Bekendmaking van het in artikel 94, lid 1, onder d), van Verordening (EU) nr. 1308/2013 van het Europees Parlement en de Raad bedoelde enig document en van de verwijzing naar de bekendmaking van het productdossier voor een naam in de wijnsector

(2021/C 58/18)

Deze bekendmaking verleent het recht om op grond van artikel 98 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 van het Europees Parlement en de Raad (1) uiterlijk twee maanden na deze bekendmaking bezwaar aan te tekenen tegen de aanvraag.

ENIG DOCUMENT

“Willamette Valley”

PGI-US-02439

Datum van de aanvraag: 17.10.2018

1.   Naam waarvoor de registratie wordt aangevraagd

Willamette Valley

2.   Type geografische aanduiding

BGA

3.   Categorieën wijnbouwproducten

1.

Wijn

5.	Mousserende kwaliteitswijn

4.   Beschrijving van de wijn(en)

De beschermde geografische aanduiding “Willamette Valley” is voorbehouden aan niet-mousserende wijnen (rood, rosé en wit) en mousserende kwaliteitswijnen.

Wijnen van Willamette Valley worden gekenmerkt en bepaald door het type druivenras. De rode wijnen van Willamette Valley, hoofdzakelijk pinot noir, en de witte wijnen van Willamette Valley, hoofdzakelijk chardonnay, pinot gris en riesling, met mousserende assemblages van pinot noir en chardonnay, vormen het merendeel van de productie in Willamette Valley.

Als middelzware wijnen uit een koel klimaat met in het algemeen een duidelijke zuurheid en met friszuur, vers en rijp fruit en minerale tannines vertonen de wijnen van Willamette Valley naar gelang van het ras de volgende kenmerken:

Niet-mousserende wijnen

Rode wijnen:

De rode wijnen van Willamette Valley zijn fonkelend en hebben een gemiddelde kleur die neigt naar granaatrood en soms naar diep paarszwart, naargelang van de locatie en het oogstjaar. Ze ruiken eerder naar vers dan naar gekookt rood en zwart fruit van granaatappel, aardbei, framboos en kers tot braambes en pruim, die ook rechtstreeks tot uiting komen in de smaak. Qua geur zijn daarnaast rode en paarse florale aspecten, aardsheid van humus tot theeblad, toetsen van jodium en ferri-ijzer, bakkruiden van sassafras, cola, mineraal en, naarmate de wijn ouder wordt, complexere hartige tonen van ham, paddenstoelen, leder en kruiden herkenbaar. De smaak en de textuur zijn complex en gelaagd, met fijne tannines van theeblad en kersentabak en met een rond, fluwelen, elegant en rijk mondgevoel als weerspiegeling van het fruit en de intense, hartige voedingselementen zoals waargenomen in de neus. In de mond zijn allerlei tannines waar te nemen, die variëren van theeblad tot hout, met een frisse zuurheid die het mondgevoel versterkt en de assertieve smaaksensaties lang doet aanhouden en tegelijk voor extra spanning zorgt en het de moeite waard maakt om de wijn oud te laten worden.

Roséwijnen:

De roséwijnen van Willamette Valley variëren qua kleur van zeer lichtgrijs-roze tot bleke granaat, stuk voor stuk levendig en mooi. Ze hebben de geur en smaak van witte tot rode bloemen (jasmijn tot roos) en vers fruit van bloedsinaasappel tot bosaardbeien en frambozen. In de mond kan de wijn ook zoutig en mineraal aandoen, met een romig mondgevoel en soms een vleugje suikerresidu erachteraan. Dankzij de typerende frisse zuurheid van de roséwijn van Willamette Valley kan de wijn enkele jaren worden bewaard.

