31997R0515

Rozporządzenie Rady (WE) nr 515/97

z dnia 13 marca 1997 r.

w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi Państw Członkowskich i współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 43 i 235,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 729/70 z dnia 21 kwietnia 1970 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej [1], w szczególności jego art. 8 ust. 3,

uwzględniając wniosek Komisji [2],

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego [3],

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego [4],

a także mając na uwadze, co następuje:

zwalczanie nadużyć finansowych w kontekście unii celnej oraz wspólnej polityki rolnej wzywa do ścisłej współpracy między organami administracyjnymi odpowiedzialnymi w każdym Państwie Członkowskim za stosowanie przepisów przyjętych w tych dziedzinach; wzywa także do odpowiedniej współpracy między władzami krajowymi a Komisją, która jest odpowiedzialna za zagwarantowanie stosowania Traktatu i przepisów przyjętych na mocy tego Traktatu; skuteczna współpraca w tej dziedzinie wzmacnia ochronę interesów finansowych Wspólnoty;

powinno się sformułować zasady, według których organy administracyjne Państw Członkowskich pomagałyby sobie wzajemnie i współpracowały z Komisją w celu zagwarantowania prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego oraz ochrony prawnej interesów finansowych Wspólnoty, w szczególności poprzez zapobieganie i ściganie nieprzestrzegania tych przepisów oraz poprzez ściganie działań, które są sprzeczne lub wydają się sprzeczne z tymi przepisami;

rozporządzenie Rady (EWG) nr 1468/81 z dnia 19 maja 1981 r. w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi Państw Członkowskich i współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego [5] ustanowiło ścisłą współpracę między wymienionymi organami a Komisją; system ten okazał się skuteczny;

jednakże konieczna jest, w świetle zdobytego doświadczenia, zamiana rozporządzenia (EWG) nr 1468/81 w całości w celu wzmocnienia współpracy zarówno między organami administracyjnymi Państw Członkowskich odpowiedzialnymi za stosowanie przepisów przyjętych w zakresie unii celnej i wspólnej polityki rolnej, jak i między tymi organami a Komisją; w tym celu powinno się ustanowić nowe przepisy na poziomie Wspólnoty;

wprowadzenie przepisów wspólnotowych w sprawie wzajemnej pomocy między administracjami Państw Członkowskich i ich współpracy z Komisją w celu zagwarantowania prawidłowego stosowania przepisów w dziedzinie celnej i rolnej pozostaje bez uszczerbku dla zastosowania Konwencji z 1967 r. o wzajemnej pomocy między administracjami celnymi w dziedzinach, które pozostają wyłącznie w kompetencjach Państw Członkowskich; te przepisy wspólnotowe nie wpływają na stosowanie w Państwach Członkowskich przepisów o współpracy sądowej w sprawach karnych;

ponadto ogólne reguły wspólnotowe ustanawiające system wzajemnej pomocy i współpracy między organami administracyjnymi Państw Członkowskich oraz między nimi a Komisją nie mają zastosowania w sytuacji, gdy zbiegają się z przepisami ustalonymi przez szczególne regulacje, z wyjątkiem gdy ogólne reguły poprawiają i umacniają współpracę administracyjną; w szczególności wprowadzenie w życie Systemu Informacji Celnej w żaden sposób nie wpływa na zobowiązania Państw Członkowskich do zapewniania informacji Komisji, ustalonych między innymi na mocy rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1552/89 [6] i (EWG) nr 595/91 [7], czy ustalonego stosowania kart informacyjnych o nadużyciach finansowych w celu rozpowszechniania informacji o znaczeniu wspólnotowym;

większa współpraca między Państwami Członkowskimi wymaga koordynacji prowadzenia dochodzeń i innych działań podejmowanych przez zainteresowane organy; dlatego istotne jest, aby Państwa Członkowskie przekazywały Komisji bardziej szczegółowe informacje dotyczące takich działań;

Komisja musi zapewnić, że podmioty gospodarcze są traktowane jednakowo oraz że stosowanie przez Państwa Członkowskie systemu wzajemnej pomocy administracyjnej nie prowadzi do dyskryminacji podmiotów gospodarczych w różnych Państwach Członkowskich;

właściwe jest określenie zobowiązań Państw Członkowskich w ramach systemu wzajemnej pomocy administracyjnej w odniesieniu do sytuacji, w których przedstawiciele administracji krajowych Państw Członkowskich prowadzą dochodzenia dotyczące stosowania przepisów prawa celnego i rolnego z upoważnienia lub z ramienia władz sądowych;

powinno się określić uprawnienia przedstawicieli krajowych prowadzących dochodzenia w innych Państwach Członkowskich; powinno się również uwzględnić uczestnictwo przedstawicieli Komisji, tam gdzie jest to uzasadnione, w dochodzeniach krajowych dotyczących wzajemnej pomocy administracyjnej oraz określenie ich uprawnień;

konieczne jest dla pomyślnego funkcjonowania współpracy administracyjnej, aby Komisja była powiadamiana o informacjach wymienianych między Państwami Członkowskimi a państwami trzecimi w sytuacjach o szczególnym znaczeniu dla Wspólnoty;

w celu zagwarantowania szybkiej i systematycznej wymiany informacji przesyłanych do Komisji istnieje potrzeba utworzenia skomputeryzowanego systemu informacji celnej na poziomie wspólnotowym; w tym kontekście dane sensytywne dotyczące nadużyć finansowych i nieprawidłowości w dziedzinie celnej i rolnej powinny być przechowywane w centralnej bazie danych dostępnej dla Państw Członkowskich, z jednoczesnym zapewnieniem, że przestrzegany jest poufny charakter wymienianych informacji, w szczególności danych o charakterze osobowym; oddając uzasadnioną poufność sprawy, powinny być jasne i przejrzyste zasady mające na celu ochronę wolności osób fizycznych;

organy celne muszą codziennie stosować zarówno przepisy wspólnotowe jak i niewspólnotowe; dlatego pożądane jest posiadanie dostępnej jednolitej infrastruktury dla stosowania tych przepisów;

wymieniane informacje mogą dotyczyć osób fizycznych i dlatego niniejsze rozporządzenie musi wprowadzić w życie w swoim zakresie zasady ochrony osób odnośnie do przetwarzania danych osobowych przy pomocy środków automatycznych lub innych; zasady określone w dyrektywie 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych [8] powinny same, zgodnie z warunkami niniejszej dyrektywy, być określone i uzupełnione w niniejszym rozporządzeniu; do czasu wprowadzenia w życie środków krajowych transponujących tę dyrektywę niektóre Państwa Członkowskie, które nie mają żadnych przepisów ochronnych odnośnie do danych osobowych wymienianych środkami nieautomatycznymi, powinny zostać wyłączone ze stosowania przepisów niniejszego rozporządzenia dotyczących nieautomatycznej wymiany danych;

w celu wzięcia udziału w systemie informacji celnej Państwa Członkowskie i Komisja muszą przyjąć przepisy w sprawie praw i wolności osób fizycznych w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych; do czasu wprowadzenia krajowych środków transponujących dyrektywę 95/46/WE ważne jest, aby Państwa Członkowskie i Komisja zagwarantowały poziom bezpieczeństwa oparty na zasadach zawartych w tej dyrektywie;

w celu zapewnienia, że prawa zainteresowanych osób są wystarczająco chronione, istnieje potrzeba zagwarantowania niezależnego nadzoru nad przetwarzaniem danych osobowych w systemie informacji celnej, zarówno na poziomie Państwa Członkowskiego, jak i w odniesieniu do Komisji;

Komisja, w ścisłej współpracy z Państwami Członkowskimi, powinna ułatwiać zakładanie i zarządzanie systemami komputerowymi w Państwach Członkowskich;

Komisja powinna być powiadamiana o postępowaniach sądowych i administracyjnych prowadzonych w odniesieniu do naruszeń prawa w spraw celnych i rolnych;

w celu wprowadzenia w życie niektórych przepisów niniejszego rozporządzenia umożliwiających założenie i funkcjonowanie systemu informacji celnej i rozpatrywanie możliwych problemów w związku z rozwojem współpracy administracyjnej przewidzianej w niniejszym rozporządzeniu niezbędne jest powołanie komitetu;

przepisy niniejszego rozporządzenia odnoszą się zarówno do stosowania przepisów wspólnej polityki rolnej, jak i do stosowania przepisów prawa celnego; System ustanowiony na mocy niniejszego rozporządzenia stanowi integralną jednostkę wspólnotową; ponieważ przepisy Traktatu ściśle odnoszące się ds. celnych nie upoważniają Wspólnoty do ustanowienia takiego systemu, niezbędne jest powołanie się na art. 235,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia sposoby, według których organy administracyjne odpowiedzialne za wprowadzanie w życie przepisów prawa celnego i rolnego w Państwach Członkowskich współpracują ze sobą nawzajem oraz z Komisją w celu zapewnienia zgodności z tymi przepisami w ramach systemu wspólnotowego.

2. Przepisy niniejszego rozporządzenia nie mają zastosowania tam, gdzie zbiegają się one z przepisami szczególnymi, innymi przepisami dotyczącymi wzajemnej pomocy między władzami administracyjnymi Państw Członkowskich oraz współpracy między nimi a Komisją w celu zastosowania przepisów prawa celnego i rolnego.

