—

gezien het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU) en het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU),

—

gezien het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie,

—

gezien het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens (EVRM),

—

gezien de jurisprudentie van het Hof van Justitie van de Europese Unie en van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM),

—

gezien de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten (IVBPR), het Verdrag van de Verenigde Naties tegen corruptie, en het Verdrag betreffende de bescherming en de bevordering van de diversiteit van cultuuruitingen van de Unesco,

—

gezien de relevante resoluties van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, de Raad voor de mensenrechten van de Verenigde Naties en de verslagen van de speciale VN-rapporteur inzake de bevordering en bescherming van het recht op vrijheid van mening en meningsuiting, met name die van 23 april 2020 getiteld “Ziektepandemieën en de vrijheid van mening en meningsuiting”,

—

gezien de gezamenlijke verklaring getiteld “Vrijheid van meningsuiting en ‘nepnieuws’, desinformatie en propaganda”, die op 3 maart 2017 werd afgelegd door de speciale VN-rapporteur inzake de bevordering en bescherming van het recht op vrijheid van mening en meningsuiting, de vertegenwoordiger van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE) voor mediavrijheid, de speciale rapporteur van de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS) inzake vrijheid van meningsuiting, en de speciale rapporteur van de Afrikaanse Commissie voor de rechten van de mens en volken (ACHPR) inzake vrijheid van meningsuiting en toegang tot informatie,

—

gezien het actieplan van de VN inzake de veiligheid van journalisten en de kwestie van straffeloosheid,

—

gezien algemeen commentaar nr. 34 van het Comité voor de rechten van de mens van de VN over artikel 19 van het IVBPR (vrijheid van mening en vrijheid van meningsuiting),

—

gezien de Agenda 2030 voor duurzame ontwikkeling, die onder meer het bevorderen van vreedzame en inclusieve samenlevingen voor duurzame ontwikkeling als doelstelling heeft, onder meer door ervoor te zorgen dat informatie publiek toegankelijk is en door de grondrechten te beschermen,

—

gezien de inspanningen die zijn verricht door de Raad van Europa om de bescherming en de veiligheid van journalisten te bevorderen, waaronder Aanbeveling CM/Rec(2018)1 van het Comité van ministers aan de lidstaten over de pluriformiteit van de media en de transparantie van media-eigendom en de verklaring van het Comité van ministers over de financiële duurzaamheid van kwaliteitsjournalistiek in het digitale tijdperk, Aanbeveling CM/Rec(2016)4 van het Comité van ministers aan de lidstaten over de bescherming van de journalistiek en de veiligheid van journalisten en andere actoren in de media, en zijn jaarverslag 2020 getiteld “Hands off press freedom: Attacks on media in Europe must not become a new normal”,

—

gezien Resolutie nr. 2300 van de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa (PACE) van 1 oktober 2019 over het verbeteren van de bescherming van klokkenluiders in heel Europa,

—

gezien de gezamenlijke mededeling van de Commissie en de hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid van 10 juni 2020 getiteld “Desinformatie in verband met COVID-19 aanpakken: feiten onderscheiden van fictie” (JOIN(2020)0008),

—

gezien de mededeling van de Commissie van 29 januari 2020 over het werkprogramma van de Commissie voor 2020 (COM(2020)0027),

—

gezien de mededeling van de Commissie van 17 juli 2019 getiteld “Versterking van de rechtsstaat binnen de Unie: een blauwdruk voor actie” (COM(2019)0343),

—

gezien de strategie voor gendergelijkheid 2020-2025 van de Commissie,

—

gezien de mededeling van de Commissie van 26 april 2018 getiteld “Bestrijding van online-desinformatie: een Europese benadering” (COM(2018)0236),

—

gezien de praktijkcode betreffende desinformatie van de Commissie, waarover op 26 september 2018 overeenstemming is bereikt,

—

gezien de aanbeveling van de Commissie van 1 maart 2018 over maatregelen om illegale online-inhoud effectief te bestrijden (C(2018)1177),

—

gezien het actieplan van de Commissie tegen desinformatie van 5 december 2018,

—

gezien de gedragscode van de Commissie voor de bestrijding van illegale haatzaaiende uitlatingen op het internet, die in mei 2016 werd gepubliceerd, en de vierde beoordelingsronde daarvan, die heeft geleid tot het document “Factsheet — 4th monitoring round of the Code of Conduct” (Informatieblad — 4e beoordelingsronde van de gedragscode),

