszczone, wyrażone w tonach:

a)	produkcję dostarczoną przez członków danej organizacji producentów oraz członków innych organizacji producentów zgodnie z art. 12 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891;

b)	sprzedaż dokonaną przez daną organizację producentów, z określeniem produktów przeznaczonych na rynek produktów świeżych oraz produktów przeznaczonych do przetworzenia; oraz

c)	produkty wycofane z rynku.

5.   Kontrole dotyczące przeznaczenia produktów wycofanych z rynku obejmują:

a)	wyrywkowe kontrole ewidencji zapasów prowadzonych przez odbiorców oraz ksiąg rachunkowych organizacji i instytucji charytatywnych, do których zastosowanie ma art. 46 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891; oraz

b)	kontrole sprawdzające zgodność z odpowiednimi wymogami w zakresie ochrony środowiska.

6.   Jeżeli kontrole drugiego szczebla wykażą nieprawidłowości, państwa członkowskie przeprowadzają bardziej szczegółowe kontrole drugiego szczebla dla danego roku oraz zwiększają w następnym roku częstotliwość kontroli drugiego szczebla w gospodarstwach tych organizacji producentów lub zrzeszeń organizacji producentów.

Artykuł 31

Zielone zbiory oraz niezbieranie plonów

1.   Przed rozpoczęciem operacji zielonych zbiorów państwa członkowskie sprawdzają za pomocą kontroli na miejscu, czy dane produkty nie są uszkodzone i czy dany obszar był utrzymywany w dobrym stanie. Po przeprowadzeniu zielonych zbiorów państwa członkowskie sprawdzają, czy zostały one w pełni przeprowadzone na danym obszarze, a zebrany produkt został poddany denaturacji.

2.   Przed rozpoczęciem operacji niezbierania państwa członkowskie sprawdzają za pomocą kontroli na miejscu, czy dany obszar był utrzymywany w dobrym stanie i czy nie przeprowadzono już na nim częściowych zbiorów, a produkt jest dobrze rozwinięty i czy, ogólnie, jest zdrowy, a jego jakość odpowiednia i pozwalająca na wprowadzenie do obrotu.

Państwa członkowskie zapewniają poddanie produktu denaturacji. Jeśli nie jest to możliwe, państwa członkowskie dopilnowują dzięki kontrolom na miejscu lub wizytacjom w okresie zbiorów, aby zbiory nie odbyły się.

3.   W przypadku stosowania art. 48 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891:

a)	wymóg określony w ust. 2 akapit pierwszy niniejszego artykułu, dotyczący nieprzeprowadzania częściowego zbioru nie ma zastosowania; oraz

b)	państwa członkowskie zapewniają, by rośliny produkujące owoce i warzywa, w odniesieniu do których podjęto środki obejmujące niezbieranie plonów i zielone zbiory, nie były wykorzystywane do celów dalszej produkcji w tym samym sezonie produkcyjnym.

4.   Artykuł 30 ust. 1, 2, 3 i 6 stosuje się odpowiednio.

Artykuł 32

Międzynarodowe organizacje producentów

1.   Państwo członkowskie, w którym znajduje się siedziba międzynarodowej organizacji producentów, ponosi ogólną odpowiedzialność za organizowanie kontroli danej organizacji w odniesieniu do programu operacyjnego i funduszu operacyjnego oraz za stosowanie kar administracyjnych, w przypadku gdy przeprowadzane kontrole wykazują, że zobowiązania nie zostały spełnione.

2.   Pozostałe państwa członkowskie, od których wymaga się zapewnienia współpracy administracyjnej, o której mowa w art. 14 ust. 3 lit. c) rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891, przeprowadzają kontrole administracyjne i kontrole na miejscu zgodnie z wymogami państwa członkowskiego, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, i przekazują mu sprawozdania dotyczące ich wyników. Państwa te przestrzegają terminów określonych przez państwo członkowskie, o którym mowa w ust. 1.

3.   Przepisy stosowane w państwie członkowskim, o którym mowa w ust. 1, mają zastosowanie do organizacji producentów, programu operacyjnego i funduszu operacyjnego. W odniesieniu natomiast do kwestii środowiskowych i fitosanitarnych oraz w odniesieniu do środków zapobiegania kryzysom i zarządzania w sytuacjach kryzysowych zastosowanie mają przepisy państwa członkowskiego, w którym przeprowadzane są odnośne działania.

