1)

Czy art. 9 pkt 4 [rozporządzenia (WE) nr] 1371/200[7] ( 1 ) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego praw i obowiązków pasażerów w ruchu kolejowym w zw. z art. 2 lit. a) i art. 3 dyrektywy 93/13 ( 2 ) należy interpretować w ten sposób, że między pasażerem a przewoźnikiem kolejowym w każdym wypadku powstaje stosunek prawny o charakterze umownym, nawet jeśli pasażer korzysta z usług świadczonych przez przewoźnika bez zakupu biletu?

2)

W razie udzielenia na powyższe pytanie odpowiedzi przeczącej, czy ochrona przed nieuczciwymi warunkami umownymi rozciąga się również na podróżnego, który korzysta z transportu publicznego bez zakupienia biletu i w związku z tym zachowaniem jest on zobowiązany do uiszczenia dopłaty przewyższającej cenę biletu na podstawie ogólnych warunków przewoźnika, które są uważane za powszechnie obowiązujące na podstawie swojego regulacyjnego charakteru lub też z uwagi na ich opublikowanie w dzienniku urzędowym państwa?

3)

Czy art. 6 dyrektywy 93/13 w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, który przewiduje, iż „Państwa członkowskie stanowią, że na mocy prawa krajowego nieuczciwe warunki w umowach zawieranych przez sprzedawców lub dostawców z konsumentami nie będą wiążące dla konsumenta, a umowa w pozostałej części będzie nadal obowiązywała strony, jeżeli jest to możliwe po wyłączeniu z niej nieuczciwych warunków” sprzeciwia się w każdym przypadku ograniczeniu warunku uznanego za nieuczciwy, jak również zastosowaniu w jego miejsce przepisów ogólnych?

4)

W razie udzielenia na powyższe pytanie odpowiedzi przeczącej, w jakich okolicznościach sąd krajowy może ograniczyć warunek umowny uznany za nieuczciwy, jak również zastosować w jego miejsce przepisy ogólne[?]

5)

W razie niemożliwości udzielenia na powyższe pytania odpowiedzi in abstracto, nasuwa się pytanie czy w przypadku, gdy państwowy przewoźnikiem kolejowym sankcjonuje osobę podróżującą bez ważnego biletu cywilnie przez zobowiązanie jej do uiszczenia dopłaty równej albo przewyższającej cenę za przejazd, a sąd uzna poddaną kontroli dopłatę za nieuczciwą w rozumieniu art. 2 pkt)a w zw. z art. 3 dyrektywy 93/13, to czy art. 6 dyrektywy 93/13 sprzeciwia się stwierdzeniu przez sąd tego warunku za nieważny i zastosowaniu ogólnych przepisów regulujących zasady odpowiedzialności w celu naprawienia szkody poniesionej przez państwowego przewoźnika kolejowego.