4.2.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 32/34

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 26 stycznia 2011 r. C(2011) 275 wynikającej ze sprostowania C(2011) 2628, w postępowaniu dotyczącym niemieckiej pomocy państwa C 7/2010 (ex CP 250/2009 oraz NN 5/2010) „KStG, Sanierungsklausel”;

—

obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

1)

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE: odliczenie straty nie stanowi pomocy przyznanej ze środków państwa

Skarżące podnoszą w tym względzie między innymi, że za sprawą klauzuli naprawczej nie przyznaje się żadnej korzyści majątkowej, lecz raczej w formie przeniesienia straty nie pozbawia się już istniejącej pozycji majątkowej. Zdaniem skarżących nie zachodzi tym samym jakiekolwiek finansowanie ze środków państwowych.

2)

Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE: brakująca selektywność ze względu na brak wyjątku od miarodajnego systemu referencji

Skarżące w tym miejscu podnoszą, że miarodajny system referencji stanowi ogólne uregulowanie dotyczące odliczenia straty w odniesieniu do osób prawnych [§ 10d niemieckiej Einkommensteuergesetzes (ustawy o podatku dochodowym) w związku z § 8 ust. 1 KStG i § 10a niemieckiej Gewerbesteuergesetzes (ustawy o podatku od prowadzenia działalności gospodarczej)] oraz że ograniczenie przez § 8c KStG stanowi jedynie wyjątek od tego miarodajnego systemu referencji, który z kolei jest ograniczony między innymi przez klauzulę naprawczą.

3)

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE: brakująca selektywność z uwagi na brak rozróżnienia pomiędzy podmiotami gospodarczymi, które ze względu na obrany cel znajdują się w porównywalnej pod względem faktycznym i prawnym sytuacji.

Skarżące podnoszą w tym względzie między innymi, że klauzula naprawcza wychodzi na korzyść każdemu przedsiębiorstwu będącemu podatnikiem oraz że nie uprzywilejowywuje ani określonych dziedzin wzgl. obszarów działania, ani przedsiębiorstw określonej wielkości.

4)

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE: brakująca selektywność z uwagi na uzasadnienie wynikające z natury wzgl. wewnętrznej konstrukcji systemu podatkowego.

Skarżące podnoszą w tym miejscu, że klauzula naprawcza opiera się na podstawach systemu podatkowego wynikających z konstytucyjnoprawnych zasad, jak opodatkowanie według wydajności, uniknięcie nadmiernego opodatkowania oraz zachowanie zasady proporcjonalności.

5)

Zarzut piąty dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE: oczywiste błędy w ocenie wskutek niedostatecznego ujęcia niemieckiej sytuacji podatkowej

Skarżące podnoszą w tym względzie, że Komisja niewłaściwie oceniła niemieckie normy prawa podatkowego dotyczące odliczenia straty.

6)

Zarzut szósty dotyczący dochodzenia ochrony zaufania na gruncie prawa wspólnotowego

Skarżące w związku z tym podnoszą między innymi, że podatkowe przywileje naprawcze w przypadku nabycia udziału w związku z odliczeniem straty zostały podchwycone przez Komisję dopiero na etapie formalnego postępowania sprawdzającego oraz że chodzi tutaj o działanie o charakterze wyjątkowym, które nie było dostrzegalne ani dla ustawodawcy, wyspecjalizowanych sądów i administracji podatkowej i tym samym również dla przedsiębiorstw nawet przy wnikliwym fachowym doradztwie.