13.9.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

CE 264/33

—

uwzględniając art. 2, 3, 6 i 21 Traktatu o Unii Europejskiej,

—

uwzględniając art. 153, 191, 207 i 218 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

—

uwzględniając art. 12, 21, 28, 29, 31 i 32 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej,

—

uwzględniając protokół w sprawie przystąpienia Chińskiej Republiki Ludowej do Światowej Organizacji Handlu z dnia 23 listopada 2001 r.,

—

uwzględniając swą rezolucję z dnia 5 lutego 2009 r. (1) oraz sprawozdanie Dyrekcji Generalnej ds. Polityki Zewnętrznej z lipca 2011 r. w sprawie stosunków handlowych i gospodarczych z Chinami,

—

uwzględniając wspólne oświadczenie trzynastego szczytu UE-Chiny, który odbył się w Brukseli w dniu 6 października 2010 r.,

—

uwzględniając komunikat Komisji pt. „Handel, wzrost i polityka światowa – polityka handlowa jako kluczowy element strategii Europa 2020” (COM(2010)0612) oraz swą rezolucję z dnia 27 września 2011 r. w sprawie nowej polityki handlowej dla Europy w ramach strategii „Europa 2020” (2),

—

uwzględniając swą rezolucję z dnia 19 lutego 2008 r. w sprawie strategii UE na rzecz łatwiejszego dostępu do rynku dla europejskich eksporterów (3),

—

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej oraz komunikat Komisji z dnia 6 grudnia 2006 r. pt. „Europa w erze globalizacji – Europejskie instrumenty ochrony handlu w kontekście zmian w gospodarce światowej”,

—

uwzględniając komunikat Komisji pt. „Jednolity rynek w obszarze praw własności intelektualnej” z dnia 24 maja 2011 r., wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie egzekwowania przepisów celnych w zakresie praw własności intelektualnej (COM(2011)0285), sprawozdanie Komisji z dnia 14 lipca 2011 r. w sprawie egzekwowania przez europejskich urzędników celnych praw własności intelektualnej oraz swą rezolucję z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie wpływu podrabiania towarów na handel międzynarodowy,

—

uwzględniając sprawozdanie WTO z dnia 5 lipca 2011 r. w sprawie środków wywozowych dotyczących eksportu z Chin różnych surowców oraz swą rezolucję z dnia 13 września 2011 r. w sprawie skutecznej strategii europejskiej w zakresie surowców (4),

—

uwzględniając swą rezolucję z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie barier w handlu i inwestycjach (5),

—

uwzględniając swą rezolucję z dnia 6 kwietnia 2011 r. w sprawie przyszłej europejskiej polityki inwestycji międzynarodowych (6),

—

uwzględniając swoje rezolucje z dnia 25 listopada 2010 r. w sprawie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw w międzynarodowych umowach handlowych (7), w sprawie praw człowieka oraz norm społecznych i środowiskowych w międzynarodowych umowach handlowych (8) oraz w sprawie międzynarodowej polityki handlowej w kontekście nadrzędnych potrzeb związanych ze zmianami klimatu (9),

—

uwzględniając swą rezolucję z dnia 24 kwietnia 2008 r. pt. „Ku zreformowanej Światowej Organizacji Handlu” (10) oraz swą rezolucję z dnia 14 września 2011 r. dotyczącą stanu negocjacji w sprawie dauhańskiej agendy rozwoju (11),

—

uwzględniając komunikat Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego pt. „EU – Chiny: bliższe partnerstwo, większa odpowiedzialność” (COM(2006)0631) oraz towarzyszący mu dokument programowy w sprawie handlu i inwestycji UE-Chiny – Konkurencja i partnerstwo (COM(2006)0632),

—

uwzględniając rezolucję z dnia 5 lutego 2009 r. w sprawie wzmocnienia roli europejskich MŚP w handlu międzynarodowym (12),

—

uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z dnia 23 października 2011 r. oraz końcową deklarację ze szczytu G20: „Budowa wspólnej przyszłości: wzmocnienie działań zbiorowych z korzyścią dla wszystkich”, złożoną w Cannes w dniu 4 listopada 2011 r.,

—

uwzględniając białą księgę rządu chińskiego z dnia 23 grudnia 2010 r. w sprawie chińsko-afrykańskiej współpracy gospodarczej i społecznej,

—

uwzględniając art. 48 Regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Handlu Międzynarodowego oraz opinie Komisji Rozwoju, Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, a także Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (A7–0141/2012),

A.