—

gezien Richtlijn (EU) 2019/1937 van het Europees Parlement en de Raad van 23 oktober 2019 inzake de bescherming van personen die inbreuken op het Unierecht melden (1),

—

gezien Richtlijn 2010/13/EU van het Europees Parlement en de Raad van 10 maart 2010 betreffende de coördinatie van bepaalde wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen in de lidstaten inzake het aanbieden van audiovisuele mediadiensten (“richtlijn audiovisuele mediadiensten”) (2) en Richtlijn (EU) 2018/1808 van het Europees Parlement en de Raad van 14 november 2018 tot wijziging van Richtlijn 2010/13/EU (3),

—

gezien het rapport van de Europese Groep van regelgevende instanties voor audiovisuele mediadiensten van 2020 getiteld “Disinformation: Assessment of the implementation of the Code of Practice” (Desinformatie: beoordeling van de toepassing van de gedragscode),

—

gezien de conclusies van de Raad van 25 mei 2020 over mediawijsheid in een voortdurend veranderende wereld,

—

gezien de conclusies van de Raad van 14 november 2018 over het versterken van Europese inhoud in de digitale economie, waarin het belang van media “en andere culturele en creatieve sectoren” die inhoud produceren wordt onderkend als “essentiële pijlers van de sociale en economische ontwikkeling van Europa”,

—

gezien Kaderbesluit 2008/913/JBZ van de Raad van 28 november 2008 betreffende de bestrijding van bepaalde vormen en uitingen van racisme en vreemdelingenhaat door middel van het strafrecht (4),

—

gezien de op 12 mei 2014 aangenomen EU-richtsnoeren over mensenrechten inzake vrijheid van meningsuiting online en offline, waarin artistieke vrijheid als inherente component van de vrijheid van meningsuiting en van mediavrijheid wordt erkend,

—

gezien de update van het speciaal verslag van de Europese Dienst voor extern optreden (EDEO) van 24 april 2020 getiteld “Short Assessment of Narratives and Disinformation around the COVID-19/Coronavirus Pandemic” (korte beoordeling van narratieven en desinformatie rondom de COVID-19-/Coronavirus-pandemie),

—

gezien de werkzaamheden van het Bureau van de Europese Unie voor de grondrechten (FRA),

—

gezien de resultaten van de World Press Freedom Index, die door Verslaggevers zonder grenzen wordt gepubliceerd, alsook die van de monitor voor de pluriformiteit van de media van het Centrum voor pluriformiteit van de media en mediavrijheid van het Europees Universitair Instituut,

—

gezien zijn resolutie van 17 april 2020 over gecoördineerde EU-maatregelen om de COVID-19-pandemie en de gevolgen ervan te bestrijden (5),

—

gezien zijn resolutie van 9 januari 2020 over hoorzittingen die plaatsvinden in het kader van artikel 7, lid 1, VEU met betrekking tot Polen en Hongarije (6),

—

gezien zijn resolutie van 18 december 2019 over openbare discriminatie en haatzaaiende uitlatingen ten aanzien van LGBTI-personen, zoals LGBTI-vrije zones (7),

—

gezien zijn resolutie van 18 december 2019 over de rechtsstaat in Malta, na de recente onthullingen over de moord op Daphne Caruana Galizia (8),

—

gezien zijn resolutie van 28 november 2019 over de toetreding van de EU tot het Verdrag van Istanbul en andere maatregelen ter bestrijding van gendergerelateerd geweld (9),

—

gezien zijn resolutie van 10 oktober 2019 over buitenlandse inmenging in verkiezingen en desinformatie in de nationale en Europese democratische processen (10),

—

gezien zijn resolutie van 19 september 2019 over het belang van Europese herinnering voor de toekomst van Europa (11),

—

gezien zijn resolutie van 28 maart 2019 over de stand van zaken ten aanzien van de rechtsstaat en de strijd tegen corruptie binnen de EU, in het bijzonder in Malta en Slowakije (12),