Artykuł 33

Międzynarodowe zrzeszenia organizacji producentów

1.   Państwo członkowskie, w którym znajduje się siedziba organizacji producentów będącej członkiem międzynarodowego zrzeszenia organizacji producentów, ponosi ogólną odpowiedzialność za organizowanie kontroli w odniesieniu do działań w ramach programu operacyjnego zrealizowanych na jego terytorium i w odniesieniu do funduszu operacyjnego, a także za stosowanie kar administracyjnych w przypadku, gdy przeprowadzane kontrole wykazują, że zobowiązania nie zostały spełnione.

2.   Państwo członkowskie, o którym mowa w ust. 1, ściśle współpracuje z państwem członkowskim, w którym znajduje się siedziba międzynarodowego zrzeszenia organizacji producentów, i niezwłocznie informuje je o wynikach przeprowadzonych kontroli i ewentualnie nałożonych karach administracyjnych.

3.   Państwo członkowskie, w którym znajduje się siedziba międzynarodowego zrzeszenia organizacji producentów, ponosi ogólną odpowiedzialność za organizowanie kontroli w odniesieniu do działań w ramach programu operacyjnego zrealizowanych na poziomie międzynarodowego zrzeszenia organizacji producentów i w odniesieniu do funduszu operacyjnego tego międzynarodowego zrzeszenia, a także za stosowanie kar administracyjnych w przypadku, gdy przeprowadzane kontrole wykazują, że zobowiązania nie zostały spełnione. Państwo członkowskie zapewnia również koordynację kontroli i płatności w odniesieniu do działań w ramach programów operacyjnych zrealizowanych na terytorium innych państw członkowskich.

4.   Działania w ramach programów operacyjnych są zgodne z krajowymi przepisami państwa członkowskiego, w którym są faktycznie realizowane.

Artykuł 34

Kontrole

Nie naruszając przepisów szczególnych niniejszego rozporządzenia lub innego prawodawstwa unijnego państwa członkowskie wprowadzają kontrole i środki w zakresie koniecznym do zapewnienia prawidłowego stosowania rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 i niniejszego rozporządzenia. Te kontrole i środki są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające w celu zapewnienia odpowiedniej ochrony interesów finansowych Unii.

W szczególności państwa członkowskie gwarantują:

a)	możliwość sprawdzania wszystkich kryteriów kwalifikowalności ustanowionych przez Unię lub w prawodawstwie krajowym, strategii krajowej lub ramach krajowych;

b)	wystarczającą liczbę odpowiednio wykwalifikowanego i doświadczonego personelu, którym dysponują właściwe organy państwa członkowskiego odpowiedzialne za prowadzenie kontroli, do skutecznego prowadzenia kontroli; oraz

c)	ustanowienie kontroli w celu unikania niezgodnego z przepisami, podwójnego finansowania środków na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 w sektorze z owoców i warzyw i w ramach innych systemów unijnych lub krajowych.

Artykuł 35

Oczywiste błędy

W przypadku stwierdzenia oczywistych błędów przez właściwy organ państwa członkowskiego, o których to błędach mowa w art. 59 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, wszelkie powiadomienia lub wnioski i prośby przedstawione państwu członkowskiemu zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1308/2013, rozporządzeniem delegowanym (UE) 2017/891 i niniejszym rozporządzeniem, a także wszystkie wnioski o przyznanie pomocy mogą zostać skorygowane i poprawione w dowolnym czasie po ich złożeniu.

ROZDZIAŁ V

ROZSZERZENIE ZASAD

Artykuł 36

Składki finansowe

Jeżeli państwo członkowskie podejmuje decyzję, na podstawie art. 165 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, że producenci, którzy nie należą do organizacji producentów, zrzeszenia organizacji producentów lub organizacji międzybranżowej, ale dla których przepisy stały się wiążące, są zobowiązani do wpłaty składki finansowej, państwo to przesyła Komisji informacje potrzebne do oceny zgodności z warunkami określonymi we wspomnianym artykule. Informacje takie powinny zawierać podstawę, według której obliczane są składki, ich kwotę jednostkową, działania nimi objęte oraz związane z nimi koszty.

