Access to European Union law
<a href="https://eur-lex.europa.eu/content/help/eurlex-content/experimental-features.html" target="_blank">More about the experimental features corner</a>
Choose the experimental features you want to try
EUR-Lex
Access to European Union law

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

You are here
Use quotation marks to search for an "exact phrase". Append an asterisk (*) to a search term to find variations of it (transp*, 32019R*). Use a question mark (?) instead of a single character in your search term to find variations of it (ca?e finds case, cane, care).
Search tips
Need more search options? Use the Advanced search

Document 62015TN0591

    Sprawa T-591/15: Skarga wniesiona w dniu 13 października 2015 r. – Transavia Airlines/Komisja

    Dz.U. C 398 z 30.11.2015, p. 74–76 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    30.11.2015   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 398/74

    Skarga wniesiona w dniu 13 października 2015 r. – Transavia Airlines/Komisja

    (Sprawa T-591/15)

    (2015/C 398/87)

    Język postępowania: niderlandzki

    Strony

    Strona skarżąca: Transavia Airlines (Schiphol, Niderlandy) (przedstawiciele: R. Elkerbout i M. R. Baneke, Rechtsanwälte)

    Strona pozwana: Komisja Europejska

    Żądania

    Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

    —

    stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 3 i (w zakresie dotyczącym art. 1 ust. 3) art. 3, 4 i 5 decyzji Komisji Europejskiej;

    —

    obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

    Zarzuty i główne argumenty

    Skarżąca wnosi o częściowe stwierdzenie nieważności decyzji Komisji (UE) 2015/1227 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie pomocy państwa SA.22614 (C 53/07) wdrożonej przez Francję na rzecz Izby Handlowo-Przemysłowej w Pau-Béarn, Ryanair, Airport Marketing Services i Transavia [notyfikowana jako dokument nr C(2014) 5085] (Dz.U. 2015, L 201, s.109).

    Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

    1.

    Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia zasady dobrej administracji zgodnie z art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i prawa do obrony

    —

    Skarżąca przed wydaniem zaskarżonej decyzji nie miała żadnej możliwości przedstawienia swojego stanowiska.

    —

    Komisja nie miała prawa oddalić wniosku skarżącej z dnia 25 sierpnia 2015 r. o dostęp do niektórych dokumentów.

    2.

    Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE, ponieważ utrzymywana pomoc państwa została niesłusznie przypisana państwu francuskiemu.

    —

    Komisja błędnie uznała Izbę Handlowo-Przemysłowej w Pau-Béarn za organ administracji.

    —

    Komisja sama sobie zaprzecza przy ocenie charakteru „Izby Handlowo-Przemysłowej w Pau-Béarn”.

    3.

    Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE, ponieważ błędnie zostało zastosowane kryterium podmiotu gospodarczego działającego na zasadach wolnorynkowych.

    —

    Komisja niedostatecznie uzasadniła, dlaczego sięgnęła po kryterium rentowności zamiast dokonać porównania z ceną rynkową.

    —

    Komisja błędnie zastosowała kryterium rentowności, w ten sposób że nie wzięła pod uwagę powodów skłaniających lotnisko w Pau do zawarcia porozumienia ze skarżącą, zastosowała zbyt krótki okres i nie przedstawiła w jasny sposób, jakie uwzględniła dochody i przywileje dla lotniska w Pau.

    4.

    Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE, ponieważ niesłusznie stwierdzono, że utrzymywana korzyść gospodarcza ma charakter selektywny.

    5.

    Zarzut piąty dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE, ponieważ nie zostało zbadane, czy utrzymywane korzyści gospodarcze miałyby rzeczywiście również negatywne skutki dla konkurencji.

    6.

    Zarzut szósty dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE i art. 108 ust. 2 TFUE, ponieważ Komisja popełniła błąd w ocenie i dokonała błędnej wykładni w ten sposób, że stwierdziła, iż przyznana skarżącej pomoc państwa odpowiadała skumulowanym stratom lotniska w Pau w okresie 2006-2009, pomimo że właściwie miała ona obowiązek zbadania, jaka korzyść została przyznana skarżącej.
    Top