Λέξεις κλειδιά
Περίληψη

Λέξεις κλειδιά

1. Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων – Εργαζόμενοι – Ίση μεταχείριση – Άσκηση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων – Εθνική νομοθεσία αποκλείουσα την εκλογιμότητα των εργαζομένων υπηκόων άλλου κράτους μέλους της Ενώσεως ή του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου στα επαγγελματικά επιμελητήρια – Δεν επιτρέπεται – Δικαιολόγηση βάσει ενδεχόμενης συμμετοχής στην άσκηση δημόσιας εξουσίας – Δεν υφίσταται

(Άρθρο 39 EΚ· Συμφωνία EΟΧ, άρθρο 28· κανονισμός 1612/68 του Συμβουλίου, άρθρο 8)

2. Διεθνείς συμφωνίες – Συμφωνίες συνδέσεως ή συνεργασίας της Κοινότητας – Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων – Εργαζόμενοι – Ίση μεταχείριση – Άσκηση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων – Εθνική νομοθεσία αποκλείουσα την εκλογιμότητα των εργαζομένων υπηκόων τρίτης χώρας η οποία έχει συνάψει συμφωνία με την Κοινότητα στα επαγγελματικά επιμελητήρια και στις επιτροπές επιχειρήσεων – Δεν επιτρέπεται

Περίληψη

1. Ένα κράτος μέλος που αρνείται να εξασφαλίσει στους εργαζομένους υπηκόους των άλλων κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου δικαίωμα του εκλέγεσθαι σε οργανισμούς εκπροσωπήσεως και προασπίσεως των συμφερόντων των εργαζομένων, όπως τα επαγγελματικά επιμελητήρια, ενεργεί κατά παράβαση των υποχρεώσεων που υπέχει από τις διατάξεις των άρθρων 39 EΚ και 8 του κανονισμού (ΕΟΚ) 1612/68 του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 1968, περί της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων στο εσωτερικό της Κοινότητας, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2434/92, καθώς και του άρθρου 28 της Συμφωνίας για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο.

Συγκεκριμένα, μια τέτοια κανονιστική ρύθμιση αντιβαίνει στη θεμελιώδη αρχή της απαγορεύσεως κάθε διακρίσεως λόγω ιθαγένειας, στην οποία στηρίζονται οι εν λόγω διατάξεις.

Η εν λόγω ρύθμιση δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ούτε από τη νομική φύση των επίδικων οργανισμών, όπως ορίζεται στο εθνικό δίκαιο, ούτε από το γεγονός ότι ορισμένες λειτουργίες του οργανισμού αυτού ενδεχομένως περιλαμβάνουν συμμετοχή στην άσκηση δημόσιας εξουσίας.

(βλ. σκέψεις 30, 33, 40, 56 και διατακτ.)

2. Ένα κράτος μέλος που αρνείται σε εργαζομένους που ασκούν επαγγελματική δραστηριότητα υπό κανονικές συνθήκες εντός κράτους μέλους το δικαίωμα του εκλέγεσθαι σε οργανισμούς εκπροσωπήσεως και προασπίσεως των συμφερόντων των εργαζομένων, όπως τα επαγγελματικά επιμελητήρια και οι επιτροπές επιχειρήσεων, ενεργεί κατά παράβαση των υποχρεώσεων που υπέχει από τις διατάξεις των συμφωνιών που έχουν συνηφθεί μεταξύ της Κοινότητας και τρίτων χωρών και προβλέπουν την αρχή απαγορεύσεως των διακρίσεων όσον αφορά τους όρους εργασίας, προς όφελος των εν λόγω εργαζομένων.

Συγκεκριμένα, η προβλεπόμενη από τις επίμαχες συμφωνίες αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων λόγω ιθαγένειας σημαίνει ότι όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξαρτήτως του αν είναι ημεδαποί ή υπήκοοι μιας από τις οικείες τρίτες χώρες, απολαύουν των ίδιων όρων εργασίας και, ιδίως, μπορούν να μετέχουν ισότιμα στις εκλογές που διεξάγονται στους εν λόγω οργανισμούς. Οποιαδήποτε διαφορετική μεταχείριση με κριτήριο την ιθαγένεια αντιβαίνει στη θεμελιώδη αυτή αρχή.

(βλ. σκέψεις 48-49, 56 και διατακτ.)