1)

Czy art. 7 ust. 2 dyrektywy 94/19 (1) w związku z załącznikiem I pkt 12 do tej dyrektywy należy rozumieć i interpretować w ten sposób, że jeżeli państwo członkowskie wyłącza możliwość korzystania z gwarancji przez deponentów instytucji kredytowej posiadających wyemitowane przez nią papiery wartościowe (świadectwa depozytowe), wyłączenie to może zostać zastosowane jedynie w wypadkach gdy rzeczone świadectwa depozytowe posiadają wszystkie cechy instrumentu finansowego w rozumieniu dyrektywy 2004/39 (2) (z uwzględnieniem również innych aktów prawa Unii, przykładowo rozporządzenia nr 25/2009 Europejskiego Banku Centralnego) w tym zbywalność na rynku wtórnym?

2)

Czy jeżeli dane państwo członkowskie postanawia transponować dyrektywy 94/19 i 97/9 (3) do prawa krajowego w sposób taki, iż systemy ochrony deponentów i inwestorów są ustanowione w tym samym akcie ustawodawczym (ustawie), art. 7 ust. 2 dyrektywy 94/19 w związku z załącznikiem I pkt 12 do tej dyrektywy oraz art. 2 ust. 2 dyrektywy 97/9 należy, w świetle art. 2 ust. 3 dyrektywy 97/9, rozumieć i interpretować w ten sposób, że posiadacze świadectw depozytowych i obligacji nie mogą nie być objęci żadnym z systemów ochrony (gwarancji) dla celów rzeczonych dyrektyw?

3)

Czy w świetle okoliczności, iż zgodnie z przepisami krajowymi żaden z możliwych systemów ochrony przewidzianych w dyrektywach 94/19 i 97/19 nie ma zastosowania do posiadaczy świadectw depozytowych i obligacji wyemitowanych przez instytucję kredytową:

4)

Czy art. 2 ust 2 i art. 4 ust. 2 dyrektywy 97/9 (w związku z załącznikiem I do rzeczonej dyrektywy) należy rozumieć i interpretować w ten sposób, że przepisy te stoją na przeszkodzie uregulowaniom krajowym wedle których system rekompensat dla inwestorów nie ma zastosowania do inwestorów posiadających papiery wartościowe wyemitowane przez instytucję kredytową z uwagi na rodzaj instrumentów finansowych (papiery wartościowe) i ze względu na okoliczność, że ubezpieczony podmiot (instytucja kredytowa) nie przeniósł ani nie wykorzystał środków finansowych lub papierów wartościowych inwestorów bez ich zgody? Czy w ramach interpretacji wspomnianych przepisów dyrektywy 97/9 w zakresie ochrony inwestorów znaczenie ma okoliczność, że instytucja kredytowa, która wyemitowała papiery wartościowe — emitent jest jednocześnie podmiotem przechowującym te instrumenty finansowe (pośrednikiem) i że zainwestowane środki finansowe nie są wyodrębnione względem innych środków finansowych jakimi dysponuje instytucja kredytowa?