—

deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych we Włoszech, po osiągnięciu maksymalnej wartości na poziomie 5,5 % PKB w 2009 r., był stopniowo redukowany i osiągnął poziom 3,0 % PKB w 2012 r., czyli w terminie ustalonym przez Radę. Poprawa ta była możliwa dzięki znacznej konsolidacji budżetowej, podczas gdy w 2012 r. wydatki z tytułu odsetek były o 0,8 punktu procentowego PKB wyższe niż w 2009 r., a struktura działalności gospodarczej była mniej korzystna z punktu widzenia dochodów podatkowych;

—

w programie stabilności na lata 2013–17, przyjętym przez rząd Włoch w dniu 10 kwietnia 2013 r. i zatwierdzonym przez parlament w dniu 7 maja, przewidziano zmniejszenie deficytu do 2,9 % PKB w 2013 r. i jego dalszy spadek do 1,8 % PKB w 2014 r. W prognozie służb Komisji z wiosny 2013 r. przewidziano – przy założeniu kontynuacji dotychczasowej polityki – deficyt na poziomie 2,9 % PKB w 2013 r. i 2,5 % PKB w 2014 r. Zarówno w programie stabilności, jak i w prognozie z wiosny 2013 r. uwzględniono wpływ dekretu nr 35 z dnia 8 kwietnia 2013 r., który przewiduje w latach 2013–14 spłatę zaległych zobowiązań sektora instytucji rządowych i samorządowych z tytułu dostaw towarów i usług wobec prywatnych dostawców na łączną kwotę 40 mld EUR (czyli około 2,5 % PKB). Chociaż kwota ta przekłada się na analogiczny wzrost długu sektora instytucji rządowych i samorządowych, to jej wpływ na deficyt ograniczony jest do tej części deficytu, która związana jest z wydatkami kapitałowymi. We wspomnianym dekrecie wysokość płatności z tego tytułu ustalono na 0,5 % PKB w 2013 r., czemu towarzyszy analogiczny wzrost deficytu. Przewidziano w nim również klauzulę ochronną, która upoważnia rząd do odroczenia spłaty zaległych zobowiązań z tytułu dostawy towarów i usług powodujących wzrost deficytu lub przyjęcia środków naprawczych, aby zapewnić osiągnięcie celu budżetowego na 2013 r.;

—

włoski parlament formalnie zatwierdził w dniu 7 maja cele budżetowe przedstawione w programie stabilności z 2013 r. W dniu 17 maja, a więc po opublikowaniu prognozy z wiosny 2013 r., nowy rząd wydał formalne oświadczenie, w którym potwierdził te zobowiązania i ogłosił przyjęcie nowych środków przy pełnym poszanowaniu celów budżetowych zapisanych w programie stabilności. Nowe środki określono w dekrecie nr 54 przyjętym w tym samym dniu. Środki te obejmują:

—

ogólnie stwierdzono, że nowe przepisy – w przypadku ich konsekwentnego wdrożenia – nie będą miały istotnego wpływu na poziom deficytu. Deficyt powinien zatem stale utrzymywać się na poziomie poniżej wartości referencyjnej wynoszącej 3 % PKB;

—

przewiduje się, że przy założeniu kontynuacji dotychczasowej polityki saldo strukturalne tzn. w ujęciu uwzględniającym zmiany cykliczne, po skorygowaniu o działania jednorazowe i tymczasowe, które w latach 2009–2012 uległo poprawie o niemal 2¾ punktu procentowego PKB, ulegnie dalszej poprawie o niemal 1 punkt procentowy w 2013 r. (do około -½ % PKB), a następnie ulegnie nieznacznemu pogorszeniu w 2014 r.;

—

wskaźnik zadłużenia wzrósł o 10,6 punktu procentowego między 2009 i 2012 r. do 127,0 %, m.in. z powodu udziału Włoch w kosztach pomocy finansowej dla państw członkowskich należących do strefy euro. Zważywszy na utrzymujące się negatywne warunki koniunkturalne, prognozuje się, że dług brutto sektora instytucji rządowych i samorządowych wzrośnie do 131,4 % PKB w 2013 r. i 132,2 % PKB w 2014 r., m.in. z powodu zaplanowanej na lata 2013–14 spłaty zaległych zobowiązań z tytułu dostaw towarów i usług w kwocie odpowiadającej 2,5 % PKB oraz w związku z dalszymi wkładami na rzecz pomocy finansowej dla państw członkowskich strefy euro.