Artykuł 2

1. Do celów niniejszego rozporządzenia:

- "przepisy prawa celnego" oznaczają całość przepisów wspólnotowych i związane z nimi przepisy wykonawcze regulujące przywóz, wywóz, tranzyt i obecność towarów będących przedmiotem handlu między Państwami Członkowskimi a państwami trzecimi oraz między Państwami Członkowskim w przypadku towarów, które nie mają statusu towarów wspólnotowych w rozumieniu art. 9 ust. 2 Traktatu lub w przypadku towarów podlegających dodatkowym kontrolom czy dochodzeniom w celu ustanowienia ich wspólnotowego statusu,

- "przepisy prawa rolnego" oznaczają całość przepisów przyjętych na mocy wspólnej polityki rolnej i specjalnych przepisów przyjętych w odniesieniu do towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych,

- "organ wnioskujący" oznacza właściwe władze Państwa Członkowskiego, które występują z wnioskiem o pomoc,

- "organ współpracujący" oznacza właściwe władze Państwa Członkowskiego, do których kierowany jest wniosek o pomoc,

- "dochodzenie administracyjne" oznacza wszelkie kontrole, sprawdzenia i inne działania podejmowane przez personel organów administracyjnych określonych w art. 1 ust. 1 odnośnie do wykonywania swych funkcji w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego oraz w miarę potrzeby sprawdzenia nieprawidłowego charakteru działań, które wydają się naruszać przepisy, z wyjątkiem działań podjętych na wniosek lub na mocy bezpośredniego upoważnienia władz sądowych; wyrażenie "dochodzenie administracyjne" obejmuje także misje wspólnotowe określone w art. 20,

- "dane osobowe" oznaczają wszelkie informacje odnoszące się do zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osoby; możliwa do zidentyfikowania to taka osoba, która może być zidentyfikowana bezpośrednio lub pośrednio, w szczególności poprzez odniesienie do numerów identyfikacyjnych lub do jednego czy więcej znaków szczególnych związanych z jej tożsamością fizyczną, psychologiczną, psychiczną, ekonomiczną, kulturową czy społeczną.

2. Każde Państwo Członkowskie powiadomi inne Państwa Członkowskie i Komisji o wykazie właściwych władz, które zostały wyznaczone w celu stosowania niniejszego rozporządzenia.

Do celów niniejszego rozporządzenia "właściwe władze" oznaczają władze powołane zgodnie z poprzednim akapitem.

Artykuł 3

W sytuacji gdy władze krajowe zadecydują, w odpowiedzi na wniosek o pomoc administracyjną lub powiadomienie oparte na tym rozporządzeniu, podjąć działania obejmujące środki, które mogą być wprowadzone w życie jedynie za upoważnieniem lub na żądanie władz sądowych:

- każda informacja uzyskana w ten sposób dotycząca stosowania przepisów prawa celnego i rolnego lub przynajmniej

- ta część akt, która ma za zadanie położenie kresu praktyce nadużyć finansowych,

jest przekazywana jako część współpracy administracyjnej określonej w niniejszym rozporządzeniu.

Jednakże każde takie powiadomienie wymaga uprzedniego upoważnienia wydanego przez władze sądowe, jeśli konieczność takiego upoważnienia wynika z prawa krajowego.

TYTUŁ I

POMOC NA WNIOSEK

Artykuł 4

1. Na wniosek organu wnioskującego organ współpracujący przekazuje wszystkie informacje, które mogą przyczynić się do zapewnienia zgodności z przepisami prawa celnego i rolnego, w szczególności informacje dotyczące:

- stosowania ceł i opłat o podobnych skutkach razem z opłatami rolnymi i innymi opłatami określonymi w ramach wspólnej polityki rolnej lub specjalnych porozumień mających zastosowanie w stosunku do niektórych towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych,

- działań tworzących część systemu finansowania przez Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej.

2. W celu uzyskania żądanej informacji organ współpracujący lub organy administracyjne, których to dotyczy, postępują tak, jakby działały na własny rachunek lub na wniosek innych władz w swoim własnym kraju.

Artykuł 5

Na wniosek organu wnioskującego organ współpracujący przekazuje zaświadczenia, dokumenty lub poświadczone odpisy dokumentów będących w jego posiadaniu lub uzyskanych w sposób określony w art. 4.ust. 2, które dotyczą działań objętych przepisami prawa celnego i rolnego.

Artykuł 6

1. Na wniosek organu wnioskującego organ współpracujący, przy jednoczesnym przestrzeganiu przepisów obowiązujących w Państwie Członkowskim, w którym mają swoją siedzibę, powiadamia adresata lub zapewnia, aby został on powiadomiony o wszystkich dokumentach lub decyzjach, jakie pochodzą od organów administracyjnych i dotyczą stosowania przepisów prawa celnego i rolnego.

2. Do wniosków o powiadomienie, wskazujących przedmiot dokumentu lub decyzji, które mają być podane do wiadomości, są dołączane tłumaczenia w języku urzędowym lub w jednym z języków urzędowych Państwa Członkowskiego, w którym organ współpracujący ma siedzibę, bez uszczerbku dla prawa tego Państwa Członkowskiego do odstąpienia od takiego tłumaczenia.

Artykuł 7

Na wniosek organu wnioskującego organ współpracujący, tak dalece jak to jest możliwe, przeprowadza specjalne obserwacje lub organizuje przeprowadzanie takich obserwacji na swoim obszarze działań:

a) w stosunku do osób, w szczególności ich przepływu, gdy istnieją uzasadnione przyczyny, aby twierdzić, że naruszają one przepisy prawa celnego i rolnego;

b) w stosunku do miejsc, gdzie towary są magazynowane w sposób, który daje podstawy, aby podejrzewać, że mają służyć działaniom sprzecznym z przepisami prawa celnego i rolnego;

c) w stosunku do przepływu towarów wskazującego, że jest przedmiotem potencjalnego naruszania przepisów prawa celnego i rolnego;

d) w stosunku do środków transportu, gdy istnieją uzasadnione podstawy, aby twierdzić, że są one wykorzystywane do prowadzenia działań naruszających przepisy prawa celnego i rolnego.

Artykuł 8

Na wniosek organu wnioskującego organ współpracujący udostępnia wszelkie posiadane informacje lub informacje uzyskane w sposób określony w art. 4 ust. 2, w szczególności sprawozdania i inne dokumenty oraz poświadczone odpisy lub ich wyciągi dotyczące działań wykrytych lub zaplanowanych, które stanowią lub mogą według organu wnioskującego stanowić naruszenie przepisów prawa celnego i rolnego lub, tam gdzie ma to zastosowanie, dotyczące wyników specjalnego przeglądu przeprowadzanego zgodnie z art. 7.

Jednakże oryginalne dokumenty i przedmioty są udostępniane, gdy nie jest to sprzeczne z przepisami obowiązującymi w Państwie Członkowskim, w którym ma siedzibę organ współpracujący.

Artykuł 9

1. Organ współpracujący na wniosek organu wnioskującego przeprowadza lub organizuje przeprowadzenie odpowiednich dochodzeń administracyjnych dotyczących działań, które stanowią lub mogą według organu wnioskującego stanowić naruszenie przepisów prawa celnego i rolnego.

Organ współpracujący lub organ administracyjny, którego to dotyczy, prowadzi dochodzenie administracyjne tak, jak gdyby działały na swój własny rachunek lub na wniosek innych władz w swoim własnym kraju.

Organ współpracujący informuje organ wnioskujący o wynikach tych dochodzeń administracyjnych.

2. Na mocy umowy między organem wnioskującym a organem współpracującym w dochodzeniu administracyjnym, określonym w ust. 1, mogą być brać udział urzędnicy wyznaczeni przez organ wnioskujący.

Dochodzenia administracyjne są przez cały czas prowadzone przez personel organu współpracującego. Personel organu wnioskującego nie musi, z własnej inicjatywy, przejmować uprawnień kontrolnych powierzonych urzędnikom organu współpracującego. Ma on jednakże dostęp do tych samych pomieszczeń oraz takich samych dokumentów, co ci ostatni, poprzez swoich pośredników i jedynie do celów przeprowadzanego dochodzenia administracyjnego.

W zakresie przepisów krajowych postępowania karnego zastrzegających, aby niektóre czynności były przeprowadzane przez urzędników specjalnie wyznaczonych przez prawo krajowe, urzędnicy organu wnioskującego nie uczestniczą w takich czynnościach. W żadnym przypadku nie uczestniczą oni w przeszukiwaniach pomieszczeń czy oficjalnych przesłuchaniach osób na podstawie prawa karnego. Mają oni jednak dostęp do informacji w ten sposób uzyskanych, jeżeli nic innego nie wynika z warunków ustanowionych w art. 3.

Artykuł 10

Na podstawie umowy między organem wnioskującym a organem współpracującym oraz zgodnie z ustaleniami przyjętymi przez organ współpracujący, urzędnicy właściwie upoważnieni przez organ wnioskujący mogą otrzymać — od urzędów, w których organy administracyjne tego Państwa Członkowskiego, w którym organ współpracujący ma swoją siedzibę, wykonują swoje funkcje — informacje dotyczące stosowania prawa celnego i rolnego, które są niezbędne dla organu współpracującego oraz które wynikają z dokumentacji, do której personel tych urzędów ma dostęp. Tacy urzędnicy są upoważnieni do sporządzania kopii tych dokumentów.