Artykuł 37

Rozszerzenia na okres przekraczający jeden rok

1.   W wypadku podjęcia decyzji o stosowaniu rozszerzenia przez okres przekraczający jeden rok państwa członkowskie sprawdzają, w odniesieniu do każdego roku, czy warunki odnoszące się do reprezentatywności określonej w art. 164 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 były nadal przestrzegane w całym okresie stosowania rozszerzenia.

2.   Jeżeli państwa członkowskie stwierdzą, że warunki nie są już przestrzegane, uchylają rozszerzenie ze skutkiem od początku następnego roku.

3.   Państwa członkowskie niezwłocznie informują Komisję o wszelkich uchyleniach. Komisja udostępnia publicznie takie informacje w odpowiedni sposób.

ROZDZIAŁ VI

SYSTEM CENY WEJŚCIA I NALEŻNOŚCI CELNE PRZYWOZOWE

Artykuł 38

Standardowe wartości w przywozie

1.   W odniesieniu do każdego produktu oraz w odniesieniu do okresów stosowania określonych w części A załącznika VII do rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 Komisja ustala dla każdego dnia roboczego oraz dla każdego miejsca pochodzenia standardową wartość w przywozie równą średniej ważonej cen reprezentatywnych, o których mowa w art. 74 tego rozporządzenia, pomniejszonej o standardową kwotę wynoszącą 5 EUR/100 kg oraz należności celne ad valorem.

2.   Jeśli zgodnie z art. 74 i 75 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 i z niniejszym artykułem ustala się standardową wartość przywozową dla produktów oraz dla okresów obowiązywania wymienionych w części A załącznika VII do wspomnianego rozporządzenia, ceny jednostkowej, o której mowa w art. 142 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 (10), nie stosuje się. Zastępuje się ją standardową wartością w przywozie, o której mowa w ust. 1.

3.   W przypadku, gdy dla produktu określonego pochodzenia nie obowiązuje standardowa wartość w przywozie, stosuje się średnią ważoną standardowych wartości w przywozie obowiązujących w odniesieniu do danego produktu.

4.   W okresach obowiązywania określonych w części A załącznika VII do rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 stosuje się standardowe wartości w przywozie do czasu ich zmiany. Przestają one jednak obowiązywać w przypadku niezgłoszenia Komisji średniej ceny reprezentatywnej przez dwa kolejne tygodnie.

Jeżeli do danego produktu nie stosuje się żadnej standardowej wartości w przywozie na podstawie akapitu pierwszego, standardowa wartość w przywozie stosowana w odniesieniu do tego produktu jest równa ostatniej średniej standardowej wartości w przywozie.

5.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, jeśli nie można było obliczyć standardowej wartości w przywozie, nie stosuje się żadnej standardowej wartości w przywozie od pierwszego dnia okresów obowiązywania określonych w części A załącznika VII do rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891.

6.   Kurs walutowy stosowany w odniesieniu do standardowej wartości w przywozie jest ostatnim kursem opublikowanym przez Centralny Bank Europejski przed ostatnim dniem okresu, w odniesieniu do którego przekazano ceny.

7.   Standardowe wartości w przywozie wyrażone w euro publikowane są przez Komisję za pośrednictwem TARIC (11).

ROZDZIAŁ VII

DODATKOWE NALEŻNOŚCI PRZYWOZOWE

Artykuł 39

Nakładanie dodatkowej należności przywozowej

1.   Dodatkowa należność celna przywozowa, o której mowa w art. 182 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, może być stosowana w odniesieniu do produktów oraz w okresach wymienionych w załączniku VII do tego rozporządzenia. Dodatkową należność przywozową stosuje się, jeśli ilość dowolnych produktów wprowadzonych do swobodnego obrotu w dowolnym okresie obowiązywania określonym w tym załączniku przekracza wielkość progową dla tego produktu.

2.   W odniesieniu do każdego z produktów wymienionych w załączniku VII oraz w okresach wskazanych w tym załączniku, państwa członkowskie zgłaszają Komisji dane szczegółowe na temat ilości wprowadzanych do swobodnego obrotu, z zastosowaniem metody nadzoru przywozów preferencyjnych określonej w art. 55 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.

