This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62020TN0695
Case T-695/20: Action brought on 18 November 2020 — OG v EIB
Υπόθεση T-695/20: Προσφυγή-αγωγή της 18ης Νοεμβρίου 2020 — OG κατά ΕΤΕπ
Υπόθεση T-695/20: Προσφυγή-αγωγή της 18ης Νοεμβρίου 2020 — OG κατά ΕΤΕπ
ΕΕ C 35 της 1.2.2021, p. 53–54
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
1.2.2021 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 35/53 |
Προσφυγή-αγωγή της 18ης Νοεμβρίου 2020 — OG κατά ΕΤΕπ
(Υπόθεση T-695/20)
(2021/C 35/71)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα-ενάγουσα: OG (εκπρόσωποι: L. Levi και M. Vandenbussche, δικηγόροι)
Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων
Αιτήματα
Η προσφεύγουσα-ενάγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
|
— |
να κρίνει την παρούσα προσφυγή-αγωγή παραδεκτή και βάσιμη· |
κατά συνέπεια,
|
— |
να υποχρεώσει την ΕΤΕπ στην καταβολή 16 μηνών μισθού και 6 μηνών αποζημιώσεως απολύσεως, ήτοι ποσού 317 668 ευρώ κατά τον χρόνο υποβολής του αρχικού αιτήματος αποζημιώσεως της 23ης Οκτωβρίου 2019, το οποίο ποσό πρέπει να επικαιροποιηθεί κατά το χρονικό σημείο καταβολής· |
|
— |
να υποχρεώσει την ΕΤΕπ σε ικανοποίηση της ηθικής βλάβης η οποία υπολογίζεται κατά δίκαιη και εύλογη κρίση σε 50 000 ευρώ· |
|
— |
εφόσον κρίνεται αναγκαίο, να ακυρώσει την απόφαση περί απορρίψεως του αιτήματος αποζημιώσεως με ημερομηνία 9 Μαρτίου, η οποία ελήφθη στις 10 Μαρτίου 2020· |
|
— |
εφόσον κρίνεται αναγκαίο, να ακυρώσει την απόφαση περί σιωπηρής απορρίψεως της ιεραρχικής προσφυγής, η οποία εκδόθηκε στις 8 Αυγούστου 2020· |
|
— |
να διατάξει, ως μέτρο οργάνωσης της διαδικασίας, την πρόσβαση στην έκθεση SSTL· |
|
— |
να καταδικάσει την καθής-εναγομένη στο σύνολο των δικαστικών εξόδων. |
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής με αίτημα την αναγνώριση της ευθύνης της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ), λόγω μιας σειράς γεγονότων, τα οποία λαμβανόμενα υπόψη μεμονωμένα ή από κοινού, καταδεικνύουν παράνομη συμπεριφορά της ΕΤΕπ η οποία είχε ως συνέπεια να της προξενήσει βλάβη και ασθένεια, η προσφεύγουσα-ενάγουσα προβάλλει έναν και μοναδικό λόγο ο οποίος στηρίζεται σε παράβαση εκ μέρους της ΕΤΕπ του καθήκοντος μέριμνας, χρηστής διαχειρίσεως και διαφάνειας και, γενικότερα, σε παράβαση του γενικού καθήκοντος επιμέλειας και φροντίδας που υπέχει κάθε εργοδότης.
Εν προκειμένω, η προσφεύγουσα-ενάγουσα υποστηρίζει ότι, αν η ΕΤΕπ είχε λάβει κανονικά τα απαραίτητα μέτρα ασφάλειας στα κτίριά της, η τραγική αυτοκτονία ενός ασκούμενου δεν θα είχε λάβει χώρα. Υποστηρίζει, επίσης, ότι αν η ΕΤΕπ είχε αναλάβει τις ευθύνες της σε σχέση με αυτή την αυτοκτονία και είχε τηρήσει σε σχέση με τους υπαλλήλους της, ιδίως εκείνους, όπως η προσφεύγουσα-ενάγουσα, οι οποίοι είχαν επηρεαστεί από την αυτοκτονία αυτή, τις υποχρεώσεις της περί διαφάνειας, υποστήριξης και βοήθειας, η προσφεύγουσα-ενάγουσα δεν θα ήταν σήμερα μια υπάλληλος η οποία πάσχει από ανικανότητα και αναπηρία και της οποίας η σταδιοδρομία και η αναγνώριση των προσόντων της δεν υφίστανται πλέον στα μάτια του εργοδότη τον οποίο, ωστόσο, είχε υπηρετήσει πιστά.
Η προσφεύγουσα-ενάγουσα υποστηρίζει ότι τα γεγονότα δείχνουν, επίσης, ότι η ΕΤΕπ, όχι μόνο δεν συμπεριφέρθηκε ως υπεύθυνος και προστατευτικός εργοδότης, αλλά ακολούθησε μια πολιτική δυσφήμισης και απαξίωσης της προσφεύγουσας-ενάγουσας μετά το περιστατικό της αυτοκτονίας της ασκούμενης της, η οποία οδήγησε στη σωματική και ψυχολογική της κατάρρευση. Η προσφεύγουσα-ενάγουσα θεωρεί ότι μετά από 30 χρόνια υποδειγματικής σταδιοδρομίας αντιμετωπίστηκε ως μέτρια και ανέντιμη υπάλληλος.