Artykuł 11

Urzędnicy organu wnioskującego obecni w innym Państwie Członkowskim zgodnie z art. 9 i 10 muszą w każdym momencie być zdolni do przedstawienia pisemnego upoważnienia, w którym określona jest ich tożsamość i funkcje urzędowe.

Artykuł 12

Wyniki badań, zaświadczenia, informacje, dokumenty, poświadczone odpisy oraz każda dokumentacja uzyskana przez personel organu współpracującego i przekazana do wiadomości organu wnioskującego w trakcie udzielania pomocy na podstawie art. 4-11 może służyć za dowód właściwym organom w Państwie Członkowskim organu wnioskującego.

TYTUŁ II

POMOC Z WŁASNEJ INICJATYWY

Artykuł 13

Właściwe władze każdego Państwa Członkowskiego udzielają, tak jak określono w art. 14 i 15, pomocy właściwym władzom innych Państw Członkowskich bez uprzedniego wniosku.

Artykuł 14

Właściwe władze każdego Państwa Członkowskiego, w sytuacji gdy uznają to za użyteczne dla zapewnienia zgodności z przepisami prawa celnego i rolnego:

a) przeprowadzają lub zapewniają, aby były przeprowadzane, tak dalece jak to jest możliwe, specjalne obserwacje opisane w art. 7;

b) przekazują do wiadomości właściwym władzom innego zainteresowanego Państwa Członkowskiego wszystkie informacje będące w ich posiadaniu, w szczególności sprawozdania i inne dokumenty lub poświadczone odpisy lub ich wyciągi dotyczące działań, które stanowią lub wydają się stanowić naruszenie przepisów prawa celnego i rolnego.

Artykuł 15

Właściwe władze każdego Państwa Członkowskiego przesyłają niezwłocznie właściwym zainteresowanym władzom innych Państw Członkowskich wszystkie stosowne informacje dotyczące działań, które stanowią lub wydają się stanowić naruszenie przepisów prawa celnego i rolnego, w szczególności dotyczące danych towarów oraz nowych sposobów i środków do przeprowadzania takich działań.

Artykuł 16

Informacje uzyskane przez personel jednego Państwa Członkowskiego i przekazane do wiadomości innemu Państwu Członkowskiemu w trakcie udzielania pomocy określonej w art. 13-15 mogą być wykorzystane przez właściwe organy Państwa Członkowskiego otrzymującego informacje jako dowód.

TYTUŁ III

STOSUNKI Z KOMISJĄ

Artykuł 17

1. Natychmiast po ich udostępnieniu, właściwe władze każdego Państwa Członkowskiego przekazują do wiadomości Komisji:

a) wszelkie informacje, które uważają za istotne, dotyczące:

- towarów, które są lub podejrzewa się, że są przedmiotem naruszeń przepisów prawa celnego i rolnego,

- stosowanych metod lub praktyk, które są lub co do których podejrzewa się, że są stosowane w celach naruszenia przepisów prawa celnego i rolnego,

- wniosków o pomoc, podjętych działań i wymienianych informacji w zastosowaniu art. 4-16, które mogą ujawnić tendencje przestępcze w dziedzinie cła i rolnictwa;

b) wszelkie informacje dotyczące wad lub luk w przepisach prawa celnego i rolnego, które stają się widoczne lub mogą być wywnioskowane ze stosowania tych przepisów.

2. Komisja podaje do wiadomości właściwym władzom w każdym Państwie Członkowskim, niezwłocznie po udostępnieniu, wszelkie informacje, które mogłyby im pomóc zapewnić stosowanie przepisów prawa celnego i rolnego.

Artykuł 18

1. W sytuacji gdy właściwe władze Państwa Członkowskiego uzyskają wiedzę o działaniach, które naruszają lub wydają się stanowić naruszenie przepisów prawa celnego lub rolnego, o szczególnym znaczeniu na poziomie wspólnotowym, w szczególności:

- tam gdzie te działania mają lub mogą mieć konsekwencje w innych Państwach Członkowskich, lub

- tam gdzie wydaje się wyżej wskazanym władzom, że podobne działania przeprowadza się w innych Państwach Członkowskich,

podają one niezwłocznie do wiadomości Komisji, zarówno z własnej inicjatywy, jak i w odpowiedzi na uzasadniony wniosek Komisji, wszelkie stosowne informacje w postaci dokumentów lub kopii, lub ich wyciągów, potrzebne do określenia stanu faktycznego, tak aby Komisja mogła koordynować kroki podjęte przez Państwa Członkowskie.

Komisja przekazuje niniejszą informację właściwym władzom innych Państw Członkowskich.

2. W sytuacji gdy właściwe władze Państwa Członkowskiego powołują się na ust. 1, nie muszą one przekazywać informacji zgodnie z art. 14 lit. b) i art. 15 właściwym władzom innego zainteresowanego Państwa Członkowskiego.

3. W odpowiedzi na uzasadniony wniosek Komisji właściwe władze Państwa Członkowskiego postępują w sposób określony w art. 4-8.

4. W przypadkach kiedy Komisja uważa, że nieprawidłowości miały miejsce w jednym lub kilku Państwach Członkowskich, informuje ona o tym zainteresowane Państwo lub Państwa Członkowskie, a to Państwo lub te Państwa przeprowadzą przy najbliższej sposobności dochodzenie, przy którym mogą być obecni urzędnicy Komisji zgodnie z warunkami określonymi w art. 9 ust. 2 i art. 11 niniejszego rozporządzenia.

Zainteresowane Państwo lub Państwa Członkowskie jak najszybciej przekazują Komisji wyniki dochodzenia.

5. Urzędnicy Komisji, za wspólnym porozumieniem, mogą gromadzić informacje określone w art. 10 na warunkach ustanowionych w tym artykule.

6. Niniejszy artykuł stosuje się bez zastrzeżenia dla prawa Komisji do informacji i kontroli na mocy innego obowiązujących przepisów.

TYTUŁ IV

STOSUNKI Z PAŃSTWAMI TRZECIMI

Artykuł 19

Zakładając, że zainteresowane państwo trzecie podjęło prawne działania w celu udzielenia pomocy wymaganej do zgromadzenia dowodów o nieprawidłowym charakterze operacji, które wydają się stanowić naruszenie przepisów prawa celnego i rolnego lub w celu określenia zasięgu operacji, które, jak stwierdzono, stanowią naruszenie tych przepisów prawa celnego i rolnego, informacje uzyskane na podstawie niniejszego rozporządzenia mogą być przekazywane temu krajowi trzeciemu jako część skoordynowanego działania, z zastrzeżeniem uzyskania porozumienia właściwych władz przekazujących te informacje, zgodnie z ich wewnętrznymi przepisami dotyczącymi przekazywania danych osobowych państwom trzecim.

Informacje są podawane do wiadomości zarówno przez Komisję jak i Państwa Członkowskie jako część skoordynowanego działania, określonego w akapicie pierwszym; w każdym przypadku, w zainteresowanym państwie trzecim, podejmowane są odpowiednie kroki zapewniające stopień ochrony odpowiadający określonemu w art. 45 ust. 1 i 2.

Artykuł 20

1. Dążąc do osiągnięcia celów niniejszego rozporządzenia, Komisja może, na warunkach określonych w art. 19, prowadzić w państwach trzecich misje współpracy o charakterze wspólnotowym, administracyjnym lub śledczym, w koordynacji i ścisłej współpracy z właściwymi władzami Państw Członkowskich.

2. Wspólnotowe misje w państwach trzecich, określone w ust. 1, podlegają następującym warunkom:

a) mogą być one podejmowane z inicjatywy Komisji, tam gdzie jest to stosowne, na podstawie informacji dostarczanych przez Parlament Europejski lub na wniosek jednego lub kilku Państw Członkowskich;

b) przeprowadzane są przez wyznaczonych w tym celu urzędników Komisji i urzędników zainteresowanego Państwa lub Państw Członkowskich;

c) mogą one również, za porozumieniem Komisji i zainteresowanych Państw Członkowskich, być przeprowadzane w imieniu Wspólnoty przez urzędników Państwa Członkowskiego, w szczególności na podstawie dwustronnych umów o pomocy z państwami trzecimi; w takim przypadku Komisja jest powiadamiana o wynikach misji;

d) koszty misji są pokrywane przez Komisję.

3. Komisja informuje Państwa Członkowskie oraz Parlament Europejski o rezultatach misji przeprowadzanych na mocy niniejszego artykułu.

Artykuł 21

1. Wyniki i informacje uzyskiwane w trakcie wspólnotowych misji, określone w art. 20 niniejszego rozporządzenia, oraz w szczególności dokumenty przekazywane przez właściwe władze zainteresowanych państw trzecich są traktowane zgodnie z art. 45 niniejszego rozporządzenia.