Witte wijnen:

Witte wijnen van Willamette Valley zijn zonder uitzondering fonkelend, verfrissend in hun zuurheid, de kleur ervan is platina tot bleke citroen en, als de druiven laat zijn geoogst of als de wijn in eiken vaten is gerijpt, romig tot goud. Met andere soorten vruchten, die evenwel dezelfde frisse zuurheid van de pinot noir of zelfs nog een frissere zuurheid dan dat ras dragen, varieert de geur van de witte wijnen van citrusvruchten, steenfruit (perzik, peer enz.) tot florale elementen van witte bloesem en boomgaardbloemen. Qua smaak hebben ze alle een uitgesproken mineraliteit en zoutigheid (van de pH, de zuurheid en de schrale, friszure vruchten) in de mond, met in de kern verse, pure vruchten, gedreven door een hoge zuurheid, die lengte geeft en een lange houdbaarheid belooft. Naarmate ze ouder worden, zijn in de wijnen gedroogde bloemen, marmelade-citrustoetsen en elementen van honing en minerale toetsen herkenbaar.

Algemene analytische kenmerken
Maximaal totaal alcoholgehalte (in volumeprocent)	16 %
Minimaal effectief alcoholgehalte (in volumeprocent)	7 %
Minimale totale zuurgraad	4 g/l wijnsteenzuur pH=4 max
Maximaal gehalte aan vluchtige zuren (in milli-equivalent per liter)	23,31 mEq/L (rode wijnen) 19,98 mEq/L (witte wijnen en roséwijnen)
Maximaal totaalgehalte aan zwaveldioxide (in milligram per liter)	150 mg/l 40 mg/l ongebonden zwaveldioxide

Mousserende kwaliteitswijnen

De mousserende kwaliteitswijnen van Willamette Valley worden geproduceerd als witte wijnen en roséwijnen van pinot noir, chardonnay. In sommige gevallen wordt er ook pinot meunier aan toegevoegd. Het schuim van deze wijnen is fijn tot middelfijn, met finesse, parelende luchtbelletjes en een expressieve, zuivere, zurige smaak van nauwelijks gerijpt steenfruit en pittige citrus. Witte mousserende kwaliteitswijnen zijn platinakleurig en fonkelend helder, met de geur van appel of peer en de smaak van limoen, steenfruit of mineraal. De roséwijnen hebben sterkere toetsen van bosaardbei, een nerveuze hoge zuurheid en gelaagde smaken van friszuur rood fruit (appel/pruim). In de fles kan de wijn normaliter meer dan tien jaar worden bewaard. Visueel variëren roséwijnen van helder kersenrood tot een “hint” van roze kleuren. De roséwijnen ruiken naar rozenblaadjes, rode appel en lichtelijk naar pruim en aardbei, afhankelijk van de assemblage en de rijpheid van het fruit bij de oogst. Ook een karakteristieke “kruidencomponent” is niet ongewoon. Geur en smaak kunnen worden omschreven als bosaardbei en andere zomerbessen, citrus zoals in bloedsinaasappel/mandarijn, appels/wilde appel, en specerijen zoals in gedroogde kruiden en gember. Dankzij de nerveuze, hoge zuurheid kan de wijn zelfs meer dan tien jaar in de fles worden bewaard.

De geur van brut mousserende wijnen van chardonnay, pinot noir en pinot meunier kan variëren van witte bloemen tot oesterschelpen van het oceaanstrand tot appel/peer tot gele grapefruit. De smaak hangt af van de percentages van het gebruikte druivenras en de plaats waar het fruit is geteeld. De florale aspecten variëren van delicaat wit tot roos, de specerijen van vanille tot gember tot gedroogde kruiden, en de vruchten kunnen onder meer groene, gele, rode appels, wilde appel, rood fruit, terwijl Anjou-achtige peer, gele grapefruit, stervrucht en mandarijn omvatten. De zuurheid is fris en levendig, terwijl de afdronk vrij lang kan zijn met een expressie van rijp fruit.

