15.8.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 220/11

(1)

Na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 980/2005 z dnia 27 czerwca 2005 r. wprowadzającego plan ogólnych preferencji taryfowych (3) Wspólnota przyznała Republice Zielonego Przylądka ogólne preferencje taryfowe.

(2)

Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 ustanawia definicję pojęcia produktów pochodzących, używaną do celów ogólnego systemu preferencji taryfowych (GSP). Artykuł 76 tego rozporządzenia przewiduje odstępstwa od tej definicji na korzyść najmniej rozwiniętych krajów będących beneficjentami ogólnego systemu preferencji (GSP), które w tym celu przedłożą Wspólnocie właściwy wniosek.

(3)

Od dnia 1 marca 2005 r. Republika Zielonego Przylądka korzystała z decyzji nr 2/2005 Komitetu Współpracy Celnej AKP-WE z dnia 1 marca 2005 r. wprowadzającej odstępstwo od pojęcia „produkty pochodzące” w celu uwzględnienia szczególnej sytuacji państw AKP w odniesieniu do produkcji tuńczyka zakonserwowanego i filetów z tuńczyka znanych jako „loins” (pozycja HS ex 1604) (4).

(4)

Jednakże uregulowania te przestały obowiązywać po dniu 31 grudnia 2007 r., a Republika Zielonego Przylądka nie zawarła jeszcze umowy o partnerstwie gospodarczym ze Wspólnotą. W konsekwencji, począwszy od dnia 1 stycznia 2008 r., jedynym dostępnym dla Republiki Zielonego Przylądka uregulowaniem w sprawie preferencji handlowych jest GSP.

(5)

Pismem z dnia 27 listopada 2007 r. Republika Zielonego Przylądka złożyła wniosek o udzielenie odstępstwa od reguł pochodzenia GSP zgodnie z art. 76 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93. W piśmie z dnia 27 lutego 2008 r. dołączyła ona dodatkowe informacje uzasadniające jej wniosek.

(6)

Wniosek o derogację dotyczy całkowitej ilości wynoszącej 1 561 ton rocznie następujących trzech gatunków ryb, przetworzonych lub konserwowanych, z czego dwa gatunki nie były objęte odstępstwem przyznanym przez decyzję nr 2/2005: tazar lub tazar marun, makrela i tuńczyk.

(7)

Komisja rozpatrzyła przedmiotowy wniosek o odstępstwo i ustaliła, że jest on kompletny i właściwie umotywowany.

(8)

Odstępstwo jest konieczne w celu zapewnienia ciągłości dostaw przez cały rok, a zatem zabezpiecza znaczącą inwestycję przedsiębiorstwa, które wykazało już swoje zaangażowanie w odniesieniu do wspierania i rozwoju tej działalności w Republice Zielonego Przylądka.

(9)

Inwestycja ta nie tylko miałaby bezpośredni wpływ na przemysł rybny Republiki Zielonego Przylądka w odniesieniu do gatunków, których dotyczy wniosek o odstępstwo, ale również miałaby znaczny, pośredni korzystny wpływ na ogólne ożywienie floty rybackiej Republiki Zielonego Przylądka. Większa liczba pracujących statków przyczyniłaby się do stopniowego wzrostu zdolności dostarczania pochodzących ryb.

(10)

Odstępstwo powinno być wystarczająco długie, by zapewnić inwestycje i ogólną przewidywalność dla przedsiębiorców, ale w żadnym wypadku nie może trwać dłużej niż do dnia 31 grudnia 2010 r., kiedy to Republika Zielonego Przylądka przestanie korzystać ze szczególnego uregulowania dotyczącego krajów najsłabiej rozwiniętych w ramach GSP. Po tej dacie należy zagwarantować operacyjność przemysłu konserwowego Republiki Zielonego Przylądka w ramach umowy o partnerstwie gospodarczym.

(11)

Rozporządzenie (EWG) nr 2454/93 określa zasady dotyczące zarządzania kontyngentami taryfowymi. W celu zapewnienia skutecznego zarządzania odbywającego się w bliskiej współpracy między władzami Republiki Zielonego Przylądka, organami celnymi Wspólnoty i Komisją wspomniane zasady powinny obowiązywać, z uwzględnieniem niezbędnych zmian, w odniesieniu do ilości przywiezionych na mocy odstępstwa przyznanego niniejszym rozporządzeniem.

(12)

Aby pozwolić na skuteczniejsze monitorowanie funkcjonowania odstępstwa, władze Republiki Zielonego Przylądka powinny regularnie powiadamiać Komisję o szczegółach wydawanych świadectw pochodzenia.

(13)

W swoim wniosku władze Republiki Zielonego Przylądka wskazały, że w pierwszym roku funkcjonowania po dokonaniu inwestycji zainteresowane przedsiębiorstwo prawdopodobnie nie będzie miało zdolności produkcyjnych do wykorzystania łącznej wielkości kontyngentów, których dotyczy wniosek. W konsekwencji, podczas gdy w latach 2009 i 2010 należy przyznać całkowite wielkości kontyngentów, których dotyczył wniosek, w odniesieniu do 2008 r. kontyngenty powinny być zmniejszane proporcjonalnie do okresu obowiązywania odstępstwa.

(14)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,