2. Artykuł 12 ma zastosowanie mutatis mutandis do wyników i informacji określonych w ust. 1.

3. Uzyskane oryginały dokumentów lub ich poświadczone odpisy, w celu ich wykorzystania, na mocy art. 12, są przekazywane przez Komisję na wniosek właściwym władzom Państw Członkowskich.

Artykuł 22

Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o informacjach wymienianych w ramach wzajemnej pomocy administracyjnej z państwami trzecimi, zawsze gdy w rozumieniu art. 18 ust. 1 ma to szczególne znaczenie dla skuteczności stosowania przepisów prawa celnego i rolnego na mocy niniejszego rozporządzenia, a zakres niniejszego rozporządzenia obejmuje te informacje.

TYTUŁ V

SYSTEM INFORMACJI CELNEJ

Rozdział 1

Utworzenie systemu informacji celnej

Artykuł 23

1. W celu zaspokojenia wymagań organów administracyjnych odpowiedzialnych za stosowanie przepisów prawa celnego i rolnego oraz wymagań Komisji ustanawia się automatyczny system informacji "System Informacji Celnej", zwany dalej "SIC".

2. Celem SIC, zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia, jest pomoc w zapobieganiu, śledzeniu i ściganiu działań naruszających przepisy prawa celnego i rolnego, poprzez wzrastającą, dzięki szybszemu przekazywaniu informacji, skuteczność współpracy oraz zastosowane procedury kontrolne właściwych władz, określone w niniejszym rozporządzeniu.

3. Organy celne Państw Członkowskich mogą wykorzystywać infrastrukturę techniczną SIC podczas wykonywania swoich funkcji w ramach współpracy celnej określonej w art. K.1 ust. 8 Traktatu o Unii Europejskiej.

W takim przypadku Komisja zapewnia obsługę techniczną infrastruktury.

4. Działania te, podejmowane w związku ze stosowaniem przepisów dotyczących rolnictwa i wymagające umieszczenia informacji w SIC, są określane przez Komisję zgodnie z procedurą określoną w art. 43 ust. 2.

5. Przepisy niniejszego tytułu nie dotyczą wymiany informacji na mocy art. 17 i 18.

6. Państwa Członkowskie i Komisja, zwane dalej "partnerami SIC", uczestniczą w SIC na warunkach określonych w niniejszym tytule.

RozdziaŁ 2

Działanie i stosowanie sic

Artykuł 24

SIC składa się z centralnej bazy danych dostępnej poprzez terminale w każdym Państwie Członkowskim oraz w Komisji. Zawiera ona wyłącznie dane niezbędne do osiągnięcia celu określonego w art. 23 ust. 2, łącznie z danymi osobowymi, w następujących kategoriach:

a) towary;

b) środki transportu;

c) przedsiębiorstwa;

d) osoby;

e) kierunki nadużyć finansowych;

f) dostępność ekspertyz.

Artykuł 25

Pozycje zawarte w SIC odnoszące się do każdej kategorii lit. a)–f) w art. 24 są ustalane zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 43 ust. 2 w stopniu koniecznym do osiągnięcia celu Systemu. W żadnym przypadku pozycje dotyczące danych osobowych nie znajdują się w kategoriach art. 24 lit. a)–d). W kategoriach art. 24 lit. a)–d) pozycje odnoszące się do danych osobowych obejmują najwyżej:

a) nazwisko, nazwisko panieńskie, imiona i pseudonimy;

b) datę i miejsce urodzenia;

c) narodowość;

d) płeć;

e) fizyczne stałe znaki szczególne;

f) powód umieszczenia danych;

g) sugerowane działanie;

h) kod ostrzegawczy wskazujący posiadanie w przeszłości broni, stosowanie przemocy lub ucieczki;

i) numery rejestracyjne środków transportu.

We wszystkich przypadkach nie są włączane dane osobowe ujawniające pochodzenie etniczne lub rasowe, poglądy polityczne, religijne lub filozoficzne, przynależność do związków zawodowych oraz dane dotyczące zdrowia lub życia seksualnego osób fizycznych.

Artykuł 26

Następujące zasady muszą być przestrzegane podczas wprowadzania w życie SIC w zakresie danych osobowych:

a) gromadzenie oraz wszystkie inne działania dotyczące przetwarzania danych osobowych muszą być przeprowadzane uczciwie i zgodnie z prawem;

b) dane muszą być gromadzone w celach określonych w art. 23 ust. 2 i nie mogą być następnie przetworzone w sposób niezgodny z tymi celami;

c) dane muszą być odpowiednie, stosowne i nieprzekraczające poza cele, do których są przetwarzane;

d) dane muszą być dokładne oraz uaktualniane, tam gdzie jest to konieczne;

e) dane muszą być przechowywane w postaci, która pozwala na identyfikację przedmiotu danych nie dłużej, niż jest to konieczne do omawianych celów.

Artykuł 27

1. Dane dotyczące kategorii art. 24 lit. a)–d) są umieszczane w SIC jedynie do celu zlokalizowania i sporządzenia sprawozdania, dyskretnego nadzoru lub szczególnych kontroli.

2. Na potrzeby działań określonych w ust. 1 dane osobowe w zakresie kategorii art. 24 a)–d) mogą być włączane do SIC jedynie wtedy, zwłaszcza na podstawie wcześniejszych czynów niezgodnych z prawem, gdy istnieją dowody sugerujące, że dana osoba brała, bierze lub będzie brała udział w działaniach naruszających przepisy prawa celnego i rolnego, oraz które mają szczególne znaczenie na poziomie wspólnotowym.

Artykuł 28

1. Jeżeli przeprowadzane są działania określone w art. 27 ust. 1, następujące informacje mogą być gromadzone w całości lub częściowo i przesyłane do partnera SIC, który sugerował następujące działania:

a) fakt znalezienia zgłoszonego towaru, środków transportu, przedsiębiorstwa lub osoby;

b) miejsce, czas i powód kontroli;

c) kierunek i cel podróży;

d) osoby towarzyszące danej osobie lub osoby zajmujące środki transportu;

e) używane środki transportu;

f) przewożone przedmioty;

g) okoliczności odnalezienia towaru, środków transportu, przedsiębiorstwa lub osób.

Jeżeli takie informacje są gromadzone w trakcie dyskretnego nadzoru, muszą być podjęte kroki w celu zapewnienia, że poufny charakter nadzoru nie jest narażony.

2. W kontekście szczególnych kontroli, określonych w art. 27 ust. 1, osoby, środki transportu oraz przedmioty mogą być poszukiwane w dopuszczalnym stopniu oraz zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi i proceduralnymi Państw Członkowskich, w których mają miejsce poszukiwania. Jeżeli szczególne kontrole nie są dozwolone przez prawo Państwa Członkowskiego, będą one automatycznie zamieniane przez to Państwo Członkowskie na lokalizowanie, sporządzanie sprawozdań lub dyskretny nadzór.

Artykuł 29

1. Bezpośredni dostęp do danych zawartych w SIC jest zastrzeżony wyłącznie dla władz krajowych wyznaczonych przez każde Państwo Członkowskie i wydziałów wyznaczonych przez Komisję. Władzami tymi będą administracje celne, ale mogą nimi być również inne właściwe władze, zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi i proceduralnymi danych Państw Członkowskich, do działania, aby osiągnąć cel określony w art. 23 ust. 2.

2. Każde Państwo Członkowskie przesyła Komisji wykaz wyznaczonych przez siebie właściwych władz, które mają bezpośredni dostęp do SIC, z określeniem charakteru danych, jakie mogą być udostępnione każdej z tych władz i do jakich celów dane te będą udostępniane.

Komisja odpowiednio informuje inne Państwa Członkowskie. Informuje ona również wszystkie Państwa Członkowskie o odpowiednich szczegółach dotyczących wydziałów Komisji upoważnionych do posiadania dostępu do SIC.

Wykaz tak wyznaczonych władz krajowych i wydziałów Komisji jest publikowany przez Komisję w celach informacyjnych w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

3. W drodze odstępstwa od przepisów ust. 1 i 2 Rada, działając na wniosek Komisji, może podjąć decyzję zezwalającą międzynarodowym lub regionalnym organizacjom na dostęp do SIC, pod warunkiem, o ile jest to istotne, że został z tymi organizacjami w tym samym czasie podpisany protokół zgodnie z art. 7 ust. 3 Konwencji między Państwami Członkowskimi Wspólnoty w sprawie wykorzystania technologii informacyjnej do celów celnych. Przy podejmowaniu decyzji zwróci się uwagę w szczególności na istniejące dwustronne lub wspólnotowe porozumienia oraz na odpowiedni poziom ochrony danych.

Artykuł 30

1. Partnerzy SIC mogą wykorzystywać dane uzyskane z SIC jedynie na potrzeby osiągnięcia celu określonego w art. 23 ust. 2; jednakże mogą wykorzystywać je w celach administracyjnych lub innych za uprzednim upoważnieniem partnera SIC, który wprowadził dane do Systemu zgodnie z określonymi przez niego lub — o ile właściwe — przez Komisję warunkami, które zostały zawarte w Systemie. Takie inne wykorzystanie powinno być zgodne z przepisami ustawowymi, wykonawczymi i proceduralnymi Państwa Członkowskiego, które zamierza wykorzystać dane oraz, o ile właściwe, z odpowiednimi przepisami mającymi zastosowanie do Komisji w związku z powyższym oraz powinno uwzględniać zasady określone w Załączniku.