Algemene analytische kenmerken
Maximaal totaal alcoholgehalte (in volumeprocent)	14 %
Minimaal effectief alcoholgehalte (in volumeprocent)	7 %
Minimale totale zuurgraad	5 g/l wijnsteenzuur pH=4 max
Maximaal gehalte aan vluchtige zuren (in milli-equivalent per liter)	<=23,31 mEq/L
Maximaal totaalgehalte aan zwaveldioxide (in milligram per liter)	150 mg/l 30 mg/l ongebonden zwaveldioxide

5.   Wijnbereidingsprocedés

a.   Essentiële oenologische procedés

geen

b.   Maximumopbrengsten

Pinot noir en andere rode wijnen: 7 850 kg/ha (45 hl/ha);

Chardonnay: 10 100 kg/ha (60 hl/ha);

Andere witte wijnen: 12 330 kg/ha (70 hl/ha);

Mousserende kwaliteitswijnen: 15 700 kg/ha (90 hl/ha).

6.   Afgebakend geografisch gebied

Willamette Valley is in de Verenigde Staten als officieel wijnbouwgebied (American Viticultural Area) erkend en als zodanig geregistreerd bij het Amerikaanse Tax and Trade Bureau met de volgende omschrijving:

§9.90 Willamette Valley.

Grenzen. De wijnproducerende regio Willamette Valley is gelegen in het noordwestelijke gedeelte van Oregon en grenst in het noorden aan de rivier Columbia, in het westen aan de Coast Range Mountains, in het zuiden aan de Calapooya Mountains en in het oosten aan de Cascade Mountains. Het gebied is ongeveer 1347 ha groot.

De precieze grenzen van de wijnproducerende regio, gebaseerd op herkenningspunten en referentiepunten die te vinden zijn op de goedgekeurde kaarten, zijn als volgt: vanaf het startpunt bij de kruising van de Columbia/Multnomah County-lijn en de Oregon/Washington State-lijn;

in westelijke richting langs de Columbia/Multnomah County-lijn 13,6 km naar de kruising ervan met de Washington/Multnomah County-lijn;

in zuidelijke richting langs de Washington County-lijn 8 km tot de kruising ervan met de 300 m lange omtreklijn;

in noordwestelijke richting (24,1 km in noordwestelijke richting) langs de 300 m lange omtreklijn tot de kruising ervan met State Highway 76,4 km ten noorden van “Tophill”;

vervolgens in westelijke richting vanaf State Highway 76 m naar de 300 m lange omtreklijn, verder in zuidelijke richting en vervolgens in zuidwestelijke richting langs de 300 m lange omtreklijn naar de kruising ervan met het Siuslaw National Forest (een punt ongeveer 69 km ten zuiden en 42 km ten westen van “Tophill”), 1,6 km ten noorden van State Highway 22;

in zuidelijke richting circa 10 km tot de 300 m lange omtreklijn op de Lincoln/Polk County-lijn.

Ga verder langs de 300 m lange omtreklijn (ongeveer 37 km) naar het oosten, zuiden en vervolgens westen, naar een punt waar de Polk County-lijn kruist met de Lincoln/Benton County-lijn;

in zuidelijke richting langs de Lincoln/Benton County-lijn, 17,7 km naar de kruising ervan met de Siuslaw National Forest-lijn;

in oostelijke richting langs de Siuslaw National Forest-lijn 9,6 km en vervolgens in zuidelijke richting langs de Siuslaw National Forest-lijn 9,6 km naar State Highway 34 en de 300 m lange omtreklijn;

in zuidelijke richting langs de 300 m lange omtreklijn naar de kruising ervan met Township-lijn T17S/T18S (49,8 km in zuidwestelijke richting en 1,6 km ten westen van State Highway 126);

in oostelijke richting langs T17S/T18S 7,2 km naar Range-lijn R6W/R7W, in zuidelijke richting langs deze Range-lijn 2,5 km tot de 300 m lange omtreklijn;