—

gezien zijn resolutie van 16 januari 2019 over de situatie van de grondrechten in de Europese Unie in 2017 (13),

—

gezien zijn resolutie van 17 april 2018 over gendergelijkheid in de mediasector in de EU (14),

—

gezien zijn resolutie van 11 september 2018 over maatregelen ter voorkoming en bestrijding van pesterijen en seksuele intimidatie op het werk, in de openbare ruimte en in het politieke leven in de EU (15),

—

gezien zijn resolutie van 14 november 2018 over de noodzaak van een omvattend EU-mechanisme voor de bescherming van democratie, de rechtsstaat en grondrechten (16),

—

gezien zijn resolutie van 25 oktober 2018 over het gebruik van gegevens van Facebook-gebruikers door Cambridge Analytica en de impact op de gegevensbescherming (17),

—

gezien zijn resolutie van 3 mei 2018 over pluriformiteit van de media en mediavrijheid in de Europese Unie (18),

—

gezien zijn resolutie van 19 april 2018 over de bescherming van onderzoeksjournalisten in Europa: de zaak van de Slowaakse journalist Ján Kuciak en Martina Kušnírová (19),

—

gezien zijn resolutie van 12 december 2017 over het verslag over het EU-burgerschap 2017: Versterking van de rechten van de burgers in een Unie van democratische verandering (20),

—

gezien zijn resolutie van 3 oktober 2017 over de strijd tegen cybercriminaliteit (21),

—

gezien zijn resolutie van 15 juni 2017 over onlineplatforms en de digitale eengemaakte markt (22),

—

gezien zijn resolutie van 14 maart 2017 over de gevolgen van big data voor de grondrechten: persoonlijke levenssfeer, gegevensbescherming, non-discriminatie, veiligheid en rechtshandhaving (23),

—

gezien zijn resolutie van 15 november 2017 over de rechtsstaat in Malta (24),

—

gezien zijn resolutie van 25 oktober 2016 met aanbevelingen aan de Commissie betreffende de instelling van een EU-mechanisme voor democratie, de rechtsstaat en grondrechten (25),

—

gezien zijn resolutie van 23 oktober 2013 over georganiseerde misdaad, corruptie en witwassen: aanbevelingen inzake de benodigde acties en initiatieven (26),

—

gezien de studie van de beleidsondersteunende afdeling Rechten van de Burger en Constitutionele Zaken van 28 februari 2019 getiteld “Desinformatie en propaganda — effect op de functionering van de rechtsstaat in de EU en haar lidstaten”,

—

gezien artikel 54 van zijn Reglement,

—

gezien het advies van de Commissie cultuur en onderwijs,

—

gezien het verslag van de Commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken (A9-0205/2020),

A.

overwegende dat mediavrijheid, pluriformiteit en onafhankelijkheid van de media, en de veiligheid van journalisten cruciale onderdelen vormen van het recht van vrije meningsuiting en informatie, en essentieel zijn voor het functioneren van de democratie binnen de EU en haar lidstaten; overwegende dat tot de belangrijke democratische taken van media het versterken van de transparantie en van de democratische verantwoordingsplicht behoren; overwegende dat de media een essentiële rol vervullen in een democratische samenleving, te weten als publieke waakhonden, terwijl ze tevens burgers voorzien van informatie en mondiger maken in die zin dat ze hun meer inzicht verschaffen in het actuele politieke en maatschappelijke landschap en hun bewuste deelname aan het democratische leven stimuleren;

B.

overwegende dat de crisis de aandacht heeft gevestigd op de essentiële rol die journalisten spelen door burgers te voorzien van betrouwbare en gecontroleerde informatie; overwegende dat derhalve meer inspanningen moeten worden geleverd om veilige en passende werkomstandigheden voor journalisten te waarborgen; overwegende dat bij de bestrijding van corruptie en wanbeheer in de EU bijzondere aandacht moet worden besteed aan onderzoeksjournalistiek;

C.

overwegende dat sommige lidstaten de mediavrijheid inperken door middel van economische maatregelen, bijvoorbeeld door overheidsreclames aan bepaalde mediakanalen te gunnen en zo de concurrentie te verstoren, en doordat zij de publieke media direct beheersen, teneinde redactionele beslissingen te beïnvloeden en zo regeringsgezinde loyaliteit af te dwingen; overwegende dat overheden wetten en regels moeten vaststellen die bijdragen aan de ontwikkeling van vrije, onafhankelijke en door pluralisme gekenmerkte media;