2. Bez uszczerbku dla ust. 1 i 4 niniejszego artykułu oraz art. 29 ust. 3 dane otrzymywane z SIC są wykorzystywane jedynie przez władze krajowe ustanowione w każdym Państwie Członkowskim oraz przez wydziały wyznaczone przez Komisję, które są właściwe, zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi i proceduralnymi mającymi do nich zastosowanie, do działania z zamiarem osiągnięcia celu określonego w art. 23 ust. 2.

3. Każde Państw Członkowskie przesyła Komisji wykaz władz lub wydziałów określonych w ust. 2.

Komisja informuje odpowiednio inne Państwa Członkowskie. Informuje ona również wszystkie Państwa Członkowskie o odpowiednich szczegółach dotyczących wydziałów Komisji upoważnionych do dostępu do SIC.

Wykaz tak wyznaczonych władz lub wydziałów jest publikowany w celach informacyjnych przez Komisję w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

4. Dane otrzymywane z SIC mogą być, za uprzednim upoważnieniem i zgodnie z wszelkimi warunkami nałożonymi przez Państwo Członkowskie, które wprowadziło je do Systemu, przekazane w celu wykorzystania przez inne władze krajowe niż te określone w ust. 2, państwa trzecie oraz międzynarodowe lub regionalne organizacje mające zamiar je wykorzystać. Każde Państwo Członkowskie podejmuje specjalne środki w celu zapewnienia bezpieczeństwa takim danym podczas przekazywania lub dostarczania ich do wydziałów mających siedzibę poza jego obszarem.

Przepisy określone w akapicie pierwszym są stosowane mutatis mutandis wobec Komisji, jeżeli to ona wprowadziła dane do Systemu.

Artykuł 31

1. Umieszczenie danych w SIC jest regulowane przepisami ustawodawczymi, wykonawczymi oraz proceduralnymi Państwa Członkowskiego przekazującego dane oraz, tam gdzie jest to właściwe, odpowiednimi przepisami mającymi zastosowanie wobec Komisji chyba że niniejsze rozporządzenie ustanawia bardziej rygorystyczne przepisy.

2. Przetwarzanie danych otrzymanych z SIC, włączając ich wykorzystywanie lub przeprowadzenie jakiegokolwiek działania na mocy art. 27 ust. 1 zasugerowane przez partnera SIC przekazującego dane, jest regulowane przepisami ustawowymi, wykonawczymi i proceduralnymi Państwa Członkowskiego przetwarzającego lub wykorzystującego te dane oraz odpowiednimi przepisami mającymi zastosowanie wobec Komisji w związku z powyższym, chyba że niniejsze rozporządzenie ustanawia bardziej rygorystyczne przepisy.

RozdziaŁ 3

Zmiana danych

Artykuł 32

1. Prawo do zmiany, uzupełniania, poprawiania lub usuwania danych ma tylko ten przekazujący dane partner SIC, który umieścił je w SIC.

2. Jeżeli przekazujący dane partner SIC zauważy lub zostanie zwrócona jego uwaga, że dane, które umieścił, są faktycznie nieścisłe lub były wprowadzone albo są przechowywane niezgodnie z niniejszym rozporządzeniem, w odpowiedni sposób zmieni on, uzupełni, poprawi lub usunie dane oraz odpowiednio powiadomi innych partnerów SIC.

3. Jeżeli partner SIC posiada dowód wskazujący, że dowolna pozycja w danych jest faktycznie nieścisła lub została umieszczona, lub jest przechowywana w SIC niezgodnie z niniejszym rozporządzeniem, informuje on jak najszybciej przekazującego dane partnera SIC. Przekazujący dane partner SIC sprawdza odnośne dane i, jeżeli jest to konieczne, bezzwłocznie poprawia lub usuwa daną pozycję. Przekazujący dane partner SIC informuje innych partnerów o jakiejkolwiek wprowadzonej poprawie lub dokonanym usunięciu.

4. Jeżeli, podczas umieszczania danych w SIC, partner SIC zauważy, że jego sprawozdanie jest niezgodne z wcześniej zgłoszonym pod względem treści lub sugerowanych działań, informuje niezwłocznie partnera, który złożył wcześniejsze sprawozdanie. Obaj partnerzy podejmą następnie próbę rozwiązania problemu. W przypadku braku porozumienia, pozostawiane jest pierwsze sprawozdanie, lecz te części nowego sprawozdania, które nie stoją w sprzeczności są umieszczane w Systemie.

5. Z zastrzeżeniem innych przepisów niniejszego rozporządzenia, w sytuacji gdy w dowolnym Państwie Członkowskim sąd lub inny organ wyznaczony w tym celu w tym Państwie Członkowskim podejmuje ostateczną decyzję zmieniającą, uzupełniającą, poprawiającą lub usuwającą dane w SIC, partnerzy SIC dostosowują swoje działania z nich wynikające.

W przypadku sprzeczności istniejących między takimi decyzjami sądów lub innych organów wyznaczonych w tym celu, łącznie z tymi określonymi w art. 36 dotyczącymi poprawienia lub usunięcia danych, Państwo Członkowskie, które je wprowadziło, usuwa je z Systemu.

Przepisy akapitu pierwszego stosuje się mutatis mutandis, w przypadku gdy decyzja Komisji w sprawie danych zawartych w SIC jest uznana za nieważną przez Trybunał Sprawiedliwości.

RozdziaŁ 4

Zachowywanie danych

Artykuł 33

1. Dane zawarte w SIC są przetrzymywane jedynie przez okres niezbędny do osiągnięcia celu, do którego zostały tam umieszczone. Przynajmniej raz w roku będzie dokonywany przegląd danych przez przekazującego dane partnera SIC pod względem oceny konieczności ich zachowania w SIC.

2. Przekazujący dane partner SIC może w okresie dokonywania przeglądu zdecydować o utrzymaniu danych do czasu następnego przeglądu, jeżeli ich zachowanie jest konieczne do celów, do których zostały umieszczone. Bez uszczerbku dla art. 36, jeżeli brak jest decyzji o utrzymaniu danych, zostaną one automatycznie przekazane do tej części SIC, do której dostęp będzie ograniczony zgodnie z ust. 4.

3. SIC z miesięcznym wyprzedzeniem, automatycznie informuje przekazującego dane partnera SIC o zaplanowanym przesłaniu danych z SIC zgodnie z ust. 2.

4. Dane przesłane na podstawie ust. 2 są w dalszym ciągu zachowywane w SIC przez jeden rok, ale bez uszczerbku dla art. 36, są one dostępne jedynie dla przedstawiciela komitetu określonego w art. 43 w związku z zastosowaniem ust. 4 tiret siódme, ósme i dziewiąte oraz ust. 5 lub dla organu nadzorczego określonego w art. 37. W tym czasie dane mogą być konsultowane jedynie w celach sprawdzenia ich aktualności i zgodności z prawem. Po tym okresie dane muszą być usunięte.

Rozdział 5

Ochrona danych osobowych

Artykuł 34

1. Każdy partner SIC zamierzający uzyskać dane osobowe lub zamierzający tam je wprowadzić przyjmuje, nie później niż w dniu stosowania niniejszego rozporządzenia, ustawodawstwo krajowe lub wewnętrzne przepisy mające zastosowanie w odniesieniu do Komisji, które gwarantują ochronę praw i wolności osób fizycznych w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych.

2. Partner SIC może otrzymać dane osobowe z SIC lub je tam wprowadzić tylko wtedy, gdy ustalenia dotyczące ochrony takich danych, przewidziane w ust. 1, weszły w życie. Każde Państwo Członkowskie posiada wcześniej wyznaczony krajowy organ lub władze nadzorujące, przewidziane w art. 37.

3. W celu zapewnienia właściwego stosowania przepisów dotyczących ochrony danych osobowych zawartych w niniejszym rozporządzeniu każde Państwo Członkowskie i Komisja traktują SIC jako system do przetwarzania danych osobowych, które podlegają przepisom określonym w ust. 1 oraz bardziej rygorystycznym przepisom zawartym w niniejszym rozporządzeniu.

Wewnętrzne przepisy mające zastosowanie do Komisji, określone w ust. 1, są publikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 35

1. Z zastrzeżeniem art. 30 ust. 1 partnerzy SIC mają zakazane wykorzystywanie danych osobowych z SIC w celach innych niż określone w art. 23 ust. 2.

2. Dane mogą być kopiowane jedynie w celach technicznych, pod warunkiem że takie kopiowanie jest niezbędne do poszukiwań przeprowadzanych przez władze określone w art. 29. Z zastrzeżeniem art. 30 ust. 1 dane osobowe umieszczone przez inne Państwa Członkowskie lub Komisję nie mogą być kopiowane z SIC do innych zbiorów danych, za które Państwa Członkowskie lub Komisja są odpowiedzialne.

Artykuł 36

1. Prawa osób w odniesieniu do danych osobowych w SIC, w szczególności prawo do dostępu, są wprowadzane w życie:

- zgodnie z przepisami ustawodawczymi, wykonawczymi i proceduralnymi Państw Członkowskich, w których te prawa są przywoływane,

- zgodnie z wewnętrznymi przepisami mającymi zastosowanie do Komisji, określonymi w art. 34 ust. 1.