in noordoostelijke richting, vervolgens in zuidoostelijke richting langs de 300 m lange omtreklijn ongeveer 19,3 km naar de kruising ervan met de R5W/R6W Range-lijn;

in zuidelijke richting langs de R5W/R6W Range-lijn ongeveer 0,4 km tot de kruising met de 300 m lange omtreklijn;

globaal in zuidoostelijke richting langs de meanderende 300 m lange omtreklijn, overgaand naar de kaart van Letz Creek, naar een punt op de 300 m lange omtreklijn gelegen ten noorden van de kruising van Siuslaw River Road en Fire Road;

in zuidelijke richting in een rechte lijn ongeveer 0,88 km, over de rivier Siuslaw en de kruising van Siuslaw River Road en Fire Road, tot aan de 300 m lange omtreklijn;

globaal in zuidoostelijke richting langs de meanderende, 300 m lange omtreklijn, overgaand naar de kaart van Roseburg, Oregon, tot aan de kruising van de 300 m lange omtreklijn met de Lane/Douglas County-lijn;

in oostelijke richting langs de Lane/Douglas County-lijn ongeveer 6,1 km naar de kruising met de 300 m lange omtreklijn net ten oosten van de South Fork van de rivier Siuslaw;

globaal in noordelijke richting, vervolgens in noordoostelijke richting langs de 300 m lange omtreklijn rond Spencer Butte en vervolgens globaal in zuidelijke richting naar een punt langs de Lane/Douglas County-lijn 0,8 km ten noorden van State Highway 99;

in zuidelijke richting langs de Lane/Douglas County-lijn 2 km tot de 300 m lange omtreklijn;

langs de 300 m lange omtreklijn rond de valleien van Little River, Mosby Creek, Sharps Creek en Lost Creek tot de kruising van R1W/R1E en State Highway 58);

in het noorden langs R1W/R1E, 9,6 km, totdat hij de 300 m lange omtreklijn kruist net ten noorden van Little Fall Creek;

verder langs de 300 m lange omtreklijn rond Hills Creek, omhoog op de zuidelijke helling van McKenzie River Valley naar Ben en Kay Dorris State Park, over en naar beneden langs de noordelijke helling rond Camp Creek, Mohawk River en zijn zijrivieren, Calapooia River (4,8 km ten zuidoosten van de stad Dollar) naar een punt waar Wiley Creek R1E/R1W kruist, ongeveer 1,6 km ten zuiden van T14S/T13S;

in noordelijke richting langs R1E/R1W 7,5 km naar T12S/T13S bij Cedar Creek;

in westelijke richting langs T12S/T13S 6,4 km tot de 300 m lange omtreklijn;

verder in een algemene noordelijke richting langs de 300 m lange omtreklijn rond Crabtree Creek, Thomas Creek, North Santiam River (naar de kruising ervan met Sevenmile Creek) en Little North Santiam River tot de kruising van de 300 m lange omtreklijn met R1E/R2E (ongeveer 1,6 km ten noorden van State Highway 22);

in het noorden langs R1E/R2E (door een klein gedeelte van Silver Falls State Park) 22,5 km naar T6S/T7S;

in oostelijke richting langs T6S/T7S 9,6 km naar R2E/R3E;

in noordelijke richting langs R2E/R3E 9,6 km naar T5S/T6S;

in noordoostelijke richting 13,6 km naar de kruising van T4S/T5S en R4E/R3E;

in oostelijke richting langs T4S/T5S 9,6 km naar R4E/R5E;

in noordelijke richting langs R4E/R5E 9,6 km naar T3S/T4S;

in oostelijke richting langs T3S/T4S 9,6 km naar R5E/R6E;

in noordelijke richting langs R5E/R6E 16,9 km naar een punt waar hij de Mount Hood National Forest-grens kruist (ongeveer 4,8 km ten noorden van U.S. Highway 26);

in westelijke richting 6,4 km en in noordelijke richting 1,6 km langs de woudgrens tot de 300 m lange omtreklijn (net ten noorden van Bull Run River);

in het noorden langs de 300 m lange omtreklijn, in Multnomah County, tot de kruising ervan met R4E/R5E;

noordwaarts ongeveer 4,8 km naar de Oregon/Washington State-lijn, en

in westelijke richting en vervolgens in noordelijke richting, 54,7 km, langs de Oregon/Washington State-lijn tot het startpunt.

