12.3.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 80/32

—

stwierdzenie nieważności decyzji w zakresie, w jakim Komisja uznaje w niej, że skarżąca brała udział w naruszeniu dotyczącym prowizji od dopłat, lub przekazanie sprawy Komisji, aby ponownie rozważyła swą decyzję w tym zakresie;

—

stwierdzenie nieważności decyzji w zakresie, w jakim Komisja uznaje w niej, że naruszenie skarżącej rozpoczęło się w dniu 22 stycznia 2001 r., i zastąpienie tej daty datą 1 października 2001 r. lub przekazanie sprawy Komisji, aby ponownie rozważyła swą decyzję w tym zakresie;

—

stwierdzenie nieważności decyzji w zakresie, w jakim Komisja uznaje w niej, że kwestie dotyczące Hong Kongu, Japonii, Indii, Tajlandii, Singapuru, Korei oraz Brazylii naruszały art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy ze Szwajcarią, lub przekazanie sprawy Komisji, aby ponownie rozważyła swą decyzję w tym zakresie;

—

uchylenie lub znaczne obniżenie grzywny nałożonej w decyzji na skarżącą, zważywszy na wszystkie okoliczności wspomniane powyżej lub na każdą z nich lub na podstawie nieograniczonego prawa orzekania przysługującego Sądowi;

—

obciążenie Komisji wszystkimi kosztami i wydatkami, które skarżąca poniosła w związku z tym postępowaniem.

1)

Zarzut pierwszy opiera się na oczywistych błędach w ocenie i nieodpowiednim uzasadnieniu, jako że Komisja nie przedstawiła wystarczająco dokładnych dowodów na to, że skarżąca brała udział w koordynowaniu zapłaty prowizji od dopłat, i pominęła istotną część znajdujących się w jej posiadaniu dowodów wskazujących na to, że skarżąca nie uczestniczyła w rzeczonym koordynowaniu.

2)

Zarzut drugi opiera się na oczywistym błędzie w ocenie i naruszeniu spoczywającego na Komisji obowiązku udowodnienia w sposób wymagany prawem daty, w której naruszenie skarżącej rozpoczęło się. W tym względzie skarżąca twierdzi, że:

3)

Zarzut trzeci opiera się na naruszeniach prawa, błędach w zakresie ustaleń faktycznych oraz oczywistych błędach w ocenie, jako że Komisja nie była uprawniona do zastosowania art. 101 TFUE lub art. 53 porozumienia EOG w odniesieniu do sytuacji dotyczącej lotniczych uregulowań prawnych i systemów administracyjnych w Hong Kongu, Japonii, Indiach, Tajlandii, Singapurze, Korei i Brazylii lub nie wykonała swych uprawnień zgodnie z zasadą kurtuazji międzynarodowej lub nie uwzględniła w ogóle albo nie uwzględniła należycie zasady kurtuazji międzynarodowej przy wykonywaniu swych uprawnień.

4)

Zarzut czwarty opiera się na naruszeniu zasady proporcjonalności, zasady, że kara musi odpowiadać naruszeniu, oraz zasady równego traktowania, ponieważ grzywna nałożona na skarżącą jest nieproporcjonalna do wagi naruszenia. Skarżąca podnosi w tym względzie, że:

5)

Zarzut piąty opiera się na naruszeniu obowiązku uzasadnienia i zasady proporcjonalności z uwagi na zwiększenie kwoty podstawowej grzywny poprzez dodatkowe podwyższenie o 16 % celem zapewnienia skutku odstraszającego.

6)

Zarzut szósty opiera się na naruszeniu prawa, błędzie w zakresie ustaleń faktycznych oraz oczywistych błędach w ocenie, a także naruszeniu zasad uzasadnionych oczekiwań lub równego traktowania oraz komunikatu w sprawie współpracy, jako że Komisja przyznała skarżącej najniższą obniżkę grzywny z tytułu współpracy, mimo że skarżąca była pierwszym przedsiębiorstwem, które wystąpiło o obniżenie grzywny na podstawie komunikatu w sprawie współpracy.

7)

Zarzut siódmy opiera się na oczywistym błędzie w ocenie i naruszeniu zasady równego traktowania oraz zasady proporcjonalności poprzez nieprzyznanie skarżącej obniżki grzywny, jako że Komisja nie uwzględniła dostatecznie okoliczności, że udział skarżącej w naruszeniu był ograniczony i że skarżąca nie uczestniczyła we wszystkich elementach naruszenia.