—

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 14ης Ιουνίου 2016 στην υπόθεση T-789/14 και να ακυρώσει την απόφαση του τέταρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 29ης Σεπτεμβρίου 2014 στις υποθέσεις R 1182/2013-4 και R 1245/2013-4·

—

επικουρικώς, να αναιρέσει την εν λόγω απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον αυτού·

—

να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με την προκειμένη αίτηση αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε επανειλημμένως τη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ) και τον κανονισμό περί σημάτων (1).

2.

Κατ’ αρχάς η αναιρεσείουσα προβάλλει παραβίαση της αρχής της δίκαιης δίκης κατά το άρθρο 6, παράγραφος 1, ΣΕΕ σε συνδυασμό με το άρθρο 47, παράγραφος 2, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη στοιχεία τα οποία υποβλήθηκαν στο πλαίσιο του δικογράφου της προσφυγής. Τα στοιχεία αυτά συμπλήρωναν απλώς τα ήδη προβληθέντα πραγματικά και νομικά στοιχεία. Ακόμη, το Γενικό Δικαστήριο δεν αιτιολόγησε τη μη συνεκτίμηση των εν λόγω στοιχείων, παρά μόνον περιορίσθηκε σε μια τυπική διατύπωση η οποία προέρχεται από άλλη απόφαση και δεν αρμόζει στην προκειμένη περίπτωση.

3.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, το Γενικό Δικαστήριο προσέβαλε το δικαίωμα της αναιρεσείουσας σε δίκαιη δίκη το οποίο κατοχυρώνεται στο άρθρο 6, παράγραφος 1, ΣΕΕ σε συνδυασμό με το άρθρο 47, παράγραφος 2, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.

4.

Περαιτέρω, η αναιρεσείουσα προβάλλει παράβαση του άρθρου 15, παράγραφος 1, του κανονισμού περί σημάτων λόγω παραμορφώσεως των πραγματικών περιστατικών. Το Γενικό Δικαστήριο στηρίζει την απόφασή του, μεταξύ άλλων, στο ότι ορισμένα προϊόντα δήθεν δεν μνημονεύονται στα υποβληθέντα αποδεικτικά έγγραφα περί της χρήσεως. Στην πραγματικότητα, τα προϊόντα αυτά μνημονεύονται στα αποδεικτικά έγγραφα περί της χρήσεως.

5.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, το Γενικό Δικαστήριο παραμόρφωσε την πραγματική βάση της διαδικασίας και παρέβη συνεπώς το άρθρο 15, παράγραφος 1, του κανονισμού περί σημάτων.

6.

Επιπλέον, η αναιρεσείουσα προβάλλει παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 3, του κανονισμού περί σημάτων. Το Γενικό Δικαστήριο αιτιολογεί την απόφασή του με το σκεπτικό ότι το σήμα Meissen® συνιστά ένδειξη γεωγραφικής προελεύσεως. Το σήμα Meissen® καταχωρίσθηκε από το EUIPO δυνάμει του άρθρου 7, παράγραφος 3, του κανονισμού περί σημάτων λόγω του διακριτικού χαρακτήρα που είχε αποκτήσει. Το EUIPO διαπίστωσε επομένως κατά τρόπο απρόσβλητο ότι το σήμα Meissen® δεν συνιστά ένδειξη γεωγραφικής αλλά εμπορικής προελεύσεως.

7.

Με την καταχώριση του σήματος Meissen® λόγω του διακριτικού χαρακτήρα που είχε αποκτήσει, το EUIPO παρέσχε προστασία στο εν λόγω σήμα δυνάμει του άρθρου 7, παράγραφος 3, του κανονισμού περί σημάτων. Το Γενικό Δικαστήριο χαρακτηρίζει το σήμα Meissen® ως απλή ένδειξη γεωγραφικής προελεύσεως. Ως εκ τούτου, το Γενικό Δικαστήριο αίρει στην πράξη την προστασία του σήματος Meissen®.

8.

Η αναιρεσείουσα προβάλλει, επίσης, παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού περί σημάτων. Το Γενικό Δικαστήριο δεν δέχεται ότι υφίσταται προστασία της φήμης βάσει του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού περί σημάτων, με το αιτιολογικό ότι δεν υφίσταται ομοιότητα μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων προϊόντων και υπηρεσιών. Κατά το ρητό γράμμα του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού περί σημάτων, δεν είναι αναγκαία η ομοιότητα μεταξύ των προϊόντων και υπηρεσιών. Με την απόφασή του επομένως το Γενικό Δικαστήριο αντιστρέφει το νόημα του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού περί σημάτων.