29.5.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 168/21

—

stwierdzenie dopuszczalności i zasadności odwołania;

—

uchylenie wyroku Sądu;

—

orzeczenie co do istoty i stwierdzenie nieważności rozporządzenia nr 397/2004 (1) lub skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd w celu wydania orzeczenia co do istoty w przedmiocie skargi o stwierdzenie nieważności, oraz

—

obciążenie Rady kosztami postępowania w pierwszej instancji oraz kosztami postępowania odwoławczego.

—

Sąd naruszył prawo orzekając, że wnosząca odwołanie nie ma już interesu prawnego w odniesieniu do drugiego i trzeciego zarzutu. Rozstrzygając, czy wnosząca odwołanie zachowuje interes prawny w sprawie, Sąd powinien uwzględnić wszystkie przedłożone mu dowody i informacje oraz zbadać ogólny kontekst sprawy. Błędy popełnione przez Radę przy obliczaniu marginesu dumpingu mają charakter metodologiczny i mogą powtórzyć się w przyszłości.

—

Sąd naruszył prawo stwierdzając, bez należytego uwzględnienia (a w niektórych przypadkach, bez uwzględnienia w ogóle) argumentów wnoszącej odwołanie, że przesunięcie produkcji przez przemysł Unii w stronę unijnego segmentu rynku bielizny pościelowej wysokiej jakości oraz wzrost unijnego przywozu bielizny pościelowej pochodzącej od tureckich producentów powiązanych z przemysłem Unii nie spowodowało zerwania związku przyczynowego między zarzucanym dumpingiem a istotną szkodą jaką miałby ponieść przemysł unijny. Ponadto ustalenia Sądu wynikają z przeinaczenia okoliczności faktycznych przedstawionych w rozporządzeniu nr 397/2004 i błędnej kwalifikacji prawnej okoliczności faktycznych.