mając na uwadze, że Chiny przystąpiły do WTO w 2001 r., a następnie stały się największym na świecie eksporterem towarów (w 2010 r. wywóz z Chin stanowił 10,36 % światowego wywozu) oraz drugą potęgą gospodarczą na świecie;

B.

mając na uwadze, że UE jest pierwszym odbiorcą eksportu z Chin, który w 2010 r. wzrósł o 39,5 % w porównaniu z rokiem 2009, a także mając na uwadze, że Chiny są drugim co do wielkości partnerem handlowym UE;

C.

mając na uwadze, że UE zajęła miejsce Japonii, będącej dotąd największym źródłem przywozu Chin, a także mając na uwadze, że rosnący przywóz Chin miał zasadnicze znaczenie dla wyników gospodarczych osiągniętych niedawno przez państwa członkowskie UE ukierunkowane na wywóz, takie jak Niemcy;

D.

mając na uwadze, że szybszy rozwój gospodarki kraju i jego członkostwo w WTO wiążą się, poza istotnymi korzyściami, również z większą odpowiedzialnością Chin w zakresie odgrywania pełnej i pozytywnej roli w światowej gospodarce, w tym w Międzynarodowym Funduszu Walutowym (MFW) i Grupie Banku Światowego;

E.

mając na uwadze, że od czasu podpisania umowy o współpracy między UE i Chinami w 1985 r. dwustronne stosunki handlowe znacznie się rozwinęły, a zatem niezwykle istotne jest jej dostosowanie do bieżącej sytuacji gospodarczej; mając na uwadze, że Komisja Europejska przyjęła swoją główną strategię wobec Chin w 2006 r. i w jej ramach w styczniu 2007 r. rozpoczęła negocjacje w sprawie umowy o wszechstronnym partnerstwie i współpracy w celu dalszej poprawy stosunków pomiędzy UE i Chinami w obszarze handlu i inwestycji;

F.

mając na uwadze, że handel między UE a Chinami wykazywał w trzech ostatnich dekadach szybką i stałą tendencję wzrostową, osiągając w 2010 r. szczytową wartość udziału w handlu światowym wynoszącą 395 mld EUR, a także mając na uwadze, że od 1997 r. brak równowagi w dwustronnej wymianie handlowej jest korzystny dla Chin, a w 2010 r. deficyt handlowy wyniósł 168,8 mld EUR w porównaniu z 49 mld EUR w 2000 r.; mając również na uwadze, że eksport z Chin ma na razie bardzo wartość dodaną po odliczeniu wartości części importowanych z UE lub innych miejsc; mając na uwadze, że prawie 85 % handlu w drodze wywozu pochodzącego z działań montażowych realizują przedsiębiorstwa zagraniczne mające siedzibę w Chinach;

G.

mając na uwadze, że inwestycje zagraniczne UE w Chinach w 2010 r. wyniosły 4,9 mld EUR, a inwestycje zagraniczne Chin w UE w tym samym roku wyniosły 0,9 mld EUR;

H.

mając na uwadze, że rozbieżne modele społeczne, gospodarcze i demokratyczne przyjęte w Chinach i UE, a także ich zasoby demograficzne i naturalne, przyczyniają się w dużym stopniu do braku równowagi w handlu między dwoma regionami;

I.

mając na uwadze, że Chiny stwarzają wyzwanie o charakterze raczej przemysłowym niż handlowym, które zmusza Europę do wdrożenia ambitnej polityki przemysłowej na skalę europejską, ponieważ strategie o charakterze czysto krajowym nie pozwalają na przyjęcie spójnego podejścia wspólnotowego wobec Chin;

J.

mając na uwadze, że przeniesienie produkcji wielu towarów konsumpcyjnych do Chin spowodowało utratę wielu miejsc pracy w Unii Europejskiej; mając na uwadze, że temu przeniesieniu towarzyszyły również gwałtowne obniżki cen, w wyniku których wiele tych towarów konsumpcyjnych stało się dostępnych w Unii Europejskiej dla gospodarstw domowych o niskich dochodach, oraz przyczyniło się ono do zapewnienia warunków stosunkowo niskiej inflacji;

K.

mając na uwadze, że uczestnicy ostatniej konferencji stron Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, która odbyła się w Durbanie, nie osiągnęli wiążącego porozumienia oraz mając na uwadze, że zobowiązania niektórych państw dotyczące redukcji emisji gazów cieplarnianych są niewystarczające, biorąc pod uwagę pilną potrzebę ograniczenia wzrostu temperatur do dwóch stopni w XXI wieku, aby można było zrealizować strategię dotyczącą zmiany klimatu;

L.

mając na uwadze, że szacowany wzrost gospodarki europejskiej jest o wiele niższy niż wzrost w Chinach, który zgodnie z prognozami wyniesie około 9 % w 2012 r.;

