1)

Czy art. 43 WE w związku z art. 48 WE (obecnie art. 49 TFUE w związku z art. 54 TFUE) należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisom prawa państwa członkowskiego, które zabraniają spółce będącej rezydentem obniżenia podlegającego opodatkowaniu zysku o straty stałego zakładu położonego w innym państwie członkowskim w sytuacji, w której, po pierwsze, spółka ta wyczerpała wszelkie możliwości odliczenia tych strat, jakie przewiduje prawo państwa członkowskiego, w którym położony jest ten zakład, a po drugie, poprzez ten zakład nie są już uzyskiwane żadne wpływy, w związku z czym nie ma już możliwości uwzględnienia strat w tym państwie członkowskim („ostateczne” straty), również wtedy, gdy odnośne przepisy prawa przewidują wyłączenie zysków i strat na mocy dwustronnej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między oboma państwami członkowskimi?

2)

W razie udzielenia na pytanie pierwsze odpowiedzi twierdzącej:

Czy art. 43 WE w związku z art. 48 WE (obecnie art. 49 TFUE w związku z art. 54 TFUE) należy interpretować w ten sposób, że stoją one przeszkodzie również przepisom Gewerbesteuergesetz (ustawy o podatku od działalności gospodarczej, Niemcy), które zabraniają spółce będącej rezydentem obniżenia podlegającego opodatkowaniu zysku z działalności gospodarczej o „ostateczne” straty, o których mowa w pytaniu pierwszym, poniesione przez stały zakład położony w innym państwie członkowskim?

3)

W razie udzielenia na pytanie pierwsze odpowiedzi twierdzącej:

Czy w przypadku zamknięcia stałego zakładu położonego w innym państwie członkowskim mogą istnieć „ostateczne” straty, o których mowa w pytaniu pierwszym, mimo że istnieje przynajmniej teoretyczna możliwość, że spółka znów otworzy w odnośnym państwie członkowskim stały zakład, którego zyski można by ewentualnie obniżyć o wcześniejsze straty?

4)

W razie udzielenia na pytania pierwsze i trzecie odpowiedzi twierdzącej:

Czy „ostatecznymi” stratami, o których mowa w pytaniu pierwszym i które podlegają uwzględnieniu przez państwo rezydencji spółki macierzystej, mogą być również te straty stałego zakładu, które w świetle prawa państwa położenia stałego zakładu mogły zostać przynajmniej jeden raz przeniesione na kolejny okres podatkowy?

5)

W razie udzielenia na pytania pierwsze i trzecie odpowiedzi twierdzącej:

Czy obowiązek uwzględnienia „ostatecznych” strat transgranicznych jest ograniczony pod względem wysokości do kwoty strat, jaką spółka mogłaby określić w odnośnym państwie położenia stałego zakładu, gdyby uwzględnienie strat nie było tam wykluczone?