Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 11 lipca 2007 r. w sprawie T-58/05, Clara Centeno Mediavilla i in. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 28 września 2007 r. przez Clarę Centeno Mediavilla, Delphine Fumey, Evę Gerhards, Ionę M. S. Hamilton, Raymonda Hilla, Jeana Huby'ego, Patricka Kleina, Domenico Lombardiego, Thomasa Millara, Miltiadisa Moraitisa, Ansa Norman Palmer, Nicolę Robinson, François-Xaviera Rouxela, Martę Silva Mendes, Petera van den Hul, Fritza Von Nordheim Nielsena, Michaëla Zouridakisa

(Sprawa C-443/07 P)

(2008/C 22/39)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Isabel Clara Centeno Mediavilla, Delphine Fumey, Eva Gerhards, Iona M. S. Hamilton, Raymond Hill, Jean Huby, Patrick Klein, Domenico Lombardi, Thomas Millar, Miltiadis Moraitis, Ansa Norman Palmer, Nicola Robinson, François-Xavier Rouxel, Marta Silva Mendes, Peter van den Hul, Fritz Von Nordheim Nielsen, Michaël Zouridakis (przedstawiciele: Vandersanden i L. Levi, avocats)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich, Rada Unii Europejskiej

Żądania wnoszącego odwołanie

Zarzuty i główne argumenty

Na wstępie wnoszący odwołanie podnoszą, że w zaskarżonym wyroku Sąd sąd potraktował skarżących w sposób całościowy, nie uwzględniając konkretnej sytuacji każdego z nich, a także oparł się na tezie — z którą się nie zgadzają — że zgodność z prawem przypisania ich do grupy zaszeregowania może podlegać ocenie dopiero od dnia ich powołania. Następnie wnoszący odwołanie podnoszą dwa zarzuty na jego poparcie.

W pierwszym z nich zarzucają Sądowi, że błędnie ustalił zgodność z prawem art. 12 ust. 3 załącznika XIII regulamin pracowniczego. W tej kwestii wskazują po pierwsze na naruszenie przez Sąd art. 10 poprzedniego regulaminu pracowniczego poprzez uznanie dokonanej zmiany grup zaszeregowania za „powierzchowne” uporządkowanie przepisów przejściowych prowadzących do nowej struktury ścieżki kariery zawodowej, co miało uzasadniać brak nowych konsultacji z komitetem regulaminowym, podczas gdy konsekwencje, zwłaszcza finansowe, tej zmiany grup zaszeregowania dla zainteresowanych osób są znaczące i stanowią ważkie uzasadnienie dla przeprowadzenia konsultacji z tym komitetem.

Po drugie, na poparcie tego samego zarzutu, wnoszący odwołanie podnoszą naruszenie zasady ochrony praw nabytych. Ich zdaniem, przeciwnie niż orzekł Sąd, zasadniczą kwestią jest tu nie istnienie prawa nabytego do powołania, lecz prawa nabytego do zaszeregowania w razie powołania. Tak więc, o ile poza sporem pozostaje, że ogłoszenie o konkursie i wpisanie na listę odpowiednich kandydatów nie tworzy prawa do zatrudnienia, to jednak to ogłoszenie i wpisanie powodują ich zdaniem powstanie, po stronie uczestników konkursu i a fortiori osób umieszczonych na liście laureatów, prawa do tego, by być traktowanym zgodnie z ogłoszeniem o konkursie. Prawo to stanowi ich zdaniem świadczenie wzajemne za zobowiązanie się wobec organu powołującego do przestrzegania zakreślonych przezeń w ogłoszeniu o konkursie ram, które odpowiadają wymogom związanym ze stanowiskami, które powinny zostać obsadzone w interesie służby.

Po trzecie wnoszący odwołanie podnoszą, że Sąd naruszył zasadę równego traktowania poprzez wprowadzenie rozróżnienia między laureatami konkursu powołanymi przed 1 maja 2004 i tymi, którzy zostali powołani po tym dniu, ponieważ w każdym razie hipotetyczność powołania nie ma wpływu na ich prawo do powołania się — przy rzeczywistym zatrudnieniu — na kryteria zaszeregowania ustalone w ogłoszeniu o konkursie i tym samym mające zastosowanie do zatrudnienia wszystkich laureatów tego konkursu. Ponadto w ich opinii sąd nie przeprowadził analizy ewentualnego uzasadnienia wprowadzonej różnicy w traktowaniu tych dwóch kategorii urzędników.

Po czwarte wnoszący odwołanie podnoszą naruszenie przez Sąd zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań oraz przeinaczenie dowodów. Uważają, że dokumenty przedłożone temu sądowi zawierają liczne dowody na poparcie twierdzenia, że rzeczywiści uzyskali oni dokładne zapewnienia dotyczące ich zatrudnienia w grupie zaszeregowania wskazanej w ogłoszeniu o konkursie.

Po piąte i po szóste wnoszący odwołanie zarzucają Sądowi, że naruszył art. 5, 7 i 31 regulaminu pracowniczego oraz że w tej kwestii uchybił obowiązkowi uzasadnienia ciążącemu na sądzie wspólnotowym.

W drugim zarzucie wnoszący odwołanie zaskarżają wyrok, ponieważ oddalono nim skargi na decyzje dotyczące ich powołania na tej podstawie, że o ile strona pozwana uchybiła obowiązkowi uprzedniej informacji, to brak ten nie mógł sam w sobie spowodować niezgodności z prawem zaskarżonych decyzji. W tej kwestii powołują się na łączne naruszenie zasad dobrej administracji, staranności, przejrzystości, ochrony uzasadnionych oczekiwań, dobrej wiary, równości traktowania i równoważności stanowiska i grupy zaszeregowania.