M.

mają na uwadze, że podczas gdy wewnętrzny brak równowagi ma negatywny wpływ na gospodarki europejskie, a także uwidacznia się coraz bardziej w gospodarce Chin, chociażby w sektorze nieruchomości, czego przykładem była ostatnio bańka na rynku nieruchomości;

N.

mając na uwadze, że czasem wspólna polityka handlowa UE jest osłabiana ze względu na rozbieżne interesy krajowe państw członkowskich wobec Chin;

O.

mając na uwadze, że koszty społeczne obecnego kryzysu gospodarczego są znaczne; mając na uwadze, że stopa zatrudnienia w Unii Europejskiej zmniejszyła się o 1,8 %, w wyniku czego 9,6 % osób czynnych zawodowo (23 mln osób) pozostało bez pracy, stopa bezrobocia wśród osób młodych wynosi 21 %, perspektywa wzrostu stopy zatrudnienia pozostaje niepewna, a 17 % obywateli UE zagraża ubóstwo;

P.

mając na uwadze, że od momentu przystąpienia do WTO w 2001 r. Chiny powinny przestrzegać zasad WTO, liberalizując swój handel i otwierając rynek; mając na uwadze, że jak dotychczas wysiłki Chin w tym zakresie nie były żadną miarą satysfakcjonujące;

Q.

mając na uwadze, że należy ułatwić Chinom przystąpienie do Porozumienia w sprawie zamówień publicznych (GPA) przez rozszerzenie – wskutek przeglądu – zakresu postanowień GPA, zgodnie z ustaleniami z dnia 15 grudnia 2011 r. przyjętymi na ostatniej konferencji ministerialnej WTO;

R.

mając na uwadze, że wysiłki przedsiębiorstw europejskich w zakresie uzyskania dostępu do rynku chińskiego są utrudniane ze względu na rządową interwencyjną politykę przemysłową, niewystarczającą ochronę własności intelektualnej i niejednoznaczny system norm, zarówno gdy chodzi o treść norm, jak i o ich stosowanie, jak również ze względu na inne bariery pozataryfowe i techniczne w handlu;

S.

mając na uwadze, że zaniżanie wartości juana ciągle stwarza sztuczne korzyści handlowe dla Chin oraz że państwa należące do G20 zobowiązały się do sprzyjania większej elastyczności kursów walutowych;

T.

mając na uwadze, że w 2010 r. UE zatrzymała na swych granicach zewnętrznych ponad 103 mln artykułów o całkowitej wartości 1,11 mld EUR, co do których istnieje podejrzenie naruszenia praw własności intelektualnej (PWI); mając na uwadze, że Chiny były krajem pochodzenia 85 % tych artykułów; mając na uwadze, że ważnym elementem ochrony własności intelektualnej jest prawidłowe egzekwowanie obowiązujących przepisów prawnych i zobowiązań międzynarodowych, w tym aktów dotyczących sankcji; mając na uwadze, że takie artykuły są często produkowane w zakładach produkujących także towary etykietowane zgodnie z prawem oraz w warunkach, w których nie przestrzega się prawa pracy oraz wymogów związanych z bezpieczeństwem i higieną pracy, a co za tym idzie stanowią zagrożenie dla konsumentów, a w przypadku chemikaliów – dla szeroko pojętego środowiska;

U.

mając na uwadze, że Chiny, zgodnie ze swoim 12. planem pięcioletnim, w którym szereg celów jest zbieżny z celami strategii „UE 2020”, powinny rozwinąć strategiczne sektory energii, budownictwa i transportu oraz będą potrzebować znacznego rozwoju sektora usług; mając na uwadze, że może to dać przedsiębiorstwom europejskim nowe możliwości inwestycyjne i sprzyjać zacieśnieniu współpracy;

1.

zwraca się do Komisji o zastosowanie zasady wzajemności we wspólnej polityce handlowej UE wobec krajów rozwiniętych i krajów o gospodarce wschodzącej, takich jak Chiny, aby przywrócić uczciwą konkurencję i zapewnić bardziej wyrównane zasady dla wszystkich;

2.

z zadowoleniem przyjmuje zacieśnienie stosunków gospodarczych między Unią Europejską i Chinami; wzywa UE i Chiny do pielęgnowania tego partnerstwa i dążenia do wzajemnych korzyści, zamiast uciekania się do zażartej konkurencji i współzawodnictwa;

3.