7.   Voornaamste wijndruivenras(sen)

Voor de niet-mousserende wijnen en mousserende kwaliteitswijnen van Willamette Valley worden de volgende wijndruiven gebruikt: Pinot Noir, Pinot Gris, Chardonnay, Riesling, Pinot blanc, Syrah, Cabernet Sauvignon, Gamay Noir, Pinot Meunier.

Andere wijndruiven worden in mindere mate gebruikt: Arneis, Albarino, Auxerrois, Cabernet Franc, Chenin Blanc, Dolcetto, Gewürztraminer, Gruner Veltliner, Merlot, Muller-Thurgau, Sangiovese, Sauvignon Blanc, Tempranillo, Viognier, Zinfandel.

8.   Beschrijving van het (de) verband(en)

Bij elke onderneming die een goede reputatie tracht op te bouwen, geldt dat het verband met hoge kwaliteit complex en niet bepaald eenvoudig is: hoewel de natuurlijke factoren die verbonden zijn met de ligging van Willamette Valley, waarschijnlijk het belangrijkst zijn – het klimaat, de geologie, de geografie en het oogstjaar hebben immers een aanzienlijke invloed op de uiteindelijke kwaliteit van de wijn – is de inbreng van menselijke factoren niet weg te denken; de mens zorgt immers voor een systematisch en consistent druiventeelt-, wijnbereidings- en afzetproces en daarmee voor betrouwbaarheid, controle en aanzien van de wijnen van de streek.

Bodems en geologie: in Willamette Valley worden voor het terroir kenmerkende hoogwaardige wijnen geproduceerd van de bovengenoemde druiven die gedijen in een koel klimaat en geteeld worden in wijngaarden die bijna uitsluitend zijn gelegen op heuvels van vulkanische en/of sedimentaire bodems die door tektonische werking omhoog zijn gestuwd vanaf de bodem van de vallei, op een hoogte tussen 61 en 305 meter, met bovenop sommige heuvels löss (eolische afzetting van silt). In de bodem op de heuvelruggen kunnen de wijnstokken diep genoeg wortelen en wordt er voldoende water vastgehouden. Deze bodem bevat voedingsstoffen voor de wijnstokken, maar is niet al te rijk (waardoor de bladergroei wordt bevorderd en de niet te veel druk ligt op de vruchtzetting) en zorgt voor een goede bodemdrainage en luchtverversing door de brokkeligheid ervan. De kans op vorst en ziekten (bv. echte meeldauw) is er kleiner. Er zijn drie soorten bodems op de heuvelrug (vulkanisch, sedimentair en löss, afkomstig van gletsjerslib). Ze geven een unieke en voorspelbare geur, smaak, mineraliteit en daarnaast groei-eigenschappen door aan de wijnstokken en de daarmee aan de wijnen; met pinot noir bijvoorbeeld brengen vulkanische bodems qua geur en smaak friszuur, vers rood fruit voort (framboos tot zoete kers tot zwarte kers), met een middelfijne, soepele tanninestructuur en een gemiddelde kleur. Sedimentaire bodems brengen donkerder, roodzwart fruit voort (zwarte kers tot braam tot zwarte bes of bosbes) met geur- en smaakaccenten van paddenstoel, bakkruiden, koffie en donkere confituur, met een gemiddeld tot hoog tanninegehalte. Lössbodems geven een lichtere kleur (aardbei en framboos tot rode vruchten) en minder structuur, met een laag tanninegehalte en frisheid. Ze behouden alle een gemiddeld tot hoge zuurheid en lenen zich voor veroudering.

