Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 20 maja 2015 r. w sprawie T-456/10 Timab Industries i CFPR/Komisja, wniesione w dniu 27 lipca 2015 r. przez Timab Industries i Cie financière et de participations Roullier (CFPR)

(Sprawa C-411/15 P)

(2015/C 320/27)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszące odwołanie: Timab Industries i Cie financière et de participations Roullier (CFPR) (przedstawiciel: N. Lenoir, avocate)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszących odwołanie

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszące odwołanie podnoszą pięć zarzutów zmierzających do uchylenia zaskarżonego wyroku.

W pierwszej kolejności wnoszące odwołanie twierdzą, że Sąd naruszył zasady dotyczące ciężaru dowodu oraz prawo do obrony, uznając, że zadaniem skarżących było udowodnienie w trakcie postępowania ugodowego, że nie uczestniczyły one w kartelu przed rokiem 1993.

W drugiej kolejności podnoszą one, że Sąd naruszył ich prawo do nieoskarżania samego siebie oraz prawo do obrony. Według nich Sąd nie wykonał swego nieograniczonego prawa orzekania, rezygnując z przeprowadzenia kontroli obowiązku dowodowego Komisji w odniesieniu do domniemanych „oświadczeń” skarżących, co miało znaczący wpływ na ustalenie wysokości grzywny.

W trzeciej kolejności wnoszące odwołanie podnoszą, że Sąd przekroczył zakres przysługującego mu nieograniczonego prawa orzekania, uznając za „nowe elementy” uznanie przez Komisję, po wycofaniu się skarżących z postepowania ugodowego, że nie uczestniczyły one w kartelu w latach 1978–1992, po to by móc uzasadnić wymierzenie znacznie większej grzywny za naruszenie, którego czas trwania był istotnie ograniczony.

W czwartej kolejności wnoszące odwołanie twierdzą, że Sąd naruszył swe nieograniczone prawo orzekania, przedstawił w wyroku wewnętrznie sprzeczne uzasadnienie, dopuścił się naruszeń prawa przy stosowaniu postępowania ugodowego oraz naruszył zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań i równego traktowania, zatwierdzając prawie całkowite uchylenie obniżek ze względu na współpracę przyznanych w trakcie postępowania ugodowego, w sytuacji gdy skarżące nie mogły racjonalnie spodziewać tak daleko idącej w skutkach decyzji.

W ostatniej kolejności wnoszące odwołanie zarzucają Sądowi, że naruszył on swe nieograniczone prawo orzekania, a także zasady równego traktowania oraz indywidualizacji kar.

Incydentalnie wnoszące odwołanie zwracają się w końcu do Trybunału o stwierdzenie, że Sąd zlekceważył prawo do sprawiedliwego procesu, naruszając art. 47 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i art. 6 ust. 1 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, ze względu na to, że czas trwania postępowania był nadmiernie długi.