Jeżeli tak określono w przepisach ustawodawczych, wykonawczych i proceduralnych danych Państw Członkowskich, krajowy organ nadzoru, przewidziany w art. 37, decyduje, czy informacje są podane do wiadomości i określa w tym celu odpowiednią procedurę.

2. Partner SIC, do którego zwrócono się z wnioskiem o dostęp do danych osobowych, może odmówić dostępu, jeżeli istnieje prawdopodobieństwo, że udzielenie informacji stanowiłoby utrudnienie w zapobieganiu, dochodzeniu i ściganiu działań, które naruszają przepisy prawa celnego i rolnego. Państwo Członkowskie może również odmówić dostępu przewidzianego w ich przepisach ustawodawczych, wykonawczych i proceduralnych w odniesieniu do przypadków, w których taka odmowa stanowi środek konieczny do ochrony bezpieczeństwa narodowego, obrony, bezpieczeństwa publicznego oraz praw i wolności innych osób. Komisja może odmówić dostępu, jeżeli taka odmowa stanowi środek konieczny do ochrony praw i wolności innych osób.

W czasie kiedy podjęte jest działanie w celach lokalizowania i powiadamiania lub dyskretnego nadzoru odmowa dostępu będzie miała miejsce w każdym przypadku.

3. W przypadku gdy dane osobowe, których dotyczy wniosek o udostępnienie danych osobowych, zostały przekazane przez innego partnera SIC, dostęp do nich będzie możliwy tylko wtedy, gdy przekazującemu dane partnerowi SIC umożliwiono określenie swojego stanowiska.

4. Zgodnie z przepisami ustawodawczymi, wykonawczymi i proceduralnymi każdego Państwa Członkowskiego lub z wewnętrznymi przepisami mającymi zastosowanie do Komisji każda osoba może żądać, aby dane osobowe jej dotyczące zostały poprawione lub usunięte przez każdego partnera SIC, jeżeli te dane są faktycznie nieścisłe lub zostały umieszczone, lub są przechowywane w SIC niezgodnie z celem określonym w art. 23 ust. 2, lub jeżeli nie są przestrzegane zasady określone w art. 26.

5. Zgodnie z obowiązującymi w danym Państwie Członkowskim przepisami ustawodawczymi, wykonawczymi i proceduralnymi na obszarze każdego z Państw Członkowskich każda osoba może w związku z danymi osobowymi SIC jej dotyczącymi wnieść powództwo lub, jeżeli jest to uzasadnione, może wnieść skargę przed sądy lub organy do tego wyznaczone zgodnie z tymi przepisami ustawodawczymi, wykonawczymi i proceduralnymi, w celu:

a) poprawienia lub usunięcia faktycznie nieścisłych danych osobowych;

b) poprawienia lub usunięcia danych osobowych zawartych lub przechowywanych w SIC niezgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

c) uzyskania dostępu do danych osobowych;

d) uzyskania odszkodowania na podstawie art. 40 ust. 2.

Zgodnie z art. 173 Traktatu w odniesieniu do danych wprowadzonych przez Komisję można wnieść powództwo do Trybunału Sprawiedliwości.

Państwa Członkowskie i Komisja wzajemnie zobowiązują się wykonać ostateczne decyzje podjęte przez sąd, Trybunał Sprawiedliwości lub inne organy wyznaczone w tym celu, a które dotyczą akapitu pierwszego lit. b) i c).

6. Odniesienia niniejszego artykułu oraz art. 32 ust. 5 dotyczące "ostatecznej decyzji" nie nakładają obowiązku ze strony Państwa Członkowskiego lub Komisji wniesienia apelacji od decyzji podjętej przez sąd lub inny organ do tego wyznaczony.

Rozdział 6

Nadzór nad ochroną danych osobowych

Artykuł 37

1. W celu przeprowadzania niezależnego nadzoru nad danymi zawartymi w SIC każde Państwo Członkowskie wyznacza krajowy organ lub władze nadzoru odpowiedzialne za ochronę danych osobowych.

Władze nadzorcze, zgodnie z odpowiednim ustawodawstwem krajowym, przeprowadzają niezależny nadzór lub kontrole w celu zapewnienia, że przetwarzanie i wykorzystywanie danych zawartych w SIC nie narusza praw podmiotów, których dane dotyczą. W tym celu władze nadzorcze mają dostęp do SIC.

2. Każda osoba może wnosić do każdego krajowego organu nadzoru o sprawdzenie w SIC danych osobowych jej dotyczących oraz o sprawdzenie wykorzystywania tych danych. Prawo to regulowane jest przez przepisy ustawowe, wykonawcze i proceduralne Państwa Członkowskiego, w którym taki wniosek został złożony. Jeżeli dane zostały umieszczone przez inne Państwo Członkowskie lub Komisję, sprawdzenie jest dokonywane w ścisłej koordynacji z krajowymi organami nadzoru Państwa Członkowskiego lub władzami określonymi w ust. 4.

3. Komisja podejmuje wszelkie działania w swoich wydziałach w celu zapewnienia nadzoru nad ochroną danych osobowych, który daje zabezpieczenie na poziomie odpowiadającym wymogom określonym w ust. 1.

4. Do czasu powołania organu lub władz utworzonych dla instytucji i organów wspólnotowych działania Komisji w odniesieniu do przepisów o ochronie danych określonych w art. 34 ust. 1, art. 36 ust. 1 i art. 37 ust. 3 są nadzorowane przez Rzecznika Praw Obywatelskich przewidzianego w art. 138e Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską w kontekście przydzielonych mu przez ten Traktat zadań.

Rozdział 7

Bezpieczeństwo sic

Artykuł 38

1. Wszystkie odpowiednie środki techniczne i organizacyjne niezbędne do utrzymania bezpieczeństwa będą podjęte przez:

a) Państwa Członkowskie i Komisję, jeżeli ich dotyczą, w odniesieniu do terminali SIC znajdujących się odpowiednio na terytorium tych Państw oraz w urzędach Komisji;

b) komitet określony w art. 43 w odniesieniu do SIC i terminali znajdujących się w tych samych pomieszczeniach co SIC i wykorzystywanych w celach technicznych oraz w celach kontroli wymaganych zgodnie z ust. 3.

2. W szczególności Państwa Członkowskie, Komisja i komitet określony w art. 43 podejmują środki w celu:

a) zapobieżenia dostępu każdej nieupoważnionej osoby do urządzeń wykorzystywanych do przetwarzania danych;

b) zapobieżenia czytania, kopiowania, modyfikowania lub usuwania danych i przekaźników danych przez nieupoważnione osoby;

c) zapobieżenia nieupoważnionego wprowadzania danych oraz wszelkiego nieupoważnionego konsultowania, modyfikowania lub usuwania danych;

d) zapobieżenia dostępu do danych w SIC przez nieupoważnione osoby za pomocą urządzeń do przekazywania danych;

e) zagwarantowania, że w odniesieniu do wykorzystywania SIC, upoważnione osoby mają prawo dostępu jedynie do danych, które odpowiadają ich kompetencjom;

f) zagwarantowania, że będzie możliwe sprawdzenie i określenie władz, do których dane mogą być przesyłane urządzeniami do przekazywania danych;

g) zagwarantowania, że będzie możliwe sprawdzenie i określenie ex post facto, kiedy, przez kogo i jakie dane zostały wprowadzone do SIC, oraz monitorowanie przesłuchań;

h) zapobieżenia nieupoważnionego odczytu, kopiowania, modyfikowania lub usuwania danych podczas ich przesyłania oraz transportowania przekaźników danych.

3. Zgodnie z art. 43 komitet sprawdza, czy przeszukiwanie danych było dokonywane za upoważnieniem oraz było przeprowadzane przez upoważnionych użytkowników. Co najmniej 1 % wszystkich dokonanych przeszukiwań jest sprawdzany. Rejestr takich przeszukiwań oraz sprawdzeń jest wprowadzany do Systemu i jest wykorzystywany jedynie w celu sprawdzeń, o których mowa. Rejestr będzie usuwany po sześciu miesiącach.

Artykuł 39

1. Każde Państwo Członkowskie utworzy wydział, który jest odpowiedzialny za środki bezpieczeństwa określone w art. 38 w odniesieniu do terminali znajdujących się na jego obszarze, za przegląd czynności określonych w art. 33 ust. 1 i 33 ust. 2 oraz ogólnie za właściwe wprowadzenie niniejszego rozporządzenia w zakresie, jaki jest niezbędny na podstawie przepisów ustawowych, wykonawczych i proceduralnych tego Państwa Członkowskiego.

2. Komisja ze swojej strony wyznacza wydziały, które są odpowiedzialne za środki określone w ust. 1.

Rozdział 8

Zakres odpowiedzialności i publikacja

Artykuł 40

1. Każdy partner SIC, który umieścił dane w Systemie, jest odpowiedzialny za ich ścisłość, aktualność i zgodność z prawem. Każde Państwo Członkowskie lub, tam gdzie to ma zastosowanie, Komisja są również odpowiedzialne za zgodność z przepisami art. 26 niniejszego rozporządzenia.

