EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62017CA0175
Case C-175/17: Judgment of the Court (Fourth Chamber) of 26 September 2018 (request for a preliminary ruling from the Raad van State — Netherlands) — X v Belastingdienst/Toeslagen (Reference for a preliminary ruling — Common policy on asylum and subsidiary protection — Directive 2005/85/EC — Article 39 — Directive 2008/115/EC — Article 13 — Charter of Fundamental Rights of the European Union — Article 18, Article 19(2) and Article 47 — Right to an effective remedy — Principle of non-refoulement — Decision rejecting an application for asylum and imposing an obligation to return — National legislation providing for a second level of jurisdiction — Automatic suspensory effect limited to the action at first instance)
Υπόθεση C-175/17: Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 26ης Σεπτεμβρίου 2018 [αίτηση του Raad van State (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — X κατά Belastingdienst/Toeslagen (Προδικαστική παραπομπή — Κοινή πολιτική ασύλου και επικουρικής προστασίας — Οδηγία 2005/85/ΕΚ — Άρθρο 39 — Οδηγία 2008/115/ΕΚ — Άρθρο 13 — Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Άρθρο 18, άρθρο 19, παράγραφος 2, και άρθρο 47 — Δικαίωμα πραγματικής προσφυγής — Αρχή της μη επαναπροώθησης — Απόφαση με την οποία απορρίπτεται αίτηση διεθνούς προστασίας και επιβάλλεται υποχρέωση επιστροφής — Εθνική νομοθεσία που προβλέπει δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας — Αναγνώριση αυτοδίκαιου ανασταλτικού αποτελέσματος μόνο στην προσφυγή ενώπιον του πρώτου βαθμού δικαιοδοσίας)
Υπόθεση C-175/17: Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 26ης Σεπτεμβρίου 2018 [αίτηση του Raad van State (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — X κατά Belastingdienst/Toeslagen (Προδικαστική παραπομπή — Κοινή πολιτική ασύλου και επικουρικής προστασίας — Οδηγία 2005/85/ΕΚ — Άρθρο 39 — Οδηγία 2008/115/ΕΚ — Άρθρο 13 — Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Άρθρο 18, άρθρο 19, παράγραφος 2, και άρθρο 47 — Δικαίωμα πραγματικής προσφυγής — Αρχή της μη επαναπροώθησης — Απόφαση με την οποία απορρίπτεται αίτηση διεθνούς προστασίας και επιβάλλεται υποχρέωση επιστροφής — Εθνική νομοθεσία που προβλέπει δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας — Αναγνώριση αυτοδίκαιου ανασταλτικού αποτελέσματος μόνο στην προσφυγή ενώπιον του πρώτου βαθμού δικαιοδοσίας)
ΕΕ C 408 της 12.11.2018, p. 19–20
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
12.11.2018 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 408/19 |
Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 26ης Σεπτεμβρίου 2018 [αίτηση του Raad van State (Κάτω Χώρες) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — X κατά Belastingdienst/Toeslagen
(Υπόθεση C-175/17) (1)
((Προδικαστική παραπομπή - Κοινή πολιτική ασύλου και επικουρικής προστασίας - Οδηγία 2005/85/ΕΚ - Άρθρο 39 - Οδηγία 2008/115/ΕΚ - Άρθρο 13 - Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Άρθρο 18, άρθρο 19, παράγραφος 2, και άρθρο 47 - Δικαίωμα πραγματικής προσφυγής - Αρχή της μη επαναπροώθησης - Απόφαση με την οποία απορρίπτεται αίτηση διεθνούς προστασίας και επιβάλλεται υποχρέωση επιστροφής - Εθνική νομοθεσία που προβλέπει δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας - Αναγνώριση αυτοδίκαιου ανασταλτικού αποτελέσματος μόνο στην προσφυγή ενώπιον του πρώτου βαθμού δικαιοδοσίας))
(2018/C 408/23)
Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική
Αιτούν δικαστήριο
Raad van State
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
X
κατά
Belastingdienst/Toeslagen
Διατακτικό
Το άρθρο 39 της οδηγίας 2005/85/ΕΚ του Συμβουλίου, της 1ης Δεκεμβρίου 2005, σχετικά με τις ελάχιστες προδιαγραφές για τις διαδικασίες με τις οποίες τα κράτη μέλη χορηγούν και ανακαλούν το καθεστώς του πρόσφυγα, και το άρθρο 13 της οδηγίας 2008/115/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2008, σχετικά με τους κοινούς κανόνες και διαδικασίες στα κράτη μέλη για την επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών, σε συνδυασμό τόσο με το άρθρο 18 και το άρθρο 19, παράγραφος 2, όσο και με το άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν την έννοια ότι επιτρέπουν εθνική νομοθεσία που, ενώ προβλέπει ότι χωρεί έφεση κατά πρωτόδικης απόφασης με την οποία επικυρώνεται απορριπτική διοικητική απόφαση επί αίτησης διεθνούς προστασίας και επιβάλλεται υποχρέωση επιστροφής, δεν προσδίδει αυτοδίκαιο ανασταλτικό αποτέλεσμα στο ένδικο αυτό μέσο, ακόμη και σε περίπτωση που ο ενδιαφερόμενος επικαλείται σοβαρό κίνδυνο παραβίασης της αρχής της μη επαναπροώθησης.