stwierdza, że chińska gospodarka nie spełnia kryteriów gospodarki rynkowej, tak jak ją definiuje WTO; wzywa Komisję do współpracy z rządem Chin w celu zniesienia wszystkich pozostałych barier do 2016 r., w którym WTO ma automatycznie nadać Chinom status gospodarki rynkowej; podkreśla fakt, że status ten powinien zostać przyznany Chinom przed wskazaną datą tylko w przypadku spełnienia przez Chiny wszystkich wymaganych kryteriów; apeluje do UE, by w formie sprawozdań rocznych regularnie oceniała poszanowanie przez Chiny zobowiązań zawartych w protokole przystąpienia do WTO;

4.

biorąc po uwagę, że w bliskiej przyszłości prawdopodobnie nie będzie obiektywnych przesłanek, aby przyznać Chinom status gospodarki rynkowej, wzywa Komisję do tego, aby do końca 2012 r. przekazała Parlamentowi Europejskiemu wniosek dotyczący środków, jakie Komisja zamierza przedsięwziąć, zanim taki status zostanie uznany przez UE;

5.

ubolewa nad istnieniem szeregu barier taryfowych i pozataryfowych na rynku chińskim, np. pewnych działań dyskryminacyjnych wobec podmiotów zagranicznych, szczególnie w sektorze bankowym, ubezpieczeniowym i telekomunikacyjnym, oraz nad złożonością struktury taryfowej i przeszkodami technicznymi w handlu, takimi jak brak przejrzystości norm technicznych i procedur oceny zgodności, a także brak zgodności w chińskim systemie obowiązkowej certyfikacji; ubolewa na tym, że Chiny, niezgodnie z Porozumieniem WTO w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych, nie powiadamiają systematycznie o konkretnych subsydiach;

6.

wskazuje, że Chiny dzięki ukierunkowanym subsydiom państwowym i najrozmaitszym konstrukcjom prawnym zapewniają sobie znaczne korzyści handlowe w stosunku do UE; wzywa Chiny do pilnego dopasowania swoich państwowych programów wsparcia do odnośnych przepisów WTO; ponadto wzywa Komisję do zmiany rozporządzenia antysubwencyjnego, aby UE mogła skutecznie odpowiedzieć na znaczące wyzwania stawiane przez Chiny;

7.

zauważa, że Chiny wyrażają ubolewanie z powodu istnienia barier handlowych na rynku europejskim, takich jak unijne znaczące dotacje dla rolników europejskich, złożony system ceł na produkty rolne, techniczne bariery w handlu i bariery wprowadzone w celu blokowania inwestycji państw trzecich w niektórych państwach członkowskich;

8.

wyraża zaniepokojenie zawodnością systemu sądowego, który nie zapewnia przestrzegania zobowiązań umownych, oraz brakiem przejrzystości i jednolitości w stosowaniu systemu przepisów regulującego inwestycje;

9.

wyraża zaniepokojenie w związku z nieprzewidywalnością i niejawnością przepisów i norm technicznych mających zastosowanie do produktów, zwłaszcza w zakresie certyfikacji, co stwarza poważne bariery w handlu dla przedsiębiorstw eksportujących towary do Chin;

10.

wzywa Chiny do przyjęcia międzynarodowych norm dla produktów i usług w celu promowania zacieśniania stosunków handlowych pomiędzy Chinami i innymi krajami; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Chiny coraz częściej dołączają do organów zajmujących się ustanawianiem międzynarodowych norm, i ocenia, że należy zachęcać Chiny do podejmowania takich inicjatyw przez włączenie UE na zasadzie wzajemności w działania organów ustanawiających normy chińskie; podkreśla znaczenie zapewnienia zgodności towarów importowanych z Chin z europejskimi normami dotyczącymi produktów spożywczych i innych niż spożywcze;

11.

wyraża zaniepokojenie z powodu trudności, jakich doświadczają przedsiębiorstwa zagraniczne w dostępie do chińskich zamówień publicznych, w przeciwieństwie do dostępu do europejskich zamówień publicznych, który jest gwarantowany; wyraża zaniepokojenie w związku z nieuczciwą konkurencją, która może mieć miejsce, przez co zwłaszcza dzięki ukrytej pomocy państwa przedsiębiorstwa chińskie są w stanie składać oferty wyraźnie korzystniejsze od ofert przedsiębiorców europejskich; z zadowoleniem przyjmuje przegląd oraz poszerzony zakres Porozumienia w sprawie zamówień publicznych (GPA) zgodnie z ustaleniami z dnia 15 grudnia 2011 r. przyjętymi na ostatniej konferencji ministerialnej WTO oraz zobowiązania złożone w związku z tym przez Chiny, choć są one nadal niewystarczające; w związku z tym zachęca Chiny do zaproponowania przystąpienia do GPA na warunkach porównywalnych z warunkami innych stron porozumienia, zgodnie ze zobowiązaniem Chin określonym w ich protokole przystąpienia do WTO; zwraca się do Komisji o rychłe opracowania – po ile to możliwe jeszcze w 2012 r. – europejskiego mechanizmu, który zapewni wzajemne otwarcie rynków zamówień publicznych; uważa, że istotne jest również wzmocnienie mechanizmów, których celem jest stymulowanie, koordynowanie i wspieranie dostępu europejskich MŚP do rynków priorytetowych, takich jak rynek chiński;