D.

overwegende dat alle lidstaten geacht worden zich te houden aan de waarden van artikel 2 VEU;

E.

overwegende dat toe-eigening van de media, het gebrek aan institutionele transparantie, haatzaaiende taal en desinformatie in toenemende mate voor politieke doeleinden worden misbruikt, als instrumenten om de maatschappelijke polarisatie te vergroten; overwegende dat het bestrijden van deze verschijnselen niet alleen relevant is voor het domein van de mensenrechten, maar ook een fundamentele factor is bij de verdediging van de rechtsstaat en de democratie in de EU;

F.

overwegende dat de COVID-19-pandemie volgens de World Press Freedom Index van 2020 de aandacht heeft gevestigd op vele andere crises die het recht op vrije berichtgeving en onafhankelijke, diverse en betrouwbare informatie bedreigen, en deze crises heeft versterkt; overwegende dat de index grote verschillen tussen afzonderlijke lidstaten aan het licht heeft gebracht, in die zin dat sommige zéér goed scoren en andere héél slecht, hetgeen geresulteerd heeft in een kloof van meer dan 100 plaatsen tussen de lidstaten die het best scoren en de lidstaten die het slechtst scoren; overwegende dat meerdere lidstaten het in de internationale persvrijheidrankings nu slechter doen dan een aantal jaren geleden;

G.

overwegende dat de mediavrijheid de afgelopen jaren is afgekalfd en dat de COVID-19-uitbraak dit weliswaar heeft verergerd, maar het belang van de media en van het recht op toegang tot betrouwbare informatie nu anderzijds wel duidelijk is geworden;

H.

overwegende dat uit het Digital News Report 2019 van het Reuters Institute blijkt dat het gemiddelde vertrouwen in het nieuws in het algemeen (wereldwijd) met 2 procentpunt is gedaald naar 42 % in vergelijking met 2018, en dat nog niet de helft (49 %) aangeeft dat ze vertrouwen hebben in de nieuwsmedia die ze zelf gebruiken; overwegende dat het vertrouwen in het nieuws dat via zoekopdrachten en sociale media wordt gevonden stabiel blijft, maar nog steeds heel laag is met 33, respectievelijk 23 procent;

I.

overwegende dat transparantie van media-eigendom een absolute voorwaarde is voor het waarborgen van de pluriformiteit van de media en van onafhankelijke journalistiek;

J.

overwegende dat journalisten en andere actoren in de media in de EU nog steeds geconfronteerd worden met geweld, bedreigingen, intimidatie, druk, (zelf)censuur, publieke vernedering of zelfs moordaanslagen vanwege het uitvoeren van hun taak van het beschermen van het algemeen belang; overwegende dat zich de afgelopen jaren het patroon aftekent dat journalisten steeds vaker het zwijgen wordt opgelegd door ze te intimideren en dat dit dringende maatregelen vereist om de essentiële rol van de onafhankelijke media bij het waarborgen van de beginselen van de rechtsstaat veilig te stellen; overwegende dat de moord op Daphne Caruana Galizia en Ján Kuciak twee diep tragische voorbeelden zijn van de ernst van de gevaren waaraan onderzoeksjournalisten worden blootgesteld wanneer ze corruptie aan de kaak stellen en de democratie en de rechtsstaat beschermen;

K.

overwegende dat de bedreigingen van de mediavrijheid onder andere bestaan uit intimidatie van en aanvallen op journalisten, het negeren van hun wettelijke bescherming, de toe-eigening van media of door politieke beweegredenen ingegeven acties in de mediasector;

L.