2. Każdy partner SIC odpowiada, zgodnie z krajowymi przepisami ustawowymi, wykonawczymi i proceduralnymi lub odpowiednimi przepisami wspólnotowymi, za szkody wyrządzone osobie poprzez wykorzystywanie SIC w danym Państwie Członkowskim lub Komisji.

Dotyczy to również przypadków, gdy szkoda została wyrządzona przez przekazującego dane partnera SIC wprowadzającego nieścisłe dane lub dane niezgodne z niniejszym rozporządzeniem.

3. Jeżeli partner SIC, przeciwko któremu wniesiono powództwo w odniesieniu do nieścisłych danych, nie przekazał ich, partnerzy, których to dotyczy, szukają porozumienia co do proporcji należnych kwot odszkodowania, zwracanych przez partnera przekazującego dane innemu partnerowi. Uzgodnione kwoty są zwracane na wniosek.

Artykuł 41

Komunikat dotyczący wprowadzenia w życie SIC Komisja publikuje w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

TYTUŁ VI

OCHRONA DANYCH PODCZAS NIEAUTOMATYCZNEJ WYMIANY DANYCH

Artykuł 42

Przepisy mające zastosowanie do automatycznej wymiany i przetwarzania danych są stosowane mutatis mutandis wobec nieautomatycznej wymiany i przetwarzania danych.

TYTUŁ VII

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 43

1. Komisja jest wspomagana przez Komitet składający się z przedstawicieli Państw Członkowskich, któremu przewodniczy przedstawiciel Komisji.

2. Przedstawiciel Komisji przedkłada Komitetowi projekt środków, które należy przyjąć. Komitet przekazuje swoją opinię w sprawie projektu w terminie, który może określić przewodniczący, mając na uwadze pilność sprawy. Opinia jest przyjmowana większością głosów ustanowioną w art. 148 ust. 2 Traktatu dla decyzji, które Rada jest zobowiązana przyjmować na wniosek Komisji. Głosy przedstawicieli Państw Członkowskich wchodzących w skład Komitetu są ważone w sposób określony w tym artykule. Przewodniczący nie ma prawa głosu.

Komisja przyjmuje przewidziane środki, jeżeli są one zgodne z opinią Komitetu.

Jeżeli przewidziane środki nie są zgodne z opinią Komitetu lub jeżeli nie przedstawiono opinii, Komisja bezzwłocznie przedkłada Radzie wniosek dotyczący przepisów, które należy przyjąć. Rada stanowi większością kwalifikowaną.

Jeżeli po upływie trzech miesięcy od daty odniesienia się do Rady nie podjęła ona żadnych działań, zaproponowane środki zostają przyjęte przez Komisję, z wyjątkiem przypadków, gdy Rada zadecydowała zwykłą większością przeciwko ich przyjęciu.

3. Procedura ustanowiona w ust. 2 ma zastosowanie w szczególności do:

a) decyzji w sprawach pozycji, które mają być zawarte w SIC, jak przewiduje art. 25;

b) określania działań dotyczących stosowania przepisów prawa rolnego, w odniesieniu do którego ma być wprowadzona informacja do SIC, przewidzianych w art. 23 ust. 4.

4. Komitet bada wszystkie sprawy dotyczące stosowania niniejszego rozporządzenia, które mogą być podjęte przez przewodniczącego, zarówno z jego inicjatywy, jak i na wniosek przedstawiciela Państwa Członkowskiego, a w szczególności dotyczące:

- zasadniczego funkcjonowania postanowień o wzajemnej pomocy, przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu,

- przyjęcia praktycznych postanowień o przekazywaniu informacji, określonych w art. 16 i 17,

- informacji przesłanej do Komisji na podstawie art. 17 i 18 w celu sprawdzenia czy możliwe jest jej odczytanie, podjęcie decyzji w sprawie środków wymaganych do powstrzymania praktyk naruszających przepisy prawa celnego i rolnego oraz, tam gdzie to jest właściwe, zaproponowanie zmian w obowiązujących przepisach wspólnotowych lub przygotowanie projektów dodatkowych przepisów,

- przygotowania dochodzeń przeprowadzanych przez Państwa Członkowskie i koordynowanych przez misje wspólnotowe i misje Komisji, tak jak przewiduje art. 20,

- środków podejmowanych w celu zabezpieczenia poufności informacji, zwłaszcza danych osobowych, wymienianych na podstawie niniejszego rozporządzenia, a innych niż przewidziane w tytule V,

- wprowadzenia i właściwego działania SIC oraz wszystkich środków technicznych i operacyjnych wymaganych w celu zapewnienia bezpieczeństwa Systemu,

- konieczności przechowywania informacji w SIC,

- środków podejmowanych w celu zabezpieczenia poufności informacji wprowadzonych do SIC na podstawie niniejszego rozporządzenia, zwłaszcza danych osobowych, oraz w celu zapewnienia zgodności z obowiązkami Państw Członkowskich odpowiedzialnych za przetwarzanie danych,

- środków przyjętych zgodnie z art. 38 ust. 2.

5. Komitet bada wszystkie problemy związane z działaniem SIC, z którymi spotykają się władze nadzorcze określone w art. 37. W takich przypadkach Komitet spotyka się w tym celu w gronie utworzonym ad hoc, obejmującym przedstawicieli wyznaczonych przez każde Państwo Członkowskie spośród swojego krajowego organu nadzorczego lub władz nadzorczych. Rzecznik Praw Obywatelskich, określony w art. 37 ust. 4, lub jego przedstawiciel również może uczestniczyć z własnej inicjatywy w stopniu, który uważa za odpowiedni ze względu na swoją funkcję, w spotkaniach Komitetu utworzonego ad hoc. Komitet utworzony ad hoc spotyka się przynajmniej raz w roku.

6. Do celów niniejszego artykułu Komitet posiada bezpośredni dostęp do danych z SIC oraz może je bezpośrednio wykorzystywać.

Artykuł 44

Bez uszczerbku dla przepisów tytułu V dotyczących SIC dokumenty przewidziane w niniejszym rozporządzeniu mogą być zastąpione skomputeryzowaną informacją przygotowaną w dowolnej postaci w tym samym celu.

Artykuł 45

1. Bez względu na formę każda informacja przesyłana na mocy niniejszego rozporządzenia ma charakter poufny, łącznie z danymi przechowywanymi w SIC. Zapewnia to obowiązek utrzymania tajemnicy zawodowej i korzystanie z ochrony obejmującej te informacje zgodnie z prawem wewnętrznym Państw Członkowskich otrzymujących je oraz z odpowiednimi przepisami mającymi zastosowanie do władz wspólnotowych.

W szczególności informacje określone w akapicie pierwszym mogą nie być przesyłane do osób spoza Państw Członkowskich lub instytucji wspólnotowych, których funkcja wymaga ich znajomości lub wykorzystania. Informacje te nie mogą być również wykorzystywane w celach innych niż określone w niniejszym rozporządzeniu, chyba że Państwo Członkowskie lub Komisja, które przekazały lub umieściły te informacje w SIC, wyraźnie wyraziły swoją zgodę, z zastrzeżeniem spełnienia warunków ustanowionych przez dane Państwo Członkowskie lub Komisję oraz w takim zakresie, w jakim informacja lub jej wykorzystanie nie jest zakazane przez obowiązujące przepisy w Państwie Członkowskim, w którym władze otrzymujące informacje mają swoją siedzibę.

2. Bez uszczerbku dla przepisów tytułu V dotyczących SIC informacje odnoszące się do osób fizycznych i prawnych są przekazywane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem jedynie wtedy, gdy zachodzi bezwzględna konieczność zapobieżenia, przeprowadzenia dochodzenia lub podjęcia postępowań w stosunku do działań naruszających przepisy prawa celnego i rolnego.

3. Ustęp 1 i 2 nie stanowią przeszkody dla wykorzystywania informacji otrzymywanych na podstawie niniejszego rozporządzeniem w procesach lub postępowaniach sądowych podjętych w związku z niestosowaniem się do przepisów prawa celnego lub rolnego.

Właściwy organ, który przekazał taką informację, jest niezwłocznie powiadamiany o takim wykorzystaniu.

4. W przypadku gdy Komisja jest powiadomiona przez Państwo Członkowskie, że kolejne dochodzenia uwolniły od zarzutów uczestniczenia w nadużyciach osobę fizyczną lub prawną, której nazwisko zostało przekazane na podstawie niniejszego rozporządzenia, powiadamia o tym niezwłocznie wszystkie strony, którym te dane osobowe zostały przekazane na podstawie niniejszego rozporządzenia. Osoba zainteresowana przestaje być uważana za uczestniczącą w nadużyciach, które spowodowały początkowe powiadomienie.

W przypadku gdy dane osobowe dotyczące osoby zainteresowanej znajdują się w SIC, zostają one usunięte z Systemu.

Artykuł 46

W celu stosowania niniejszego rozporządzenia Państwa Członkowskie podejmują wszelkie niezbędne działania, aby:

a) zapewnić skuteczną wewnętrzną koordynację między organami administracyjnymi określonymi w art. 1 ust. 1;

b) ustanowić w ich wzajemnych stosunkach konieczną, bezpośrednią współpracę między organami swoiście upoważnionymi w tym celu.