12.

zauważa, że kredyty wywozowe przyznawane przez władze i banki chińskie pogłębiają zakłócenia w handlu; zwraca się w związku z tym do Chin, aby zastosowały się do wytycznych porozumienia OECD w sprawie oficjalnie wspieranych kredytów eksportowych; wzywa Komisję do wsparcia wysiłków OECD w celu zagwarantowania udziału Chin w porozumieniu; zachęca również Chiny do podpisania Konwencji OECD w sprawie zwalczania przekupstwa;

13.

przypomina, że główną dozwoloną formą prowadzenia działalności gospodarczej przez przedsiębiorstwa zagraniczne w Chinach jest mechanizm joint venture, formuła bardzo uciążliwa i nazbyt często wiążąca się z transferem technologii strategicznych, które mogą sprzyjać rozwojowi konkurencyjności Chin ze szkodą dla przemysłu europejskiego w obszarach, w których UE jest w forpoczcie; jest przekonany, że bardziej elastyczne podejście Chin do mechanizmu joint venture w połączeniu z poprawą ochrony praw własności intelektualnej byłoby z korzyścią dla obu stron i zapewniłoby lepszy dostęp przedsiębiorstw europejskich do rynku chińskiego;

14.

wzywa UE, by w razie stosowania przez Chiny niezgodnych z zasadami praktyk handlowych wykorzystywała – o ile to konieczne – instrumenty obrony handlowej zgodne z zasadami WTO, tj. środki antydumpingowe, antysubwencyjne i ochronne, a także do wykorzystywania w większym stopniu zasad WTO dotyczących rozstrzygania sporów, tak aby za pomocą tych instrumentów zapewnić równe warunki wymiany handlowej UE-Chiny; wyraża zaniepokojenie z powodu coraz częstszego stosowania przez Chiny środków antydumpingowych wobec przywozu z UE, jak również dumpingu cenowego i subsydiów państwowych; wzywa w związku z tym Chiny do zapewnienia zgodności środków antydumpingowych z zasadami WTO;

15.

ubolewa nad niedostateczną ochroną PWI w Chinach i brakiem konkretnych środków, którymi dysponowałyby przedsiębiorstwa europejskie, w szczególności MŚP, aby móc skutecznie walczyć z łamaniem PWI; z zadowoleniem przyjmuje decyzję Komisji o przedstawieniu propozycji przeglądu dyrektywy w sprawie stosowania PWI; wzywa Komisję i państwa członkowskie do zapewnienia lepszej ochrony PWI we wszystkich wielostronnych organizacjach, których Chiny są członkiem (WTO, Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (WIPO)); wyraża nadzieję, że Chiny będą nadal transponować do swojego prawa krajowego obowiązujące prawo międzynarodowe w dziedzinie ochrony PWI, a zwłaszcza w dziedzinie zwalczania fałszerstw i piractwa, i nalega, aby władze chińskie zapewniły przestrzeganie tych przepisów, zwłaszcza na szczeblu regionalnym; ubolewa, że Chiny nie wzięły udziału w negocjacjach nad Umową handlową dotyczącą zwalczania obrotu towarami podrobionymi (ACTA); apeluje do Komisji i państw członkowskich o wzmocnioną współpracę celną w UE oraz z krajami trzecimi, zwłaszcza z Chinami, w zakresie zatrzymywania towarów podrobionych, oraz o uproszczenie procedur celnych; zwraca się do Komisji i państw członkowskich o zacieśnienie współpracy w państwach trzecich w obszarze prawa autorskiego i licencji;

16.

jest przekonany, że lepsza ochrona praw własności intelektualnej i skuteczniejsze wdrożenie powiązanych zasad w Chinach w znacznym stopniu stymulowałoby dążenia inwestorów z obszaru UE i zagranicy do inwestowania, dzielenia się nowymi technologiami i modernizacji obecnych technologii w tym kraju;

17.