overwegende dat vrouwelijke journalisten met genderspecifiek geweld worden geconfronteerd, zoals seksuele en online-intimidatie; overwegende dat meer dan 70 % van de vrouwen die in de mediasector werken meerdere vormen van intimidatie of bedreigingen heeft ervaren, of meerdere keren online is aangevallen; overwegende dat alleen al in het afgelopen jaar 52 % van de vrouwen met dergelijk wangedrag geconfronteerd werd; overwegende dat online-intimidatie en beledigingen vaak een sterk seksueel karakter hebben en niets te maken heeft met hun werk, maar betrekking heeft op hun fysieke kenmerken, culturele achtergrond of privéleven; overwegende dat deze bedreigingen vrouwelijke journalisten tot zelfcensuur aanzetten en een verlammend effect hebben op de persvrijheid en de vrijheid van meningsuiting; overwegende dat onderzoek steeds weer aantoont dat vrouwen in de minderheid zijn in alle mediasectoren, met name in creatieve functies, en zwaar ondervertegenwoordigd zijn op de hogere besluitvormingsniveaus (27);

M.

overwegende dat in diverse lidstaten strategische rechtszaken tegen publieke inspraak een gangbare methode vormen om journalisten bang te maken zodat zij hun onderzoek naar corruptie en andere zaken van algemeen belang staken;

N.

overwegende dat er niet alleen sprake is van geweld tegen en van pesterijen en intimidatie van journalisten, maar dat de daders van deze misdrijven ook bijna nooit worden vervolgd en dat straffeloosheid verlammend werkt; overwegende dat de OVSE meldt dat straffeloosheid de norm is, aangezien minder dan 15 % van de moorden op journalisten binnen OVSE-gebied wordt opgelost;

O.

overwegende dat het recht van journalisten om verslag uit te brengen en onderzoek te doen verder aangescherpt en effectiever beschermd moet worden;

P.

overwegende dat het versterken van de mediavrijheid alleen mogelijk is indien we de beschikking hebben over geloofwaardige en gedetailleerde informatie over de omvang en de aard van de uitdagingen in de lidstaten en in de hele EU, waaronder over gevallen van inbreuk op de beginselen van de onafhankelijke media of van aantasting van de grondrechten van journalisten;

Q.

overwegende dat artistieke vrijheid onlosmakelijk deel uitmaakt van de vrijheid van meningsuiting en van essentieel belang is voor de culturele diversiteit en democratische gezondheid van Europa; overwegende dat aanvallen op de artistieke vrijheid hand over hand toenemen, maar onzichtbaar blijven;

R.

overwegende dat de mondiale COVID-19-crisis verwoestende sociale en economische gevolgen heeft voor de mediasector; overwegende dat de mediakanalen melding maken van sterk teruglopende reclame-inkomsten; overwegende dat duizenden mediawerkers reeds hun baan hebben verloren of het risico lopen tijdelijk of permanent werkloos te worden; overwegende dat dit vooral geldt vooral freelance journalisten en mediawerkers, waarvan het aantal in de hele EU steeds groter wordt en die nu reeds een aanzienlijk deel van alle journalisten en mediawerkers in Europa uitmaken; overwegende dat dit het ernstige risico met zich meebrengt dat informatie nog verder geconcentreerd raakt in de handen van enkelen en dat de verspreiding van vrije en onafhankelijke informatie wordt belemmerd; overwegende dat de financiële duurzaamheid van banen en de financiële onafhankelijkheid cruciale bestanddelen van de persvrijheid vormen;

S.

overwegende dat de inkomsten van digitale reclameboodschappen vaak bij actoren in derde landen terechtkomen en dat de inkomsten van de Europese media hard achter uithollen, waarmee de toekomst van traditionele, met reclame-inkomsten gefinancierde media-ondernemingen, zoals tv-zenders, kranten en tijdschriften, op het spel komt te staan;

T.

overwegende dat in sommige lidstaten de verlening van staatssteun aan de media niet transparant verloopt, hetgeen de onafhankelijkheid en de geloofwaardigheid daarvan ernstig in gevaar brengt;

U.

overwegende dat het bedrijfsmodel van socialemediaplatforms, dat op reclame volgens het microtargeting-principe gestoeld is, een rol speelt bij de verspreiding en uitvergroting van haatzaaiende taal die tot discriminatie en geweld aanzet, en bij het bevorderen van radicalisering die tot gewelddadig extremisme leidt, onder meer door de verspreiding van illegale inhoud; overwegende dat het bestrijden van alle vormen van intolerantie onlosmakelijk deel uitmaakt van de bescherming van de mensenrechten zoals opgebouwd in de jurisprudentie van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens;

