—

να αναιρέσει στο σύνολό της την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, η οποία εκδόθηκε στις 15 Μαρτίου 2011 από το δεύτερο τμήμα του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κοινοποιήθηκε με συστημένη επιστολή της 15ης Μαρτίου 2011, και με την οποία απορρίφθηκε η από 7 Μαΐου 2010 προσφυγή του·

—

να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 87, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας, συμπεριλαμβανομένων των αναγκαίων για τη διεξαγωγή της δίκης εξόδων, και ιδίως των εξόδων για τον διορισμό αντικλήτου, των εξόδων μετακινήσεως και διαμονής, καθώς και της αμοιβής δικηγόρου, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 91, στοιχείο β', του Κανονισμού Διαδικασίας.

1)

Ο πρώτος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 4 του παραρτήματος VII του ΚΥΚ, καθώς και από αλλοίωση των αποδεικτικών στοιχείων που προσκομίστηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης. Ο αναιρεσείων προσάπτει στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης, αφενός, ότι δεν έλαβε υπόψη του τα έγγραφα υπ’ αριθ. 22, 23, 24 και 25 του φακέλου του, κρίνοντας, με τη σκέψη 31 της αποφάσεώς του, ότι η παρουσία του στη Γαλλία μεταξύ 1999 και 2000 δεν μπορούσε να εξομοιωθεί προς βούληση του νυν αναιρεσείοντος να μεταφέρει το κέντρο των συμφερόντων του στη χώρα καταγωγής του και, αφετέρου, ότι προέβη σε ανακόλουθη εκτίμηση της έννοιας της συνήθους διαμονής στις σκέψεις 29, 31 και 33 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως.

2)

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από αλλοίωση των αποδεικτικών στοιχείων που προσκομίστηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης και έλλειψη αιτιολογίας, καθόσον το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης αποδίδει την καθυστερημένη παύση της καταβολής του επιδόματος αποδημίας «σε παρεξήγηση όσον αφορά τον τόπο στον οποίο ο προσφεύγων είχε λάβει το απολυτήριο μέσης εκπαιδεύσεως». Ο αναιρεσείων προσάπτει στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης ότι δεν έλαβε υπόψη το έγγραφο υπ’ αριθ. 15 του φακέλου του, ότι δεν απάντησε στο σημείο 31 της προσφυγής του και ότι προέβη, συνεπώς, σε προδήλως ανακριβείς διαπιστώσεις.