1)

Μπορεί να θεωρηθεί ορθή η ερμηνεία της ρήτρας 4, παράγραφος 1, της συμφωνίας-πλαισίου, κατά την οποία μια περίπτωση όπως η επίμαχη στην υπό κρίση υπόθεση, στην οποία ο έκτακτος δημόσιος υπάλληλος εκτελεί τα ίδια καθήκοντα με έναν τακτικό δημόσιο υπάλληλο (τακτικό δημόσιο υπάλληλο που δεν έχει δικαίωμα αποζημιώσεως διότι ο λόγος για τη χορήγησή της δεν προβλέπεται στο νομικό καθεστώς που ισχύει για τον υπάλληλο αυτό), δεν υπάγεται στο πραγματικό της ρήτρας αυτής;

2)

Δεδομένου ότι το δικαίωμα της ίσης μεταχειρίσεως και η αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων συνιστούν γενικές αρχές του δικαίου της Ένωσης που εξειδικεύονται σε οδηγία (άρθρα 20 και 21 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης) και κατοχυρώνονται με το άρθρο 23 της Οικουμενικής Διακηρύξεως των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου καθώς και ότι θεωρούνται ως θεμελιώδη κοινωνικά δικαιώματα κατά την έννοια των άρθρων 151 και 153 ΣΛΕΕ, είναι συμβατή με τη συμφωνία-πλαίσιο που είναι προσαρτημένη στην οδηγία 1999/70/EK ( 1 ) η αποσκοπούσα στην επίτευξη των σκοπών της συμφωνίας αυτής ερμηνεία κατά την οποία είναι δυνατόν να θεμελιωθεί δικαίωμα αποζημιώσεως υπέρ εκτάκτου δημοσίου υπαλλήλου είτε βάσει συγκρίσεως με απασχολούμενο δυνάμει σχέσεως εργασίας ορισμένου χρόνου διεπόμενης από το εργατικό δίκαιο, δεδομένου ότι η επιλογή του νομικού καθεστώτος (δημοσιοϋπαλληλική σχέση ή σχέση εργασίας διεπόμενη από το εργατικό δίκαιο) εξαρτάται μόνο από τον εργοδότη του δημόσιου τομέα, είτε βάσει της άμεσης κάθετης εφαρμογής των αρχών αυτών, η οποία γίνεται δεκτή σε σχέση με το πρωτογενές δίκαιο της Ένωσης;

3)

Λαμβάνοντας υπόψη, στην υπό κρίση υπόθεση, την τυχόν ύπαρξη καταχρηστικής πρακτικής συνιστάμενης στη σύναψη συμβάσεων ορισμένου χρόνου για την κάλυψη παγίων αναγκών ελλείψει αντικειμενικού λόγου συνδεόμενου με επείγουσες και επιτακτικές ανάγκες που να τη δικαιολογούν, καθώς και την απουσία, στο ισπανικό εθνικό δίκαιο, κυρώσεων ή αποτελεσματικών περιορισμών μιας τέτοιας πρακτικής: στην περίπτωση κατά την οποία ο εργοδότης δεν παρέχει μονιμότητα στον εργαζόμενο, συνάδει με τους σκοπούς της οδηγίας 1999/70/ΕΚ η χορήγηση, ως μέσο για την πρόληψη τέτοιας καταχρηστικής πρακτικής και για την εξάλειψη των συνεπειών παραβιάσεως του δικαίου της Ένωσης, αποζημιώσεως συγκρίσιμης με την αποζημίωση λόγω καταχρηστικής απολύσεως, εν είδει κατάλληλης, αναλογικής, αποτελεσματικής και αποτρεπτικής κυρώσεως;