Artykuł 47

Państwa Członkowskie mogą za wspólnym porozumieniem zadecydować, czy konieczne jest przyjęcie procedur zapewniających sprawne działanie porozumień o wzajemnej pomocy przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, zwłaszcza w celu uniknięcia jakichkolwiek przerw w nadzorowaniu osób lub towarów, jeżeli mogłoby to szkodliwie wpłynąć na wykrywanie działań naruszających przepisy prawa celnego i rolnego.

Artykuł 48

1. Niniejsze rozporządzenie nie zobowiązuje organów administracyjnych Państw Członkowskich do udzielania sobie wzajemnie innej pomocy, jeżeli mogłoby to zaszkodzić porządkowi publicznemu lub innym interesom o fundamentalnym znaczeniu, w szczególności w odniesieniu do ochrony danych Państw Członkowskich, w których się one znajdują.

2. Każdą odmowę udzielenia pomocy należy uzasadnić.

Komisja będzie informowana, tak szybko jak to możliwe, o wszelkich odmowach udzielenia pomocy oraz o podanych powodach odmowy.

Artykuł 49

Bez uszczerbku dla prawa Komisji do otrzymywania informacji na podstawie innego obowiązującego rozporządzenia, Państwa Członkowskie przekazują Komisji decyzje administracyjne lub orzeczenia sądowe lub główne ich elementy dotyczące stosowania kar za naruszanie przepisów prawa celnego lub rolnego w przypadkach, które podlegały podaniu do wiadomości na podstawie art. 17 lub 18.

Artykuł 50

Bez uszczerbku dla wydatków związanych z wprowadzeniem w życie SIC lub szkodami określonymi w art. 40 Państwa Członkowskie oraz Komisja odstępuje od wszelkich roszczeń o zwrot kosztów, które wyniknęły na podstawie niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem, gdzie właściwe, honorariów wypłaconych ekspertom.

Artykuł 51

Niniejsze rozporządzenie nie ma wpływu na stosowanie w Państwach Członkowskich przepisów dotyczących postępowań karnych i wzajemnej pomocy w sprawach karnych, łącznie z dotyczącymi tajemnicy dochodzenia sądowego.

Artykuł 52

1. Rozporządzenie (EWG) nr 1468/81 traci moc.

2. Odniesienia do uchylonego rozporządzenia są rozumiane jako odnoszące się do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 53

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 13 marca 1998 r.

2. Jednakże art. 42 nie stosuje się do Danii, Irlandii, Szwecji i Zjednoczonego Królestwa, dopóki przepisy wspólnotowe będą stosowane wobec wszystkich danych objętych niniejszym rozporządzeniem.

Od daty, kiedy przepisy określone w akapicie pierwszym będą stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich, art. 42 utraci moc i odstępstwo przewidziane w akapicie pierwszym także utraci swoją moc.

Jeżeli po 5 latach dane przepisy nie będą stosowane, Komisja sporządzi sprawozdanie, razem z wszelkimi wnioskami, jakie uzna za konieczne.

Tak długo jak cztery zainteresowane Państwa Członkowskie nie stosują przepisów art. 42, Państwa Członkowskie oraz Komisja mogą dokonywać nieautomatycznego przetwarzania danych osobowych, które mogą podawać do wiadomości tym czterem Państwom Członkowskim w celu stosowania się do przepisów o ochronie danych równoważnych z tymi, które one stosują w odniesieniu do nieautomatycznego przetwarzania danych.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 13 marca 1997 r.

W imieniu Rady

M. Patijn

Przewodniczący

[1] Dz.U. L 94 z 28.4.1970, str. 13. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 2048/88 (Dz.U. L 185 z 15.7.1988, str. 1).

[2] Dz.U. C 56 z 26.2.1993, str. 1; Dz.U. C 262 z 28.9.1993, str. 8 oraz Dz.U. C 80 z 17.3.1994, str. 12.

[3] Dz.U. C 20 z 24.1.1994, str. 85 oraz opinia z dnia 16 stycznia 1997 r. (Dz.U. C 33 z 3.2.1997).

[4] Dz.U. C 161 z 14.6.1993, str. 15.

[5] Dz.U. L 144 z 2.6.1981, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 945/87 (Dz.U. L 90 z 2.4.1987, str. 3).

[6] Rozporządzenie Rady (EWG, Euratom) nr 1552/89 z dnia 29 maja 1989 r. wprowadzające w życie decyzję 88/376/EWG, Euratom w sprawie systemu środków własnych Wspólnot (Dz.U. L 155 z 7.6.1989, str. 1). Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 2729/94 (Dz.U. L 293 z 12.11.1994, str. 5).

[7] Rozporządzenie Rady (EWG) nr 595/91 z dnia 4 marca 1991 r. dotyczące nieprawidłowości i odzyskiwania pieniędzy źle wpłaconych w związku z finansowaniem wspólnej polityki rolnej i organizacją systemu informacji w tym zakresie oraz uchylające rozporządzenie (EWG) nr 283/72 (Dz.U. L 67 z 14.3.1991, str. 11).

[8] Dz.U. L 281 z 23.11.1995, str. 31.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK

UDZIELANIE INFORMACJI O DANYCH

(art. 30 ust.1)

1. Udzielanie informacji innym organom publicznym

Udzielanie informacji o danych organom publicznym jest dozwolone jedynie w szczególnym przypadku, gdy:

a) istnieje wyraźny prawny obowiązek lub upoważnienie albo upoważnienie organu nadzorczego; lub

b) dane mają zasadnicze znaczenie dla odbiorcy w celu wykonania jego zgodnych z prawem zadań, pod warunkiem że cel dokonywanego gromadzenia lub przetwarzania danych odpowiada celowi pierwotnemu oraz że udzielenia informacji nie wykluczają obowiązki prawne organu udzielającego informacji.

Wyjątkowo dopuszcza się udzielenie informacji, jeżeli w szczególnym przypadku:

a) udzielenie informacji leży bez wątpienia w interesie podmiotu, którego dane dotyczą, a podmiot ten wyraził zgodę lub z okoliczności wynika istnienie uzasadnionego domniemania takiej zgody; lub

b) udzielenie informacji jest konieczne, aby zapobiec poważnemu i bezpośredniemu niebezpieczeństwu.

2. Udzielanie informacji osobom prywatnym

Udzielanie informacji o danych osobom prywatnym powinno być dozwolone jedynie w szczególnym przypadku, gdy istnieje wyraźny prawny obowiązek lub upoważnienie, lub upoważnienie organu nadzorczego.

Udzielanie informacji osobom prywatnym jest wyjątkowo dopuszczalne, jeżeli w szczególnym przypadku:

a) udzielenie informacji leży bez wątpienia w interesie podmiotu, którego dane dotyczą, a podmiot ten wyraził zgodę lub z okoliczności wynika istnienie uzasadnionego domniemania takiej zgody; lub

b) udzielenie informacji jest konieczne, aby zapobiec poważnemu i bezpośredniemu niebezpieczeństwu.

3. Międzynarodowe udzielanie informacji

Udzielanie informacji o danych władzom zagranicznym powinno być dozwolone, tylko:

a) jeżeli istnieją wyraźne przepisy prawne w ramach prawa krajowego lub międzynarodowego;

b) jeżeli, w przypadku braku takich przepisów, udzielenie informacji jest konieczne, aby zapobiec poważnemu i bezpośredniemu niebezpieczeństwu;

oraz pod warunkiem że nie są naruszane krajowe przepisy o ochronie podmiotu, którego dane dotyczą.

4.1. Wniosek o udzielenie informacji

Z zastrzeżeniem szczególnych przepisów zawartych w ustawodawstwie krajowym lub umowach międzynarodowych wnioski o udzielenie danych powinny określać organ lub osobę wnioskującą oraz powód i cel złożenia wniosku.

4.2. Warunki regulujące udzielanie informacji

W najszerszym możliwym zakresie, jakość danych powinna być weryfikowana najpóźniej przed udzieleniem informacji. W najszerszym możliwym zakresie, przy każdorazowym udzieleniu informacji o danych powinny być wskazane orzeczenia sądowe oraz decyzje niewyegzekwowane drogą sądową, a dane oparte na opiniach lub prywatnych szacunkach powinny być sprawdzone u źródła przed udzieleniem informacji wraz ze wskazaniem stopnia ich ścisłości lub pewności.

Jeżeli zostanie ujawnione, że dane nie są już ścisłe i aktualne, nie powinny one być podawane do wiadomości; jeżeli nieścisłe lub nieaktualne dane zostały podane do wiadomości, organ przekazujący informacje powinien poinformować, w najszerszym możliwym zakresie, wszystkich odbiorców danych o ich niezgodności.

4.3. Ochrona udzielania informacji

Dane podawane do informacji innym organom, osobom prywatnym i władzom zagranicznym nie powinny być wykorzystywane w celach innych niż wskazane we wniosku o udzielenie informacji.

Bez uszczerbku dla przepisów pkt 1-4 ppkt 2 wykorzystywanie danych w innych celach będzie uzależnione od wyrażenia zgody przez organ udzielający informacji.

--------------------------------------------------