(1)

Konwencja z Minamaty w sprawie rtęci (zwana dalej „Konwencją”) została zawarta przez Unię decyzją Rady (UE) 2017/939 (1) i weszła w życie w dniu 16 sierpnia 2017 r.

(2)

Zgodnie z decyzją MC1/1 dotyczącą regulaminu, przyjętą przez Konferencję Stron Konwencji (zwaną dalej „Konferencją Stron”) na jej pierwszym posiedzeniu, Strony Konwencji (zwane dalej „Stronami”) powinny dołożyć wszelkich starań, aby osiągnąć porozumienie we wszystkich kwestiach merytorycznych w drodze konsensusu.

(3)

Zgodnie z art. 4 ust. 8 i art. 5 ust. 10 Konwencji do dnia 16 sierpnia 2022 r. Konferencja Stron powinna dokonać przeglądu załączników A i B do Konwencji, i może rozważyć zmiany do tych załączników, biorąc pod uwagę propozycje przedłożone przez Strony zgodnie z art. 4 ust. 7 i art. 5 ust. 9 Konwencji, informacje udostępnione przez Sekretariat Konwencji zgodnie z art. 4 ust. 4 i art. 5 ust. 4 Konwencji oraz dostępność dla Stron rozwiązań alternatywnych, w ramach których nie wykorzystuje się rtęci, a które są wykonalne pod względem ekonomicznym i technicznym, przy jednoczesnym rozważeniu zagrożeń i korzyści dla środowiska i zdrowia ludzkiego.

(4)

W dniu 30 kwietnia 2021 r. Unia przedłożyła Sekretariatowi Konwencji propozycję dotyczącą zmiany załączników A i B do Konwencji, zgodnie z jej art. 4 ust. 7 i art. 5 ust. 9 (2). Propozycja Unii dotycząca zmiany załącznika A do Konwencji ma na celu rozszerzenie zakresu jego stosowania na dodatkowe produkty z dodatkiem rtęci wraz z powiązanymi datami wycofania lub środkami regulującymi stosowanie rtęci. Propozycja Unii dotycząca zmiany załącznika B do Konwencji ma na celu wprowadzenie daty wycofania dla produkcji poliuretanu z zastosowaniem katalizatorów zawierających rtęć.

(5)

Propozycje w sprawie zmiany załącznika A do Konwencji zostały również przedłożone przez region Afryki oraz wspólnie przez Kanadę i Szwajcarię zgodnie z art. 4 ust. 7 Konwencji.

(6)

Konferencja Stron powinna rozważyć, na drugim etapie czwartego posiedzenia, jedynie przedłożenia w sprawie proponowanych zmian do załączników A i B do Konwencji dokonane przez Strony zgodnie z art. 4 ust. 7 i art. 5 ust. 9 Konwencji.

(7)

Unia powinna poprzeć zmiany w załącznikach A i B do Konwencji, w zakresie, w jakim byłyby one zgodne z przedłożeniem Unii lub z dorobkiem prawnym Unii.

(8)

Unia powinna również poprzeć zmiany w załączniku A do Konwencji dotyczące produktów z dodatkiem rtęci w stopniu, w jakim dotyczą one wycofywania produktów z dodatkiem rtęci, które nie są ani regulowane prawem Unii, ani produkowane w Unii. W zakresie, w jakim są one objęte przedłożeniem dokonanym przez region Afryki, Unia powinna również poprzeć zmiany w załączniku A do Konwencji, w zakresie, w jakim dotyczą one kompaktowych lamp fluorescencyjnych, liniowych lamp fluorescencyjnych z luminoforem trójpasmowym, lamp fluorescencyjnych z zimną katodą oraz lamp fluorescencyjnych z zewnętrzną elektrodą stosowanych w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, w odniesieniu do których wnioski o przedłużenie wyłączeń dotyczących stosowania rtęci zostały odrzucone zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/65/UE (3).

(9)

Na drugim etapie czwartego posiedzenia Konferencji Stron, które odbędzie się w dniach 21–25 marca 2022 r., Strony rozważą przyjęcie decyzji zmieniającej załączniki A i B do Konwencji w sprawie rtęci.

(10)

Należy ustalić stanowisko, jakie ma zostać zajęte w imieniu Unii na drugim etapie czwartego posiedzenia Konferencji Stron, jako że proponowana decyzja, jeżeli zostanie przyjęta, będzie wywierała skutki prawne, ponieważ Strony będą musiały podjąć środki w celu jej wdrożenia na szczeblu krajowym lub regionalnym, lub na obu tych poziomach,

—

jest spójna z propozycją Unii przedłożoną Sekretariatowi Konwencji w dniu 30 kwietnia 2021 r., zgodnie z art. 4 ust. 7 i art. 5 ust. 9 Konwencji; lub

—

jest zgodna z dorobkiem prawnym Unii; lub

—

dotyczy wycofywania produktów z dodatkiem rtęci, które nie są ani regulowane prawem Unii, ani produkowane w Unii; lub

—

dotyczy kategorii lamp zawierających rtęć, które są objęte przedłożeniem regionu Afryki dokonanym zgodnie z art. 4 ust. 7 Konwencji i w odniesieniu do których wnioski o przedłużenie wyłączeń dotyczących stosowania rtęci zostały odrzucone zgodnie z dyrektywą 2011/65/UE.