odnotowuje, że Chiny produkują obecnie 97 % metali ziem rzadkich wykorzystywanych na świecie, i apeluje o zagwarantowanie partnerom handlowym Chin zrównoważonych metod produkcji tych metali oraz sprawiedliwego dostępu do nich na rynku; wzywa Komisję do zwrócenia szczególnej uwagi na wszelkie ewentualne ograniczenia wprowadzane przez Chiny w odniesieniu do wywozu surowców; przypomina w tym kontekście, że 5 lipca 2011 r. Światowa Organizacja Handlu potępiła Chiny za ograniczenia eksportu niektórych surowców, które to orzeczenie zostało utrzymane w mocy w postępowaniu odwoławczym; wzywa Komisję do opracowania europejskiej strategii dobrego zarządzania surowcami, polegającego na poprawie efektywności energetycznej, recyklingu, efektywniejszym zużyciu zasobów i rozwoju współpracy w dziedzinie przemysłu w przyszłościowych sektorach gospodarki ekologicznej i innowacji; wzywa do podjęcia negocjacji mających na celu przyjęcie wspólnych przepisów i zasad dotyczących handlu surowcami, które będą stanowiły ramy stosowania ograniczeń wywozowych w ramach WTO oraz G20, ponieważ kwestia ta dotyczy głównie państw uprzemysłowionych i Chin;

18.

zwraca się do Komisji o wynegocjowanie ambitnej i wyważonej umowy inwestycyjnej pomiędzy UE a Chinami, której celem będzie stworzenie lepszych warunków dla inwestorów europejskich w Chinach, a także zapewnienie większej przejrzystości w odniesieniu do systemu zarządzania chińskimi przedsiębiorstwami inwestującymi w UE, przy jednoczesnym zwiększeniu wzajemnych przepływów kapitału; wzywa Radę do określenia mandatu Komisji do zawarcia przyszłej umowy inwestycyjnej z Chinami, z pełnym uwzględnieniem opinii i stanowisk Parlamentu wyrażonych w rezolucji z dnia 6 kwietnia 2011 r. w sprawie przyszłości europejskiej polityki inwestycji międzynarodowych;

19.

z zadowoleniem przyjmuje inaugurację Europejskiego Centrum Małych i Średnich Przedsiębiorstw (Europejskiego Centrum MŚP) w Pekinie w listopadzie 2010 r., które zaczęło obsługiwać MŚP w marcu 2011 r. i które zajmuje się pomaganiem europejskim MŚP w pokonywaniu trudności, jakie napotykają, działając na chińskim rynku, w szczególności na początkowych etapach rozwoju działalności; wyraża także zadowolenie, że centrum poszukuje obszarów dających możliwości rozwoju dla europejskich MŚP w Chinach oraz pomaga MŚP w prowadzeniu działalności w chińskim środowisku regulacyjnym;

20.

podkreśla znaczenie współpracy między przedsiębiorstwami i ustanowienia partnerstw między chińskimi uniwersytetami i przedsiębiorstwami UE, aby podnieść poziom innowacyjności w Chinach; kładzie nacisk na korzyści, jakie zapewnia unijna baza danych dostępu do rynku, zawierająca informacje przydatne dla przedsiębiorców UE, takie jak informacje na temat taryf przywozowych, wymogów dotyczących produktów, barier handlowych, formalności, dokumentów, a także dane statystyczne; z zadowolenie przyjmuje działalność Europejskiej Izby Handlowej w Chinach;

21.

wyraża przekonanie, że stworzenie przez Komisję mechanizmu wymiany informacji nt. porozumień dwustronnych między państwami członkowskimi UE a krajami trzecimi ułatwi w dziedzinie handlu z Chinami przyjęcie spójnego podejścia do tego kraju;

22.

przypomina, że Chiny są w posiadaniu długów państwowych państw członkowskich strefy euro; podkreśla, że fakt ten nabrał nowego wymiaru politycznego w związku z poważnymi problemami dotyczącymi zadłużenia w strefie euro; zwraca się do Komisji, by – wraz z Europejskim Bankiem Centralnym (EBC) i państwami członkowskimi – zainicjowała refleksję nad stworzeniem skoordynowanego systemu, który pozwoli zidentyfikować posiadaczy długu państwowego; jest zaniepokojony tym, że możliwości negocjacyjne UE w rozmowach handlowych z Chinami są podważane ze względu na wkład Chin w stabilizację finansową strefy euro;

23.