Geografie: de organoleptische kenmerken die als uniek voor Willamette Valley worden beschouwd, vooral bij pinot noir, omvatten een frisse zuurheid en aspecten van vers fruit, waarbij de zuurheid een gevolg is van het beschermde koele klimaat; variërende karakters van rood tot zwart fruit en variërende niveaus van structurele fenolen of tannine die worden geassocieerd met bodemtypes, hoogten en geografie; en een brede waaier aan stilistische vingerafdrukken die het resultaat zijn van voortschrijdend inzicht bij wijnboeren over de eigenschappen van de pinot noir.

Door het koele klimaat dat wordt gematigd door grote watermassa’s zoals de Stille Oceaan, kan het overdag warm en ’s nachts zeer koud zijn; door de wind die landinwaarts blaast, koelt Willamette Valley ’s nachts met wel 16,5 tot 22 °C af. Daardoor kunnen de planten ademen en afkoelen en blijft de zuurheid die kenmerkend is voor de wijnen van Willamette Valley, behouden.

De gradiënt die ontstaat door een stijging van 244 meter, leidt ook tot een waaier aan rijpingsvoorwaarden voor de behoeften van de verschillende druivenrassen en tot het vermogen om zich aan te passen aan de verschillende weersomstandigheden, met lagergelegen warmere gebieden en hogergelegen koelere gebieden. Dat resulteert in rijpere en zachtere wijnkarakters in lagergelegen gebieden en in frisser vers fruit met een hogere zuurheid in hogergelegen gebieden. Een verdere verfijning wordt verkregen door de ligging van het terrein, dat op deze hellingen naar het zuiden, oosten of westen gericht is en daarmee optimaal profiteert van de zon. Dat was een echt voordeel in de vroege, koele geschiedenis van de streek, waarin wijnboeren naar de perfecte rijping zochten door hun wijngaard naar het zuiden te richten.

Hoe belangrijk de hellingen ook zijn voor de rijping, het water, de smaak en de zuurheid, is het belangrijkste kenmerk van de Willamette Valley-wijnen toe te schrijven aan de komvormige aard van de vallei, die bijdraagt tot de in het algemeen koele klimaatomstandigheden in deze vallei, die beschut wordt door de bergketens Cascade en Coast in respectievelijk het oosten en het westen, die voorkomen dat respectievelijk warm, droog, continentaal weer en koel, nat weer het groeiseizoen verstoren. In deze beschutte, authentieke streek met haar koele klimaat wordt een volledige rijpheid bereikt, terwijl de zuurheid door het koele groei- en rijpingsseizoen behouden blijft. Voor hoogwaardige wijnen vol finesse, levendigheid en structurele integriteit is deze zuurheid nodig om van de Willamette Valley-wijnen op korte tot middellange termijn uitstekende maaltijdwijnen te maken die tegelijk ook een lang bewaarpotentieel hebben.

