This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62011CA0375
Case C-375/11: Judgment of the Court (Fourth Chamber) of 21 March 2013 (request for a preliminary ruling from the Cour constitutionnelle — Belgium) — Belgacom SA, Mobistar SA, KPN Group Belgium SA v Belgian State (Telecommunication services — Directive 2002/20/EC — Articles 3 and 12 to 14 — Rights to use radio frequencies — Fees for rights to use radio frequencies — One-off fees for grant and renewal of rights to use radio frequencies — Method of calculation — Alteration of existing rights)
Sprawa C-375/11: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 21 marca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour constitutionnelle — Belgia) — Belgacom SA, Mobistar SA, KPN Group Belgium SA przeciwko État belge (Usługi telekomunikacyjne — Dyrektywa 2002/20/WE — Artykuły 3 i 12-14 — Prawo użytkowania częstotliwości radiowych — Opłaty za prawo użytkowania częstotliwości radiowych — Jednorazowe opłaty za przyznanie i przedłużenie obowiązywania prawa użytkowania częstotliwości radiowych — Metoda obliczania — Zmiana istniejących praw)
Sprawa C-375/11: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 21 marca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour constitutionnelle — Belgia) — Belgacom SA, Mobistar SA, KPN Group Belgium SA przeciwko État belge (Usługi telekomunikacyjne — Dyrektywa 2002/20/WE — Artykuły 3 i 12-14 — Prawo użytkowania częstotliwości radiowych — Opłaty za prawo użytkowania częstotliwości radiowych — Jednorazowe opłaty za przyznanie i przedłużenie obowiązywania prawa użytkowania częstotliwości radiowych — Metoda obliczania — Zmiana istniejących praw)
Dz.U. C 156 z 1.6.2013, p. 7–7
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
1.6.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 156/7 |
Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 21 marca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour constitutionnelle — Belgia) — Belgacom SA, Mobistar SA, KPN Group Belgium SA przeciwko État belge
(Sprawa C-375/11) (1)
(Usługi telekomunikacyjne - Dyrektywa 2002/20/WE - Artykuły 3 i 12-14 - Prawo użytkowania częstotliwości radiowych - Opłaty za prawo użytkowania częstotliwości radiowych - Jednorazowe opłaty za przyznanie i przedłużenie obowiązywania prawa użytkowania częstotliwości radiowych - Metoda obliczania - Zmiana istniejących praw)
2013/C 156/09
Język postępowania: francuski
Sąd odsyłający
Cour constitutionnelle
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Belgacom SA, Mobistar SA, KPN Group Belgium SA
Strona pozwana: État belge
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Cour constitutionnelle (Belgia) — Wykładnia art. 3, 12, 13 i art. 14 ust. 1 i 2 dyrektywy 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywy o zezwoleniach) (Dz.U. L 108, s. 21) — Uregulowania krajowe zobowiązujące operatorów posiadających indywidualne prawa do użytkowania częstotliwości telefonii ruchomej do uiszczenia opłaty jednorazowej w ramach zezwoleń na utworzenie i obsługę na ich terytorium sieci telefonii ruchomej na okres piętnastu lat — Przedłużenie indywidualnych praw operatorów — Spoczywający na operatorach ubiegających się o uzyskanie nowych praw obowiązek uiszczenia opłaty jednorazowej, ustalonej w drodze aukcji, w wysokości przekraczającej opłaty roczne — Dopuszczalność
Sentencja
|
1) |
Artykuły 12 i 13 dyrektywy 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywy o zezwoleniach) należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie nałożeniu przez państwo członkowskie na operatorów telefonii ruchomej posiadających prawa użytkowania częstotliwości radiowych jednorazowej opłaty należnej zarówno z tytułu nowego uzyskania praw użytkowania częstotliwości radiowych, jak i z tytułu przedłużenia obowiązywania tych praw, istniejącej obok nie tylko opłaty rocznej za przydział częstotliwości służącej sprzyjaniu optymalnemu wykorzystaniu zasobów, lecz również obok opłaty pokrywającej koszty zarządzania wydawaniem zezwoleń, z zastrzeżeniem, że opłaty te rzeczywiście służą zapewnieniu optymalnego wykorzystania zasobu, jaki stanowią częstotliwości, że są one obiektywnie uzasadnione, jawne, niedyskryminujące i proporcjonalne stosownie do ich przeznaczenia, oraz że uwzględniają cele określone w art. 8 dyrektywy 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywy ramowej), co powinien zbadać sąd odsyłający. Z tym samym zastrzeżeniem ustalenie opłaty za prawo użytkowania częstotliwości radiowych poprzez odniesienie bądź do pierwotnej jednorazowej opłaty koncesyjnej obliczonej na podstawie liczby częstotliwości i liczby miesięcy, których dotyczyło prawo użytkowania częstotliwości, bądź do kwot wynikających z aukcji, może być właściwą metodą określenia wartości częstotliwości. |
|
2) |
Artykuł 14 ust. 1 dyrektywy 2002/20 należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie nałożeniu przez państwo członkowskie na operatora telefonii ruchomej opłaty takiej jak opłata sporna w postępowaniu głównym, z zastrzeżeniem, że zmiana ta będzie obiektywnie uzasadniona i proporcjonalna oraz że zostanie zakomunikowana z wyprzedzeniem wszystkim zainteresowanym stronom, aby umożliwić im wyrażenie ich stanowiska, co sąd odsyłający powinien zbadać w świetle okoliczności sprawy, której dotyczy postępowanie główne. |
|
3) |
Artykuł 14 ust. 2 dyrektywy 2002/20 należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie nałożeniu przez państwo członkowskie na operatora telefonii ruchomej opłaty takiej jak opłata sporna w postępowaniu głównym. |