—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2018) 1768 final z dnia 21 marca 2018 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia EOG w sprawie AT.40136 – Capacitors w zakresie, w jakim orzeka o naruszeniu przez skarżącą art. 101 TFUE i art. 53 Porozumienia EOG,

—

pomocniczo, stwierdzenie nieważności decyzji w części nakładającej na skarżącą grzywnę, lub

—

pomocniczo, wydanie rozstrzygnięcia w ramach pełnej jurysdykcji w zakresie dostosowania kwoty grzywny – w świetle zarzutów pierwszego i drugiego – do poziomu zgodnego z obowiązującymi przepisami, z uzasadnieniem koncepcji powrotu do naruszenia jako okoliczności obciążającej uzasadniającej podwyższenie kwoty grzywny i który jest proporcjonalny;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy dotyczy tego, że zaskarżona decyzja dotknięta jest oczywistymi naruszeniami prawa i co do oceny, a także brakiem uzasadnienia, w zakresie, w jakim powołano się na powrót do naruszenia jako okoliczność obciążającą przy nakładaniu grzywny na NEC Corporation oraz że grzywna nałożona na NEC Corporation narusza zasadę proporcjonalności

2.

Zarzut drugi dotyczy tego, że zaskarżona decyzja narusza prawo do obrony skarżącej, gdy sugeruje ona w art. 1, że skarżąca sama uczestniczyła w stwierdzonym naruszeniu, podczas gdy nie zostało to stwierdzone, a nawet zasugerowane w piśmie w sprawie przedstawienia zarzutów. Co więcej, to stwierdzenie byłoby błędne pod względem prawnym i faktycznym oraz zawierało niespójne stwierdzenie i uzasadnienie, w zakresie w jakim równocześnie przyznaje (ale kwalifikuje jako nieistotne), że NEC Corporation nie była świadoma naruszenia i uważa, że NEC Corporation jest wyraźnie odpowiedzialna za podmiot dominujący (rzekomo) sprawujący kontrolę nad Tokin Corporation w pewnym określonym.

3.

Zarzut trzeci dotyczy tego, że Komisja nie zastosowała takiego samego obniżenia podstawowej kwoty grzywny nałożonej na Tokin Corporation, jakie zastosowano do podstawowej kwoty grzywny nałożonej na NEC Corporation, a ponadto przyjęły średnią wartość sprzedaży dla celów ustalania wysokości grzywny, zamiast polegać na niereprezentatywnej wartości sprzedaży z ostatniego roku stwierdzonego naruszenia. Te niedociągnięcia stanowiły błędy przy obliczeniu kwoty grzywny lub prowadziły do nieproporcjonalnej grzywny (oraz braku uzasadnienia dla pierwszej pozycji w zakresie w jakim nie przedstawiono w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, dlaczego ta sama obniżka najwyraźniej nie miała zastosowania do podstawowej kwoty przyjętej jako grzywnę nałożoną na NEC Corporation).