30.8.2008   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 223/26

1)

Μήπως η αποβλέπουσα στο καναλιζάρισμα της επιθυμίας για τυχερά παιχνίδια περιοριστική εθνική πολιτική σχετικά με τα τυχερά παιχνίδια, η οποία πραγματικά συμβάλλει στο να επιτευχθούν οι σκοποί της σχετικής εθνικής ρυθμίσεως, δηλαδή η χαλιναγώγηση της εξαρτήσεως από τον τζόγο και η καταπολέμηση της απάτης, καθόσον χάρη στη νομοθετικά ρυθμισμένη προσφορά τυχερών παιχνιδιών ο τζόγος εξακολουθεί να έχει (πολύ) μικρότερη έκταση απ' ό,τι θα είχε χωρίς το εθνικό ρυθμιστικό σύστημα, πληροί τη διατυπωμένη στη νομολογία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, και ειδικότερα στην απόφαση της 6ης Νοεμβρίου 2003, C-243/01, Gambelli (Συλλογή 2003, σ. I-13031), προϋπόθεση να περιορίζει με συνεπή και συστηματικό τρόπο τις δραστηριότητες σχετικά με στοιχήματα, ακόμη και αν επιτρέπεται στον/στους κάτοχο/κατόχους άδειας να καθιστά/καθιστούν ελκυστική την από μέρους του/τους προσφορά τυχερών παιχνιδιών εισάγοντας νέα παιχνίδια, φέρνοντας με διαφήμιση την προσφορά αυτή στην προσοχή του ευρέος κοινού και έτσι κρατώντας τούς (δυνητικούς) παίκτες μακριά από την παράνομη προσφορά τυχερών παιχνιδιών (πρβ. την απόφαση του Δικαστηρίου της 6ης Μαρτίου 2007, C-338/04, C-359/04 και C-360/04, Placanica, Συλλογή 2007, σ. Ι-1891, σκέψη 55 προς το τέλος);

2α)

Μήπως ο εθνικός δικαστής, αν γίνει δεκτό ότι μια εθνική ρύθμιση για τυχερά παιχνίδια είναι συμβατή με το άρθρο 49 ΕΚ, οφείλει κατά την εφαρμογή της ρυθμίσεως αυτής σε μια συγκεκριμένη περίπτωση πάντα να εξετάσει αν από μόνο του και αυτό καθ' εαυτό το μέτρο που πρέπει να ληφθεί, όπως μια διαταγή να καταστεί, μέσω διαθεσίμου προς τούτο λογισμικού, ένας ιστότοπος μη προσβάσιμος από τους κατοίκους του σχετικού κράτους μέλους όσον αφορά τη συμμετοχή στα τυχερά παιχνίδια που προσφέρονται μέσω του ιστοτόπου αυτού, πληροί υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες της υποθέσεως την προϋπόθεση να στοιχεί πραγματικά με τους σκοπούς που προβάλλονται για τη δικαιολόγηση της εθνικής ρυθμίσεως και αν ο περιορισμός της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών ο οποίος απορρέει από τη ρύθμιση αυτή και από την εφαρμογή της δεν είναι, λαμβανομένων υπόψη των σκοπών αυτών, δυσανάλογος;

2β)

Έχει σημασία για την απάντηση στο ερώτημα 2α το αν το μέτρο που πρέπει να ληφθεί δεν ζητείται και δεν επιβάλλεται στο πλαίσιο της διατηρήσεως του εθνικού καθεστώτος από τις δημόσιες αρχές, αλλά στο πλαίσιο πολιτικής δίκης, όπου ένας οργανωτής τυχερών παιχνιδιών που ενεργεί με την απαιτούμενη άδεια ζητεί να διαταχθεί το μέτρο αυτό βάσει μιας κατά το αστικό δίκαιο αδικοπραξίας που διαπράχθηκε εις βάρος του και που συνίσταται στο ότι ο αντίδικος παρέβη τη σχετική εθνική ρύθμιση αποκτώντας ένα αθέμιτο πλεονέκτημα εις βάρος του διαδίκου ο οποίος ενεργεί με την απαιτούμενη άδεια;

3)

Πρέπει το άρθρο 49 ΕΚ να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η εφαρμογή του άρθρου αυτού έχει ως συνέπεια ότι η αρμόδια αρχή ενός κράτους μέλους δεν δύναται, βάσει του ισχύοντος σε αυτό το κράτος μέλος κλειστού συστήματος αδειοδοτήσεως για την προσφορά υπηρεσιών σχετικά με τυχερά παιχνίδια, να απαγορεύσει σε ένα πρόσωπο που παρέχει υπηρεσίες, στο οποίο έχει χορηγηθεί εντός άλλου κράτους μέλους άδεια παροχής των υπηρεσιών αυτών μέσω διαδικτύου, να προσφέρει τις υπηρεσίες αυτές μέσω διαδικτύου και εντός του πρώτου κράτους μέλους;