Algemene geografische invloeden voor niet-mousserende en mousserende kwaliteitswijnen: Willamette Valley ligt op de 45e breedtecirkel in het noorden. Op deze breedtegraad hebben hoogteverschillen een merkbare invloed op de flora en fauna van het gebied. Een hoogteverschil van amper 60 meter kan de rijping met wel 10 tot 14 dagen vertragen. De wijnstok bloeit doorgaans in de derde week van juni (zonnewende), maar vaak pas in juli (vier weken na de zonnewende). Door deze breedtegraad en de nabijheid van een koude Stille Oceaan laat het weer tijdens het groei- en het oogstseizoen een gevarieerd beeld zien. In geen enkele wijnproducerende regio langs de Amerikaanse westkust kan het weer zo snel omslaan als in Willamette Valley. Bovendien brengen de hoeveelheid daglicht en de sterke schommelingen van dag tot dag een door de fotoperiode geïnduceerde reactie teweeg bij loofplanten als wijnstokken. Dankzij de temperatuur en de fotoperiode in Willamette Valley is er een consistente rijping mogelijk. Zo zijn er maar weinig wijngaarden op een hoogte van meer dan 240 meter of in gebieden met een jaarlijkse gemiddelde neerslag van 1300 mm, of met een noordelijke ligging. Daarnaast zijn de wijngaarden die steeds kwaliteit leveren, gelegen op heuvelhellingen waar het zonlicht beter op de bladeren kan vallen en de bodem in het voorjaar kan opwarmen. Dit is een wijnstreek waar rassen die geschikt zijn voor een warm klimaat, zoals de cabernet sauvignon, niet consistent zullen rijpen. En het is inderdaad een van de zeer weinige koele wijnstreken waar wijngaarden werden aangelegd op heuvelhellingen en niet op de koudere bodem van de vallei.

Menselijke factoren en stilistische opties: de Willamette Valley ligt in het uiterste noorden van een streek waar voor een koel klimaat geschikte rassen die van belang zijn voor niet-mousserende of mousserende kwaliteitswijnen (bv. pinot noir, pinot meunier en chardonnay), gelijkmatig kunnen rijpen. Deze bijzondere ligging zorgt voor de opwindende, unieke eigenschappen van de niet-mousserende en mousserende kwaliteitswijnen en biedt essentiële mogelijkheden voor de stilistische toets die wijnbouwers hun product willen meegeven. Met een gemiddelde bloeidatum omstreeks de zonnewende vindt de rijping van de druiven van mousserende kwaliteitswijnen doorgaans medio tot eind september plaats. Voor niet-mousserende wijnen is dat eind september tot medio oktober. Bij de ligging op een helling zijn warmte-inversies in de vroege avond mogelijk, waardoor de wijnstokken kunnen ademen voordat de zomertemperatuur laat in de nacht of vroeg in de ochtend tot haar laagste punt zakt. Naast de macroverschillen tussen de plaatsen waar de wijngaarden gelegen zijn, biedt de ligging op een helling de wijnbouwer ook de mogelijkheid om de oogst af te stemmen op uiteenlopende aspecten en hoogtes zodanig dat de uiteenlopende smaak van het fruit nog beter tot uiting komt, en om rekening te houden met de kenmerken van elk uniek groeiseizoen.

In dit uiterste noorden kunnen al smaakvariaties optreden door kleine veranderingen met betrekking tot de kloon, de onderstam, de ruimte tussen de wijnstokken, de ligging, de hoogte en zelfs het werk dat de boer zelf verricht. Verschillen van het ene wijngaardblok ten opzichte van het aangrenzende wijngaardblok kunnen een stilistische variëteit in mousserende en niet-mousserende kwaliteitswijnen opleveren.

Bij mousserende kwaliteitswijnen rijpen wijndruiven in Willamette Valley met een complexe smaak van rijpe vruchten zonder in te boeten aan een hoge natuurlijke zuurheid. Door in de wijngaard van beneden naar boven te werken, kan het fruit worden geoogst wanneer het perfect rijp is. Wanneer de druiventeelt zodanig plaatsvindt dat de druiven telkens op het hoogtepunt van de rijping worden geoogst, ontstaat er een complexe, heerlijke vruchtensmaak. Al sinds het begin van de jaren tachtig worden er in Willamette Valley mousserende wijnen gemaakt van pinot noir en chardonnay. Tegenwoordig maken meer dan honderd producenten mousserende wijnen volgens de traditionele methode, terwijl zowel het aantal producenten als het volume nog steeds een stijgende lijn vertonen.

