1)

Czy przyznanie odszkodowania wynoszącego od 2,5-krotności do 12-krotności ostatniego miesięcznego wynagrodzenia (art. 32 ust. 5 ustawy nr 183/2010) urzędnikowi państwowemu, poszkodowanemu wskutek nadużywania zawierania kolejnych umów o pracę na czas określony, który może uzyskać pełne odszkodowanie wyłącznie jeżeli udowodni utratę innych możliwości zatrudnienia lub udowodni, że w razie ogłoszenia oficjalnego konkursu, zostałby jego laureatem, stanowi skuteczny i równoważny środek w znaczeniu nadanym w wyrokach Trybunału Sprawiedliwości w sprawach Mascolo [i in. (C-22/13 od C-61/13 do C-63/13 i C-418/13)] i Marrosu [i Sardino] (C-53/04)?

2)

Czy wspomnianą przez Trybunał Sprawiedliwości (między innymi) w ww. wyrokach zasadę równoważności należy rozumieć w ten sposób, że w sytuacji gdy państwo członkowskie decyduje się nie stosować w sektorze publicznym przekształcania stosunków pracy (uznanego w sektorze prywatnym), jest ono w każdym razie zobowiązane do zagwarantowania pracownikowi takiej same korzyści, ewentualnie poprzez wypłatę odszkodowania, które ma odpowiadać wartości stanowiska obsadzonego na czas nieokreślony?