podkreśla, że rzekome zaniżanie wartości i niewymienialność juana mogą dać eksportowi z Chin nieuczciwą przewagę konkurencyjną, podczas gdy Chiny są w posiadaniu jednej trzeciej światowych rezerw walutowych; domaga się wzmocnienia regulacji sektora finansowego na szczeblu międzynarodowym mającego zastosowanie do państw G20 i koordynacji makroekonomicznej pomiędzy tymi państwami, ponieważ w przeciwnym razie zagrożona będzie światowa stabilność gospodarcza i handlowa; apeluje do Chin o umożliwienie waloryzacji juana, tak aby osiągnął właściwy kurs walutowy; przypomina, że – zgodnie z postanowieniami traktatów europejskich – UE może w przypadku drastycznej nierównowagi pieniężnej w skali światowej wprowadzić politykę kursową;

24.

wzywa Komisję do zachęcania Chin do liberalizacji obrotów bieżących; wnosi do Komisji o przedstawienie informacji na temat sposobu, w jaki system stałego kursu walutowego negatywnie wpływa na konkurencyjność UE, a następnie o rozważenie odpowiednich działań priorytetowych;

25.

wzywa państwa członkowskie do dopilnowania, przy użyciu odpowiednich mechanizmów kontroli, aby przedsiębiorstwa zagraniczne działające w UE, nabywające przedsiębiorstwa europejskie lub otwierające oddziały w UE, przestrzegały wszystkich przepisów obowiązujących na jednolitym rynku, w tym norm społecznych i środowiskowych, zapewniały ochronę patentów oraz przyczyniały się do propagowania trwałości zatrudnienia; zwraca się do Komisji i państw członkowskich o stworzenie organu odpowiedzialnego za ocenę ex ante zagranicznych inwestycji strategicznych, na wzór komitetu ds. inwestycji zagranicznych w Stanach Zjednoczonych (CFIUS), tak aby mieć jasny ogląd przedsiębiorstw prowadzących działalność i inwestujących na terenie UE oraz regularnie przedstawiać parlamentowi sprawozdania w tej kwestii;

26.

wzywa UE do podjęcia działań w ramach wszystkich odpowiednich organizacji międzynarodowych, takich jak WHO, Międzynarodowa Organizacja Pracy (MOP) i Organizacja Narodów Zjednoczonych (ONZ) w celu zainicjowania procesu reformy ukierunkowanego na włączenie wiążących norm społecznych, środowiskowych i sanitarnych do zasad organizacji wymiany handlowej regulowanej przez WTO;

27.

ubolewa nad fragmentarycznymi i nieskoordynowanymi instytucjonalnymi ramami stosunków handlowych między UE i Chinami; wzywa Komisję do dokonania pilnego przeglądu schematu organizacyjnego stosunków dwustronnych, aby osiągnąć większy stopień koordynacji oraz wyeliminować powielanie działań na poziomie niezliczonych grup roboczych, dialogów i innych formalnych i nieformalnych podmiotów działających w tym obszarze; wzywa państwa członkowskie, poszczególne regiony i władze samorządowe do lepszego koordynowania własnych strategii wobec Chin i podjęcia pilnych działań ukierunkowanych na osiągnięcie operacyjnego konsensusu umożliwiającego dalszą realizację wspólnych celów UE;

28.

wzywa UE do opracowania strategii, która pozwoli uniknąć przymusowych transferów technologii; ma w tym kontekście nadzieję na szybkie zakończenie procedury wzmocnionej współpracy w dziedzinie patentu wspólnotowego;

29.

domaga się, aby wszystkie towary wprowadzone do obrotu na rynku wewnętrznym ściśle spełniały europejskie przepisy i normy, i zwraca się do Komisji o szybkie zaproponowanie scenariusza – zgodnego z zasadami WTO – stopniowego wprowadzania środków warunkujących wymianę handlową lub zestawu środków dostosowawczych na granicach w przypadku dóbr pochodzących z krajów trzecich i niespełniających tych norm;

30.

podkreśla rosnące wpływy Chin w handlu międzynarodowym; apeluje do UE o zachowanie czujności, jeżeli chodzi o polityczny, gospodarczy, społeczny i środowiskowy wpływ rosnących inwestycji Chin w krajach rozwijających się, a w szczególności w Afryce i Ameryce Łacińskiej;

31.

potwierdza zapotrzebowanie na chińskie inwestycje w Ameryce Łacińskiej i Afryce, w szczególności w specjalnych strefach ekonomicznych (SSE), aby pobudzić rozwój gospodarczy tych krajów oraz rozwój lokalnych łańcuchów produkcji przez zatrudnienie lokalnej siły roboczej;

32.