3.   Dodatkową należność przywozową nakłada się w odniesieniu do ilości wprowadzonych do swobodnego obrotu po dacie stosowania tej należności, pod warunkiem że:

a)	ich wartość celna ustalona zgodnie z art. 74 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 pociąga za sobą zastosowanie najwyższych specjalnych opłat celnych mających zastosowanie do przywozu produktów przedmiotowego pochodzenia; oraz

b)	przywozu dokonuje się w okresie stosowania dodatkowej należności przywozowej.

Artykuł 40

Kwota dodatkowej należności przywozowej

Dodatkowa należność przywozowa stosowana zgodnie z art. 39 jest równa jednej trzeciej należności celnej określonej we wspólnej taryfie celnej dla danego produktu.

Jednakże w przypadku produktów korzystających z przywozowych preferencji taryfowych odnośnie do należności celnej ad valorem dodatkowa należność przywozowa jest równa jednej trzeciej określonej należności celnej za dany produkt, jeżeli stosuje się art. 39 ust. 2.

Artykuł 41

Zwolnienia z dodatkowej należności przywozowej

1.   Z dodatkowej należności przywozowej zwolnione są następujące towary:

a)	towary przywożone w ramach kontyngentów taryfowych;

b)

towary, które opuściły państwo pochodzenia przed podjęciem decyzji o zastosowaniu dodatkowej należności przywozowej i które są transportowane z zastosowaniem dokumentu przewozowego ważnego od miejsca załadunku w państwie pochodzenia do miejsca rozładunku w Unii, sporządzonego przed nałożeniem dodatkowej należności przywozowej.

2.   Zainteresowane strony dostarczają organom celnym dowód na to, że zostały spełnione wymogi ust. 1 lit. b).

Organy celne mogą uznać, że towary opuściły państwo pochodzenia przed datą rozpoczęcia stosowania dodatkowej należności przywozowej, jeżeli dostarczony zostanie jeden z następujących dokumentów:

a)	w przypadku transportu morskiego – konosament świadczący o tym, że załadunek miał miejsce przed wspomnianą datą;

b)	w przypadku transportu kolejowego – list przewozowy przyjęty przez władze kolejowe państwa pochodzenia przed wspomnianą datą;

c)	w przypadku transportu drogowego – umowa przewozu drogowego (CMR) lub inny dokument tranzytowy wydany w państwie pochodzenia przed wspomnianą datą, jeżeli spełnione są warunki ustanowione w umowach dwustronnych lub wielostronnych zawartych w kontekście tranzytu unijnego lub wspólnego tranzytu;

d)	w przypadku transportu lotniczego – lotniczy list przewozowy wskazujący, że przewoźnik lotniczy przyjął towary przed wspomnianą datą.

ROZDZIAŁ VIII

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 42

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

(2)  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 549.

(3)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku) (Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1).

(4)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw (Dz.U. L 157 z 15.6.2011, s. 1).

(5)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2017/891 z dnia 13 marca 2017 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw, uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do kar, które mają być stosowane w tych sektorach, a także zmieniające rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011 (zob. s. 4 niniejszego Dziennika Urzędowego).

(6)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1698/2005 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 487).

(7)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1144/2014 z dnia 22 października 2014 r. w sprawie działań informacyjnych i promocyjnych dotyczących produktów rolnych wdrażanych na rynku wewnętrznym i w państwach trzecich oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 3/2008 (Dz.U. L 317 z 4.11.2014, s. 56).

(8)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 907/2014 z dnia 11 marca 2014 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do agencji płatniczych i innych organów, zarządzania finansami, rozliczania rachunków, zabezpieczeń oraz stosowania euro (Dz.U. L 255 z 28.8.2014, s. 18).

(9)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 908/2014 z dnia 6 sierpnia 2014 r. ustanawiające zasady dotyczące stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do agencji płatniczych i innych organów, zarządzania finansami, rozliczania rachunków, przepisów dotyczących kontroli, zabezpieczeń i przejrzystości (Dz.U. L 255 z 28.8.2014, s. 59).

(10)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 558).

(11)  http://ec.europa.eu/taxation_customs/customs/customs_duties/tariff_aspects/customs_tariff/index_en.htm

---

---

---

---

---

---

---

---