Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62015TN0552

Sprawa T-552/15: Skarga wniesiona w dniu 25 września 2015 r. – Bank Refah Kargaran/Rada

Dz.U. C 398 z 30.11.2015, p. 59–60 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

30.11.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 398/59


Skarga wniesiona w dniu 25 września 2015 r. – Bank Refah Kargaran/Rada

(Sprawa T-552/15)

(2015/C 398/74)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Bank Refah Kargaran (Teheran, Iran) (przedstawiciel: adwokat J.-M. Thouvenin)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o orzeczenie:

że przyjmując i utrzymując w mocy środek ograniczający przyjęty przez Radę Unii Europejskiej wobec BRK, którego nieważność została stwierdzona wyrokiem Sądu z dnia 6 września 2013 r. (sprawa T-25/11), Rada Unii Europejskiej spowodowała powstanie odpowiedzialności pozaumownej Unii Europejskiej;

że w konsekwencji Unia Europejska ma obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej w ten sposób stronie skarżącej;

że szkoda materialna wynosi 6 8 6 51  318 EUR, do której to kwoty należy dodać odsetki ustawowe, a także każdą inna kwotę, która będzie uzasadniona;

że krzywda odpowiada kwocie 5 2 5 47  415 EUR, do której to kwoty należy dodać odsetki ustawowe, a także każdą inna kwotę, która będzie uzasadniona;

subsydiarnie, że całość lub część kwot żądanych z tytułu krzywdy powinna być uznana za szkodę materialną i naliczona na tej podstawie; oraz

że Rada powinna zostać obciążona kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów, z których dwa dotyczą powstania odpowiedzialności pozaumownej Unii Europejskiej, a trzy dotyczą szkody wynikającej z naruszenia prawa przez Radę Unii Europejskiej.

Odnośnie do powstania odpowiedzialności pozaumownej Unii Europejskiej

1.

Zarzut pierwszy, dotyczący bezprawności zachowania zarzucanego Radzie (przyjęcie i utrzymanie w mocy zamrożenia środków finansowych strony skarżącej), należycie stwierdzonej wyrokiem z dnia 6 września 2013 r. Bank Refah Kargaran/Rada, T-24/11, Zb.Orz., EU:T:2013:403.

2.

Zarzut drugi, dotyczący faktu, że naruszenie prawa, którego dopuściła się Rada, jest wystarczająco istotnym naruszeniem norm prawnych przyznających uprawnienia jednostkom

Odnośnie do szkody wynikającej z naruszenia prawa przez Radę Unii Europejskiej.

3.

Zarzut trzeci, dotyczący zaprzestania działalności przez stronę skarżącą z instytucjami znajdującymi się na terenie Unii Europejskiej z powodu zamrożenia środków finansowych.

4.

Zarzut czwarty, dotyczący utraconych korzyści w wyniku zablokowania linii kredytowych.

5.

Zarzut piąty, dotyczący krzywdy.


Top