—

Έχουν τα άρθρα 4, παράγραφος 1, και 20, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1215/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2012, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (1), την έννοια ότι, σε περίπτωση που εργαζόμενος επικαλείται, έναντι εταιρίας εδρεύουσας σε κράτος μέλος και εναχθείσας από τον τελευταίο ενώπιον δικαστηρίου του κράτους αυτού, σχέση εργασίας του με δύο εταιρίες ως από κοινού εργοδότες, ενώ τον προσέλαβε η άλλη εταιρία, το δικαστήριο αυτό δεν υποχρεούται, προς θεμελίωση της δικαιοδοσίας του επί διαφορών σχετικά με αιτήματα που στρέφονται κατά των δύο ως άνω εταιριών, να έχει εκ των προτέρων αποφανθεί σχετικά με την ύπαρξη σχέσης εργασίας με δύο από κοινού εργοδότες;

—

Έχουν τα ίδια άρθρα την έννοια ότι, σε μια τέτοια περίπτωση, η αυτοτέλεια των κανόνων ειδικής δωσιδικίας στον τομέα των ατομικών συμβάσεων εργασίας δεν εμποδίζει την εφαρμογή του γενικού κανόνα της διεθνούς δικαιοδοσίας των δικαστηρίων του κράτους μέλους κατοικίας του εναγομένου ο οποίος προβλέπεται στο άρθρο 4, παράγραφος 1, του κανονισμού 1215/2012;