Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62007CA0371

    Sprawa C-371/07: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 11 grudnia 2008 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vestre Landsret — Dania) — Danfoss A/S, AstraZeneca A/S przeciwko Skatteministeriet (Szósta dyrektywa VAT — Artykuł 6 ust. 2 — Świadczenie nieodpłatnych usług przez podatnika do celów innych niż związane z jego działalnością — Prawo do odliczenia podatku VAT — Artykuł 17 ust. 6 akapit drugi — Uprawnienie państw członkowskich do utrzymania w mocy przepisów dotyczących wyłączenia prawa do odliczenia obowiązujących w prawie krajowym w chwili wejścia w życie szóstej dyrektywy)

    Dz.U. C 32 z 7.2.2009, p. 7–7 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    7.2.2009   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 32/7


    Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 11 grudnia 2008 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vestre Landsret — Dania) — Danfoss A/S, AstraZeneca A/S przeciwko Skatteministeriet

    (Sprawa C-371/07) (1)

    (Szósta dyrektywa VAT - Artykuł 6 ust. 2 - Świadczenie nieodpłatnych usług przez podatnika do celów innych niż związane z jego działalnością - Prawo do odliczenia podatku VAT - Artykuł 17 ust. 6 akapit drugi - Uprawnienie państw członkowskich do utrzymania w mocy przepisów dotyczących wyłączenia prawa do odliczenia obowiązujących w prawie krajowym w chwili wejścia w życie szóstej dyrektywy)

    (2009/C 32/11)

    Język postępowania: duński

    Sąd krajowy

    Vestre Landsret

    Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

    Strona skarżąca: Danfoss A/S, AstraZeneca A/S

    Strona pozwana: Skatteministeriet

    Przedmiot

    Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Vestre Landsret — Wykładnia art. 6 ust. 2 i art. 17 ust. 6 akapit drugi szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, s. 1) — Prawo do odliczenia podatku obciążającego posiłki wydawane nieodpłatnie w stołówce spółki jej klientom i pracownikom — możliwość utrzymania w mocy przez państwa członkowskie przepisów dotyczących wyłączenia prawa do odliczenia obowiązującego w dniu wejścia w życie dyrektywy

    Sentencja

    1)

    Artykuł 17 ust. 6 akapit drugi szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie stosowaniu przez państwo członkowskie, po wejściu w życie szóstej dyrektywy, wyłączenia prawa do odliczenia naliczonego podatku od wartości dodanej obciążającego wydatki związane z posiłkami wydawanymi nieodpłatnie przez stołówki należące do przedsiębiorstw partnerom handlowym oraz pracownikom w czasie spotkań służbowych, jeżeli w chwili wejścia w życie szóstej dyrektywy wyłączenie to nie było rzeczywiście stosowane w odniesieniu do wskazanych wydatków ze względu na praktykę administracyjną polegającą na opodatkowaniu świadczeń dokonywanych przez stołówki w oparciu o wysokość ceny wytworzenia obliczonej na podstawie kosztów produkcji, to znaczy ceny składników i kosztów wynagrodzenia związanych z przygotowaniem i sprzedażą żywności i napojów oraz kosztów zarządzania stołówką, przy jednoczesnym przyznaniu prawa do pełnego odliczenia naliczonego podatku od wartości dodanej.

    2)

    Artykuł 6 ust. 2 szóstej dyrektywy 77/388 należy interpretować w ten sposób, że przepis ten, po pierwsze, nie dotyczy nieodpłatnego wydawania posiłków w stołówkach należących do przedsiębiorstw partnerom handlowym w związku ze spotkaniami odbywającymi się w lokalach owych przedsiębiorstw, jeżeli z obiektywnych okoliczności wynika — co winien zbadać sąd krajowy — że posiłki te wydawane są w celach ściśle związanych z działalnością gospodarczą. Po drugie, przepis ten, co do zasady dotyczy nieodpłatnego wydawania posiłków przez przedsiębiorstwo swym pracownikom w lokalach tego przedsiębiorstwa, chyba, że — co również winien zbadać sąd krajowy — potrzeby przedsiębiorstwa, jak na przykład potrzeba zapewnienia sprawnego i nieprzerwanego przebiegu spotkań służbowych, wymagają od pracodawcy zapewnienia takich posiłków.


    (1)  Dz.U. C 247 z 20.10.2007.


    Top