De aroma’s van rijp fruit, een hoge natuurlijke zuurheid en een laag alcoholgehalte van de medio september geoogste druiven leveren complexe, kwaliteitsvolle, mousserende en niet-mousserende wijnen met een lang bewaarpotentieel op. Door de hoge noordelijke ligging, de nabijheid van een koude oceaan, de regenschaduw van de hellingen van de wijngaarden, de dynamische fotoperiode en doordat voor een warmer klimaat geschikte druivenrassen er niet goed kunnen rijpen, staat Willamette Valley voor een unieke “nieuwe” stijl van Noord-Amerikaanse wijn.

Samengevat: hoewel de geografische aanduiding primair samenhangt met natuurlijke factoren die een unieke en uitzonderlijke streek creëren, zijn er naast deze fysieke eigenschappen ook secundaire factoren die de Willamette Valley zo anders maken: de menselijke factoren, namelijk een uitzonderlijke focus, samenwerking, technisch vernuft en onderzoek en een organisatorische aanpak die internationale belangstelling en relaties hebben opgeleverd, waaronder de sectorbrede samenwerking, zoals het inaugurale International Cool Climate Symposium in 1984 en de bijzonder gewaardeerde International Pinot Noir Celebration waarop al 34 jaar lang alle pinot noir-makers van over heel de wereld welkom worden geheten. De nauwe samenwerking en consistent hoogwaardige producten hebben een schare liefhebbers opgeleverd en dragen bij aan de algehele regionale reputatie.

Andere rassen gedijen hier om vergelijkbare redenen als de pinot noir, maar de pinot noir is de bekendste van allemaal. De pers, de academische wereld, collega’s en consumenten: allemaal kennen zij de pinot noir-wijnen van Willamette Valley, zowel de niet-mousserende als de mousserende. De erkenning is breed en internationaal, bijvoorbeeld de World Wine Awards Platinum Best of Show Wine from Decanter twee jaar geleden, waar Willamette Valley in de prijzen viel, of Robert Parker, Jr. die toegeeft: “Oregon benut eindelijk zijn enorme potentieel”, of Isaac Asimov die in de New York Times stelde: “Willamette Valley is een plaats waar de pinot noir-idealen van finesse en gratie keer op keer worden waargemaakt.”

9.   Andere voorwaarden

Vrijwel alle wijn van de Willamette Valley heeft een druivenrasaanduiding en moet voor minstens 90 % uit dat ras bestaan. Dat is bepaald in de wet- en regelgeving van de staat Oregon (OAR 845 OLCC Regulations).

De oorsprong van de wijn moet nauwkeurig worden aangegeven. Staat op een etiket American Viticultural Area (AVA), dan moet ten minste 95 % in de fles afkomstig zijn van die AVA.

Alle wijnen van Willamette Valley moeten worden gevinifieerd en klaargemaakt voor botteling in Oregon, een vereiste om de kwaliteit en de oorsprong van de druiven veilig te stellen. Het uitgangspunt daarbij is dat een voorzichtige behandeling van deze delicate wijnen en de bevordering van samenwerking bij de afwerking van de wijn op de plaats waar de druiven werden geteeld, van belang zijn. Als op een wijnetiket “Willamette Valley AVA” als oorsprongsbenaming staat, moet de wijn volgens de federale etiketteringsvoorschriften (Code Federal Regulation, Titel 27 CFR 4.25, punt e), 3), iv)) volledig zijn afgewerkt in Oregon. In regelgevingsdocumenten heeft het Amerikaanse Alcohol and Tobacco Tax and Trade Bureau (TTB) “volledig afgewerkte” wijn als volgt gedefinieerd: wijn die “klaar is voor botteling, op behandelingen en assemblages na mits deze geen wijziging van klasse en type tot gevolg hebben.

Link naar het productdosser

https://willamettewines.com/wp-content/uploads/2020/03/2020-02-GUIDELINES-FOR-PROTECTED-GEOGRAPHICAL-INDICATION-Willamette-Valley.091718.add-092519.100819,030520.pdf

---

(1)  PB L 347 van 20.12.2013, blz. 671.