Skarga wniesiona w dniu 4 maja 2011 r. — Lidl Stiftung przeciwko OHIM — Lactimilk (BELLRAM)

(Sprawa T-237/11)

2011/C 204/46

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Lidl Stiftung & Co. KG (Neckarsulm, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat T. Träger)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Lactimilk, SA (Madryt, Hiszpania)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: oznaczenie słowne „BELLRAM” dla towarów z klasy 29 — zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 5074281

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: druga strona postępowania przez Izbą Odwoławczą

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: hiszpański graficzny znak towarowy „RAM” zarejestrowany pod nr 2414439 dla towarów z klasy 29; hiszpański graficzny znak towarowy „Ram” zarejestrowany pod nr 98550 dla towarów z klasy 29; hiszpański słowny znak towarowy „RAM” zarejestrowany pod nr 151890 dla towarów z klasy 29

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: uwzględnienie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Skarżąca podnosi pięć zarzutów w uzasadnieniu swojej skargi.

W ramach zarzutu pierwszego skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja narusza art. 63 ust. 2, art. 75 i 76 rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 (zwanego dalej „rozporządzeniem nr 207/2009”) oraz prawa do bycia wysłuchanym, ponieważ Izba Odwoławcza nie dała stronom możliwości skomentowania planowanego przez nie zastąpienia przedmiotowego zgłoszenia, przywołanego w uzasadnieniu sprzeciwu.

W ramach zarzutu drugiego skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja narusza art. 41 rozporządzenia nr 207/2009 w związku z zasadą 15 ust. 2 lit. f) rozporządzenia wykonującego, ponieważ Izba Odwoławcza wzięła pod uwagę towary, które nie zostały stosownie zidentyfikowane w sprzeciwie w terminie na jego wniesienie.

W ramach zarzutu trzeciego skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja narusza art. 15 i art. 42 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 207/2009, ponieważ Izba Odwoławcza nie dokonała prawidłowej oceny charakteru towarów objętych zgłoszeniem, mimo przedstawionych dowodów używania znaku.

W ramach zarzutu czwartego skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja narusza art. 76 rozporządzenia nr 207/2009 w związku z zasadą 19 ust. 1 i 3 oraz zasadą 50 ust. 1 rozporządzenia wykonującego, ponieważ Izba Odwoławcza błędnie wzięła pod uwagę rzekomy wzmocniony charakter odróżniający wcześniejszego znaku.

W końcu, w ramach zarzutu piątego skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja narusza art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009, ponieważ Izba Odwoławcza błędnie przyjęła wysoki stopień podobieństwa pomiędzy towarami. W kontekście podobieństwa oznaczeń Izba Odwoławcza nie uwzględniła, iż oznaczenia te nie są podobne, względnie wykazują odległe podobieństwo, ze względu na jednolity charakter słowa „BELLRAM” w języku hiszpańskim. Oznaczenia „BELLRAM” i „RAM” nie wprowadzają w błąd, ponieważ towary wykazują odległe podobieństwo, a oznaczenia nie są do siebie podobne, względnie wykazują odległe podobieństwo.