jest zaniepokojony tym, że niektóre przedsiębiorstwa europejskie inwestują w Chinach głównie z powodu niskich kosztów produkcji, wynikających z niższego poziomu norm społecznych, środowiskowych i norm w zakresie praw człowieka; stanowczo zaleca, aby Komisja i państwa członkowskie promowały efektywne praktyki w zakresie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw stosowane przez europejskie przedsiębiorstwa w Chinach oraz zachęcały do rozpowszechniania i nagłaśniania sprawdzonych rozwiązań w obszarze inicjatyw związanych ze społeczną odpowiedzialnością przedsiębiorstw; ponadto zwraca się do Komisji o ocenę możliwości włączenia przepisów dotyczących społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw do przyszłych umów inwestycyjnych między UE i Chinami;

33.

uważa, że postrzeganie zaangażowania Chin w krajach rozwijających się jako nieuczciwej konkurencji oraz kontynuowanie konfliktowych działań w reakcji na tę sytuację będzie bezproduktywne, przede wszystkim, dla samych krajów rozwijających się; podkreśla, że w najlepszym interesie krajów rozwijających się, a także w celu zwiększenia konkurencji oraz wzrostu gospodarczego w skali światowej podmioty i przedsiębiorstwa z UE planujące konkurować z Chinami w obszarze stosunków handlowych i gospodarczych z krajami rozwijającymi się powinny przedstawić oferty, które są najbardziej atrakcyjne pod względem zrównoważonego rozwoju i korzyści w perspektywie długoterminowej, w tym pod względem aspektów dotyczących środowiska naturalnego, społeczeństwa, praw człowieka i sprawowania rządów;

34.

przypomina, że Chiny są największym na świecie emitentem gazów cieplarnianych; wzywa UE, aby zaproponowała w ramach organizacji międzynarodowych włączenie aspektów ekologicznych i celów z zakresu ochrony klimatu do debaty na temat międzynarodowej wymiany handlowej; uważa, że należy wykorzystać siłę gospodarczą Chin i ich potencjał w zakresie rozwoju w obszarze innowacji technologicznych do wspierania światowej walki ze zmianą klimatu;

35.

uważa, że działania podejmowane przez władze chińskie w obszarze niektórych praw podstawowych w Chinach, w szczególności praw społecznych i pracowniczych, są dalece niewystarczające; zachęca zatem UE i Chiny do budowania ściślejszego i bardziej odpowiedzialnego dialogu strategicznego opartego na wzajemnym zrozumieniu;

36.

apeluje, by UE opracowała ambitną wspólną politykę przemysłową bazującą na badaniach naukowych i innowacyjności, korzystającą z innowacyjnych metod finansowania, np. z obligacji projektowych, i wspierającą rozwój MŚP, zwłaszcza dzięki dostępowi do zamówień publicznych, co ma pozwolić na zachowanie konkurencyjności wobec nowych ważnych podmiotów przemysłowych i badawczych; wzywa UE do uwypuklania wartości europejskiej produkcji przez poprawę jakości informacji przekazywanych konsumentom, w szczególności dzięki przyjęciu rozporządzenia w sprawie systemu oznaczeń pochodzenia produktów importowanych do UE (oznaczenia „made in”);

37.

oczekuje, że UE ulepszy zarządzanie gospodarcze, budżetowe, podatkowe i polityczne, by stać się wiarygodnym i znaczącym partnerem na arenie międzynarodowej; wzywa Radę i Komisję do mówienia jednym głosem, by uniknąć sytuacji, w której dwustronne partnerstwa i umowy osłabią pozycję UE; apeluje do Komisji o ścisłe współpracowanie z państwami członkowskimi przy określaniu swojej polityki handlowej oraz swojej polityki wobec Chin; domaga się, aby UE wdrożyła długoterminową strategię wobec Chin przy zapewnieniu koordynacji operacyjnej zarówno między instytucjami UE, jak i między UE i państwami członkowskimi;

38.

podkreśla potrzebę przyjęcia zrównoważonego podejścia względem Chin; wzywa Komisję i państwa członkowskie do umocnienia szeroko zakrojonej współpracy z Chinami w dziedzinach wspólnych badań, takich jak bezpieczeństwo produktów i zdrowie ludzi, oraz do ustanowienia szerzej zakrojonej wymiany naukowej, technologicznej i kulturalnej;

39.

mając na uwadze, że wiele kwestii dotyczących stosunków handlowych z Chinami dotyczy jakości przepisów i ich wdrażania w różnych obszarach polityki, w tym w obszarze polityki przemysłowej, ochrony środowiska, środków antykryzysowych, stabilności finansowej i ochrony konsumentów; wzywa do tego, aby rozwiązania w takich przypadkach były oparte na zacieśnionej dwustronnej współpracy lub rozstrzyganiu sporów w ramach WTO;

40.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji.