29.5.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 168/20

—

uchylenie wyroku Sądu (piąta izba) z dnia 15 grudnia 2016 r. w sprawie T-758/14;

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej C(2014) 6250 final z dnia 3 września 2014 r. (sprawa AT.39574- Czipy do kart) w zakresie, w jakim dotyczy ona Infineon Technologies AG;

—

tytułem żądania ewentualnego, obniżenie nałożonej na wnoszącego odwołanie zgodnie z pkt 457 lit. a) decyzji Komisji C(2014) 6250 z dnia 3 września 2014 r. grzywny w kwocie 82 874 000 EUR do proporcjonalnej kwoty;

—

tytułem żądania ewentualnego, przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

—

Sąd uchybił ciążącemu na nim na podstawie art. 263 TFUE obowiązkowi dokonania wystarczającej kontroli zaskarżonej decyzji, w szczególności z uwagi na przyjęcie przez Sąd w niniejszej sprawie błędnego podejścia polegającego na dokonaniu niepełnej i wybiórczej kontroli sądowej. Mimo, że wszystkie kontakty rozpatrywane w decyzji zostały zakwestionowane przez wnoszącego odwołanie, Sąd dokonał jedynie kontroli mniej niż połowy tych przypadków kontaktów, nie przedstawiwszy wystarczającego uzasadnienia dotyczącego doboru poszczególnych przypadków kontaktów podlegających kontroli i bez żadnej podstawy prawnej;

—

Komisja i Sąd naruszyły prawo w odniesieniu do stosowania art. 101 TFE w szczególności, ponieważ stwierdziły „całościowe” ograniczenie konkurencji ze względu na cel ze strony wnoszącej odwołanie oparte głównie na wymianie dotyczącej ogólnych tendencji na rynku i prognoz dotyczących zmian cen. Ponadto Komisja i Sąd błędnie oceniły przesłanki umożliwiające stwierdzenie jednolitego i ciągłego naruszenia takie jak stosowane przez Trybunał w orzecznictwie;

—

Komisja i Sąd naruszyły prawo w odniesieniu do obliczenia grzywny nałożonej na wnoszącego odwołanie. Sąd w szczególności nie zbadał skutków wynikających z dokonanej przez siebie niepełnej i wybiórczej kontroli (sprawdził jedynie kilka przypadków spornych kontaktów) a w konsekwencji, nie skorzystał z przysługującego mu nieograniczonego prawa orzekania w odniesieniu do nałożonej grzywny. Sąd popełnił ponadto błąd i nie przedstawił wystarczającego uzasadnienia, gdy uwzględnił przy obliczeniu dochody wnoszącego odwołanie z produktów niebędących SIM, co doprowadziło do nałożenia na niego nadmiernej, a zatem nieproporcjonalnej grzywny.

Pozostałe argumenty dotyczą szeregu przypadków przeinaczenia dowodów przez Sąd, błędnego rozłożenie ciężaru dowodu w odniesieniu do ewentualnych niewiarygodnych dowodów i naruszeń prawa dotyczących dowodów przedstawionych przez Komisję przeciwko wnoszącemu odwołanie, które nie zostały ujawnione przez cały czas trwania postępowania przed Komisją.

—

Posiłkowo, zaskarżony wyrok został wydany z naruszeniem zasady proporcjonalności w szczególności w zakresie, w jakim Sąd nie przyznał wnoszącemu odwołanie wystarczającego obniżenia nałożonej na niego grzywny ze względu na jego ograniczony udział w spornym naruszeniu, nie uwzględnił on dostatecznie okoliczności łagodzących a całkowita kwota nałożonej na wnoszącego odwołanie grzywny jest nieproporcjonalna.