V.

overwegende dat de COVID-19-pandemie tot de stigmatisering — waaronder door de media — van bepaalde zeer kwetsbare groepen heeft geleid, en dat de polarisatie van de Europese samenleving en de verspreiding van haatdragende taal daarbij werden aangewakkerd;

W.

overwegende dat het verschijnsel cybergeweld (met inbegrip van haatdragende taal online, cyberstalking en intimidatie online) om zich heen grijpt; overwegende dat vrouwen met een openbare rol, zoals politici, journalisten en activisten die zich sterk maken voor de rechten van vrouwen en seksuele minderheden, steeds vaker het mikpunt van cyberpesten en onlinegeweld zijn;

X.

overwegende dat de autoriteiten in iedere lidstaat op grond van de richtlijn audiovisuele mediadiensten verplicht zijn ervoor te zorgen dat audiovisuele mediadiensten en videoplatforms maatregelen treffen om het grote publiek te beschermen tegen programma’s, video’s van gebruikers en audiovisuele commerciële boodschappen die op grond van één of meer van de redenen als vermeld in artikel 21 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie aanzetten tot geweld of haat jegens een groep personen of een lid van een groep; overwegende dat de richtlijn audiovisuele mediadiensten de lidstaten verplicht om de onafhankelijkheid van regelgevende instanties voor de media te waarborgen;

Y.

overwegende dat de verspreiding van onjuiste informatie en desinformatie, net als onevenredige maatregelen om dit op digitale platforms tegen te gaan, een bedreiging voor het recht op informatie, de democratische dialoog en de onafhankelijkheid van de media vormen, en de noodzaak van kwalitatief hoogwaardige traditionele media hebben vergroot; overwegende dat data-analyses en algoritmen een steeds grotere impact hebben op de informatie waarover burgers kunnen beschikken;

Z.

overwegende dat de grootschalige verspreiding van informatie uit verschillende moeilijk controleerbare bronnen, in combinatie met de steeds groter wordende rol van de sociale media en berichtenplatforms, negatieve gevolgen heeft voor de grondrechten van de burgers van de EU; overwegende dat de COVID-19-pandemie de impact van desinformatie online in een stroomversnelling heeft gebracht, soms met ernstige gevolgen voor de volksgezondheid, en eens te meer duidelijk heeft gemaakt hoe belangrijk vrije en onafhankelijke informatie is voor het beschermen van de grondrechten van burgers; overwegende dat het ontbreken van een gecoördineerde communicatiestrategie op Europees niveau een golf aan desinformatie over de pandemie heeft bevorderd, vooral op de sociale en berichtenplatforms;

AA.

overwegende dat desinformatie en onjuiste informatie in verband met COVID-19 paniek en maatschappelijke ontevredenheid hebben veroorzaakt en moeten worden aangepakt; overwegende dat maatregelen voor de bestrijding van desinformatie en onjuiste informatie niet mogen worden gebruikt als excuus voor het invoeren van onevenredige beperkingen van de persvrijheid, het ondermijnen van de pluriformiteit van de media, en het in gevaar brengen van de veiligheid van journalisten; overwegende dat berichten erop wijzen dat zowel in lidstaten, als in naburige regio’s gecoördineerde campagnes zijn gevoerd gericht op het verspreiden van onjuiste gezondheidsinformatie en desinformatie over de EU en haar partners; overwegende dat de Commissie dit verschijnsel aan de orde heeft gesteld in haar recente gezamenlijke mededeling over het aanpakken van desinformatie in verband met COVID-19; overwegende dat sommige regeringen noodwetten hebben uitgevaardigd, en dat een aantal beperkingen weliswaar van tijdelijke aard is, maar dat het gevaar bestaat dat andere beperkingen tot ver na het einde van de gezondheidscrisis zullen worden verlengd; overwegende dat pluriformiteit van informatiebronnen, verantwoordingsplicht en institutionele transparantie een primaire verdedigingslinie tegen desinformatie vormen;

AB.

overwegende dat werkelijk onafhankelijke en voldoende gefinancierde publieke media die op diverse platforms actief zijn een conditio sine qua non vormen voor een goed werkende democratie in de EU;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

45.

46.

47.

48.

49.

50.

51.